ปัญญาชนก้นคร้ว

แม่มล-น้าอยากให้โทโมะแต่งงานกับลูกน้าอ่ะจ่ะ

โมะ-ผมยังไม่เห็นหน้าลูกน้าเลยน่ะครับ

แม่มล-รอให้พ่อของโทโมะกลับมาก่อนน่ะ ค่อยมาดูตัว

โมะ-ครับ

แม่มล-น้ากลับก่อนน่ะ

โมะ-ครับบายครับคุนน้า

แม่มล-จ่ะ

โมะ-เธอๆมานี่หน่อยแปปนึง

แก้ว-มีอะไรหรอค่ะ

โมะ-ไปหยิบโทรสับบนห้องนอนฉันให้หน่อย

แก้ว-ค่ะรอสักครู่น่ะค่ะ(1นาทีผ่านไป)มาแล้วค่ะนี่ค่ะโทรสับ

โมะ-เธอไปพักก่อนเถอะ

แก้ว-ค่ะ

โมะ-อือ (โทโมะหยิบโทรสับขึ้นมาแล้วเลื่อนหาเบอร์พ่อตัวเอง)

โทยะ-ฮัลโหลลูกมีอะไรกับพ่อหรือ

โมะ-พ่อครับพ่อจะให้ผมแต่งงานกับลูกน้ามลหรอ

โทยะ-อืม แต่น้ามลเปนคนมาขอให้ลูกไปแต่งงานกับลูกเขาเองน่ะ แล้วหลังจากแต่งงานเส็ดก้อให้ลูกน้ามลไปปเปนเลขาลูกไง

โมะ-ผมไม่แต่งแล้วอีกอย่างผมมีเลขาแล้วด้วย

โทยะ-ใคร

โมะ-แก้ว

โทยะ-แก้วคนใช้บ้านเราน่ะหรอ

โมะ-ครับ

โทยะ-ดีเหมือนกัน(ที่โทยะพูดยังงี้คือว่ายังแก้วคนนี้อ่ะแหละที่ต้องแต่งงานกับโทโมะ)

โทยะ-แต่ยังไงลูกก้อต้องแต่งงานกับลูกน้ามลอยู่ดี แต่ไม่ต้องให้ไปเปนเลขาก้อได้)

โมะ-แต่ผม....

โทยะ-ไม่มีแต่ พ่อบอกให้น่ะการมีแฟนดีน่ะลูกมีคนมาคอยดูแลเรา ใส่ใจเรา

โมะ-ถ้าเขาไม่เต็มใจที่มาอยู่กับผมล่ะ

โทยะ-เขาต้องเต็มใจสิ

โมะ-คับๆ

โทยะ-แค่นี้ก่อนน่ะลูก

โมะ-ครับ

แก้ว-เฮ้ย!เราต้องแต่งงานกับนายนี่หรอ เราต้องทำไงดีเนี่ย(แล้วแอบฟฟังมาตั้งแต่แรกเลยรู้เรื่องทั้งหมด)

วันต่อมา

แก้ว-ก๊อกๆๆๆๆ ตื่นได้แล้วค่ะวันนี้คุนต้องไปทำงานน่ะค่ะ

โมะ-อือ ใครมาเคอะแต่เช้าเนี่ย O_O(โทโมะเปิดปะตูออกมาแล้วเหงชุดที่แก้วใส่เลยยื่นอึ้งไปเลย)

ชุดที่แก้วใส่

โมะ-นี่เธอจะขายตัวหรือเปนคนรับใช้กันแน่เนี่ย

แก้ว-คนรับใช่สิค่ะ

โมะ-ดูเธอแต่งตัวแต่ระวันสิ โป๊มากชุดที่เธอใส่จนคนที่เหงอยากกินเธอกันหมดแล้วเนี่ย

แก้ว-รวมถึงคุนด้วยรึป่าวค่ะ ฮ่าๆๆๆ

โมะ-ก้อใช่น่ะสิ(แก้วแค่จะแหย่โทโมะนิสหน่อยแต่โทโมะพูดจิงเลยทามให้แก้วอึ้งไปเลย)

แก้ว-คุนรีบไปแต่งตัวเถอะค่ะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน

โมะ-ฉันไม่ไปฉันจะพาเธอไปซื้อชุด

แก้ว-ชุดคุนก้อซื้อไปแล้วน่ะค่ะ

โมะ-ชุดเธอไม่ใช่ชุดฉัน

แก้ว-ชุดอะไรหรอค่ะ

โมะ-ฉันจะให้เธอไปเปนเลขาฉัน เลยต้องไปซื้อชุด

แก้ว-แต่ฉันทำไม่เปน

โมะ-เดี๋ยวฉันสอน

แก้ว-ค่ะ