สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

“ใครก็ช่างเถอะไอ้พลอยฉันอยากกลับบ้านอะ” พูดจบทั้งสี่หนุ่มสาวแยกย้ายกันกลับบ้านบ้านพานัจ“เอาไอพลอยทำไมแก่ไม่กลับบ้านล่ะ” พานัจถามเพื่อนสาว“วันนี้ฉันก็จะมานอนบ้านแก่ไงพรุ่งนี้ฉันและแก่ไม่มีเรียน”“เอ๋อสงสัยฝนจะตกแก่มานอนบ้านฉันอ่ะพลอย”“ไม่เห็นจะแปลกเมื่อก่อนฉันก็เคยมานอนกับแก่”“ดีคับลูกพี่จะได้มีเพื่อนนอนไงคับ”“เอาเถอะเข้าบ้านเถอะไอ้พลอยจะนอนมั้ยอะบ้านฉัน”“นอนซิคุณเพื่อน”ทั้งสามเดินเข้ามาในบ้านและพบว่าบ้านเงียบเปล่า“สงสัยวันนี้พวกเราอยู่กันแค่สามคน”“เอาแล้วพวกพี่ๆแก่ละไปไหน”“คงไปทำธุระที่ต่างจังหวัดหลายวันส่วนไอ้พี่พงษ์คงอยู่ชันศุตรศพค่อยดูนะไอ้พี่พงษ์ต้องได้แต่งงานกับงานแน่ๆ”“แก่ก็พูดเกินไปนัท”“ฉันว่าวันนี้เราอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปหาอะไรกินเย็นตาโฟกินดีกว่าว่ะ”“เอ๋ออย่าช้าดีกว่ารีบแต่งตัว”ณ  บ้านอภิเชษรัฐ“ไอ้พีทำไมไม่กลับบ้านว่ะ”“วันนี้ฉันขอมาค้างบ้านแก่คืนหนึ่ง”“ได้ซิ”“ว่าแต่แก่เถอะไอ้กรหมู่นี้แก่สนิทกับน้องนัทหรือว่าแก่กำลังมีแผนอะไรกันแน่ๆ”“ก็ไม่มีอะไรหรอก”“แก่อย่ามาเฉอยู่ดีกว่าฉันรู้นิสัยแก่ดีไอ้กร”“ว่าแต่แก่คิดว่าอะไรล่ะไอ้พีจอมเจ้าเล่ห์”“เท่าที่ฉันฟังมาจากที่แก่กับน้องนัทพูดฉันก็รู้ว่าแก่กับน้องนัทวางแผนกันใช่มั้ย”“อืมใช่แล้วไงล่ะ”“แก่นี้มันเจ้าเล่ห์แก่ได้ช่วยไอ้นะกับตัวแก่เองฉันพูดถูกมั้ย”“แก่นี้มันแสนรู้จริงๆเลยนะไอ้พี”“คนน่ะไม่ใช่สุนัข”“อ๋อเพิ่งรู้นะนี่”“พอเถอะค่ะพวกคุณๆป้าว่าพวกคุณๆขึ้นไปอาบน้ำเถอะคะ”“คับป้าจิต/คับ”หลังจากที่ชายหนุ่มอทำธุระเสร็จเรียบร้อยก็หยิบโทรศัพท์กดหาเบอร์คนที่คิดถึงพานัจกำลังปิดประตูรั้วอยู่  จู่เสียงริงโทนก็ดังขึ้นมาถ้าหากไม่รัก จะทำอย่างนั้นทำไม จะคอยทุ่มเทอย่างนั้นไปเพื่อใคร   ไม่ใช่เธอหรอกเหรอ ถ้าหากไม่รัก จะมาทำไมให้เจอเหตุผลข้อเดียวสำหรับฉันคือรักเธอ อยากให้เธอรู้ อยากให้เธอเข้าใจ(ริงโทนเพลงถ้าหากไม่รัก  ศิลปิน  โรส ศิรินทิพย์)หญิงสาวเห็นว่าเป็นเบอร์ของชลกรก็กดรับสายกรอกเสียงพูด“ฮัลโหลวัดดีคะที่รัก”“โทรมาทำไมฮะนายชลกร” แพรพลอยได้ยินชื่อของชายหนุ่มก็แปลกใจ“แม้คุณพูดดีๆกับผมหน่อยไม่ได้เหรอคับผมนะเป็นว่าที่สามีในอนาคตคุณนะ”“นี่นายชลกรนายหยุดพูดเรื่องเพ้อเจ้ได้แล้วที่โทรมานี้มีธุระอะไรไม่ทราบ”“มีซิคับก็คิดถึงคุณไงคับนัทไม่น่าเชื่อเลยนะคับว่าไม่ได้เจอคุณแค่ไม่กี่นาทีผมก็ทนแทบคิดถึงคุณไม่ไหวแล้ว”“อี่เก็บเอาคำพูดของนายไปบอกกับแฟนคลับของนายนู๋ไปและก็เลิกนอกเรื่องได้แล้ว”“นอกรงนอกเรื่องอะไรที่ผมพูดจากใจใจจริงล้วนๆเลยนะคับว่าแต่คุณกำลังทำอะไรอยู่เหรอคับอย่าบอกน่ะว่ากำลังคิดถึงผมอยู่นะ”“บ้าใครเขาจะไปคิดถึงนายกันล่ะนายนี้มันขี้หลงตัวเองจริงๆเลยนะนายชลกร”“ล้อเล่นคับ” พีระวัฒน์สงสัยว่าเพื่อนกำลังคุยกับใครอยู่“ฉันกำลังเดินออกไปข้างนอก”“ออกไปกับใครคับ”“นายจะถามทำไมนี้ฮะ”“รอผมก่อนนะนัท” พูดจบชลกรรีบลุกขึ้นไม่ลืมชวนพีระวัฒน์ไปด้วยทันทีที่สองหนุ่มมาถึงทำให้สองสาวแปลกใจ“นายมาได้ไงฮะนายพี”“ก็หัวใจมันเรียกร้องนี้คับพลอยที่รัก”“แม้ไอ้พี่พีทักแต่พลอยไม่ทักฉันบ้างนะ”“แม้พี่ลืมไป” ไม่ทันที่พูดคนตัวโตก็อดหงุดหงิดไม่ได้จึงชิงพูดสักก่อน“ผมว่าเราไปกันเภอะสามหนุ่มสองสาวก็เดินทางไปถึงร้านข้าวต้มโต้รุ่งที่เป็นร้านประจำของสี่สาว“วัดดีคะเฮีย”“วัดีจร้าหนูนัทโจ๊กและก็หนูพลอยวันนี้จะรับอะไรดี”“เอาเหมือนเดิมคะ”“และพวกนายล่ะ”“เอาแบบเดียวกับพวกคุณแล้วกัน”“พลอยทำไมไม่กินไข่แดงล่ะคับ”พีระวัฒน์พูด“ก็ฉันไม่ชอบ”“ไม่ชอบก็ทานนะคุณมันมีประโยชน์”“นั้นนะซิคับคุณพลอยคุณพลอยไม่กินผมขอนะคับ” พานัจหันมาเคาะหัวลูกน้อง“หยุดเลยไอ้โจ๊กกินซะ”“คับลูกพี่”“คุณชอบทานจับฉายเหรอคับนัทถ้านั้นผมตักให้นะคับ”“ไม่ต้องฉันมีมือมีเท้าตักเองได้”“เบาๆหน่อยซิไอ้นัทพี่เขาอุตส่าห์มีน้ำใจตักให้ขอบคุณสักคำก็ไม่มี”“เอาใครใช้ล่ะ”“พอเถอะคับลูกพี่”ไหนูนัทจร้ามีคนอยากจะขอพบหนูนัทคับ”“ใครเหรอค่ะเฮีย”“เอาเมนูสุดพิเศษมาเสริฟ์ให้อ๊ะหนูนัทหน่อยแล้ว”“คับเฮียนี่เป็นเมนูสำหรับคนพิเศษอย่างคุณเลยคับ”“ทันทีที่หญิงสาวเปิดออกมาจ้าของเมนูก็พุดออกมา”“นี่มันไข่ห่อหมูสับของโปรดฉันนี้ไ“ใช่เราจำได้ว่านัทชอบทานมันมาก”“ไฮไลค์นายจริงๆด้วยอ๊ะกลับมาตั้งแต่เมื่อไรทำไมไม่ติดต่อมาบอกกันบ้างล่ะ”“ถ้าไม่บอกก็ไม่สไพรท์ซินัท”  พูดจบไฮไลค์ก็เข้ามากอดพานัจด้วยความคิดถึง“อะไรกันไฮไลค์ทักแต่ไอ้นัทคนเดียวไม่ทักฉันบ้างเลยนะ”“แม้พลอยเราดีใจไปหน่อยนะ” แพรพลอยกอดกับไฮไลค์ด้วยความคิดถึงทำให้สองหนุ่มที่นั่งทานถึงกับอารมณ์ฉุนเฉียวโมโหหึงที่เห็นผู้หญิงที่หมายปองกอดกับผุ้ชายอื่นชลกรจึงหยิฐธนบัตรใบห้าร้อยตั้งไว้บนโต๊ะและก็ขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว อย่าว่าแต่ชลกนพีระวัฒน์ก็เช่นกัน