คุณหนูเย็นชา กับคุณชายไร้หัวใจ (without heart)

ตอนที่ 11 เธอรู้สึกเหมือนฉันหรือป่าว ? เช้าวันต่อมา “นี่นาย ทำไมต้องให้ฉันปลุกได้ทุกวันเลยนะ”แก้วพูดพร้อมกับสะกิดเรียกคนที่นอนอยู่ข้างๆตน “ไม่ตื่นก็ไม่ต้องตื่น”แก้วพูดพร้อมกับกำลังเดินหนีไปแต่... “จะไปไหน ?”โทโมะถาม “นี้นายแกล้งหลับหรอ ?”แก้วถาม “ป่าวนะ พึ่งตื่นเมื่อกี้เอง”โทโมะพูด “หรออออออ! ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำไปทำงาน”แก้วพูด “นี้เธอเพี้ยนหรือป่าว ?”โทโมะถาม “เพี้ยนอะไร ?”แก้วถามกลับ “วันนี้มันวันหยุดชดเชย อะไรเนี้ยเมียฉันเพี้ยน”โทโมะพูด “นี่นาย ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ”แก้วพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆโทโมะ “มีปฏิทินงานอยู่ก็ไม่ดูว่าวันนี้หยุด”โทโมะพูดพร้อมกับค่อยลุกขึ้นมานั่ง “ก็ลืมนี่น่า ทำไงเล่า”แก้วพูด “แก้ว...” “อะไร ?”แก้วถามโทโมะ “ฉันมีเรื่องจะถามเธอ”โทโมะถามด้วยสีหน้าจริงจัง “ถ้าถึงเวลา 3 เดือนแล้วเธอยังอยากจะหย่ากับฉันอยู่มั้ย ?”โทโมะถาม “เอ่อ.....”แก้วอึกอัก “ถามทำไม ?”แก้วถาม “ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอรู้สึกเหมือนฉันหรือป่าว ?”โทโมะพูด “นายรู้สึกยังไง ?”แก้วถามอย่างมีความหวัง เธอคิดว่าคำตอบของเธอกับเขามันจะตรงกัน “ฉันไม่อยากหย่าเลย”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย “เธอล่ะ รู้สึกเหมือนฉันหรือป่าว ?”โทโมะถามแก้วต่อ “ฉัน...ไม่รู้”แก้วตอบไปตามความเป็นจริงเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวเธอเองรู้สึกยังไงกันแน่ อาจเป็นเพราะเธอกลัวความรักก็เป็นได้ เธอเคยโดนคนที่เธอรักที่สุดหักอกมาแล้วนิ จะให้เธอลองเสี่ยงอีกครั้งเธอก็กลัวเกินกว่าจะลองเสี่ยงได้ ยิ่งเป็นผู้ชายที่ตามอารมณ์ไม่ทันอย่างเขา เธอจะฝากชีวิตได้ยังไงกันล่ะ ? “ฉันแค่ถามดูน่ะ”โทโมะพูดแล้วเดินไป ‘นายกำลังทำให้ฉันหนักใจนะ’แก้วคิดในใจ สักพัก “วันนี้ไปเที่ยวกันมั้ย ?”โทโมะถาม “ที่ไหน ?”แก้วถามกลับ “ทะเลไง”โทโมะตอบ “ก็ดีนะ ไปดิๆฉันอยากไป”แก้วพูดพร้อมกับทำท่าอ้อนเหมือนเด็กๆ “งั้นไปเก็บเสื้อผ้าสิ เราจะค้างคืนที่นั้น”โทโมะพูด “ได้เลยยย”แก้วพูดพร้อมกับเดินขึ้นห้องไป ที่ทะเล “บรรยากาศดีจังนะ”แก้วพูด “อืมมม”โทโมะตอบพร้อมกับยกของลงจากรถ “เข้าห้องกันเถอะ”โทโมะพูด ในห้อง “พรุ่งนี้ไม่หยุดไม่ใช่หรอ ? ลางานบ่อยขนาดนี้ไม่ดีนะ”แก้วพูด “อยากพักผ่อนบ้าง ทำงานทุกวันเลย”โทโมะพูด “หึ! อยากอู้งานมากกว่า”แก้วพูดพร้อมกับนั่งลงที่เตียง “แก้ว...” “อะไร ?”แก้วถาม “ฉันมีอะไรจะบอกเธอ”โทโมะพูดพร้อมกับคุกเข่าหน้าแก้ว “อะไร ? แล้วนั่งทำไม ?”แก้วถาม “ฉันไม่แน่ใจว่ามันจะใช่หรือป่าว แต่ฉันก็อยากบอกเธอ ฉันรักเธอนะแก้ว”โทโมะพูด “นาย...”แก้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตกใจมาก ภายในใจเธอเองก็ดูจะสับสนไปหมด มีหลากหลายอารมณ์เหลือเกิน ทั้งดีใจ ทั้งกลัว ทั้งอึ้ง ทั้งตกใจ มันสับสนไปหมดแล้ว “แล้วเธอล่ะ รักฉันมั้ย ?”โทโมะถาม “ฉัน...”แก้วอึกอักเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี หัวใจก็บอกว่ารัก แต่สมองมันกลับไม่คิดอย่างงั้น สมองมันกลับคิดว่า ถ้าเธอรักเขาเขาจะเป็นแบบทีเจหรอป่าว ? ถ้าเธอรักเขาเขาจะไม่ทิ้งเธอแน่หรอ ? เธอพร้อมที่จะเสี่ยงกับความรักครั้งนี้ดีไหม ? คำว่ารักของเขาจะเชื่อได้มากแค่ไหน ? เธอควรเลือกทำตามความรู้ของตัวเอง หรือควรเลือกทำตามสมองของตัวเองดีล่ะ ? ถ้าเธอมีฟางหรือใครก็ตามที่สามารถให้คำปรึกษาเธอได้อยู่ที่ตรงนั้นกับเธอมันคงช่วยเธอได้เยอะเลยทีเดียว “ว่าไงแก้ว ?”โทโมะถาม “ฉันไม่รู้ว่าฉันควรรักนายดีมั้ย ? ตอนนี้สมองฉันมันสั่งการว่าไม่ควรรักนาย เพราะความรักครั้งเก่ามันฝังใจฉันมากจนเกินไป ฉันกลัว กลัวว่านายจะทิ้งฉันเหมือนทีเจ ฉันกลัว กลัวว่านายจะเบื่อฉันสักวันนึง ฉันกลัว กลัวว่านายจะด่าฉันว่าฉันเป็นผู้หญิงงี่เง่า ฉันกลัว กลัวว่านายจะหมดรักฉันสักวันนึง”แก้วพูดพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นที่ขอบตาของเธอ “ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับนายกันแน่โทโมะ ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะทำยังไงดี”แก้วพูด “งั้นฉันจะให้เวลาเธอแล้วกัน”โทโมะพูดแล้วเดินออกจากห้องไป “ฟาง ใช่ฟาง”แก้วพูดแล้วกดโทรศัพท์เพื่อโทร.ไปหาฟาง “ฮัลโหลฟาง แกว่างมั้ย ฉันขอปรึกษาอะไรแกหน่อยสิ”แก้วพูด ‘ว่างจ๊ะ ว่าไง?’ปลายสายพูด “แกฉันสับสนอ่ะ”แก้วพูด ‘เรื่องอะไรแก้ว ?’ฟางถาม “เรื่องโทโมะน่ะ คือเรื่องมันเป็นงี้”แก้วเล่ารายละเอียดเรื่องราวทุกอย่างให้ฟางฟัง สักพัก ‘แก้ว แกไม่น่าถามเลยนะเรื่องแบบนี้ แกอ่ะรักเขาแล้ว แกเป็นสามีภรรยากันแล้วนะเว้ย แกควรจะให้โอกาสเขาหน่อยนะ บางทีรักครั้งใหม่อาจจะดีกว่ารักครั้งเก่าก็ได้นะ ถ้าไม่มีการให้โอกาสกันโลกนี้คงไม่น่าอยู่หรอก จริงมั้ย ? แกอย่าปิดกั้นตัวเองเลย เพราะเขาคือผู้ชายคนเดียวที่อยู่ข้างแกในตอนนี้’ฟางพูด “ขอบใจนะฟาง”แก้วพูดแล้ววางสายไป ตกเย็น “นี่นายยยย”แก้วเรียก “ทำไม ?”โทโมะถามในขณะที่เขายืนอยู่ที่ระเบียง “ฉันมีเรื่องจะบอก”แก้วพูด “อะไร ?” “ก่อนที่ฉันจะบอกฉันถามนายหน่อยได้มั้ย ?”แก้วพูดพร้อมกับเดินมายืนข้างๆโทโมะ “นายจะไม่ทำให้ฉันเสียใจใช่มั้ย ? นายจะไม่ทิ้งฉันใช่มั้ย ?”แก้วถามโทโมะ “นายจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไปใช่มั้ย ?”แก้วถามอีกครั้ง “ฉันสัญญาว่าฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ”โทโมะพูด “ถ้านายทำได้ ฉันก็จะรักนาย”แก้วพูดพร้อมกับเดินมากอดโทโมะ “ขอบใจนะที่เธอให้โอกาสฉัน”โทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้วตอบ เมื่อถึงวันที่ต้องเดินทางกลับกรุงเทพ ฯ “มานี่ยกให้”โทโมะพูดพร้อมกับช่วยยกกระเป๋าของแก้ว “ขอบใจนะ”แก้วพูดแล้วเดินขึ้นรถไป สักพักทั้งโทโมะและแก้วก็เดินทางมาถึงบ้านของตัวเอง “กลับมาแล้วหรอค่ะ”พี่สวยถาม “ค่ะ แก้วซื้อของมาฝากด้วยนะค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับยื่นถุงของฝากให้พี่สวยก่อนจะเดินขึ้นห้องไป ในห้องนอน “ที่รักจ๋า”โทโมะเรียก “อะไรของนายเนี้ย ร้อยวันพันปีไม่เคยเรียก”แก้วถาม “ก็วันนี้อยากเรียกอ่ะ”โทโมะพูดพร้อมกบกอดแก้วจากทางด้านหลัง “ปล่อยเลยนะ ฉันจะไปข้างล่าง”แก้วพูดพร้อมกับตีมือโทโมะเบาๆ “ไม่ปล่อยอยากกอดมานานแล้ววว ขอกอดหน่อย”โทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้วแรงขึ้น “ตาบ้า ฉันเจ็บนะ”แก้วพูดพร้อมกับตีโทโมะหนึ่งที “ฮะๆ ปล่อยก็ได้ แต่ขอหอมแก้มก่อน”โทโมะพูดพร้อมกับ... ‘ฟอดดดดดดด’ “ชื่นใจจัง แก้มเมียใครหว่า นุ๊มมนุ่ม”โทโมะพูด “คนฉวยโอกาส”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป สักพัก “ผมออกไปข้างนอกก่อนนะแก้ว”โทโมะพูดแล้วรีบออกไป “ไปไหนของเขานะ”แก้วพูดพร้อมกับทำสีหน้าสงสัย ตกเย็น “ทำไม ป่านนี้ยังไม่กลับอีก ?”แก้วสงสัย “โทร.ไปก็ไม่รับสาย”แก้วพูดพร้อมกับมองหน้าจอโทรศัพท์ ตี 1 “น้องแก้วค่ะ ยังไม่นอนอีกหรอค่ะ”พี่สวยถาม “แก้วจะรอโทโมะน่ะค่ะ พี่สวยไปนอนก่อนก็ได้นะค่ะ”แก้วพูด “แต่พี่ว่าน้องแก้วไม่ไหวแล้วนะค่ะ”พี่สวยพูด “แก้วไหวค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับชะเง้อมองที่หน้าบ้าน “ค่ะๆ ไหวก็ไหว”พี่สวยพูดแล้วเดินไป 07.00 “แก้วๆ มานอนอะไรตรงนี้”โทโมะสะกิดแก้วที่นอนอยู่ที่โซฟา “นายไปไหนมา ?”แก้วถามทันทีที่ตื่น “เอ่ออ..ฉันไปเคลียร์งานมาน่ะ พอดีว่ามีงานเร่งด่วนเลยไม่ได้บอกเธอขอโทษนะ”โทโมะพูด “ไม่เป็นไร”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป ‘ปากบอกว่าไม่เป็นไรแต่จริงๆแล้วโกรธน่าดูเลย’โทโมะคิดในใจ ที่บริษัท “พี่โทโมะค่ะ”เกลเรียก “ว่าไงครับ”โทโมะถาม “พี่ลืมไว้ห้องเกลเมื่อคืนค่ะ”เกลกระซิบพร้อมกับยื่นของบางอย่างให้กับโทโมะ “ขอบคุณมากนะครับ”โทโมะพูดพร้อมกับรับของจากเกลมา “ไปก่อนนะค่ะ”เกลพูดแล้วเดินไป แก้วที่เห็นก็ไม่นึกสงสัยอะไร แล้วก็รีบเดินเข้าบริษัทไป “กินกาแฟมั้ย ?”โทโมะถามแก้วที่อยู่หน้าห้อง “ฉันชงเองได้”แก้วพูดพร้อมกับเดินหนีออกจากตรงนั้นไป “เดี๋ยวเป็นอะไรของเธอ”โทโมะถาม “เป็นภรรยานายไง”แก้วพูด “อันนั้นรู้แล้ว เธอโกรธอะไรฉันหรือป่าว ?”โทโมะถาม “............”แก้วเงียบ “ฉันขอโทษแล้วกัน”โทโมะพูด “นายรู้หรอว่าเรื่องอะไร ?”แก้วถาม “ไม่รู้อ่ะ”โทโมะพูด “ถ้านายไม่รู้ว่านายทำผิดเรื่องอะไร นายจะมาขอโทษทำไม ? เอาไว้นายรู้ว่านายทำผิดเรื่องอะไรก่อนนายค่อยมาขอโทษฉัน”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป “ทำอะไรผิดว่ะเนี้ย ?”โทโมะงง ตกเย็น “แก้ว อย่าทำแบบนี้กับผมสิ”โทโมะพูด “ทำอะไร ?”แก้วถามกลับ “ก็เย็นชาแบบนี้เหมือนตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ๆไง”โทโมะพูด “ผมรู้แล้วว่าผมทำผิดเรื่องอะไร เรื่องที่ผมกลับบ้านเช้าใช่มั้ยล่ะ ?”โทโมะถามต่อ “ผมขอโทษนะ มันมีเหตุสุดวิสัยจริงๆ”โทโมะพูด “ทีหลังคุณจะไปไหน ก็บอกกันก่อนสิ ไม่ใช่ปล่อยให้คนอื่นเขาเป็นห่วงแบบนี้”แก้วพูด “ผมขอโทษนะๆ ต่อไปนี้ผมจะรายงานคุณภรรยาทุกอย่างเลยว่าจะไปไหน กลับกี่โมง ไปกับใคร ที่ไหน”โทโมะพูด “ดีมากกก ถ้ากลับไม่ตรงเวลาหรือว่าโกหกฉันเพื่อหนีเที่ยวนะ จะจับตัดให้เป็ดกินเลย”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป