Chick Loveable คลิ๊กรัก ห้ามใจยังไงไม่ให้ love you

เช้าขึ้นมาแก้วถูกโทโมะจับเหวี่ยงขึ้นรถไปส่งที่บ้าน โดยที่ฟางไม่ต้องเป็นคนบอก สาวร่างเล็กยังงงกับพฤติกรรมของพี่ชายตัวเองเป็นที่สุดที่ทำแบบนี้กับรุ่นน้องของเธอแปลกๆ เหมือนรู้จักกันมาก่อนอย่างนั้นแหละ แต่ก่อนที่เธอจะสงสัยไปมากกว่านั้นรถคอนแวนสีดำคันหรูของพี่ชายเธอก็แล่นออกไปแล้ว
 
“ป้าหน่อยคะ วันนี้ทำข้าวต้มเยอะๆนะคุณท่านกินเยอะขึ้นแล้วค่ะ” สาวร่างบาง ผมสยาย คนหนึ่งเดินเข้าบ้านมาก็ตรงไปที่ป้าหน่อยทันที
“ได้ค่ะคุณผู้หญิง คุณท่านกินเยอะขนาดนั้นเลยเหรอคะ” ป้าหน่อยสนทนากับเธออย่างมีความสุขที่ได้รู้ว่าคุณท่านหรือท่านประธานหรือพ่อของโทโมะและฟางกินข้าวได้เยอะ
“ค่ะ ประมาณข้างต้มสองถ้วยท่านยังไม่อิ่มเลยค่ะ” สาวร่างบางคนนี้นามว่าแจม เธอเป็นภรรยานอกสมรสของท่านประธาน หลังจากภรรยาหลวงได้เสียชีวิตลงก็รับเอาเธอคนนี้มาเป็นภรรยาอีกคน เธออายุก็พึ่งจะยี่สิบเอ็ดเท่าโทโมะนั่นเอง เลยทำให้ลูกๆของตระกูลไทยานนท์ไม่ชอบขี้หน้าเธอสักเท่าไหร่
“ดีจังเลยค่ะ งั้นป้าจะทำเยอะๆเลยนะคะ” ป้าหน่อยดีใจสุดขีดก่อนจะลงมือทำครัว
“ป้าหน่อยคะ ฟางออกไปกินข้าวกับเพื่อนข้างนอกนะคะ วันนี้อาจจะไม่กลับ จนกว่าจะไม่มีคนบางคนมายืนอยู่ตรงนี้” ฟางว่าพลางเน้นคนบางคนซะเหลือเกิน
“เอ่อ…ค่ะคุณหนู” ป้าหน่อยทำหน้าหวั่นๆหน่อยเพราะรู้ว่าฟางไม่ชอบแจมแค่ไหน
“เดี๋ยวสิฟาง กลางวันนี้เราเอากับข้าวไปให้โทโมะที่บริษัทดีมั้ยจ้า” แจม พยายามทำหน้าที่แม่เลี้ยงที่แสนดี แต่มีหรือที่ฟางจะหลงกล
“พี่โทโมะหาอะไรกินได้ค่ะ ไม่ต้องหอบหรือหิ้วไปให้หรอก” ฟางพูดโดยไม่มองหน้าด้วยซ้ำ
“แต่นี่คุณท่านสั่งมาให้แจมทำแบบนี้นะคะ”
“คุณพ่อสั่งมาว่าไง”
“คุณท่านบอกว่าให้ป้าหน่อยทำข้าวต้มไปให้ท่านและทำอาหารโปรดของโทโมะไปให้โทโมะกินที่บริษัทด้วยค่ะ คุณท่านสั่งไว้”
“งั้นก็ได้ ฉันไปอาบน้ำก่อนล่ะ” ฟางพูดแบบขอไปที เพราะพ่อสั่งหรอกนะ เธอถึงได้ทำ ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็อย่าหวัง
 
“อ้าว! ยัยฟางมาได้ไง” ร่างสูงทักน้องสาวอย่างแปลกใจ
“ยัยนี่พามา” ฟางเบ้ปากไปทางแม่เลี้ยงตัวร้าย
“เธอ! มาทำไม!”เมื่อเห็นร่างบางย่างกายเข้ามา ร่างสูงถึงกับอารมณ์ขึ้นทันที เพราะเขาไม่ชอบแม่เลี้ยงคนนี้เอามากๆ อายุเท่าเขาแต่ยอมมาคบกับพ่อของเขา มันไม่ประสงค์ดีแน่ๆ เขารู้ดีเพราะยัยนี่มันนางมารร้าย
“อย่าพูดห่างเหินกันแบบนั้นสิคะโทโมะ คุณท่านสั่งดิฉันเอาของโปรดคุณมาให้ค่ะ” เธอพูดเสียงอ่อนโยน แต่มีหรือคนตรงหน้าจะลดความเกลียดลง
“เอาวางไว้ตรงนั้นแล้วไปซะ” โทโมะไล่อย่างไม่ใยดีใยร้ายแจมเลย
“ก็ได้ค่ะ ดิฉันจะไปแล้วนะคะ จะได้เอาข้าวต้มไปให้คุณท่านด้วย”
“ไปสิ” สิ้งเสียงของร่างสูง แจมก็เดินหน้าสลดออกไปจากห้องอย่างปลงตกเพราะคำพูดของโทโมะช่างทำร้ายจิตใจเขาเหลือเกิน แต่ยังไงซะเธอก็จะต้องชนะใจโทโมะได้สักวัน และเธอต้องได้คนเดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์ใครที่กล้าเข้าใกล้โทโมะ มันคนนั้นต้องมีอันเป็นไปยกเว้นฟาง
…………………………………………………………………………………………………
ว๊ากกกกกกกกก!!! พี่แจมของเราน่ากลัวซะแล้วสิคะ รู้สึกเรื่องนี้เริ่มมีปมแล้วค่ะ อยากรู้ใช่มั้ยว่า จริญญา ที่เฮียโมะเราพูดถึงนั้นเขาเป็นอะไร ยังไง แล้วทำไมถึงจากเฮียเราไป อิอิ ติดตามนะคะ จะอัพเพิ่มค่ะ ^^’’ สั้นไปหน่อยนะคะ แฮะๆ