สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

“ใครก็ช่างเถอะไอ้พลอยฉันอยากกลับบ้านอะ” พูดจบทั้งสี่หนุ่มสาวแยกย้ายกันกลับบ้าน
บ้านพานัจ
“เอาไอพลอยทำไมแก่ไม่กลับบ้านล่ะ” พานัจถามเพื่อนสาว
“วันนี้ฉันก็จะมานอนบ้านแก่ไงพรุ่งนี้ฉันและแก่ไม่มีเรียน”
“เอ๋อสงสัยฝนจะตกแก่มานอนบ้านฉันอ่ะพลอย”
“ไม่เห็นจะแปลกเมื่อก่อนฉันก็เคยมานอนกับแก่”
“ดีคับลูกพี่จะได้มีเพื่อนนอนไงคับ”
“เอาเถอะเข้าบ้านเถอะไอ้พลอยจะนอนมั้ยอะบ้านฉัน”
“นอนซิคุณเพื่อน”
ทั้งสามเดินเข้ามาในบ้านและพบว่าบ้านเงียบเปล่า
“สงสัยวันนี้พวกเราอยู่กันแค่สามคน”
“เอาแล้วพวกพี่ๆแก่ละไปไหน”
“คงไปทำธุระที่ต่างจังหวัดหลายวันส่วนไอ้พี่พงษ์คงอยู่ชันศุตรศพค่อยดูนะไอ้พี่พงษ์ต้องได้แต่งงานกับงานแน่ๆ”
“แก่ก็พูดเกินไปนัท”
“ฉันว่าวันนี้เราอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปหาอะไรกินเย็นตาโฟกินดีกว่าว่ะ”
“เอ๋ออย่าช้าดีกว่ารีบแต่งตัว”
ณ  บ้านอภิเชษรัฐ
“ไอ้พีทำไมไม่กลับบ้านว่ะ”
“วันนี้ฉันขอมาค้างบ้านแก่คืนหนึ่ง”
“ได้ซิ”
“ว่าแต่แก่เถอะไอ้กรหมู่นี้แก่สนิทกับน้องนัทหรือว่าแก่กำลังมีแผนอะไรกันแน่ๆ”
“ก็ไม่มีอะไรหรอก”
“แก่อย่ามาเฉอยู่ดีกว่าฉันรู้นิสัยแก่ดีไอ้กร”
“ว่าแต่แก่คิดว่าอะไรล่ะไอ้พีจอมเจ้าเล่ห์”
“เท่าที่ฉันฟังมาจากที่แก่กับน้องนัทพูดฉันก็รู้ว่าแก่กับน้องนัทวางแผนกันใช่มั้ย”
“อืมใช่แล้วไงล่ะ”
“แก่นี้มันเจ้าเล่ห์แก่ได้ช่วยไอ้นะกับตัวแก่เองฉันพูดถูกมั้ย”
“แก่นี้มันแสนรู้จริงๆเลยนะไอ้พี”
“คนน่ะไม่ใช่สุนัข”
“อ๋อเพิ่งรู้นะนี่”
“พอเถอะค่ะพวกคุณๆป้าว่าพวกคุณๆขึ้นไปอาบน้ำเถอะคะ”
“คับป้าจิต/คับ”
หลังจากที่ชายหนุ่มอทำธุระเสร็จเรียบร้อยก็หยิบโทรศัพท์กดหาเบอร์คนที่คิดถึง
พานัจกำลังปิดประตูรั้วอยู่  จู่เสียงริงโทนก็ดังขึ้นมา
ถ้าหากไม่รัก จะทำอย่างนั้นทำไม จะคอยทุ่มเทอย่างนั้นไปเพื่อใคร   ไม่ใช่เธอหรอกเหรอ ถ้าหากไม่รัก จะมาทำไมให้เจอเหตุผลข้อเดียวสำหรับฉันคือรักเธอ อยากให้เธอรู้ อยากให้เธอเข้าใจ
(ริงโทนเพลงถ้าหากไม่รัก  ศิลปิน  โรส ศิรินทิพย์)
หญิงสาวเห็นว่าเป็นเบอร์ของชลกรก็กดรับสายกรอกเสียงพูด
“ฮัลโหลวัดดีคะที่รัก”
“โทรมาทำไมฮะนายชลกร” แพรพลอยได้ยินชื่อของชายหนุ่มก็แปลกใจ
“แม้คุณพูดดีๆกับผมหน่อยไม่ได้เหรอคับผมนะเป็นว่าที่สามีในอนาคตคุณนะ”
“นี่นายชลกรนายหยุดพูดเรื่องเพ้อเจ้ได้แล้วที่โทรมานี้มีธุระอะไรไม่ทราบ”
“มีซิคับก็คิดถึงคุณไงคับนัทไม่น่าเชื่อเลยนะคับว่าไม่ได้เจอคุณแค่ไม่กี่นาทีผมก็ทนแทบคิดถึงคุณไม่ไหวแล้ว”
“อี่เก็บเอาคำพูดของนายไปบอกกับแฟนคลับของนายนู๋ไปและก็เลิกนอกเรื่องได้แล้ว”
“นอกรงนอกเรื่องอะไรที่ผมพูดจากใจใจจริงล้วนๆเลยนะคับว่าแต่คุณกำลังทำอะไรอยู่เหรอคับอย่าบอกน่ะว่ากำลังคิดถึงผมอยู่นะ”
“บ้าใครเขาจะไปคิดถึงนายกันล่ะนายนี้มันขี้หลงตัวเองจริงๆเลยนะนายชลกร”
“ล้อเล่นคับ” พีระวัฒน์สงสัยว่าเพื่อนกำลังคุยกับใครอยู่
“ฉันกำลังเดินออกไปข้างนอก”
“ออกไปกับใครคับ”
“นายจะถามทำไมนี้ฮะ”
“รอผมก่อนนะนัท” พูดจบชลกรรีบลุกขึ้นไม่ลืมชวนพีระวัฒน์ไปด้วย
ทันทีที่สองหนุ่มมาถึงทำให้สองสาวแปลกใจ
“นายมาได้ไงฮะนายพี”
“ก็หัวใจมันเรียกร้องนี้คับพลอยที่รัก”
“แม้ไอ้พี่พีทักแต่พลอยไม่ทักฉันบ้างนะ”
“แม้พี่ลืมไป” ไม่ทันที่พูดคนตัวโตก็อดหงุดหงิดไม่ได้จึงชิงพูดสักก่อน
“ผมว่าเราไปกันเภอะ
สามหนุ่มสองสาวก็เดินทางไปถึงร้านข้าวต้มโต้รุ่งที่เป็นร้านประจำของสี่สาว
“วัดดีคะเฮีย”
“วัดีจร้าหนูนัทโจ๊กและก็หนูพลอยวันนี้จะรับอะไรดี”
“เอาเหมือนเดิมคะ”
“และพวกนายล่ะ”
“เอาแบบเดียวกับพวกคุณแล้วกัน”
“พลอยทำไมไม่กินไข่แดงล่ะคับ”พีระวัฒน์พูด
“ก็ฉันไม่ชอบ”
“ไม่ชอบก็ทานนะคุณมันมีประโยชน์”
“นั้นนะซิคับคุณพลอยคุณพลอยไม่กินผมขอนะคับ” พานัจหันมาเคาะหัวลูกน้อง
“หยุดเลยไอ้โจ๊กกินซะ”
“คับลูกพี่”
“คุณชอบทานจับฉายเหรอคับนัทถ้านั้นผมตักให้นะคับ”
“ไม่ต้องฉันมีมือมีเท้าตักเองได้”
“เบาๆหน่อยซิไอ้นัทพี่เขาอุตส่าห์มีน้ำใจตักให้ขอบคุณสักคำก็ไม่มี”
“เอาใครใช้ล่ะ”
“พอเถอะคับลูกพี่”
ไหนูนัทจร้ามีคนอยากจะขอพบหนูนัทคับ”
“ใครเหรอค่ะเฮีย”
“เอาเมนูสุดพิเศษมาเสริฟ์ให้อ๊ะหนูนัทหน่อยแล้ว”
“คับเฮียนี่เป็นเมนูสำหรับคนพิเศษอย่างคุณเลยคับ”
“ทันทีที่หญิงสาวเปิดออกมาจ้าของเมนูก็พุดออกมา”
“นี่มันไข่ห่อหมูสับของโปรดฉันนี้ไ
“ใช่เราจำได้ว่านัทชอบทานมันมาก”
“ไฮไลค์นายจริงๆด้วยอ๊ะกลับมาตั้งแต่เมื่อไรทำไมไม่ติดต่อมาบอกกันบ้างล่ะ”
“ถ้าไม่บอกก็ไม่สไพรท์ซินัท”  พูดจบไฮไลค์ก็เข้ามากอดพานัจด้วยความคิดถึง
“อะไรกันไฮไลค์ทักแต่ไอ้นัทคนเดียวไม่ทักฉันบ้างเลยนะ”
“แม้พลอยเราดีใจไปหน่อยนะ” แพรพลอยกอดกับไฮไลค์ด้วยความคิดถึง
ทำให้สองหนุ่มที่นั่งทานถึงกับอารมณ์ฉุนเฉียวโมโหหึงที่เห็นผู้หญิงที่หมายปองกอดกับผุ้ชายอื่นชลกรจึงหยิฐธนบัตรใบห้าร้อยตั้งไว้บนโต๊ะและก็ขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว อย่าว่าแต่ชลกนพีระวัฒน์ก็เช่นกัน