ปัญญาชนก้นคร้ว

เช้าวันต่อมา

โมะ-เธอตื่นรึยังแก้ว 

แก้ว-ตื่นแล้วค่ะ

โมะ-ไปห้างเปนเพื่อนฉันหน่อยสิ

แก้ว-ค่ะไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนน่ะค่ะ 

โมะ-มาเร็วๆล่ะกัน

25นาทีผ่านไปแก้วเดินออกมาจากห้อง

โมะ-วันนี้เธอแต่งตัวสวยมาก

ชุดที่แก้วแต่งวันนี้กลัวนึกภาพไม่ออกเลยเอามาให้ดู แล้วก้อไม่อยากอธิบายเรื่องชุดมากด้วยอ่ะค่ะเลยหาภาพมาให้ดูอ่ะค่ะ^^!

แก้ว-ขอบคุนค่ะ ไปกันได้ยังค่ะ

โมะ-ไปได้เลย

แก้ว-ค่ะ

ณ ห้างเซ๊นทรัล

โมะ-เธอจะเอาไรไหม

แก้ว-ไม่เอาค่ะ

โมะ-นั้นอ่ะชุดที่เธอชอบใส่อยากได้ไหม

แก้ว-อยากได้ๆ มากๆ ซื้อให้หน่อยน่ะ

โมะ-งั้นฉันเอาเงินเดือนมาหักค่าชุดเธอน่ะ

แก้ว-ค่ะๆๆๆๆ

โมะ-คุณคนับชุดนี้เท่าไรครับ(โทโมะถามพนักงานที่กำลังเสื้ออยู่)

พนักงาน-3,590ค่ะ

โมะ-เอาชุดนี่แหละครับ

พนักงาน-ค่ะ นี่ค่ะ(ยื่นถุงเสื้อผ้าให้โทโมะ)

โมะ-นี่ครับเงิน

พนักงาน-ค่ะ โอกาสหน้าเชินใหม่น่ะค่ะ

โมะ-นี่เธอได้แล้ว

แก้ว-ขอบคุนมากๆๆๆค่ะ

โมะ-อือ ไปช่วยฉันเลืกเสื้อผ้าที่จะใส่ไปทำงานที่บริษัทให้หน่อย

แก้ว-ค่ะ

หลังจากเลือกเสืื้อผ้าเส็ดก้อกลับบ้าน

โมะ-ลงไปเปิดรั้วสิ

แก้ว-ค่ะ(แล้วแก้วก้อไปเปิดรั้วหน้าบ้าน แล้วโทโมะก้แขับรถเข้มา)

โมะ-เอาของไปเก็บด้วย

แก้ว-ค่ะ

.....-อ้าว แก้วมาอยุ่ที่นี่ได้ไงลูก (แก้วเดินเข้ามา แล้วทีเสียงผู้หญิงคนนึงทัก)

แก้ว-แม่! แม่ค่ะตามแก้วมานี่ก่อน

แม่มล-ทำไมล่ะจ่ะ

แก้ว-ตามมาเถอะค่ะ

แม่มล-จ่ะๆๆๆ

แก้ว-แม่มาที่นี่ทำไมค่ะ

แม่มล-แม่มาหาโทโมะเขาอ่ะจ่ะลูก แม่กะว่าจะให้ลูกแต่งงานกับโทโมะลูกชายเพื่อนแม่เอง

แก้ว-ฮ่ะ แก้วไม่แต่งน๊า 

แม่มล-แล้วแก้วมาอยุ่ที่นี่ได้ไง ไหนกิ่งบอกว่าไปบ้านเพื่อนไง

แก้ว-คะ คะ คือ...แก้วมีเหตุจำเปนอ่ะแม่ แต่แม่อย่าไปบอกใครน่ะว่าแก้วเปนลูกแม่

แม่มล-ก้อได้จ่ะลูก แต่ลูกต้องแต่งงานน่ะ

แก้ว-ไม่เอาอ่าาา

แม่มล-แม่ไม่สนยังไงแก้วก็ต้องแต่ง แล้วลูกต้องไปเปนเลขาของโทโมะด้วยน่ะ

แก้ว-แม่แต่แก้ว....

แม่มล-ไม่มีแต่ แม่ไปก่อนน่ะ

โมะ-อ้าวน้ามล สวัสดีครับ

แม่มล-จร้า น้ามีเรื่องอะไรจะคุยด้วย

โมะ-เรื่องไรหรอครับ

แม่มล-เรื่อง.......