ฤดูฝนแสนหวาน...

                                        ณ บ้านเฟย์ฟาง

เฟย์:อ้าวแก้วเป็นไงมีความสุขไหม

เพี๊ยะ!!

แก้ว:เธอทำอะไรไปเฟย์เธอกำลังทำให้โทโมะเขาโลเลฮือๆ!!

เฟย์กับฟางตกใจมากที่เห็นแก้วยิ่งร้องไห้เข้าไปอีกดวงตาที่บอกถึงแอบน้อยใจในเมื่อไม่มีสิทธิ์อีกต่อไป

ฟาง:คืนนี้เธอนอนบ้านเราอีกเถอะนะ

ฟางขอร้องแก้วแก้วพยักหน้าแทนคำตอบก่อนจะเผลอสลบไป

เฟย์:พี่ฟางฉันไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้...

ฟาง:ก็จริงมันอาจจะทำให้โทโมะโลเล

ฟาสงพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าโศกวันๆเห็นร่างบางๆที่เคยกระดี๊กระด๊าหลับลึกเข้าไปทุกวันร้องไห้หนักกว่าเดิมละเมอ

ถึงโทโมะอีกความจริงเฟย์กับฟางอยากจะไปตบโทโมะด้วยซ้ำแต่เกรงใจแก้ว

แก้ว:โทโมะฉันรักนายทำไมๆฉันต้องเสียใจนะฉันยินดีด้วยนะ...

แก้วละเมอด้วยเสีบงเบาน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวเฟย์กับฟางมองด้วยสีหน้าสงสารแต่ก็ทำไรไม่ได้

                               วันรุ่งขึ้น

~ฉันรักเธอฉันอยากจะให้เธอรู้แต่คงเป็นไปไม่ได้~

แก้วได้ยินเสียงโทรศัพท์ตัวเองร้องก็ปลือตามารับมางัวเงีย

แก้ว:สวัสดีคะ...

โทโมะ:แก้ววันนี้เด๊วฉันมารับนะพาไปเลือกของให้พิมหน่อยซิรีบอาบน้ำเลยนะ

โทโมะพูดจบก็ว่างสายแก้วมองปลายสายนั้นด้วยหยุดน้ำตาอะไรก็พิมซินะก็เขารักกันอยู่แล้วนี่เรามันเป็นเพื่อนเขา

แล้วเรารักเขาแต่เขาไม่รักเรา...ไม่อยากเป็นเพื่อนแต่ต้องยอมดีกว่าไม่มีเขาในชีวิตแก้วพูดปลอบใจตัวเองเบาๆ

แบบนี้ทุกครุ้งทั้งที่มันเจ็บจะตาย

แก้วเดินไปอาบน้ำตามที่โทโมะสั่งเมื่ออาบน้ำเสร็จโทโมะมาพอดี

โทโมะ:ขึ้นมาเร็วๆจะได้รีบไปเลือกกัน!!

โทโมะพูดด้วยเสียงดังเพื่อเรียกสติแก้ว

แก้ว:อื้ม...

                                          ณ ร้านแหวนเพชร

แก้ว:นายจะเลือกแหวนหมั่นให้พิมหลอ??

แก้วถามด้วยเสียงอ่อนๆ

โทโมะ:ใช่ฉันหมั่นใจแล้วละเด๊วเธอรอดูแผนการฉันนะแก้ว

แก้ว:อือ...

โทโมะ:ช่วยฉันเลือกหน่อยนะ

แก้ว:อืมๆ

แก้วหาแหวนที่พอใจแต่ก็ได้มาเป็นแหวนสีเงินสลักว่าจะรักตลอดไปแก้วชอบวงนี้มากเลยบอกโทโมะโดยไม่ต้อง

เสียเวลา

โทโมะ:สวยดีนะ เอ่อพี่ครับวงนี้แหละครับ

แก้ว:แล้วจะไปไหนต่อ

โทโมะ:ไปร้านอาหารน่ะ

                                           ณ ร้านอาหารคตาโมโดร้า

เมื่อพิมมาแก้วก็หลีบซ่อนตัวเพื่อดูแผนของโทโมะโดยไม่อยากจะรู้ด้วยซ้ำไป

โทโมะ:พิมเรามีอะไรจะให้

พิม:อะไรหลอคะพี่โทโมะ^__^

พิมยิ้มน่ารักๆให้โทโมะเช่นกันโทโมะยิ้มตอบกลับทำให้แก้วนึกถึงตอนเรายังคบกันอยู่แก้วพยายามปิดเสียงสะอื้น

ของตัวเองอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้แผนเสีย

โทโมะ:แต่งงานกันนะพิม

พิม:คะ^^

พิมรับตอบรับด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะดีใจแก้วก็อดที่ยิ้มด้วยไม่ได้เพราะดีใจ...หรือเสียใจกันนะ

โทโมะกอดกับพิมเนิ่นนานแล้วก็แกล้งขอตัวเข้าห้องน้ำ

โทโมะ:ไงแก้วแผนเราดีป่าว

แก้ว:อื้มดีดูแล้วซึ้งน้ำตาไหล

โทโมะ:จิงดิ

แก้ว:อื้มเราขอกลับก่อนนะเชิญหวานกันเถอะ

แก้วพูดแล้วพยายามปาดน้ำตา

โทโมะ:ขอบใจนะ

โทโมะเข้าไปกอดแก้วแต่แก้วผลัก

แก้ว:อย่าทำแบบนี้เลยนะแค่ยอมเป็นยเพื่อนเธอก็จบพอแล้ว...

แก้วพูดด้วยเสียงอ่อนๆก่อนจะเดินจากดไปพร้อมกับหยาดน้ำตาเช่นเดิมเพราะมันเจบเจบเจียนตาย