คุณหนูเย็นชา กับคุณชายไร้หัวใจ (without heart)

ตอนที่ 11 เธอรู้สึกเหมือนฉันหรือป่าว ?
เช้าวันต่อมา
“นี่นาย ทำไมต้องให้ฉันปลุกได้ทุกวันเลยนะ”แก้วพูดพร้อมกับสะกิดเรียกคนที่นอนอยู่ข้างๆตน
“ไม่ตื่นก็ไม่ต้องตื่น”แก้วพูดพร้อมกับกำลังเดินหนีไปแต่...
“จะไปไหน ?”โทโมะถาม
“นี้นายแกล้งหลับหรอ ?”แก้วถาม
“ป่าวนะ พึ่งตื่นเมื่อกี้เอง”โทโมะพูด
“หรออออออ! ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำไปทำงาน”แก้วพูด
“นี้เธอเพี้ยนหรือป่าว ?”โทโมะถาม
“เพี้ยนอะไร ?”แก้วถามกลับ
“วันนี้มันวันหยุดชดเชย อะไรเนี้ยเมียฉันเพี้ยน”โทโมะพูด
“นี่นาย ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ”แก้วพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆโทโมะ
“มีปฏิทินงานอยู่ก็ไม่ดูว่าวันนี้หยุด”โทโมะพูดพร้อมกับค่อยลุกขึ้นมานั่ง
“ก็ลืมนี่น่า ทำไงเล่า”แก้วพูด
“แก้ว...”
“อะไร ?”แก้วถามโทโมะ
“ฉันมีเรื่องจะถามเธอ”โทโมะถามด้วยสีหน้าจริงจัง
“ถ้าถึงเวลา 3 เดือนแล้วเธอยังอยากจะหย่ากับฉันอยู่มั้ย ?”โทโมะถาม
“เอ่อ.....”แก้วอึกอัก
“ถามทำไม ?”แก้วถาม
“ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอรู้สึกเหมือนฉันหรือป่าว ?”โทโมะพูด
“นายรู้สึกยังไง ?”แก้วถามอย่างมีความหวัง
เธอคิดว่าคำตอบของเธอกับเขามันจะตรงกัน
“ฉันไม่อยากหย่าเลย”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
“เธอล่ะ รู้สึกเหมือนฉันหรือป่าว ?”โทโมะถามแก้วต่อ
“ฉัน...ไม่รู้”แก้วตอบไปตามความเป็นจริงเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวเธอเองรู้สึกยังไงกันแน่
อาจเป็นเพราะเธอกลัวความรักก็เป็นได้ เธอเคยโดนคนที่เธอรักที่สุดหักอกมาแล้วนิ
จะให้เธอลองเสี่ยงอีกครั้งเธอก็กลัวเกินกว่าจะลองเสี่ยงได้ ยิ่งเป็นผู้ชายที่ตามอารมณ์ไม่ทันอย่างเขา
เธอจะฝากชีวิตได้ยังไงกันล่ะ ?
“ฉันแค่ถามดูน่ะ”โทโมะพูดแล้วเดินไป
‘นายกำลังทำให้ฉันหนักใจนะ’แก้วคิดในใจ

สักพัก
“วันนี้ไปเที่ยวกันมั้ย ?”โทโมะถาม
“ที่ไหน ?”แก้วถามกลับ
“ทะเลไง”โทโมะตอบ
“ก็ดีนะ ไปดิๆฉันอยากไป”แก้วพูดพร้อมกับทำท่าอ้อนเหมือนเด็กๆ
“งั้นไปเก็บเสื้อผ้าสิ เราจะค้างคืนที่นั้น”โทโมะพูด
“ได้เลยยย”แก้วพูดพร้อมกับเดินขึ้นห้องไป

ที่ทะเล
“บรรยากาศดีจังนะ”แก้วพูด
“อืมมม”โทโมะตอบพร้อมกับยกของลงจากรถ
“เข้าห้องกันเถอะ”โทโมะพูด
ในห้อง
“พรุ่งนี้ไม่หยุดไม่ใช่หรอ ? ลางานบ่อยขนาดนี้ไม่ดีนะ”แก้วพูด
“อยากพักผ่อนบ้าง ทำงานทุกวันเลย”โทโมะพูด
“หึ! อยากอู้งานมากกว่า”แก้วพูดพร้อมกับนั่งลงที่เตียง
“แก้ว...”
“อะไร ?”แก้วถาม
“ฉันมีอะไรจะบอกเธอ”โทโมะพูดพร้อมกับคุกเข่าหน้าแก้ว
“อะไร ? แล้วนั่งทำไม ?”แก้วถาม
“ฉันไม่แน่ใจว่ามันจะใช่หรือป่าว แต่ฉันก็อยากบอกเธอ
ฉันรักเธอนะแก้ว”โทโมะพูด
“นาย...”แก้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตกใจมาก
ภายในใจเธอเองก็ดูจะสับสนไปหมด มีหลากหลายอารมณ์เหลือเกิน
ทั้งดีใจ ทั้งกลัว ทั้งอึ้ง ทั้งตกใจ มันสับสนไปหมดแล้ว
“แล้วเธอล่ะ รักฉันมั้ย ?”โทโมะถาม
“ฉัน...”แก้วอึกอักเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
หัวใจก็บอกว่ารัก แต่สมองมันกลับไม่คิดอย่างงั้น
สมองมันกลับคิดว่า ถ้าเธอรักเขาเขาจะเป็นแบบทีเจหรอป่าว ?
ถ้าเธอรักเขาเขาจะไม่ทิ้งเธอแน่หรอ ?
เธอพร้อมที่จะเสี่ยงกับความรักครั้งนี้ดีไหม ?
คำว่ารักของเขาจะเชื่อได้มากแค่ไหน ?
เธอควรเลือกทำตามความรู้ของตัวเอง หรือควรเลือกทำตามสมองของตัวเองดีล่ะ ?
ถ้าเธอมีฟางหรือใครก็ตามที่สามารถให้คำปรึกษาเธอได้อยู่ที่ตรงนั้นกับเธอมันคงช่วยเธอได้เยอะเลยทีเดียว
“ว่าไงแก้ว ?”โทโมะถาม
“ฉันไม่รู้ว่าฉันควรรักนายดีมั้ย ?
ตอนนี้สมองฉันมันสั่งการว่าไม่ควรรักนาย
เพราะความรักครั้งเก่ามันฝังใจฉันมากจนเกินไป
ฉันกลัว กลัวว่านายจะทิ้งฉันเหมือนทีเจ ฉันกลัว กลัวว่านายจะเบื่อฉันสักวันนึง
ฉันกลัว กลัวว่านายจะด่าฉันว่าฉันเป็นผู้หญิงงี่เง่า ฉันกลัว กลัวว่านายจะหมดรักฉันสักวันนึง”แก้วพูดพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นที่ขอบตาของเธอ
“ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับนายกันแน่โทโมะ ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะทำยังไงดี”แก้วพูด
“งั้นฉันจะให้เวลาเธอแล้วกัน”โทโมะพูดแล้วเดินออกจากห้องไป

“ฟาง ใช่ฟาง”แก้วพูดแล้วกดโทรศัพท์เพื่อโทร.ไปหาฟาง

“ฮัลโหลฟาง แกว่างมั้ย ฉันขอปรึกษาอะไรแกหน่อยสิ”แก้วพูด
‘ว่างจ๊ะ ว่าไง?’ปลายสายพูด
“แกฉันสับสนอ่ะ”แก้วพูด
‘เรื่องอะไรแก้ว ?’ฟางถาม
“เรื่องโทโมะน่ะ คือเรื่องมันเป็นงี้”แก้วเล่ารายละเอียดเรื่องราวทุกอย่างให้ฟางฟัง

สักพัก
‘แก้ว แกไม่น่าถามเลยนะเรื่องแบบนี้
แกอ่ะรักเขาแล้ว แกเป็นสามีภรรยากันแล้วนะเว้ย
แกควรจะให้โอกาสเขาหน่อยนะ บางทีรักครั้งใหม่อาจจะดีกว่ารักครั้งเก่าก็ได้นะ
ถ้าไม่มีการให้โอกาสกันโลกนี้คงไม่น่าอยู่หรอก จริงมั้ย ?
แกอย่าปิดกั้นตัวเองเลย เพราะเขาคือผู้ชายคนเดียวที่อยู่ข้างแกในตอนนี้’ฟางพูด
“ขอบใจนะฟาง”แก้วพูดแล้ววางสายไป

ตกเย็น
“นี่นายยยย”แก้วเรียก
“ทำไม ?”โทโมะถามในขณะที่เขายืนอยู่ที่ระเบียง
“ฉันมีเรื่องจะบอก”แก้วพูด
“อะไร ?”
“ก่อนที่ฉันจะบอกฉันถามนายหน่อยได้มั้ย ?”แก้วพูดพร้อมกับเดินมายืนข้างๆโทโมะ
“นายจะไม่ทำให้ฉันเสียใจใช่มั้ย ? นายจะไม่ทิ้งฉันใช่มั้ย ?”แก้วถามโทโมะ
“นายจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไปใช่มั้ย ?”แก้วถามอีกครั้ง
“ฉันสัญญาว่าฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ”โทโมะพูด
“ถ้านายทำได้ ฉันก็จะรักนาย”แก้วพูดพร้อมกับเดินมากอดโทโมะ
“ขอบใจนะที่เธอให้โอกาสฉัน”โทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้วตอบ

เมื่อถึงวันที่ต้องเดินทางกลับกรุงเทพ ฯ
“มานี่ยกให้”โทโมะพูดพร้อมกับช่วยยกกระเป๋าของแก้ว
“ขอบใจนะ”แก้วพูดแล้วเดินขึ้นรถไป

สักพักทั้งโทโมะและแก้วก็เดินทางมาถึงบ้านของตัวเอง
“กลับมาแล้วหรอค่ะ”พี่สวยถาม
“ค่ะ แก้วซื้อของมาฝากด้วยนะค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับยื่นถุงของฝากให้พี่สวยก่อนจะเดินขึ้นห้องไป

ในห้องนอน
“ที่รักจ๋า”โทโมะเรียก
“อะไรของนายเนี้ย ร้อยวันพันปีไม่เคยเรียก”แก้วถาม
“ก็วันนี้อยากเรียกอ่ะ”โทโมะพูดพร้อมกบกอดแก้วจากทางด้านหลัง
“ปล่อยเลยนะ ฉันจะไปข้างล่าง”แก้วพูดพร้อมกับตีมือโทโมะเบาๆ
“ไม่ปล่อยอยากกอดมานานแล้ววว ขอกอดหน่อย”โทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้วแรงขึ้น
“ตาบ้า ฉันเจ็บนะ”แก้วพูดพร้อมกับตีโทโมะหนึ่งที
“ฮะๆ ปล่อยก็ได้ แต่ขอหอมแก้มก่อน”โทโมะพูดพร้อมกับ...
‘ฟอดดดดดดด’
“ชื่นใจจัง แก้มเมียใครหว่า นุ๊มมนุ่ม”โทโมะพูด
“คนฉวยโอกาส”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป

สักพัก
“ผมออกไปข้างนอกก่อนนะแก้ว”โทโมะพูดแล้วรีบออกไป
“ไปไหนของเขานะ”แก้วพูดพร้อมกับทำสีหน้าสงสัย

ตกเย็น
“ทำไม ป่านนี้ยังไม่กลับอีก ?”แก้วสงสัย
“โทร.ไปก็ไม่รับสาย”แก้วพูดพร้อมกับมองหน้าจอโทรศัพท์
ตี 1
“น้องแก้วค่ะ ยังไม่นอนอีกหรอค่ะ”พี่สวยถาม
“แก้วจะรอโทโมะน่ะค่ะ พี่สวยไปนอนก่อนก็ได้นะค่ะ”แก้วพูด
“แต่พี่ว่าน้องแก้วไม่ไหวแล้วนะค่ะ”พี่สวยพูด
“แก้วไหวค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับชะเง้อมองที่หน้าบ้าน
“ค่ะๆ ไหวก็ไหว”พี่สวยพูดแล้วเดินไป

07.00
“แก้วๆ มานอนอะไรตรงนี้”โทโมะสะกิดแก้วที่นอนอยู่ที่โซฟา
“นายไปไหนมา ?”แก้วถามทันทีที่ตื่น
“เอ่ออ..ฉันไปเคลียร์งานมาน่ะ พอดีว่ามีงานเร่งด่วนเลยไม่ได้บอกเธอขอโทษนะ”โทโมะพูด
“ไม่เป็นไร”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป
‘ปากบอกว่าไม่เป็นไรแต่จริงๆแล้วโกรธน่าดูเลย’โทโมะคิดในใจ

ที่บริษัท
“พี่โทโมะค่ะ”เกลเรียก
“ว่าไงครับ”โทโมะถาม
“พี่ลืมไว้ห้องเกลเมื่อคืนค่ะ”เกลกระซิบพร้อมกับยื่นของบางอย่างให้กับโทโมะ
“ขอบคุณมากนะครับ”โทโมะพูดพร้อมกับรับของจากเกลมา

“ไปก่อนนะค่ะ”เกลพูดแล้วเดินไป
แก้วที่เห็นก็ไม่นึกสงสัยอะไร แล้วก็รีบเดินเข้าบริษัทไป

“กินกาแฟมั้ย ?”โทโมะถามแก้วที่อยู่หน้าห้อง
“ฉันชงเองได้”แก้วพูดพร้อมกับเดินหนีออกจากตรงนั้นไป
“เดี๋ยวเป็นอะไรของเธอ”โทโมะถาม
“เป็นภรรยานายไง”แก้วพูด
“อันนั้นรู้แล้ว เธอโกรธอะไรฉันหรือป่าว ?”โทโมะถาม
“............”แก้วเงียบ
“ฉันขอโทษแล้วกัน”โทโมะพูด
“นายรู้หรอว่าเรื่องอะไร ?”แก้วถาม
“ไม่รู้อ่ะ”โทโมะพูด
“ถ้านายไม่รู้ว่านายทำผิดเรื่องอะไร นายจะมาขอโทษทำไม ?
เอาไว้นายรู้ว่านายทำผิดเรื่องอะไรก่อนนายค่อยมาขอโทษฉัน”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป
“ทำอะไรผิดว่ะเนี้ย ?”โทโมะงง

ตกเย็น
“แก้ว อย่าทำแบบนี้กับผมสิ”โทโมะพูด
“ทำอะไร ?”แก้วถามกลับ
“ก็เย็นชาแบบนี้เหมือนตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ๆไง”โทโมะพูด
“ผมรู้แล้วว่าผมทำผิดเรื่องอะไร เรื่องที่ผมกลับบ้านเช้าใช่มั้ยล่ะ ?”โทโมะถามต่อ
“ผมขอโทษนะ มันมีเหตุสุดวิสัยจริงๆ”โทโมะพูด
“ทีหลังคุณจะไปไหน ก็บอกกันก่อนสิ ไม่ใช่ปล่อยให้คนอื่นเขาเป็นห่วงแบบนี้”แก้วพูด
“ผมขอโทษนะๆ ต่อไปนี้ผมจะรายงานคุณภรรยาทุกอย่างเลยว่าจะไปไหน
กลับกี่โมง ไปกับใคร ที่ไหน”โทโมะพูด
“ดีมากกก ถ้ากลับไม่ตรงเวลาหรือว่าโกหกฉันเพื่อหนีเที่ยวนะ จะจับตัดให้เป็ดกินเลย”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป