Chick Loveable คลิ๊กรัก ห้ามใจยังไงไม่ให้ love you

“แก้ว! อันนี้อร่อยมากเลยนะ” ฟางตักแกงให้สาวหน้าหวานอย่างเอาอกเอาใจ แต่เธอกลับทำตัวไม่ถูกเพราะเธอโดนร่างสูงจ้องตลอดเวลาจนทำอะไรไม่ได้ จะจับผิดอะไรนักหนานะ เธอคิดในใจอย่างอึดอัด

“ค่ะพี่ฟาง” แก้วยิ้มๆให้รุ่นพี่ก่อนจะตักข้าวใส่ปากไปเรื่อยๆ

ทั้งสามทานข้าวด้วยกันร่วมชั่วโมง ท้องฟ้าก็เริ่มมืดลงพร้อมทั้งครึ้มฝนอีกด้วย ตายๆๆๆ ฝนทำท่าจะตกอีกแล้ว

“พี่ฟาง แก้วขอตัวกลับบ้านเลยนะคะ” หลังจากที่เก็บโต๊ะอาหารเป็นที่เรียบร้อยแล้วแก้วก็พูดขึ้น

“เดี๋ยวสิแก้ว อย่าพึ่งนะ” ฟางยิ้มหวาน เอาอีกแล้ว พี่เขาจะรั้งอะไรฉันนักหนานะ แก้วคิดในใจ

“แต่นี้ก็ค่ำแล้วนะคะ อีกอย่างเหมือนฝนจะตกด้วย เดี๋ยวที่บ้านเป็นห่วงค่ะ” ฉันบอกฟางพลางทำหน้าอ่อยๆลง

“นายครับคุณมดมาแล้วครับ” นายอิน คนขับรถของบ้านนี้วิ่งเข้ามาบอกโทโมะ

“อือ บอกให้เขาเข้ามา” โทโมะพูดเสียงเรียบ

“เบบี๋จ๋า” ยังไม่ทันที่นายอินจะได้ไปเรียก สาวร่างสูง หุ่นนางแบบก็เดินเข้ามาเกาะแกะแขนของหนุ่งร่างสูงอย่างรวดเร็ว เจ้าตัวก็ดูจะไม่ขัดขืนแต่อย่างใด แต่กลับชอบด้วยซ้ำ ตามประสาคนเจ้าชู้  เพลย์บอย

“ครับ เราไปกันเถอะ” ว่าแล้วโทโมะก็โอบเอวสาวร่างสูงเดินขึ้นบันไดไปอย่างสบายใจเฉิบ

“เอาอีกแล้ว นายอินหามาให้พี่โทโมะใช่มั้ย!”ฟางได้ทีหันไปต่อว่าพนักงานขับรถทันที

“เปล่านะครับคุณมดเธอมาเอง” พนักงานขับรถก้มหน้าลงอย่างเกรงกลัวคุณหนูบ้านนี้

“แก้ว คืนนี้แก้วต้องนอนที่นี่แล้วล่ะ” ฟางหันไปทำหน้าอ้อนๆแก้ว

“หา? อะไรนะคะ ไม่ได้นะคะเดี๋ยวเฮียจะด่าแก้ว” คนที่แก้วกลัวมากที่สุดในบ้านเลยก็คือพี่ชายเจ้าอำนาจนั่นเอง

“แล้วจะให้พี่ทำยังไง พี่ไปส่งแก้วไม่ได้หรอก พี่ขับรถไม่เป็น ส่วนคนขับรถก็ไว้ใจไม่ได้เหมือนพี่โทโมะแหละ เหมือนกันทั้งเจ้านายและลูกน้อง” ฟางหันไปถลึงตาใส่คนขับรถอย่างโกรธเคืองสุดๆที่เอาผู้หญิงคนนี้มาประเคนให้พี่ชายตัวเองถึงที่ ยัยนั่นก็เหมือนกัน มาหาผู้ชายถึงที่เชียว ชิ!

“แก้วเดินกลับเองได้ค่ะพี่ฟาง”

“พี่ไม่ให้กลับ แก้วไปกับพี่เดี๋ยวนี้” ฟางลากแก้วมาจนถึงห้องนอนของตน

“พี่ฟางคะ”

“ไปอาบน้ำ แล้วนี่ก็ผ้าเช็ดตัวและนี่ชุดนอนพี่เอง” ฟางส่งผ้าเช็ดตัวสีขาวและชุดนอนสีชมพูหวานให้แก้ว

“T^T”

“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้ ไปอาบน้ำได้แล้ว”

และแล้วแก้วก็ต้องอยู่ที่นี่จนได้ แก้วเลยต้องโทรไปบอกพี่ชาย ตอนแรกเฮียป๊อปไม่ยอมให้ค้างเลยล่ะแต่ติดที่พี่เขายังคงทำงานอยู่ที่บริษัทไม่ได้กลับบ้าน ไม่เช่นนั้นพี่ของแก้วคงมารับเธอกลับบ้าน ณ ตอนนี้เป็นแน่แท้

แก้วนอนพลิกตัวไปมา ข่มตาให้หลับยังไงก็ไม่ยอมหลับสักที

โคร๊กกกก!!!

                เสียงท้องฉันเองแหละ แงๆๆๆ จะมาร้องทำไมตอนนี้เนี่ย T^T หิวอีกแล้ววววว เอาไงดีๆๆ ฉันยันตัวลุกขึ้นมานั่ง

โคร๊กกกก!!!

ท้องเจ้ากรรมก็ส่งเสียงอยู่ได้ เอาวะ เอาไงเอากัน ลงไปหาอะไรในตู้เย็นกินดีกว่า ก็มันหิวนี่นา T^T แต่นี่ก็ไม่ใช่บ้านตัวเองซะด้วย แงๆๆๆๆ อยากร้องให้ซะจริงๆ

ฉันเดินลงบันไดมาเรื่อยๆแล้วเข้ามาในห้องครัวทันที ในห้องมืดสนิทเกือบมองไม่เห็นอะไรเลยดีนะที่ยังมีแสงจากดวงจันทร์สาดส่องเข้ามาทำให้เห็นอะไรลางๆ อ๊ะ! นั่นไงตู้เย็น ทันทีที่เจอฉันก็เปิดมองหาของกินทันที ง่ะ มีแต่ไข่ไก่กับผักอีกมากมาย มีปลากระป๋องด้วย อ๊ะ! นมกล่อง แต่ มันไม่อิ่มเหมือนข้าวอ่ะ T^T

“ทำอะไรน่ะ!!!” สิ้นเสียงทุ้มของคนปริศนาไฟก็เปิดขึ้น ทั่วทั้งห้องสว่างเหมือนต้องมนตร์ เพราะแค่พูดขึ้นไฟก็เปิดเลยอ่ะ

“อ่ะ! พี่โทโมะ เอ่อ! คะ คือ แก้ว  เอ่อ..” ตายแล้วสิ เจ้าของบ้านมาเห็นจนได้

“ว่าไง เธอจะมาขโมยของบ้านนี้ล่ะสิ” เฮ้ย! คิดได้ไงเนี่ย! ฉันแค่หิวนี่นา แงๆๆๆ T^T

“เปล่ามาขโมยค่ะ คือแก้วแค่…เอ่อ…” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ คนร่างสูงก็เดินมาจนประชิดตัวฉัน ฉันรีบถอยไปเรื่อยจนติดตู้เย็น ร่างสูงให้แขนแข็งแกร่งทั้งสองข้างเท้าไว้กับตู้เย็นเพื่อไม่ให้ฉันหนีไปไหน (ไม่รอดแน่ หึๆ น่ารักซะไม่มียัยเด็กคนนี้ แก้มแดงน่าหยิก ขอแกล้งหน่อยเถอะ ^^: โทโมะคิดในใจ)

“ทำไม เธอจะปฏิเสธว่าไงล่ะ ฉันจับได้ขนาดนี้แล้ว” เขาใกล้ฉันมากจนได้กลิ่นสบู่จากตัวเขาจางๆ เหมือนพึ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ กลิ่นมันช่างหอมจริงๆจนทำให้สติฉันกระเจิดกระเจิงไป

“แก้ว..เอ่อ..” โอ๊ย!!! ปากเจ้ากรรมจะสั่นทำไมเนี่ย บอกไปสิ ><

“หึ!” โทโมะเค้นหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอาหน้าเข้าไปใกล้แก้วแล้วคลอเคลียแถวๆพวงแก้มจนรู้สึกได้ว่าแก้วกำลังสั่นอยู่ ยิ่งทำให้เขาแทบจะจับเธอมากอดจูบซะเหลือเกิน เด็กคนนี้ช่างน่ารักจริงๆ ร่างสูงคิดในใจ

“แก้วแค่หิวข้าวค่ะ” เฮ้อ! พูดออกไปได้สักที “แก้วไปได้ยังคะ’’ สาวหน้าหวานเหมือนจะพ้นจากพันธนาการของร่างสูงอยู่ได้ลอมล่อแล้วแต่ร่างสูงกลับรั้งเอวเธอเข้ามาจนชิดติดตัวเขาจนแทบจะหลอมละลายเป็นร่างเดียวกันอยู่แล้ว

“หิวเหรอ? หึ! กินฉันได้นะ”อะไรของเขากันนะ โอ๊ย! หายใจไม่ออก ฉันให้มือผลักอกเขาให้ออกห่างแต่ยิ่งผลักก็ยิ่งโดนรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ

“ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ!!!” หมดความเคารพในความเป็นรุ่นพี่แล้วนะ ถ้ามาทำกันขนาดนี้ขอไม่เรียกพ่งเรียกพี่มันแล้ว >O<

“ไม่ปล่อย ฉันชักจะติดใจเธอแล้วสิ ^^” โทโมะพูดแล้วยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

“ติดใจบ้าบออะไร ปล่อยนะ เจ็บ!!!” ฉันยังคงผลักอกเขาออกไปอยู่อย่างนั้น แม้รู้ดีว่ามันสิ้นผลจริงๆ

“นี่! อย่าทำให้ฉันโมโหนะ” โทโมะเริ่มรำคาญคนร่างบางที่เอาแต่ดิ้นซะแล้วสิ เขาพยายามจะสูดดมซอกคอขาวของแก้วแต่แม่สาวร่างบางกลับหลบไปหลบมา

“อย่ามาทำบ้าๆ แบบนี้กับฉันนะ ปล่อย!!!!”

กึก!

เหมือนมีอะไรแล่นเข้ามาในสมองของร่างสูง ทำให้เขาผละออกจากร่างบางอย่างเร็ว

“จริญญา” ร่างสูงมองหน้าแก้วแล้วพูดชื่ออะไรไม่รู้แปลกๆออกมา แก้วยืนมอง งงๆ แต่แล้วเธอก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนฟางทันทีเพราะกลัวว่าร่างสูงจะทำบ้าๆกับเธอเหมือนเมื่อกี้อีก

อะไรกัน!!! ทำไมเธอคนนั้นช่างเหมือนจริญญา เหมือนเธอคนนั้น เหมือนคนที่เขารักและรอมาตลอดชีวิต แต่เธอคนนั้นได้จากโลกนี้ไปแล้ว ไม่ๆ มันต้องไม่ใช่ เด็กคนนี้ไม่มีทางมาแทนที่จริญญาได้ ร่างสูงสบถกับตัวเองเบาๆก่อนจะรีบกลับขึ้นห้องไป

“เบบี๋จ๋า อาบน้ำเสร็จแล้วหนีหายมดไปเลยนะคะ” เมื่อเขาเดินกลับเข้ามาในห้องก็ต้องถอนหายใจกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าตัวเอง นั่นคือแม่สาวหุ่นนางแบบ ที่มองเขาตาเป็นมัน เขารู้จุดประสงค์ของเธอดีว่ามาถึงที่ขนาดนี้ต้องการอะไร

“ไปหาอะไรกินมาน่ะ คืนนี้เธอกลับไปเถอะ” โทโมะพูดอย่างเสียอารมณ์

“อะไรกันคะเบบี๋” สาวร่างนางแบบทำหน้างงๆ

“ผมไม่มีอารมณ์แล้ว ไปรอข้างล่าง เดี๋ยวผมให้อินไปส่งที่คอนโด” ร่างสูงพูดจบก็โทรศัพท์ไปบอกลูกน้องหรือนายอินนั่นเอง ให้จัดการเอายัยนี่ไปพ้นๆตาเขาซะ ไม่รู้เป็นอะไรยิ่งคิดถึงเด็กนั่นยิ่งอารมณ์ไม่ดี เป็นอะไรวะ!!! เขาสบถกับตัวเองบ่อยครั้งจนเริ่มเครียด

“ทำไมโมะพูดแบบนี้อ่ะ วันนี้มดตั้งใจมานอนกับคุณเลยนะคะ” แม่สาวร่างนางแบบเริ่มไม่พอใจในตัวของคนร่างสูงตรงหน้าซะแล้วสิ เอาใจตัวเองชะมัด เพราะหล่อและรวยเท่านั้นแหละเธอถึงได้ยอมแบกหน้ามาหาถึงที่ มดพูดในใจ

“ฉันบอกเธอแล้วใช่มั้ย? ให้ลงไปรอนายอินข้างล่าง” ร่างสูงบอกเสียงต่ำลงจนน่าขนลุก เล่นเอาแม่สาวร่างนางแบบถึงกับเริ่มหวั่นๆและเกรงกลัว

“ก็ได้ค่ะ ไปแล้วๆ” แล้วเธอก็ออกไปจากห้องของร่างสูงอย่างรวดเร็ว

จากนี้ไปฉันจะต้องรู้เรื่องของเธอให้ได้ แก้ว! ฉันชักสนใจเธอแล้วสิ และที่แน่ๆเธอต้องมาเป็นผู้หญิงของฉันอย่างแน่นอน ร่างสูงคิดอยากได้แก้วมายืนข้างกายแล้วสิ

………………………………

ว้าว!! พี่โทโมะของเราจะรักแก้วใจของเราหรือยังนะ น่าลุ้นๆๆๆ เม้นนะๆๆ เดี๋ยวอัพเพิ่มจ้า ^O^