ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

โทโมะเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ

“เฮ้ย.....จะทำอะไรเนี้ยปล่อยนะเว้ย”แก้วดิ้นพรวดพราดแต่โทโมะยังไม่ปล่อย

“จะให้ชิมไงว่าปากชั้นไม่ได้เน่า”แก้วทำตาโตถลึงขึ้นและพยายามดิ้นรนรานไปมาแต่แล้วก็ อุ๊บ แก้วนิ่งไปพักนึงลิ้นที่ร้อนเร่าสอดแทรกไปในปากบางๆของสาวน้อยพยายามลิ้มลองรสชาติอย่างเต็มที่อย่างสนุกลิ้นน้อยๆแข็งทื่อแข็งไปทั้งตัวหลับตาปี๋ เมื่อแก้วตั้งสติได้ก็ผลักหนุ่มหล่อออกแต่ไม่เป็นผล หนุ่มหล่อยังคงดุดันกวาดลิ้นไปมาอย่างเมามันส์กอดที่แก้วจะหายใจหอบแรงๆเพราะหายใจไม่ทันโทโมะจึงถอนจูบ

“ฮ้าย~~~~”ทั้งสองคนถอนหายใจอย่างแรงเมื่อได้รับอากาศ

“ทำบ้าอะไรว่ะ ไอซื่อบื้อ”แก้วตะคอกใส่แต่ตัวเองกลับหน้าแดง เหงื่อตกขนลุกซู่ซ่าไปทั้งตัว

จูบแรกของช้านนนน ไอหมอนี่เอาไปได้ไง [ก็แกนั่นแหละไปว่าเค้าปากเน่าสม>>dada]

“เน่าไหม”โทโมะถามแก้วที่หน้าแดงแปร๊ด แก้วสะบัดหน้าหนี

“ชั้นถามว่าเน่าไหม”โทโมะใช้มือจับหน้าแก้วให้มองเค้าแก้วก็ยังไม่ตอบ

“สงสัยจะเร็วไป”โทโมะก้มลงประกบปากเน้นๆอีกรอบ ลิ้นยุกยิกๆเข้าไปในปากบางๆไปสำผัสลิ้นน้อยๆที่อยู่ในปากบางๆ แต่ลิ้นน้อยๆก็ไม่ตอบโต้ลิ้นหนาแต่อย่างใด แก้วหน้าแดงจัดไปยันหูตัวแข็งตาโตพยายามดันโทโมะออกแต่โทโมะจับมืแก้วไว้และถอนจูบออกเอาจมูกชนกัน

“ตอบได้หรือยังว่าเน่าไหม”โทโมะทำเสียงอ่อนๆ แก้วมองตาอย่างหวั่นไหว

“เน่า เน่ามากปล่อยเดี๋ยวนี้นะปล่อยๆๆ”แก้วตั้งสติได้ก็ดันจนโทโมะผละตัวออก

“เน่าขนาดนั้นเลยหรือไง งั้นชั้นแปลงฟันแล้วจะมาให้ชิมใหม่ว่ายังเน่าอยู่ไหม”โทโมะพูดจบก็เดินไปเข้าห้องน้ำพร้อมกับผ้าเช็ดตัวหนึ่งผืน

“อร้ายยยย~~~~~!”แก้วกรีดร้องก้วยความบ้ากระห่ำ

“ไม่นะ จูบแรกชั้น อร้ายๆๆๆ~~~”แก้วพูดกับตัวเองเบาๆและเอาหมอนบนเตียงฟาดลงกับเตียงแรงๆอย่างบ้าคลั่ง ก๊อกๆๆ

“แก้ว ๆ”เควินเคาะประตูเรียกแก้ว แก้วรีบเปิดทันที

“มีอะไร”แก้วมองหน้าเควินอย่างสงสัย เคยวินจ้องมองปากแก้ว

“ฮึ้ย มองอะไรของแกว่ะ”แก้วผลักไหล่เควินเบาๆ

“ไปกินอะไรมาปากแดงแปร๊ดเลย เหมือนคนเผ็ด”แก้วตดใจจับปากตัวเอง

“คะ...คือ ชะ...ชั้น ชั้น...กินพริกเล่นอ่ะ”เควินส่ายหัวและยิ้มร่า

“และมีอะไรหละ”แก้วถามเควินที่กำลังมองปากก็มองใบหน้า

“พี่ของแกบอกว่าเค้ามีเรื่องจะคุยกับแกให้ลงไปข้างล่าง”แก้วพยักหน้าและรีบลงไปเพราะอยู่ข้างบนมีแต่อันตราย

“แก้ว.....พี่ต้องไปบางแสนกับเพื่อนๆอำลากันอ่ะประมาณอาทิตย์นึง”แก้วยืนกอดอกฟัง

“และจะมาบอกชั้นทำไม”แก้วทำหน้าเหยเก

“คือว่า....ยืมเงินหน่อยสิ”เกลทำหน้าออนวอน

“อะโธ่ เท่าไหร่”แก้วพูดและล้วงกระเป๋าสตางค์ออกมา

“สัก3000”แก้วหยิบแบ้งพันออกมา3ใบและยื่นให่

“ใช้ด้วยนะ และเงินพี่หมดแล้วหรือไงที่พ่อให้อ่ะ”

“ยังไม่หมดแต่ชั้นไม่อยากใช้”เกลพูดจบก็ยิ้มหน้าระรื่นขึ้นห้องไปจัดกระเป๋า

“อี่บ้าหลอกเอาเงินชั้น มันน่านัก หะ1อาทิตย์”แก้วนึกคำที่พี่สาวตัวเองพูด 1อาทิตย์แก้วต้องอยู่บ้านสองต่อสองกับ.......อร้ายๆๆๆไม่อยากคิดแม้แต่นิดเดียว  แก้วทำหน้าเสียกับความคิดของตัวเอง

“เรากลับก่อนนะแก้ว”เควินบอกและโบกมือบ๊ายบาย

“เออ ขับรถดีๆหละ”เควินยิ้มและแตะบ่าแก้วเบาๆก่อนจะเดินออกไป

แก้วค่อยๆเดินขึ้นห้อง ง่วงแสนจะง่วง แก้วเปิดประตูเข้าเห็นโทโมะนอนหลับตาอยู่บนเตียง ก็ค่อยโล่ง เฮ้ยยยยยยยย นั่นมันเตียงแก้ว แก้วปิดประตูดังปั่งหวังจะให้โทโมะสะดุ้งตื่นแต่ก็ไม่เป็นผลแก้วล็อคประตูดังๆ และเดินเข้ามาเขย่าตัวโทโมะ

“นี่ตื่นด่วนเลยนะนี่มันเตียงชั้น ออกไปเดี๋ยวนี้”โทโมะไม่ลืมตาแต่ดึงเอวแก้วลงไปบนเตียงและนอนกอดอย่างเอาแต่ใจ

“เฮ้ยยยยย ปล่อยนะเว้ยปล่อยๆๆๆ!!”แก้วตะโกนส่งเสียงดังและเอาศอกดันหนุ่มหล่อออก แต่ดูเหมือนว่าหนุ่มหล่อจะนอนเฉย

“นี่นายโทโมะปล่อยนะ ถ้าไม่ปล่อยชั้นจะกรี๊ดจริงๆด้วย”ร่างบางพูดและสะบัดตัวไปมาหลายๆครั้งหนุ่มหล่อลืมตาขึ้นแง้มๆ

“ถ้ากรี๊ดชั้นจะจูบ”แก้วหันไปมองหน้าโทโมะและผลักออกอย่างแรง

“หยุดผลักและหยุดดิ้น ไม่งั้น.....”แก้วหยุดในทันที

“นี่นายเล่นบ้าอะไรเนี้ยยย”แก้วถามอย่างใส่อารมณ์ โทโมะกะจะแกล้งเด็กดื้อคนนี้ให้เข็ดแต่ไม่เคยคิดไปไกลเกินกว่าแกล้ง

“ชั้นจะนอนออกไปนะ ออกไป”โทโมะรัดแก้วแน่นอย่างหน้าตาเฉย

“นอนด้วยกันสิ”โทโมะกระซิบข้างหูแก้วทำให้แก้วขนลุกและผลักโทโมะออก

“บอกว่าอย่าผลักไงไม่ฟังใช่ไหม”หนุ่มหล่อลากเสียงและใช้มือลูบไปตามเสื้อผ้าของแก้ว ลูบไปทั้งตัวจนแก้วหน้าแดงจัด

“นี่จะทำอะไร ปล่อยนะ ปล่อย”แก้วสะบัดตัวแรงๆจนโทโมะหมันไส้เอามือล้วงไปในเสื้อลูบคลำผิวเนียนอย่างสัมผัสได้แก้วพยายามใช้มือดันแต่ก็ไม่เป็นผล

“ปล่อยย บอกให้ปล่อยไงเล่า”สาวร่างบางเริ่มดันแขนของโทโมะ

“พี่เกลลลล ช่วยหนูด้วย!!”แก้วตะโกนลั่นห้อง และโทโมะก็เอามือออกและลุกขึ้นเดินไปเตียงตัวเองและนอนลงอย่างหน้าตาเฉย ทำให้แก้วงงตอนแรกแก้วนึกว่าโทโมะจะกลัวว่าพี่สาวของตัวเองมาเห็นแต่โทโมะกำเดินไปเตียงตัวเองช้าและนอนลงแบบเย็นชาเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น[อะไรของป๊าเค้าอ่ะ>>dada]ก๊อกๆๆๆ

“ยัยแก้ว เรียกพี่ทำไม”แหมหูดีจริงแม่คุณแก้วชำเลืองตามองโทโมะที่นอนหลับตาเฉย

“ใครเรียก ชั้นปล่าวเรียกนะ”เกลยืนงงหน้าประตูและเดินกลับไปที่ห้อง

เช้าตรู่

“ตื่นได้แล้ว”เสียงนุ่มๆกระซิบที่หูของสาวร่างบางที่นอนแน่นิ่งแตกต่างจากปกติที่จะเป็นเสียงยมทูต(เกล)มาแหกปากแต่วันนี้กลับนุ่มนวล แก้วลืมตาช้าๆหันไปเห็นหน้าโทโมะที่อยู่ใกล้ซะเหลือเกินแก้วเลยลุกขึ้นนั่งและขเยิบหนี

“อร้ายยยย จะทำอะไร”โทโมะยืนขึ้นและมองหน้าแก้ว

“ไปอาบน้ำซะ”แก้วทำหน้างุนงง

“ชั้นจะนอนและอย่าปลุกอีกเข้าใจไหม”แก้วล้มตัวลงนอนต่ออย่างสบายโทโมะเดินไปนั่งที่เตียงของตัวเองแหงนหน้ามองเพดาน

“ถ้าไม่อาบจะทำมากกว่าจูบ”โทโมะพูดเบาๆให้แก้วได้ยินแต่ไม่สบตา แก้วสะดุ้งเฮือกตื่นขึ้นมานั่งและรีบเดินเข้าห้องน้ำไป

20นาทีผ่านไป แก้วอาบน้ำเสร็จ[แหมแก้วเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายดีนะ เคยอาบกี่นาทีก็อาบเท่าเดิมทุกวัน>>dada]แก้วแต่งตัวเสร็จก็เดินลงไปข้างล่าง.........

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ฝากติดตามด้วยนะคะ และจะพยายามอัพไวๆเลย

ขอแค่กำลังใจก็พอ ><