คดีลับ....คดีหัวใจ

แม่ฟางไล่ต้อนทุกคนออกจากห้องหอ ก่อนจะปิดประตูลง

 

ออกมาจากห้องหอ คนเป็นพ่อก็ทักลูกชายที่หน้าตายู่ยี้ อย่างสงสัย

 

“เป็นอะไรไปเจ้าโมะ”

 

“อิจฉาไอ้ป็อปมันอ่ะพอ”

 

“อยากมีเมียบ้างว่างั้น”  คนเป็นลูกชายพนักหน้ารับจนคอเกือบหัก

 

”ว่าไงล่ะหนูแก้ว สนใจจะมาเป็นสะใภ้ลุงมั้ย”

 

“คุณลุง >///<”   โทดมะเดินมากระแซะใก้ลๆเอ แต่เจ้าตัวกลับเขยิบออกห่าง

 

“ฮ่าๆ ถ้าเอาจริง ลุกจะช่วยพูดกับพ่อยัยแก้วให้”  พ่อป็อปปี้พูดอารมณ์ดี ยินดีหากจะมาเป็นทองแผ่นเดียวกันเพิ่มอีกคู่

 

“แก้วไม่พูดด้วยแล้ว” เดินหนีออกไปย่างแสนอาย

 

“ตามไปซิว่ะ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก”

 

“ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับคุณลุง”

 

“แก้ว”วิ่งตามหญิงสาวออกมา

 

“หยุด ไม่ต้องถามด้วย”  พูดดักคอโทโมะออกมาก่อนที่เขาจะพูดอะไรออกมาให้เธอได้อายไปมากกว่านี้

 

“แก้วอ่ะ”

 

“ชิส์ คิดจะมาทำมึนๆมัดมือชกแบบยัยฟาง ไม่ต้องเลยนะ พี่ยังไม่เคยจีบแก้วซักครั้ง จะมาขอแก้วแต่งงานเนี้ยนะ

 

ฝันไปเหอะ”   แก้วพูดออกมายาวเหยีด ให้โทโมะ ที่ยังทำหน้าเอ๋อฟัง

 

“แต่พี่จริงจังนะครับ”

 

“ถ้าพี่บอกว่าพี่จริงจัง”  พูดพลางจ้องหน้าชายหนุ่ม

 

“จับแก้วให้ติดก่อนนะค่ะ ท่านศาล-วัด”  ฑุโจบก็วิ่งกนีออกไปปทันที

 

“เฮ้ยแก้ว  ฮึ่ยอย่าคิดว่าจะหนีพี่รอดนะ”  ตะโกนตามหลังแก้วไป

.

.

.

[กลับมาที่ห้องหอ  ♥]

หลังจากที่โดนทิ้งไว้ในห้องหอกันตามลำพัง ได้แต่มองกันตาปริบๆ ก่อนที่ฟางจะเป็นฝ่ายขยับตัวขึ้นก่อน

 

“เอ่อ  ฟางว่าพี่ป็อป เข้าไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ ของฟางอีกนาน”

 

ชี้ไปที่หัวตัวเองเพื่อบอกเป็นนัยๆ ว่าเอยังต้องจัดการกับทรงผมสุดอลังการนี่อีกนาน

 

“ได้”  ป็อปปี้เดินหายเข้าไปในห้องน้ำแล้ว

 

“หยุดตื้นเต้นซะทีซิยัยฟาง”  พูดเหมือนสะกดจิตตัวเอง ก่อนจะลงมือแกะกิ๊ฟที่อยู่บนหัวนับร้อยตัว

 

“ฮึ่ย!  เดี๋ยวแม่ก็กระชากทิ้งทั้งหัวซะหรอก”

 

หลังจากแกะได้เกือบหมดก็เริ่มที่จะโมโห เพราะนอกจากจะเยอะแล้ว เธอยังเจ็บหนังหัวไปหมดแล้วด้วย

 

“ให้พี่ช่วยดีกว่ามั้ย”

 

“เฮือก....”  สะดุ่งเพราะป็อปปี้เดินมายืนอยู่ข้างหลังเธอเงียบ  มัวแต่ก้มหน้าก้มตาแกะกิ๊ฟบนหัวจนลืม

 

สังเกตุไปว่าเขาออกจากห้องน้ำมาตั้งแต่เมื่อไหร่

 

“เอ่อ  ขอบคุณค่ะ”

 

นั่งนิ่งๆให้ป็อปปี้เป็นฝ่ายปลดกิ๊ฟที่เหลือออกให้แทน ไม่นานชายหนุ่มก็ปลดมันออกได้หมด 

 

ก่อนไล่นิ้วเรียวลากลงไปสัมผัสตามแนวกระดูกสันหลัง

 

“พี่ป็อป  พี่จะทำอะไร”

 

พูดอย่างตกใจกับสัมผัสของเขาที่มันกำลังทำให้สติเธอกระเจิดกระเจิง ซึ่งดูเขาจะชอบใจกับท่าทาง

 

แตกตื่นของเธอซะด้วย

 

“ก็พี่จะปลดกระดุมไง หรือฟางคิดว่าปลดเองได้

 

‘เวรเธอไม่น่าเลือกไอ้ชุดที่เป้นกระดุมด้านหลังเลย แถมยังเยอีกตั้งหาก ให้ตายซิ’

 

“เอ่อ ให้พี่ป็อปปลดนั้นแหละ”

 

ป็อปปี้แอบกระตุกยิ้มก่อนจะแกล้งปลดกระดุมออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ

 

‘ตึกๆ’

 

เสียงหัวใจเธอมันจะดังไปไหนล่ะเนี้ย ป่านนี้เขาได้ยินกันทั้งหมู่บ้านแล้วมั้งเนี้ย  เยอะไปมั้ยไอ้กระดุมบ้า

 

ป็อปปี้ถึงกับหลุดยิ้มออกมากับอาการเกร็งแผ่นหลังหนีสัมผัสจากปลายนิ้วที่เขาจงใจสัมผัสเธออยู่

 

“อ๊ะ”  ร้องออกมาเพราะความหวังดีของป็อปปี้ที่ช่วยปลดตะขอบราไร้สายให้เธอด้วยการสอดนิ้วเขา

 

ไปปลดเพียงครั้งเดียว  เจ้าตะขอก็ดีดตัวออกจากกันทันที เท่านั้นยังไม่พอเขายังทำให้เธอสั่นสะท้านไปกับลม

 

หายใจของเขาที่เป่ารดอยู่ที่ต้นคอเธอ

 

“อือ  พี่ป็อป”

 

“ว่าไงครับ”  พูดงึมงัมอยู่หลังคอของหญองสาว

 

“ฟะ  ฟางจะไปอาบน้ำแล้วปล่อยฟางก่อน” ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งสั้นมากขึ้น

 

“พี่ว่าพี่อาบให้ดีกว่า”

 

 

ไม่พูดเปล่ายังช้อนอุ้มร่างบางก้าวเข้าไปในห้องน้ำทันที  วางเธอลงที่ขอบอ่างอาบน้ำที่เขาเปิดน้ำอุ่นไว้รอแล้ว

 

จัดการปลดชุดที่เหลิอออกจาตัวเธอจนหมดก่อนที่เจ้าตัวจะทันรู้ตัวด้วยซ้ำ  ก่อนที่เขาจะสลัดเสื้อคลุมที่ตัวเอง

 

สวมอยู่ออก ก้าวนำลงไปในอ่างอาบน้ำ ฉุดมือฟางให้ก้าวตามลงมานั่ง โดยจับเธอนั้งซ้อนอยู่ด้านหน้าเขา

 

แผ่นหลังเรียบเนียนแนบไปกับอกแกร่งของป็อปปี้เต็มที่

 

“พะ พี่ป็อปฟางว่า”

 

“หืม ว่าไงครับ”  วักน้ำขึ้นมาลูบตามแขนกลมกลึงของอีกฝ่าย

 

“วะ  ว่า” 

 

สติที่มีอยู่น้อยนิดยิ่งหดหายไปกันใหญ่ เมื่อมือใหญของป็อปปี้ลูบไล้ไปตามหน้าอกเต่งตึงของเธอ บีบเคล้นเล่น

 

ปากหนาก็ทำหน้าที่พรมจูบไปตามหลังคอ เม้มติ่งหูเล่นจนทำเอาเธอเสี่ยวซะท้านไปกับสัมผัสที่เขาสร้างขึ้น

 

มิอหนาก็ไม่หยุดนิ่งยังคงเคล้งคลึงอกสวย เร้าอารมณ์ร่างบางไม่หยุดหน่อน จนอกอวบเริ่มจะมรปฎิกิริยา

 

ชูชันสู้มือของป็อปปี้เอง ยิ่งทำให้เขาเพิ่มน้ำหนักมือขึ้นไปอีก  ฟางได้แต่บิดร่างด้วนความเสี่ยวซ่าน

 

“อะ...อือ”

 

ถึงจะกัดปากกลั้นเสียงร้องแล้วก็ตาม แต่เธอก็ไม่อาจจะสะกดกั้นเอาไว้ได้

 

“ว๊าย” 

 

หลุดเสยงร้องออกมาเพราะป็อปปี้ยกร่างเธอให้หันกลับมานั่งคล่อมเผชิญหน้ากับเขา

 

“ว่าไงครับ ฟางจะบอกอะไรพี่”

 

“ฟาง...อ๊ะ...พี่ป็อป...ตรงนั้น...มะ”

 

เสียงหวานขาดเป็นห้วงๆ เมื่อป็อปปี้ล่ะมือจากอกอวบลงไปสัมผัสจุดอ่อนไหวของหญิงสาวแทน

 

นิ้วเรียวสวยราวกับผู้หญิงสอดเข้ามาสำรวจด้านในที่เพียงแค่นี้เขาก็รู้ได้แล้วว่าภายในของเธอคับแน่นแค่ไหน

 

“อือ..”

 

ฟางโอบต้นคอหนาไว้แน่น  เล็บสวยจิกลงไปที่ไหล่หน้าอย่างต้องการที่จะระบายความเสี่ยซ่ายที่เขาเป้นคนก่อ

 

ออกไปบ้างป็อปปี้สอดนิ้วเข้ามาได้ทั้งนิ้วเพิ่มจาก หนึ่งเป็นสอง ก่อนจะค่อยๆเริ่งขยับเป็นจังหวะเบาๆ

 

“อ๊ะ..อือ..”  ยิงเธอหลุดเสียงครางออกมามากเท่าใดเขาก็ยิ่งขยับนิ้วเร็วเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น แรงตอดรัดภายในช่อง

 

ทางหวาน ทำให้ป็อปปี้ขยับนิ้วได้ลำบากเต็มที แต่ถถึงอย่างนั้น ความเร็วและแรงในการทรมานเธอ

ก็ไม่ลดลงเลยซักนิด

 

"อือ...อ่าห์..."  เสียงหวานครางไม่ได้ศัพท์ 

 

 "ฮึก...พี่ป็อป..ฟางทรมาน.." เริ่มร้องขอให้เขาสนองตอบฌธอมากกว่านี้ ป็อปปี้ยิ้มกริ่ม ก่อนจะกระแทกนิ้วเป็น

 

จังหวะที่ร้อนแรงกว่าเดิม ยิ่งทำให้ฟางเสี่ยวสะท้านมากกว่าเดิม ไม่นานฟางเริ่มเกร็งกระตุกเบาๆเป็น

 

สัญาณบ่งบอกว่าเธอไปถึงฝั่งฝันจากการทรมานของชายหนุ่มเรียบร้อยแล้ว

 

“แฮ่กๆๆ”  ซบหน้าลงกับต้นคอป็อปปี้อย่างหมดแรง

 

“ขี้โกงนี่ พี่ยังไม่ถึงไหนเลย”  กระซิบชิดหูเล็กเบาๆ

 

^_____________________________________________________________^

เอ่อ เพิ่มมาสำนึกได้ว่าไม่ครวเรียกมัน ว่า NCซักนิดเพราะมันไม่มีอะไรเลย เค้าขอโตด T^T

เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^