คุณหนูเย็นชา กับคุณชายไร้หัวใจ (without heart)

ตอนที่ 4 หวังดีมันผิดมากใช่มั้ย ? / ดีกันนะ
1 ชั่วโมงผ่านไป
ห้องโทโมะก็สะอาดเรียบร้อยแล้ว แก้วที่เห็นดังนั้นก็ออกจากห้องไป
เมื่อโทโมะกลับเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นว่าห้องสะอาดก็ตกใจ
แต่ก็ต้องตกใจเป็นรอบสองเพราะเอกสารที่สำคัญมันหายไป
“แก้วเธอทำความสะอาดห้องฉันหรือป่าว ?”โทโมะถาม
“ใช่”แก้วตอบไปทำงานไป
“เธอเอาเอกสารฉันไว้ไหน ? มันสำคัญมากเลยนะ”โทโมะถาม
“บนโต๊ะไม่ก็ในลิ้นชัก”แก้วตอบ
“มันไม่มี ฉันหาไม่เจอ”โทโมะตอบด้วยน้ำเสียงที่โมโหมาก
“งั้นมันก็อยู่ในถังขยะ”แก้วตอบ
“อะไรนะ ? ป่านนี้โดนเทศบาลเก็บไปแล้วมั่งเนี้ย โธ่เอ้ยยยยยย! ทำไมเธอมันโง่อย่างนี้นะ
ไม่รู้เลยหรือไงว่าอะไรสำคัญไม่สำคัญ ไม่คิดเลยนะว่านอกจากจะตายด้านแล้ว
ยังจะโง่แบบนี้อีก ไปไหนก็ไปเลยฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ!!!”โทโมะตะคอกใส่แก้ว
“เออ!! ฉันไปก็ได้ ดีต่อไปนี้ฉันจะไม่แตะต้องของของนายอีก
พึ่งรู้ว่าการหวังดีทำให้ มันกลับส่งผลร้ายมาให้ตัวเอง ต่อไปนี้ก็อยู่ไปเลยห้องรกๆของนาย
ไอ้คนไร้หัวใจ!!!”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโหเช่นกันทำให้คนที่อยู่แถวนั้นมองกันเป็นตาเดียว
จากนั้นแก้วก็เดินออกจากที่ตรงนั้น
“ฟาง ห้องจัดการเอกสารอยู่ไหน ?”แก้วถาม
“ชั้นล่างอ่ะแก้ว ทำไมอ่ะ ?”ฟางถาม
“มีเรื่องนิดหน่อย ขอบใจ”แก้วพูดแล้วเดินลงไป
ทางด้านโทโมะก็โมโห ที่เอกสารสำคัญหายไป
ทางด้านแก้วเมื่อรู้ว่าห้องจัดการเอกสารอยู่ไหนก็รีบตรงไปทันที
“ขอโทษนะค่ะ เอกสารที่มาจากห้องผู้จัดการอยู่ไหนค่ะ ?”แก้วถาม
“อยู่นี้ครับ”พนักงานบอก
“แต่ผมทำลายมันไปแล้วนะครับ ใช้อะไรไม่ได้หรอก”พนักงานพูด
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง ขอนะค่ะ”แก้วพูดแล้วเดินไปยังกองเอกสารที่ถูกทำลายแล้ว
“ครับ”พนักงานพูดพร้อมกับหยิบเศษกระดาษใส่ถุงมาให้แก้ว
แก้วที่ไม่อยากกลับบ้านไม่รู้ว่าจะไปไหนเลยกลับบ้านตนเอง
“คุณแก้ว กลับมาทำไมค่ะ ?”แม่บ้านถาม
“แก้วคิดถึงพี่เฟย์น่ะ เลยกลับมาแล้วพี่ล่ะ ?”แก้วถาม
“คุณหนูไปทำงานค่ะ รับอะไรมั้ยค่ะ ?”แม่บ้านถาม
“ขอสก๊อตเทปกับกรรไกรก็พอค่ะ เอามาให้แก้วที่ห้องด้วยนะค่ะ”แก้วพูดแล้วเดินไป
ที่ห้องแก้ว
“ทำไมมันยากจังนะ แล้วทำไมเราต้องทำให้เค้าด้วยล่ะ ?”แก้วงงกับตัวเอง
“เพราะเขาด่าเราแน่ๆเลย ไอ้บ้านั้นด่าเราว่าโง่ ใช่ต้องเป็นเพราะแบบนั้น
ฉันจะแสดงให้นายเห็นว่าฉันไม่ได้โง่”แก้วพูดเป็นจังหวะเดียวกับที่แม่บ้านเอาของมาให้พอดี
จากนั้นแก้วก็ลงมือประกอบเอกสารทั้งหมดใหม่ มีประมาณ 5 แผ่น ซึ่งแก้วไม่รู้ว่ามันคืออันไหนที่สำคัญ
จนกระทั่ง ตี 1
ทางด้านโทโมะ
“แก้วยังไม่กลับอีกหรอ ?”โทโมะถามแม่บ้าน
“ยังเลยค่ะ ป่านนี้ทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้”แม่บ้านตอบ
“พี่สวยไปนอนเถอะ เดี๋ยวผมอยู่รอเอง”โทโมะพูด
“ค่ะๆ”สวยพูดแล้วเดินไป
“ไปไหนของเธอนะ ? บ้านช่องไม่กลับ”โทโมะพูดพร้อมชะเง้อมองแก้ว
ทางด้านแก้ว
“เสร็จสักที แค่ 5 แผ่นทำไมมันยากจัง”แก้วพูดพร้อมกับฟุบหน้าลงนอนกับโต๊ะ
เช้าวันต่อมา
“คุณชายค่ะๆ ตื่นเถอะค่ะ เช้าแล้ว”พี่สวยปลุก
“แก้วกลับมายัง ?”โทโมะถาม
“ยังเลยค่ะ”สวยตอบ
“ขอบคุณครับ”โทโมะพูดแล้วเดินเข้าห้องไป
ที่ทำงาน วันนี้แก้วมาทำงานปกติแต่ที่ไม่ปกติคือ ไม่คุยกับใครเลยแม้กระทั่งฟาง
“ฟางวันนี้ฉันยังไม่อยากคุยกับใคร ฉันง่วง”แก้วพูดพร้อมกับฟุบหลับกับโต๊ะไป
โทโมะที่เห็นก็โล่งใจที่ปลอดภัยดี เขายอมรับว่าเขาเองก็ห่วงแก้วอยู่ไม่น้อย
แต่พอคิดถึงเรื่องที่แก้วทำก็ทำให้ความคิดเขาเปลี่ยนไป
แก้วเองก็หลับไม่รู้เรื่องณุ้ราวเลยว่าโทโมะมาแล้ว
“นี่เธอ ไปทำอะไรมาทั้งคืนอดหลับอดนอนเชียว”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เรื่องของฉัน”แก้วตอบ
“ไปอยู่กับผู้ชายมาล่ะสิ จัดหนักเลยล่ะสิ”โทโมะพูด
“ถ้าหัวสมองนายคิดได้แค่นี้ ก็เก็บไว้พูดกับตัวเองดีกว่า ฉันไม่อยากคุยกับผู้ชายไร้หัวใจ”แก้วพูดแล้วฟุบลงกับโต๊ะเหมือนเดิม
“ถ้าเธอหลับ ฉันจะ....”
“จะ ?”แก้วงง
“จะทำแบบนี้ไง”โทโมะพูดแล้วเอาน้ำที่ถือมาด้วยราดไปที่หัวแก้ว
“เห้ยยย! ไอ้บ้าเอาน้ำมาราดกันทำไม ? จะปลุกก็บอกกันดีดีดิ”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เหลืออดแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป
“สมน้ำหน้า อยากไม่กลับบ้านไปนอนกับผู้ชายอื่นดีนัก”โทโมะพูด
แต่เมื่อเข้ามาในห้องก็ต้องเปลี่ยนความคิดเพราะเขาเห็นเอกสารที่ตามหาอยู่นานแสนนาน
ที่พันไปด้วยสก๊อตเทป
“นี้เธอทำทั้งคืนเลยหรอ ?”โทโมะสงสัย
ทำงานไปได้สักพักโทโมะเกิดอยากกินกาแฟกำลังจะเดินออกไปบอกให้แก้วชงกาแฟมาให้สักหน่อย
แต่พอเดินออกมาเห็นว่าแก้วหลับอยู่ก็ไม่อยากจะปลุกเขาจึงเลือกที่จะเดินไปชงกาแฟเอง
แต่ชงมาสองแก้วนะ อีกแก้วเผื่อคนที่หลับอยู่จะได้ตาสว่างซะบ้าง
เมื่อเดินมาถึงที่ห้องทำงานแก้วก็ยังคงหลับอยู่ ก็เลยเลือกที่จะวางกาแฟไว้เฉยๆแล้วเดินเข้าห้องไป
เมื่อแก้วตื่นขึ้นมาเกิดอยากกินกาแฟเช่นเดียวกันแต่ต้องสะดุดตากับแก้วกาแฟสีเขียวที่มีกระดาษแปะไว้ว่า
‘ขอโทษนะ ที่ด่ากับสาดน้ำใส่เธอ :P
From:Tomo’
“มีมุมแบบนี้กับเขาด้วยหรอเนี้ย ?”แก้วพูดพร้อมกับดึงกระดาษออกเก็บเข้ากระเป๋ากางเกงตัวเองไปพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะดื่มกาแฟ
“ฮั่นแน่! ไหนบอกไม่ค่อยยิ้มไง แล้วใครกันนะ ทำให้แกยิ้มได้”ฟางแซว
“ยิ้มที่ไหน ? ใครยิ้ม”แก้วพูดพลางทำๆนิ่งไปด้วย
“ไม่ยิ้มก็ไม่ยิ้ม”ฟางพูด
“แล้วแกมาทำไม ?”แก้วถาม
“มาชวนแกกับสามีแกไปดินเนอร์เย็นนี้ สามีแกไม่ได้บอกแกเลยหรอ ?”ฟางถาม
“ไม่อ่ะ”แก้วตอบพร้อมกับพิมพ์งานไป
“เออๆ อย่าลืมนะ แต่งสวยๆนะเพื่อน”ฟางพูดแล้วเดินไป
พักกลางวัน
โทโมะออกมาจากห้องพอดีพร้อมกับวางกระดาษโน้ตไว้ว่า
‘ไปกินข้าวกัน’
แก้วที่อ่านก็ตอบไปว่า
‘ไม่หิว’
‘บอกว่าให้ไปกินไง’โทโมะเขียนตอบ
“ฉันทำงานอยู่”แก้วเป็นฝ่ายพูดก่อน
‘พักงานไว้แล้วไปกินข้าว’โทโมะเขียนกระดาษแผ่นใหม่
“ฉันไม่อยากกินข้าวกับคนใบ้”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป
“จะไปหรือไม่ไป”โทโมะตามมารั้งข้อมือแก้วแล้วถาม
“พูดเป็นนิ แล้วทำไมไม่พูดมันเปลืองกระดาษ”แก้วถาม
“เรื่องของฉัน”โทโมะตอบพร้อมปล่อยมือแก้วไป
“เออ! เรื่องของนายก็เรื่องของนาย ฉันไม่กินข้าวมันก็เรื่องของฉัน”แก้วพูดแล้วเดินหนีขึ้นลิฟต์ไป
1 ชั่วโมงผ่านไป
“เอ้า!”โทโมะยื่นแซนด์วิชให้แก้ว
“อะไร ?”แก้วถาม
“แซนด์วิชไง ไม่รู้จักหรอ ?”โทโมะถาม
“รู้แต่เอามาให้ทำไม ?”แก้วถาม
“ก็ยังไม่ได้กินอะไรไม่ใช่หรอ ?”โทโมะถาม
“ขอบใจ”แก้วรับแล้ววางไว้บนโต๊ะ
“ส่วนนี้น้ำ เอาไว้กินเผื่อติดคอ”โทโมะพูดแล้ววางน้ำบนแล้วค่อยเดินไป
“มาแปลก เมื่อวานยังด่าอยู่เลย”แก้วบ่น
ตกเย็นเมื่อถึงเวลากลับบ้าน
“ขึ้นรถสิ”โทโมะเปิดประตูให้แก้ว
“ขอบใจ”แก้วพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยพร้อมกับขึ้นรถไป
“อย่าลืมนะโทโมะ”ฟางตะโกนบอก
“อืมมม”โทโมะพูดแล้วเดินขึ้นรถไป
ที่บ้าน
“เปลี่ยนชุดไวไวล่ะ เดี๋ยวฉันรอข้างล่าง”โทโมะพูดแล้วเดินไป
“สั่งอยู่ได้ ชิ”แก้วพูดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
เมื่อแก้วแต่งตัวตามชุดที่โทโมะจัดไว้ให้เสร็จก็เดินลงมา
“เสร็จแล้ว ไปสิ มองอยู่ได้”แก้วพูดแล้วเดินไป
จากนั้นทั้งหมดก็เดินทางมาถึงร้านอาหารสไตล์อเมริกัน
“มาแล้วหรอ นั่งเลยๆ”ฟางพูด
“ขอบใจนะฟาง”แก้วพูดพร้อมนั่งลง
“ป็อปนี้แก้วเพื่อนที่ฟางเล่าให้ฟัง”ฟางพูด
“สวัสดีค่ะ คุณป็อป”แก้วพูด
จากนั้นทั้งหมดก็ทานอาหารร่วมกัน 4 คน 2คู่
มีแต่คู่ของป็อปปี้ฟางเท่านั้นแหละที่หัวเราะ
ส่วนโทโมะแก้วได้แต่นั่งเงียบ ไม่ยิ้มเลยสักนิดเดียว
“พวกฉันเล่าไม่สนุกหรอว่ะ ? ทำไมไม่ขำเลย ?”ป็อปปี้ถาม
“ป็อป สองคนนี้ไม่ค่อยยิ้ม เสือยิ้มยากทั้งคู่”ฟางพูด
“โหยยย ไม่มันส์เลยว่ะ งั้นกลับเถอะ”ป็อปปี้พูด
จากนั้นทั้งหมดก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
“พี่สวยเอานมมาให้แก้วหน่อยนะ”แก้วพูดแล้วเดินขึ้นไปข้างบน

...........................................................................................................

ถ้าสนุกจริง เม้นกับโหวตให้หน่อยนะ
ถ้าอะไรๆก็เยอะเดี๋ยวจะมาอัพให้ทุกวันเลยยย ^^
55555555555555555555
ย้ำอีกครั้งนะว่า เรื่องนี้ไม่ใช่แนวที่ถนัดเลยจริงๆ
ยังไม่ถึงกลางเรื่องก็ต้องยอมแพ้แล้ว
เพราะแต่งแนวนี้ไม่เป็น ฮ่าๆๆๆ
เพราะตัวปาล์มเองเป็นคนเฮฮาเลยไม่เข้าใจฟิวส์เย็นชา หรือดราม่าว่ามันจะต้องใช้คำพูดประมาณไหน อะไรงี้!
อาจจะต้องลองศึกษาดูก่อน ถ้าศึกษาจนเข้าใจแล้ว เดี๋ยวจะมาแต่งแบบดราม่าสุดๆเลย