ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน25
โทโมะประคองแก้วลงมาชั้นล่าง ทุกคนยังคงไม่ทานข้าวเพียงแต่รอทั้ง2คนอยู่
“อ่าว ลงมาแล้วหรอลูก มากินข้าวเร็วรออยู่”เสียงพ่อศักดิ์ทักทายทั้งคู่
“ครับคุณพ่อ”โทโมะพูดจบก็ประคองแก้วลงนั่ง
“พ่อ??”เกลกับเควินพากันทำหน้างุนงง โทโมะเดินไปนั่งเก้าตัวเอง
“ใช่ พ่อ และนี่ก็ลูกเขยข้า”พ่อศักดิ์พูดและชี้ไปที่โทโมะกับเควิน
“พ่อคะ เควินอ่ะหนูไม่สงสัย แต่ทำไมโทโมะ.....”เกลพูดและทำหน้างง พ่อศักดิ์เลยเล่าให้ฟัง เมื่อเล่าจบก็พากันกินข้าวจนอิ่ม
“เอ่อ แก้วเป็นอะไรทำไมต้องประคอง”พ่อศักดิ์ถามขึ้นมา โทโมะที่กำลังจะประคองแก้วออกจากบ้านก็หันควับกลับมาทันที
“ว่าไง”พ่อศักดิ์เซ้าซี้ให้ตอบ
“เอ่อ.....แก้วเจ็บ.....ขาหนะครับ”โทโมะตอบออกไป แก้วยิ้มอย่างแหยๆ
“พ่อไม่ใช่เด็กแล้วนะ หลอกใครหลอกได้แต่อย่าหลอกพ่อ พ่อไม่ชอบคนโกหก มันไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอก อีกไม่นานก็จะแต่งงานกันแล้ว อายทำไม”พ่อศักดิ์ยิ้มกระหยิ่มบางๆให้กับโทโมะและแก้ว เควินกับเกลได้แต่ยืนหน้าเอ๋อ อะไรกัน ชั้นนึกว่าพ่อจะด่าชั้นซะแล้ว ทำไมพ่อถึงใจดีแบบนี้..... แก้วนึกไปมาแต่ก็เลือกที่จะยิ้มเบาๆ
“ขอโทดครับ”โทโมะพูดจบก็ประคองแก้วออกไปในรถของเขา เควินขอไปด้วยเลยให้นั่งมาด้วย ระหว่างขับไปยูโรก็เดินออกจากบ้านพอดี
“ยูโร ไปด้วยกันไหม”แก้วเปิดกระจกและตะโกน จนโทโมะต้องชะลอรถ
“อ๋อ ดีเลย”ยูโรเปิดประตูรถขึ้นอย่างไม่เกรงใจไปนั่งข้างๆเควิน โทโมะขับรถไปส่งทุกคนที่มหาลัย ทุกคนเดินลงมา ก็เช่นเคย ชะนีขนุนหนังก็มารุมกันถ่ายรูปโทโมะกับเควิน แต่ยูโรดันเดินไปหลบข้างๆเพราะเขาดูไม่ชอบผู้หญิงพวกนี้ซะเลย แก้วแหวกฝูงเข้าไปช้าๆ โทโมะเห็นแก้วพยุงตัวเองเดินก็เข้าไปกระชับประคองแก้ว แก้วมองหน้าโทโมะสักพัก พวกคุณเธอๆต่างๆก็พากันถ่ายรูสองคนนี้คู่กัน โทโมะจูบปากของแก้วอย่างแผ่วเบาไม่สอดแทรกลิ้นเหมือนเคย แก้วก็แค่ตอบรับอย่างเบาบาง รูปถูกถ่ายเก็บไว้จนล้น โทโมะคลายจูบเบาๆ เควินยิ้มออกมาก่อนจะพยุงแก้วเข้ามหาลัยไป ตอนแรกโทโมะก็นึกหึงนิดๆ แต่ก็ต้องยอมรับ ว่าเควินไม่มีทางรักแก้วแน่ๆแต่ที่เค้ากลัวก็ดูจะเป็นยูโร ทั้งสามคนเดินเข้าไปในมหาลัยและเริ่มเรียน
วันรับปริญญาของเกล
เกลที่รอรับอยู่ข้างในจนถึง3โมงก็ออกมาถ่ายรูป แก้วเดินเข้าไปโผก่อนพี่สาวและแสดงความยินดีกับความสำเร็จของพี่สาวเขาก็ยิ้มย่องอย่างสวยงาม ชุดขาวยาวลากพื้น ทำให้แก้วดูมีสง่าราศรีมาก แก้วให้กล่องของขวัญกับเกลที่ดูจะหน้าบานมาก พ่อของเกลก็ให้เช่นกัน รวมถึงโทโมะ เควินที่พึ่งกลับจากการทำงานพิเศษก็รีบวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหาเกลพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่กับกล่องของขวัญเล็กๆ
“เควิน”เกลโผกอดอย่างน่าชัง เควินตอบรับกอดอุ่นๆและยื่นดอกไม้ให้พร้อมกล่องของขวัญ เกลอยากรู้ว่าเควินให้อะไรก็รีบแกะทันที แท่น แทน แท๊น....
“กรี๊ดดดดดดด”เกลกรี๊ดลั่นเมื่อเปิดออกมาเจอแหวนเพชรเม็ดโตที่สวยงามมากๆ เกลตาโตกอดเควินพร้อมกับยกตัวลอยขึ้นนิดๆ เควินถอนกอดและหยิบแหวนเพชรออกมาสวมให้กับเกลที่นิ้วนางข้างซ้าย แก้วดูจะตื่นตามากกับความงามของเพชร
“แต่งงานกันนะครับเกล”ครั้งแรกที่เควินไม่เรียกเกลว่าพี่ เพราะจะยิ่งทำให้ดูห่างกัน เกลอึ้งยืนอ้าปากแทบเป็นลมลงกับพื้น แต่แล้วก็......
“อึ อึ้ อึ๊.....”เกลปิดปากตัวเองที่กำลังจะอ้วกพุ่งออกมาไว้ แก้วเห็นอาการก็รีบวิ่งพาเกลไปห้องน้ำ เควินก็เลยวิ่งตามไป
“พี่ควรจะบอกเควินนะ”แก้วพูดแล้วลูบหลังพี่สาวที่กำลังอ้วก
“นั่นสินะ และพี่จจะบอกตอนไหนดี”เกลล้างปากและเงยหน้ามองแก้ว
“บอกอะไรเกล”เควินยืนมองเกลอยู่หน้าห้องน้ำหญิง
“กรี๊ดดด ผู้ชาย หล๊อหล่อ”เสียงนักศึกษาสาววีดร้องเมื่อเห็นเควินยืนบังประตูห้องน้ำอยู่
“ไปคุยกันข้างนอกนะเควิน”เกลเดินไปจูงมือเควินออกไป แก้วมองหน้าพวกที่กรีดร้องด้วยความสตอเบอร์แหลอย่างจิกตาใส่
“ไม่เคยเห็นผู้ชายหรือไง ร้องอย่างกับควายจะออกลูก”แก้วมองสาวพวกนั้นก่อนจะเดินเข้าไปกลางฝูงนักศึกษาประมาณ7-8คน แก้วไม่เคยกลัวว่าจะโดนรุม ทุกสายตาพากันมองแก้วอย่างเหยียดหยามและหยิ่งพะหยอง แก้วจิกตากลับไป แก้วแกล้งมองสาวคนตัวนำกรี๊ดตั้งแต่หัวจรดเท้า
“หน้าตาก็ไม่ใช่จะว่าดี ดูทำตัว จบได้ยังไงชั้นอยากรู้”แก้วพูดและจ้องตาอย่างดูถูก ยัยผู้หญิงผมยาวลอนคนนั้นมีรูปร่างดีไม่อ้วนไม่ผอม หน้าตาดูสวย
“แกเป็นใคร กล้าดียังไงมาว่าพี่หวาย”เสียงนังเบลล์ลูกน้องของหวายพูดขึ้น หวายมองตาแก้วกลับอย่างไม่เป็นมิตร
“และหล่อนยุ่งอะไรด้วยมิทราบ”แก้วเหล่มองนางผู้หญิงไร้มารยาทคนนั้น หวายกำมือแน่นง้างมือจะตบแก้วแต่แก้วจับไว้ทัน
“นี่แหละที่เรียกว่า แรด ! ของแท้ คงเอาตัวแลกกับเกรดสินะ”แก้วมองอย่างเหยียดหยาม
“นี่ ชักจะมากไปแล้วนะ”เบลล์เดินเข้ามาง้างมืออีกข้าง แก้วดึงหวายเข้าหาตัว เพี้ย เท่ากับยัยเบลล์ตบหวายแทนแก้ว หวายหันควับด้วยความโมโห
“อีเบลล์แกตบชั้นทำไม”หวายชักสีหน้าโมโหใส่ เบลล์ไม่อธิบายใดๆแก้วก็ผลักหวายกระแทกกับหน้าของเบลล์เต็มๆ แก้วเดินเข้าไปใกล้เบลล์
“สวยก็ไม่สวย กระโปรงก็แสนจะสั้น หน้าตาก็โบราณ ถ้าเอาเธอไปปั้นเป็นหุ่นคงจะขายดีนะ เค้าจะซื้อไปไว้ในสารพระภูมิ ปากก็แสนจะน่ารังเกรียด พูดแต่ละคำ ปกป้องตัวเองบ้างไหม เห็นยัยนั่นเก่งงั้นหรอเลยอยู่กับมัน ความจริงแล้ว แกกับมันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก บางทีแกอาจโดนมันแย่งแฟนก็ได้”แก้วกระซิบประโยคสุดท้ายเบาๆ และเสียงโทรสัพท์หวายก็ตั้งขึ้น
“ฮัลโหลแจ๊ค คิดถึงจังเลย”หวายกำลังพูดคุยกับแฟนของเบลล์จริงๆด้วย เบลล์ได้ยินก็ถึงกับตาเป็นไฟ แก้วก้มหน้าไปกระซิบที่หูเบลล์อีกครั้ง
“นี่ไง หลักฐานทนโท่ ยังคิดว่ามันเป็นลูกพี่อยู่ไหมหละ โดนสวมเขาจนได้ สม...”แก้วพูดจบก็มองไปรอบๆด้วยสายตาดูถูกและเดินออกจากวงล้อมนั้น เบลล์เดินไปดึงโทรสัพท์หวายและปาลงพื้น เพื่อนๆในกลุ่มพากันช่วยหวาย บางคนก็ช่วยเบลล์เลยเกิดเป็นศึกแตกหัก ตบกันแหลกหน้าห้องน้ำ แก้วเห็นก็หัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะเดินออกไปที่หน้างาน - - - - - - เควินถูกลากมา เกลมองสายตาเควินที่ดูจะห่วงเกลมากก็อดที่จะบอกความจริงไม่ได้
“เควิน เกลมีอะไรจะบอก”เกลมองหน้าเควินอย่างรู้สึกผิด
“ว่าไงหรอเกล”เควินถามขึ้นเบาๆ
“คือ.......ปล่าวๆ ไม่มีอะไร”เกลหลบสายตาของเควิน เควินก็ระแคงใจอยู่ไม่น้อย
“จะบอกอะไรก็บอกมาเถอะ”เควินจับไหล่เกลและพูดเบาๆ
“พี่เกลท้อง”แก้วเดินโผล่มากจากไหนไม่รู้ พูดออกมาซะเต็มปากเต็มคำเลยทีเดียว
“จริงหรอเกล”เควินตาตื่นมากเมื่อได้ยิน เกลพยักหน้าเบาๆ.......
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ขอโทษทีนะคะที่ไปเบียดเบียนพี่หวาย พอดีเพื่อขอมาเลยจัดไป
ส่วนเบลล์ ไม่ชอบส่วนตัว ฮ่าๆๆๆ ถ้าชอบ เวลาอ่านก็เปลี่ยนชื่อเอาเองนะคะ
ยังไงเดี๋ยวจะอัพให้อีกตอน2ตอนน้าาาา จ๊วฟฟฟ muah!!