ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน4
แก้วเดินลงมาเจอโทโมะกำลังเอาอาหารไปวางที่โต๊ะ แก้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้แม่บ้านตักข้าวให้โทโมะกับแก้ว
“ไงแก้ว ทำไมวันนี้ตื่นไวว่ะ”เสียงเควินเดินมาพร้อมกับเกลทำให้แก้วตาลุกชัน
“ดีมาก ไม่เสียแรงที่จ้างโทโมะมาเป็นพี่เลี้ยง”เกลยกนิ้วโป้งให้โทโมะที่ยิ้มแป้น
“ไปไหนกันมา”แก้วถามและจ้องหน้าสองคน
“อ๋อ พี่ให้เควินไปรับเพื่อนมารวมกันที่บ้านพี่หนะ”สักพักสาวๆที่ไหนไม่รู้ก็เดินกันมาประมาณ10กว่าคนได้ สายตาต่างมองโทโมะค้าง โทโมะสบตาทุกคน แก้วทุบโต๊ะดัง ปั้ง! สายตาของสาวพวกนั้นหันมามองแก้วรวมถึงโทโมะ
“พวกเรากินข้าวกันมาแล้วเดี๋ยวพี่ขอตัวไปเล่นเกมกับเพื่อนในห้องนั่งเล่นก่อนนะ” เกลพูดและพาเพื่อนไปที่ห้องนั่งเล่น
“งั้นเรานั่งรอนะแก้ว”เควินยิ้มให้แก้วและนั่งลงที่โซฟา แก้วหันหน้ากินข้าวต่อ
“เกลๆๆ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครว่ะหล่อมากกกก”มายด์เพื่อนสาวของเกลถามขึ้น
“เออนั่นดิ ชื่ออะไรว่ะมีแฟนยัง”แบมเสริม เกลยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ชื่อโทโมะ เป็นแฟนน้องสาวชั้นเอง”เกลตัดบทเพื่อพวกนั้นจะได้ไม่ต้องถามอีก
แก้วกินข้าวเสร็จก็ไปโรงเรียน
ณ kamikaze school
“เฮ้ย แกดูอะไรนั่นดิ ยัยแก้วมาโรงเรียนเช้าหิมะจะตกเมืองไทยไหมว่ะ”พวกสาวๆขาเมาส์นั่งซุบซิบกันอยู่ตรงม้าหินอ่อนหน้ารั้วมหาลัยแก้วได้ยินเข้าเลยหันไปเหวี่ยง
“ปากว่างมากนักหรออยากได้รองเท้าสักคู่ไปอุดปากไหม”ยัยพวกนั้นถึงกับจ๋อยและเดือนหายไปทีละคนทีละคน แก้วเลยเดินไปนั่งตรงม้าหินอ่อนกับเควิน
“ไงแก้วเควิน เอ้าวันนี้ลมอะไรพัดมาเช้าได้หละ”บิวสาวเพื่อนห่างๆของแก้วถามขึ้น
“ลมบ้ามันพัดมา”แก้วตอบแบบไม่สบอารมณ์
“นี่รู้ข่าวกันยังเค้าลือกันให้แซตเลยนะ ที่บอกว่าแกกับเควินเป็นอะไรกันอ่ะ”เมื่อแก้วได้ยินถึงกับตาโตหันมองหน้าบิว ในใจดีใจจนแทบเหาะขึ้นฟ้า แต่เควินกลับทำหน้าหงุดหงิดในใจคิดแต่ว่าเค้าชอบเกล
“ใครลือกันว่ะ ฝากบอกพวกลือๆด้วยนะว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน”เควินบอกบิว โดยที่แก้วทำหน้าเซงกับคำพูดของเควิน
“โหตั้งแต่ปี1ยันปี3แกว่าชั้นจะบอกหมดไหมว่ะ”แก้วแอบยิ้มเล็กๆอย่างพอใจ
“งั้นเดี๋ยวชั้นไล่บอกเอง”พูดจบเควินก็เดินไปตามห้องของปี1จนถึงปี3พอบอกครบก็พอดีกับกริ่งเข้าเรียน แก้วรู้สึกจะไม่พอใจแต่ก็คงเก็บความรูสึกนั้นไว้ลึกๆ
ตอนกลับบ้าน
แก้วลงมาจากห้องเรียน กำลังจะขึ้นรถเควินก็เหลือบไปเห็นโทโมะที่มีพวกผู้หญิงปี1ยันอาจารย์สาวๆบางคนมาขอถ่ายรูปอยู่หน้ารั้วมหาลัย บางคนก็ขอยันลายเซ็น นี่ท่าจะบ้ากันใหญ่แล้วนะคนธรรมดายังคลั่งขนาดนี้และถ้าเป็นดาราจะคลั่งขนาดไหน[คลั่งขนาดคนแต่งนี่แหละคลั่งมากเลยด้วย อิอิ>>dada]แก้วเดินเข้าไปหาโทโมะที่กำลังถ่ายรูปกับสาวๆ
“โทโมะมาทำอะไรที่นี่”แก้วถามด้วยสีหน้าไม่พอใจอะไรสักอย่าง
“อ่าวแก้ว ก็มารอรับแก้วไงจ๊ะ”โทโมะแสร้งทำเป็นพูดดีต่อหน้าสาวพวกนี้
“ชั้นกลับกับเควินนายไม่ต้องมารับ”โทโมะยิ้มอย่างบานๆแต่มันเป็นการเสแสร้ง
“ก็ได้ งั้นแก้วกลับกับเควินเดี๋ยวเราขอถ่ายรูปกับสาวๆตรงนี้ก่อนนะ”โทโมะทำหน้ากวนอารมณ์แก้ว ด้วยความที่แก้วอยากประชดผู้หญิงตรงหน้าทั้งหลายเลยควงแขนโทโมะที่กำลังถ่ายรูป
“เปลี่ยนใจละ ชั้นจะกลับกับนาย”โทโมะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์พอๆกับแก้ว
“งั้นก็รอก่อนนะ”โทโมะตั้งท่าถ่ายรูปพวกสาวๆต่างพากันมองแก้วอย่างไม่พอใจบางคนก็เดินหนีไป บางคนก็จิ๊ปากเบาๆกับการที่แก้วควงแขนโทโมะ แต่บางคนก็หน้าด้านอยู่ต่อ เควินเดินออกมาจากมหาลัย
“เควิน วันนี้ชั้นกลับกับโทโมะนะ”เควินงงไปพักนึงร้อยวันพันปีไม่เคยถูกกันและวันนี้ผีสิงหรือไงถึงไปญาติดีกับโทโมะ เควินยิ้มและพยักหน้าเบาๆและพวกสาวๆบางส่วนก็วิ่งเข้าไปถ่ายรูปกับเควินบ้าง ยัยพวกนี้บ้าผู้ชายชะมัด
“ไปได้หรือยัง”แก้วดึงแขนโทโมะที่ยืนถ่ายรูปอยู่
“เดี๋ยวสิจ๊ะรีบไปไหน”โทโมะหันมายิ้มอ่อนๆ
“ชั้นจะกลับเดี๋ยวนี้”แก้วเอามืออีกข้างปัดโทรสัพท์ที่กำลังถ่ายรูปอยู่และดึงโทโมะขึ้นไปบนรถ และก็เดินมาอีกฝั่งมองพวกสาวๆพวกนั้นแบบค้อนๆ และเปิดประตูขึ้นนั่ง สาวๆพากันทำหน้าเหลอหลาและวิ่งกรูกันเข้าไปที่เควิน
“นึกยังไงกลับกับชั้น”โทโมะถามขึ้น
“ชั้นก็แค่อยากแกล้งพวกบ้าคนหล่อพวกนั้น”แก้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“แน่ใจนะว่าที่ทำไปไม่ใช่เพราะหึง”แก้วหันควับมองหน้าโทโมะที่มองถนนอยู่อย่างโมโห
“ชั้นจะหึงนายทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”แก้วเชิดหน้าหนีทันทีก่อนที่โทโมะจะหัวเราะเบาๆในลำคอและขับรถต่อไป
ณ บ้านแก้ว
แก้วเดินเข้ามาอย่างเมื้อยล้าและทรุดตัวลงบนโซฟาอาจเป็นเพราะตอนเช้าเดินตามเควินไปทุกชั้นและทุกห้องเพื่อบอกความจริง แก้วเอาหัวหนุนกับโซฟาและหลับตา
“เฮ่อ...”แก้วถอนหายใจเบาๆจากความเหนื่อย โทโมะเดินตามเข้าบ้านหลังจากจอดรถเสร็จ
“เกลไปแล้ว”โทโมะพูดขึ้น
“รู้แล้ว”แก้วตอบทั้งๆที่หลับตาอยู่
“ไปอาบน้ำสิ”
“แปปนึงขอพักก่อนได้ไหม”แก้วทำเสียงรำคาญ โทโมะขี้เกรียจเถียงเลยเดินหายไปในห้องครัว โทโมะหยิบนมมาเทใส่แก้วแล้วดื่มจนหมดและเทให้แก้วอีกแก้วนึงและเดินถือไปวางบนโต๊ะหน้าโซฟา
“อ่ะ...กินนมซะ”โทโมะกำลังพูดกับร่างที่หลับไหลอยู่ หัวแก้วตกลงไปกับเบาะโซฟาดัง ตุ๊บ โทโมะหัวเราะเบาๆและจับแก้วนอนยาวดีๆและเอาหมอนมารองหัวให้ สาวน้อยรู้สึกตัวแต่ไม่ลืมตาปล่อยให้หนุ่มหล่อทำให้อย่างสบาย โทโมะเอานมมากินเองอีกแก้วและเดินไปในห้องครัว
แก้วลืมตาขึ้นมาฟ้าก็มืดแล้วแก้วลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกรียจและเดินไปที่ครัวกะว่าจะหาอะไรกินก็เจอโทโมะกำลังทำข้าวต้มปลาอยู่
“ตื่นแล้วหรอ”โทโมะถามคำถามพื้นๆ
“ถ้าไม่ตื่นจะมายืนตรงนี้ไหม”แก้วตอบแบบกวนประสาท โทโมะปิดแก๊สและเดินมาหาแก้ว
“กวนชั้นหรอ”โทโมะมองแก้วที่ยืนหลังติดตู้เย็นโทโมะเอามือสองข้างพิงตู้เย็นไว้ไม่ให้แก้วหนีไปไหน แก้วหน้าแดงแปร๊ดจ้องมองโทโมะด้วยความกลัว
“ปละ.....ปล่าว ก็แค่....ตอบไปตามความจริงเท่านั้นเอง”แก้วหลบสายตาโทโมะตลอดเวลา แต่โทโมะกลับโน้มตัวลงเข้าหาแก้ว.....................
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
อู้ววว เป็นไงต่อไป ฝากติดตามด้วยนะจ๊ะ
เดี๋ยวจะอัพลงใหม่นะ ประมาณ 9 โมงนะจ๊ะ
ติดชมได้น้ะ ด่ามาได้เต็มที่