ปัญญาชนก้นคร้ว

แม่มล-น้าอยากให้โทโมะแต่งงานกับลูกน้าอ่ะจ่ะ
โมะ-ผมยังไม่เห็นหน้าลูกน้าเลยน่ะครับ
แม่มล-รอให้พ่อของโทโมะกลับมาก่อนน่ะ ค่อยมาดูตัว
โมะ-ครับ
แม่มล-น้ากลับก่อนน่ะ
โมะ-ครับบายครับคุนน้า
แม่มล-จ่ะ
โมะ-เธอๆมานี่หน่อยแปปนึง
แก้ว-มีอะไรหรอค่ะ
โมะ-ไปหยิบโทรสับบนห้องนอนฉันให้หน่อย
แก้ว-ค่ะรอสักครู่น่ะค่ะ(1นาทีผ่านไป)มาแล้วค่ะนี่ค่ะโทรสับ
โมะ-เธอไปพักก่อนเถอะ
แก้ว-ค่ะ
โมะ-อือ (โทโมะหยิบโทรสับขึ้นมาแล้วเลื่อนหาเบอร์พ่อตัวเอง)
โทยะ-ฮัลโหลลูกมีอะไรกับพ่อหรือ
โมะ-พ่อครับพ่อจะให้ผมแต่งงานกับลูกน้ามลหรอ
โทยะ-อืม แต่น้ามลเปนคนมาขอให้ลูกไปแต่งงานกับลูกเขาเองน่ะ แล้วหลังจากแต่งงานเส็ดก้อให้ลูกน้ามลไปปเปนเลขาลูกไง
โมะ-ผมไม่แต่งแล้วอีกอย่างผมมีเลขาแล้วด้วย
โทยะ-ใคร
โมะ-แก้ว
โทยะ-แก้วคนใช้บ้านเราน่ะหรอ
โมะ-ครับ
โทยะ-ดีเหมือนกัน(ที่โทยะพูดยังงี้คือว่ายังแก้วคนนี้อ่ะแหละที่ต้องแต่งงานกับโทโมะ)
โทยะ-แต่ยังไงลูกก้อต้องแต่งงานกับลูกน้ามลอยู่ดี แต่ไม่ต้องให้ไปเปนเลขาก้อได้)
โมะ-แต่ผม....
โทยะ-ไม่มีแต่ พ่อบอกให้น่ะการมีแฟนดีน่ะลูกมีคนมาคอยดูแลเรา ใส่ใจเรา
โมะ-ถ้าเขาไม่เต็มใจที่มาอยู่กับผมล่ะ
โทยะ-เขาต้องเต็มใจสิ
โมะ-คับๆ
โทยะ-แค่นี้ก่อนน่ะลูก
โมะ-ครับ
แก้ว-เฮ้ย!เราต้องแต่งงานกับนายนี่หรอ เราต้องทำไงดีเนี่ย(แล้วแอบฟฟังมาตั้งแต่แรกเลยรู้เรื่องทั้งหมด)
วันต่อมา
แก้ว-ก๊อกๆๆๆๆ ตื่นได้แล้วค่ะวันนี้คุนต้องไปทำงานน่ะค่ะ
โมะ-อือ ใครมาเคอะแต่เช้าเนี่ย O_O(โทโมะเปิดปะตูออกมาแล้วเหงชุดที่แก้วใส่เลยยื่นอึ้งไปเลย)
ชุดที่แก้วใส่

โมะ-นี่เธอจะขายตัวหรือเปนคนรับใช้กันแน่เนี่ย
แก้ว-คนรับใช่สิค่ะ
โมะ-ดูเธอแต่งตัวแต่ระวันสิ โป๊มากชุดที่เธอใส่จนคนที่เหงอยากกินเธอกันหมดแล้วเนี่ย
แก้ว-รวมถึงคุนด้วยรึป่าวค่ะ ฮ่าๆๆๆ
โมะ-ก้อใช่น่ะสิ(แก้วแค่จะแหย่โทโมะนิสหน่อยแต่โทโมะพูดจิงเลยทามให้แก้วอึ้งไปเลย)
แก้ว-คุนรีบไปแต่งตัวเถอะค่ะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน
โมะ-ฉันไม่ไปฉันจะพาเธอไปซื้อชุด
แก้ว-ชุดคุนก้อซื้อไปแล้วน่ะค่ะ
โมะ-ชุดเธอไม่ใช่ชุดฉัน
แก้ว-ชุดอะไรหรอค่ะ
โมะ-ฉันจะให้เธอไปเปนเลขาฉัน เลยต้องไปซื้อชุด
แก้ว-แต่ฉันทำไม่เปน
โมะ-เดี๋ยวฉันสอน
แก้ว-ค่ะ