ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน5

แก้วหลับตาปี๋โทโมะก้มลงมาเรื่อยๆและแล้วก็

“แก้วววววว”เควินตะโกนเรียกแก้วจากห้องกินข้าว[บ้านคนรวยชอบไม่ปิดประตูสมแล้วแหละไม่รอบคอบเองเสียดายไหมหละแก้ว 555>>dada] โทโมะเอามือออกและตักข้าวต้มใส่ถ้วย

“อะไรว่ะเรียกทำไมชั้นอยู่ห้องครัว”และเควินก็เดินเข้ามาหาแก้วในห้องครัวเห็นโทโมะกำลังตักข้าวต้มอยู่

“แกยังไม่อาบน้ำอีกหรอ”เควินถามขึ้น และวางกุญแจไว้บนหลังตู้เย็นแก้ว

“พึ่งตื่น มาป่านนี้อ่ะมีอะไร”แก้วเอามือกอดอก

“ชั้นจะมาบอกว่าพรุ่งนี้ชั้นไม่ไปโรงเรียนนะพอดีว่าพ่อชั้นพาชั้นออกไปเที่ยวบางแสน”เควินยิ้มแต่แก้วทำหน้าบ้าๆ

“และนี่แกจะมาทำไม ทำไมไม่โทรมา”

“เออใช่ ชั้นลืมว่ามีโทรสัพท์”โอ้โหมันจะโง่ถึงไหนว่ะ[555 โคตรๆเลยหละ>>dada] โทโมะเดินเอาข้าวต้มไปวางที่โต๊ะอาหารสองถ้วย

“งั้นชั้นกลับละ”แก้วพยักหน้ารับและเดินไปที่โต๊ะอาหารส่วนเควินก็เดินไปนอกบ้าน

“เควินนน ปิดประตูให้ด้วยนะเว้ย”แก้วตะโกน

“เออ เดี๋ยวปิดให้”ปั้ง!เสียงประตูปิดลง แก้วนั่งลงบนเก้าอี้และจัดการกินข้าวต้มอย่างหิวโหย จนหมดถ้วย

“ขออีกได้ไหม”แก้วพูดแล้วมองหน้าโทโมะที่ยังกินไม่ถึงครึ่งถ้วย

“ลุกไปตักเอาสิ”แก้วทำท่าฟึดฟัด

“ไปตักให้หน่อยสิ”แก้วทำเหมือนออกคำสั่งโทโมะแต่โทโมะนิ่งเฉย

“หูหนวกหรือปล่าว ชั้นบอกให้ไปตักให้หน่อย”โทโมะลุกขึ้นและเดินเข้ามาหาแก้วและก้มลงจูบปากแก้วอย่างดึงดูดแก้วใช้มือดันออกอย่างแรงแต่โทโมะจับมือไว้ลิ้นหนาๆเข้าไปควานหาลิ้นเล็กๆทักทายโดยการวนไปวนมาในโพรงปากบางๆ

“อื้อ.....อื้อ”แก้วครางในคออย่างคาดแค้นคิดในใจว่าถ้าเป็นอิสระเมื่อไหร่โทโมะได้เจอฝ่ามือพิฆาตแน่ๆ

“แก้ววว...อุ่ย!”เควินที่ลืมกุญแจรถไว้หลังตู้เย็นเดินเข้ามาเจอถึงกับตาโตกับสิ่งที่เห็นโทโมะถอนจูบแก้วแล้วหยิบถ้วยข้าวต้มแก้วไปตักให้ใหม่ แก้วทำตากระพริบๆอย่างแข็งทื่อ จนเควินเดินเข้าไปหยิบกุญแจบนหลังตู้เย็นในห้องครัวเห็นโทโมะมองหน้าสายตาไม่เป็นมิตร เควินยิ้มแหยๆและเดินออกไป

“ไปละนะแก้ว จะไม่เข้ามาอีก กลับบ้านแล้ว ตามสบาย”เควินพูดเสียงดังแก้วหันมองและกำลังจะพูดอะไรสักอย่างแต่เควินไม่ฟังเดินออกไปเฉยๆ โทโมะเอาข้าวต้มมาวางให้แก้ว และไปนั่งกินของตัวเองต่อ

“เมื่อกี้นายทำบ้าอะไรเนี้ย ตายๆๆๆ”แก้วพึมพำกับโทโมะ

“ก็จูบไงหละ”แก้วมองหน้าโทโมะด้วยสายตาแค้นแต่โทโมะกลับไม่มองตอบก้มหน้ากินข้าวต้มต่อไป

“และจะจูบชั้นทำไมชั้นไปทำอะไรให้นาย”แก้วเอามือเท้าโต๊ะ

“ค่าจ้างที่ใช้ชั้นไปตักข้าวต้ม”โทโมะมองตาตอบอย่างเจ้าเล่ห์

“หะ แค่นี้มีค่าจ้างด้วยหรอ”แก้วมองโทโมะอย่างประหลาด

“ใช่สิ เอาอีกถ้วยไหมหละ”แก้วก้มหน้าลงและกินข้าวต้มต่อสีหน้าแดงแปร๊ดและเมื่อกินเสร็จแก้วก็เอาถ้วยไปไว้ในอ่างล้างจานตอนเช้าแม่บ้านก็มาล้างเอง และเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำ

20นาทีผ่านไป แก้วเปิดประตูออกมาใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยเดินไปหน้ากระจกใช้ครีมบำรุงผิวและหวีผม แก้วยังไม่ง่วงเลยเดินไปจนสะดุดกับตุ๊กตาตัวน้อยเป็นหมีตัวเล็กๆที่อยู่ที่พื้นห้อง สีน้ำตาลใส่เสื้อสีฟ้ามีตัวอักษรเขียนว่าTMแก้วคาดว่าจะเป็นของโทมะเลยหยิบขึ้นมาดูและเอามือปัดฝุ่นออก โทโมะเปิดมาเจอรีบวิ่งเข้ามาหยิบออกจากมือแก้ว

“เอามันไปเล่นทำไม”โทโมะถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“ชั้นไม่ได้เล่นสักหน่อยแค่ชั้นเห็นมันตกอยู่กับพื้นเลยช่วยเก็บให้ อุสส่าปัดฝุ่นให้”แก้วทำหน้าน้อยใจและเชิดหน้าออก

“วันหลังก็อย่าเล่นแล้วกัน”โทโมะว่าพลางจับหมีตัวเล็กวางไว้บนหัวนอน

“ทำไมแฟนให้มารึไงถึงหวงขนาดนั้น”โทโมะมองหน้าแก้วและยิ้มเล็กๆ

“ไม่ใช่ พ่อให้มาก่อนท่านจะเสียหนะ”แก้วอึ้งและนึกผิดไม่น่าชวนโทโมะคุยเรื่องนี้

“ฮึ้ย...คือ....ชั้นขอโทษนะชั้นไม่รู้”แก้วเดินไปใกล้โทโมะที่กำลังมองหน้าเค้าอยู่

“ขอโทษทำไมในเมื่อท่านเสียไปก็เหมือนไปสบายไม่เห็นจะต้องเสียใจเลยป่านนี้ท่านคงสบายแล้วหละ ไม่ต้องมาลำบากแบบชั้นที่คอยดูแลคนงี่เง่าคนนึง”โทโมะพูดจบก็นั่งลงบนเตียงแก้วเอามือทุบโทโมะอย่างแรง

“นี่ว่าชั้นหรอไอโรคจิต กวนประสาท”โทโมะยิ้มเบาๆ

“รู้ว่าตัวเองงี่เง่าด้วยหรอ”แก้วกัดฟันกรอดและเดินออกจาห้องไป โทโมะหยิบตุ๊กตามาปัดๆเศษผงออกและมองอยู่เนิดนานก่อนจะวางลงที่หัวเตียงช้าๆและนอนหลับตาไป แก้วเดินขึ้นมาเห็นโทโมะหลับก็เลยเดินไปนั่งบนเตียงตัวเองและถอนหายใจ

“เฮ่อ...”แก้วเอนตัวลงนอนนึกภาพตอนโดนโทโมะขโมยจูบแรกไปและก็ขนลุกซู่หน้าแดงแปร๊ด แก้วเอามือลูบๆแขนตัวเองและเอาผ้าห่มมาห่มหลับตาลง

 “แก้ว ๆ ๆ”เสียงเบาๆกระซิบข้างๆหูของแก้ว แก้วลืมตามามองเห็นโทโมะเลยลุกขึ้นจะเดินไปอาบน้ำแต่โดยดีอย่างไม่ขัดขืน แต่โทโมะดึงแขนแก้วไว้

“จะไปไหน”แก้วมองหน้าโทโมะอย่าง งง

“อาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนไง”แก้วตอบแบบเอ๋อๆ โทโมะยิ้ม

“นี่มันตี3”แก้วหันมองนาฬิกาและสะบัดมือออกจากโทโมะ

“และจะเรียกทำไมเล่า”แก้วเดินขึ้นไปบนเตียงและนั่งลง

“ก็แค่เรียกเล่นๆไม่คิดว่าจะตื่นปกตินอนขี้เทรานิทำไมวันนี้ถึงตื่นได้เลย”แก้วมองหน้าโทโมะและไม่ตอบอะไรออกไป เอาตัวนอนลงคลุมโปงหลับตา โทโมะดึงผ้าห่มออก

“อะไรเล่ามาดึงทำไมชั้นจะนอน”โทโมะขึ้นไปนอนข้างๆกับแก้วและเอาผ้าห่มแก้วมาห่มหน้าตาเฉย

“นี่ออกไปนะนี่มันเตียงชั้นออกไป”แก้วใช้มือดันโทโมะออกไปอย่างสุดมือแต่โทโมะกลับกอดแก้วและหลับตา แก้วที่พึ่งตื่นก็งัวเงียผลักอยู่นานแต่ไม่ได้ผลเริ่มเหนื่อยเลยปล่อยและหลับตาลง

เช้าตรู่

“ตื่นได้แล้วครับคุณหนู”โทโมะพูดแหย่แก้วที่หลับขี้เทราบนเตียง แก้วดิ้นไปมาหลายรอบก่อนจะบิดตัวและลุกไปเข้าห้องน้ำ โทโมะเปิดประตุลงไปเตรียมอาหาร

“หาว~~~* วันนี้มีอะไรกินอ่ะ”แก้วถามโทโมะที่อยู่ในครัว

“กบยัดไส้ไก่ ใส้เดือนทอดกรอบ หนอนผัดพริกไทยดำ”โทโมะพูดแหย่แก้ว แก้วขนลุกทันที และทำหน้าแหยะๆ

“หยีเมนูอะไรเนี้ย ชั้นกินไม่เป็นหรอกนะ”แก้วเชื่อสนิทใจว่าโทโมะทำจริงๆ

“จะบ้าหรือไงชั้นทำไข่ดาวกับฮอทด็อกทอดให้กิน”แก้วถอนหายใจและนั่งลงบนโต๊ะอาหารรอกิน...............

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ขอขอบพระคุณผู้ที่ให้กำลังใจและผู้ติดชมมากกกกนะคะ

ตอนนี้กำลังใจเต็มเปี่ยมแล้ว จะพยายามอัพต่อเร็วๆนะคะ

ขอบคุณมากนะคะ ฝากติดตามกันให้จบด้วยน้า ><