Don't love me ฉันไม่มีหัวใจ

               สนามหญ้า ทางด้านหน้าประศาสที่มีทะเลสาบขนาดใหญาไหลผ่าน
แต่ในระหว่างเดียวกัน ก็มีขนาดแรงพัดผ่านตัวฉัน จนรุ้สึกเหมือนมีใครมาวิ่งชน
แก้ว : โอ๊ย!!!                                         
โทโมะ : ขอโทษน่ะ เป็นไรป่าว???
แก้ว : ไม่เป็นไรมากหรอก
โทโมะ: อ่อนี่มาเดินเล่นคนเดียวหรอครับ
แก้ว : อืม ที่นี่บรรยากาศดีน่ะ
โทโมะ : ใช่เงียบดี ผมชอบมาเดินเล่นตอนกลางคืน J
แก้ว : ไม่เหมือนที่ที่ฉันจากมาเลยมีแต่ความเยือกเย็น ไม่มีความสุขและต้องใส่หน้ากากเข้าหากันตลอด
โทโมะ : คุณชอบที่นี่ไหมล่ะมาอยู่กับผมสิ
แก้ว :ว่าไงน่ะ –แก้วที่กำลังเม่อลอยอยู่ถามเพื่อความแน่ใจว่าสิ่งที่ตนนั้งได้ยินถุกหหรือป่าว
โทโมะ : ป๊าว!!! ผมแค่บอกว่าก็มาอยู่นานๆสิ
แก้ว : แน่น่ะ เออ....ธาตุเป็นธาตุลมหรอ – ฉันถามเพื่อความแน่ใจ
โทโมะ : อืม :)
แก้ว : นายชื่อไรหรอ???
โทโมะ : ผมชื่อ........
อาจารย์กาก้า : นั่นใครมาทำอะไรตรงนั้นน่ะ
โทโมะ : หึ่ย!!! อาจารย์มาหนีเร็ว ไปก่อนน่ะบาย—แล้วโทโมะก้ห่ยไปกับสายลม
แก้ว : โอเชไว้เจอกัน—แก้วก็หายไปเหลือแต่คำถามที่ค้างคาใจ
อาจารย์ : กลางค่ำกลางคืนไม่รู้จักหลับจักนอนเดี่ยวสั่งทำโทษให้หมดเลย เห่อ..เด็กสมัยนี้
 
วึ๊บ!!!!!!!!!!
ฟาง : กรี๊ด
แก้ว : เบาๆดิ
ฟาง : อ๊าว..แก้วเองหรอ ไปไหนมาล่ะ
แก้ว : ไปเดินเล่นข้างล่างมา... แล้วฟางยังไม่นอนหรอ
ฟาง : ยังว่าจะอ่านหนังสือซะหน่อย.....แพ้นายป็อปปี้ขึ้นมาล่ะแย่เลย
แก้ว : ป็อปปี้ที่เธอพูดถึงใครกันหรอ???
ฟาง : ประธานบ้านลมน่ะ ชอบมากวนประสาทชั้น
แก้ว : กวนเพราะรัก รึป่าว
ฟาง : ไม่มีทางอย่างนายป็อปนี่น่ะ
           แล้วทั้งสองก้เข้านอนโดยปรับเตาผิงให้น้อยลงเพื่อความืดแก้วนอนริมหน้าต่างส่วนฟางสาวน้อยร่างเล็กนอนริมฝังขวาที่ติดกับห้องน้ำ โดยต่างฝ่ายต่างหันหลังให้กันโดยที่ยังไม่รู้ว่าอีกคนยังไม่หลับ แก้ว “นายนั่นชื่ออะไรน่ะ....และทำไมเราถึงรู้สึกดีกกับเขาด้วย” ฟาง “นายป็อปชอบเราจริงๆหรอ...เป็นไปไม่ได้”     แล้วไม่นานต่างฝ่ายก็หลับลงไป
                ระหว่างที่โทโมะเข้ามาในห้องก้พบว่าคยองเทนั้นหลับไปแล้ว ห้องของโทดมะนั้นตกแต่ด้วยสีเทาสไตลืห้องนอนสีเทามีเตาผิงที่ไม่ได้จุดไฟไหว และค่อนข้างรกพอสมควร โทโมะ “เธอน่ารักดีน่ะ แก้ว...ว่าแต่เธอจะคิดเหมือนฉันไหมน่ะ”
 
 
                      ณ ห้องโถง kamikaze international of magic school
ปะปนไปด้วยเสียงของเด็กปี 1-7 นั้นลงมาทานอาหารเช้า โดยระหว่างทางที่แก้วเดินลงมาก็บังเอิญไปชนกับใครคนนึงเข้า
โทโมะ : ขอโทษครับ
แก้ว : ไม่เป็นไร........อ่าวนาย
โทโมะ : เจอกันอีกแล้วน่ะ
แก้ว : อืมไปก่อนน่ะ
ซึ่งบทสนทนาของทั้งคู่ทำเอาป็อปปี้ กับ ฟางที่เดินมาเจอถึงกับงงว่าไปรุ้จักกันตอนไหน
และระหว่างการเดินมาที่ตะก็มีคำถามมากมายเข้ามาในหัวของฟาง เกี่ยวกับทั้งคู่ .... แต่ระหว่างที่ทั้งสองจะเดินไปที่โต๊ะก็เดินผ่านทางโต๊ะของธาตุดินวึ่งตั้งอยู่ทางด้านซ้ายมือตัวที่สองจากประตูทางเข้าห้องโถง....อยุ่ดีๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนลุกออกมาขวาง.......
............. : แกใช่ไหมที่ชื่อแก้ว !!!!
แก้ว :………….. เห่อ..........