คุณหนูเย็นชา กับคุณชายไร้หัวใจ (without heart)

ตอนที่ 5 ฮันนีมูน
ณ ห้องนอน
“ไม่อาบน้ำหรอ ?”แก้วถามโทโมะที่นอนอยู่บนเตียง
“ไม่”โทโมะตอบแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงาน
“ทำอะไร ?”แก้วถาม
“ทำงานไง ไม่เห็นหรอ ?”โทโมะถาม
ก๊อกๆๆๆ
“น้องแก้วค่ะ นมค่ะ”พี่สวยตะโกนบอก
“ขอบคุณนะคะ รบกวนเอามาอีกแก้วด้วยนะ”แก้วพูด
แล้วปิดประตูลง
“อ่ะ ทานนมอุ่นสมองจะได้ปลอดโปร่ง แถมยังหลับสบายด้วย”แก้วพูดพร้อมยื่นแก้วน้ำให้โดยไม่มองหน้าโทโมะ
“เอาวางไว้”โทโมะบอกพร้อมทำงานต่อ
“ตามสบาย”แก้วพูดแล้วเดินไปเปิดทีวีดู
ก๊อกๆๆๆๆ
“มาแล้วค่ะน้องแก้ว”พี่สวยพูด
“ค่ะๆ ขอบคุณนะค่ะ พี่สวยไปนอนเถอะค่ะ ฝันดี”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆปิดประตูแล้วจากนั้นก็เดินไปเข้าห้องน้ำ
กลับออกมาก็เห็นว่าชายหนุ่มหลับคาโต๊ะทำงานไปแล้ว
“สมน้ำหน้า อยากทำงานดีนัก”แก้วพูดแล้วเดินไปทานนมที่พี่สวยเอามาให้
จากนั้นก็มานอนที่เตียงแต่ได้ไม่เท่าไหร่ก็ลุกขึ้นมา
“หงุดหงิดจริงๆ ทำไมง่วงแล้วไม่รู้จักมานอนที่เตียงนะ”แก้วพูดแล้วเดินไปยังโต๊ะทำงานที่โทโมะนอนอยู่
“หนักชะมัด”แก้วพูดเพราะแก้วกำลังย้ายโทโมะจากโต๊ะมานอนที่เตียงแต่ก็ทำไม่ได้เพราะโทโมะเป็นผู้ชายแถมยังหนักมากอีกซะด้วย
“อะไรเนี้ย หนักชะมัด นอนตรงนี้ไปเลยนะ”แก้วพูดแล้วเดินไปเอาผ้าห่มที่เตียงมาห่มให้
เช้าวันต่อมา
“ตาโทโมะ หนูแก้วตื่นแล้วหรอลูก”แม่โทโมะถาม
“คูณแม่มาได้ไงครับ ?”โทโมะถาม
“ช่างมันเถอะ นี้ๆ ทริปไปเที่ยวปาย 3 วันสองคืน”แม่โทโมะพูดพร้อมกับเอาตั๋วเครื่องบินให้ดู
“เอามาทำไมครับ ?”โทโมะถาม
“ไปฮันนีมูนกันไงลูก”แม่โทโมะพูด
“แต่ผมต้องทำงานที่บริษัท”โทโมะพูด
“ไม่ได้ๆ แต่งงานกันยังไง ไม่ไปฮันนีมูนกัน ไม่อยากไปหรอ ปาย”แม่โทโมะถาม
“ผมเองก็อยากไป ไปก็ได้ครับ”โทโมะพูดแล้วเดินไป
“แล้วเดินทางวันไหนครับ ?”โทโมะถามพร้อมกับหยิบนมขึ้นมาดื่ม
“วันนี้จ๊ะ เครื่องออกตอน 4 ทุ่มนะ”แม่โทโมะพูดพร้อมกับเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร
พรวดดดดดดด!
“นี้นาย!”แก้วตะวาดเพราะโทโมะดันพ่นนมออกมาใส่หน้าเธอเต็มๆ
“ไม่เร็วไปหรอครับ ?”โทโมะถามโดยที่ไม่สนใจแก้วเลย
“เร็วสิดี แม่อยากอุ้มหลาน”แม่โทโมะพูด
“ผมไม่มีของเลยนะครับ”โทโมะพูด
“แหมม ก็ไปซื้อสิ ไปซื้อกับน้องเลย ไปไป ไปแต่งตัว”แม่โทโมะพูดพร้อมผลักให้ทั้งคู่ขึ้นไปบนห้อง
สักพัก
“พี่สวยแม่ไปไหน ?”โทโมะถาม
“คุณผู้หญิงกลับไปแล้วคะ พร้อมกับฝากเงินไว้ด้วยนะค่ะ นี้ค่ะ”พี่สวยพูดพร้อมกับยื่นซองสีขาวที่บรรจุเงินไว้
“แล้วตั๋วเครื่องบินล่ะ ?”โทดมะถามเพราะเขาเปิดซองดูแล้วมีแต่เงิน
“วางอยู่บนโต๊ะนู่นน่ะค่ะ”พี่สวยพูดพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะในห้องรับแขก
“ครับ”โทโมะพูดพร้อมกับเดินไปที่ห้องรับแขก
จากนั้นแก้วก็เดินลงมาจากชั้นบน
“มาแล้วหรอ ?”โทโมะถาม
“เห็นว่ามาหรือยัง ?”แก้วถามกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“กวนฉันหรอ ? มาแล้วก็ไปสิ ยืนบื้ออยู่ทำไม ?”โทโมะพูดแล้วเดินไปหน้าบ้าน

ณ ห้างแห่งหนึ่ง
“นี้นาย ถามจริงๆเถอะ เลือกของใช้ไม่เป็นหรอ ?”แก้วถามเพราะโทโมะหยิบแต่ละอย่างแพงๆทั้งนั้น
แถมบางอันยังมีตำหนิอีกต่างหาก
“ปกติคนที่บ้านซื้อให้”โทโมะตอบแล้วเดินไป
“เดี๋ยว ไม่เห็นหรอ ? ว่าฝามันเปิดอยู่”แก้วถามเพราะครีมที่โทโมะเลือกมาฝามันเปิดอยู่จริงๆ
“ฝาเปิดแล้วทำไม ?”โทโมะถาม
“ก็หมายความว่ามันมีคนใช้แล้วน่ะสิ แล้วนี้ยี่ห้ออะไร เคยใช้หรอ ?”แก้วถาม
“ไม่เคย”โทโมะตอบ
“ไม่เคยแล้วนายเลือกไปทำไม ? ถ้าใช้แล้วมันไม่ดีต่อผิว
ไม่ต้องไปรักษาหรอกหรอ ? ปกตินายใช้ครีมอะไร ?”แก้วถาม
“ไม่รู้จำไม่ได้”โทโมะตอบ
“นายนี่นะ ไม่ได้เรื่องเลย”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป

“เธอหอบมาทำไม ? ฉันอุส่าต์เลือกนะ”โทโมะพูดเพราะแก้วหอบของทุกอย่างที่โทโมะเลือกมาแล้วมาวางไว้ที่เดิม
“ฉันไม่ซื้อของที่นี้ มากับฉันเดี๋ยวนี้เลย”แก้วพูดแล้วจับมือโทโมะให้เดินไปกับตน
ณ ลานจอดรถ
“นายนั่ง เดี๋ยวฉันขับ”แก้วพูดแล้วเดินไปยังที่นั่งคนขับ
ณ ห้างบิ๊กซี
“นี้มันที่ไหน ?”โทโมะถาม
“นายไม่เคยมาบิ๊กซีหรือไง ?”แก้วถามพร้อมกับกำลังดับเครื่องยนต์
“ไม่เคย”โทโมะตอบ
“งั้นลงมา”โทโมะพูดพร้อมกับเดินมากระชากโทโมะลงจากรถแล้วพาเดินเข้าห้างไป

ในห้าง
“เธอแอบแต๊ะอั๋งฉันหรอ ?”โทโมะถามพร้อมมองลงมาที่มือที่แก้วจับโทโมะอยู่
“ใครจะไปอยากจับกัน”แก้วพูดพร้อมกับปล่อยมือโทโมะ
“เธอไม่อยาก แต่ฉันอยาก”โทโมะพูดพร้อมกับเอามือแก้วมาจับมือตนเองไว้เหมือนเดิม
“หึ!”แก้วสะบัดหน้าหนีโทโมะแต่มือยังจับอยู่
“แล้วพามาทำไม ?”โทโมะถาม
“ซื้อของ ตามมา”แก้วพูดพร้อมลากโทโมะไปยังมุมเครื่องใช้

“ฉันใช้ไม่เป็น อะไรเนี้ย ยาสระผมยี่ห้อเปปทีน”โทโมะพูดพร้อมกับหยิบขวดยาสระผมมาอ่านยี่ห้อของมัน
“บ้านนายสิ แพนทีน เปปทีนน่ะ มันเป็นเครื่องดื่มบำรุงสมอง”แก้วพูดแล้ววางขวดยาสระผมที่อยู่ในมือโทโมะลง
จากนั้นทั้งหมดก็ซื้อของเสร็จโดยส่วนมากแก้วจะเป็นคนเลือกเองทั้งหมด
“เสื้อผ้าอ่ะ ?”โทโมะถาม
“ต้องใช้ด้วยหรอ ?”แก้วถามกลับ
“หรือเธอจะไม่ใส่ ?”โทโมะถาม
“ไอ้บ้า! งั้นก็ไปซื้อสิ”แก้วพูดแล้วเดินไป
ตลาดนัด
“ซื้อที่นี้อ่ะนะ ?”โทโมะถาม
“อืม ทำไม นายเห็นหรือไงเสื้อผ้าเยอะแยะเลย สวยๆทั้งนั้น”แก้วพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“มันจะใส่ได้หรอ ? ไม่คันหรอ ?”โทโมะถาม
“นี่นาย ถึงมันจะอยู่ในที่แบบนี้ แต่มันก็ใส่ได้นะ”แก้วพูด
“ฉันไม่กล้า”โทโมะพูด
“ฉันก็เป็นลูกคุณหนูแบบนาย ฉันยังใส่ได้เลย แถมราคาก็ถูกกว่าอีกด้วย”แก้วพูดพร้อมเดินดูของไปเรื่อยๆ
“นายมานี่ดิ”แก้วเรียก
“อะไร”โทโมะพูดพร้อมเดินเข้าไปในร้านที่แก้วอยู่
“นายไม่เลือกหรอ ?”แก้วถาม
“เลือกไม่เป็น”โทโมะพูด
“งั้นมานี่”แก้วพูดแล้วดึงโทโมะเข้ามาในร้าน
จากนั้นทั้งสองก็เลือกเสื้อผ้ากันไปจนกระทั่ง
19.00
“รีบๆไปอาบน้ำเลย เครื่องจะออกแล้ว”แก้วพูด
21.50
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
“ไปก่อนนะครับ”โทโมะพูดกับแม่ของตน
เมื่อเครื่องออกเดินทางมาถึงปาย
“อากาศดีจัง”แก้วพูดเมื่อมาถึงที่พัก
“นอนดีกว่า”โทโมะพูดแล้วนอนลงไป
เช้าวันต่อมา
“นี่นาย ตื่นสิ”แก้วปลุกโทโมะที่นอนอยู่บนเตียง
“ไม่ตื่นก็ไม่ต้องตื่น”แก้วพูดแล้วเดินออกจากห้องไป
“คุณหนูค่ะ ตื่นแล้วหรอค่ะ ?”แม่บ้านถาม
“ค่ะ”แก้วพูดแล้วเดินเข้าครัวไป
“อาหารวางอยู่บนโต๊ะนะคะ”แม่บ้านพูด
“ค่ะ”แก้วพูดแล้วนั่งลงบนโต๊ะ
“ไม่รอคุณชายก่อนหรอค่ะ ?”แม่บ้านถาม
“ไม่ต้องรอหรอก”แก้วพูดแล้วตักอาหารเข้าปากไป

เมื่อทานอาหารเสร็จ
“แก้วออกไปข้างนอกก่อนนะ”แก้วพูดกับแม่บ้านแล้วเดินออกไป
“ไปไหนค่ะ ?”แมบ้านถาม
“เที่ยว”แก้วตอบแล้วเดินออกไป
บ้านพักหลังนี้อยู่บนภูเขา ใกล้ๆกับสถานที่ท่องเที่ยวของเมืองปาย
เดินไปไม่นานนักก็ถึง
ทางด้านของโทโมะ
โทโมะตื่นได้สักพักก็เดินไปเข้าห้องน้ำ
“แก้วไปไหน ?”โทโมะถามแม่บ้าน
“เห็นบอกว่าจะออกไปเที่ยวน่ะค่ะ คุณชายจะรับอาหารเช้าเลยมั้ยค่ะ ?”แม่บ้านถาม
“อืมม”โทโมะตอบแล้วเดินไปในครัว
เมื่อโทโมะทานอาหารเสร็จ
“ผมออกไปหาแก้วก่อนนะ”โทโมะพูดแล้วเดินไป
‘ได้แต่ตั้งคำถามแต่ไม่กล้าถามเธอสักครั้ง’เสียงโทรศัพท์แก้วดังขึ้น
“ฮัลโหล”
‘เธออยู่ไหน ?’ปลายสายพูด
“อยู่ร้านกาแฟ”แก้วตอบ
‘รออยู่นั้นนะ เดี๋ยวฉันไปหา’ปลายสายพูดแล้ววางสายทันที
ไม่นานนักโทโมะก็เดินทางมาถึงยังที่ที่แก้วอยู่
“ออกมาทำไมไม่ปลุก”โทโมะถามทันทีที่เห็นแก้ว
“ไม่อยากปลุก”แก้วพูดแล้วลุกเดินหนีไปจ่ายตังค์

“เดี๋ยวจะไปไหน ?”โทโมะถามเมื่อเห็นว่าแก้วกำลังเดินออกจากนอกร้านทั้งๆที่ตนเองเพิ่งมาถึง
“ไปเดินเล่น”แก้วตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยแล้วเดินหนีไป

ผลั่ก!
“ขอโทษครับ/ขอโทษค่ะ”
“เป็นไรมากมั้ย...แก้ว!!”