ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน11

“ไปไหนพี่เกล และเพื่อนพี่ไปไหนกันหมดไม่เห็นมีใครอยู่กันเลยนะ”แก้วพูดขึ้นเกลยืนแข็งทื่ออยู่หน้าประตูห้องนอนที่ยังคงปิดสนิท

“มันไปเที่ยวกันหนะเดี๋ยวพี่มานะ”เกลดูท่าจะอยากเข้าห้องนอนมากแต่ว่าแก้วเดินไปดึงมือเอาไว้และก็ให้มานั่งด้วยกัน

“เดี่ยวสิยังไม่หายคิดถึงเลย และก็มีเรื่องจะเคลียอย่างเร่งด่วนด้วยห้ามไปไหนทั้งนั้น”เกลทำตากรอกไปมา และดูจะลุกลี้ลุกลนอย่างบอกไม่ถูกเหมือนร้อนใจอะไรซักอย่าง

“พี่เป็นอะไรหรือปล่าวดูท่าร้อนใจ”แก้วพูดขึ้นเกลทำตาโตเมื่อได้ยินน้องสาวถาม

“ปล้าวๆๆ พี่ไม่ได้เป็นอะไร มีอะไรก็รีบๆพูดมา”เกลรีบปัดประเด็นออก

“ทำไมไปบอกพวกพี่แบมว่าชั้นเป็นแฟนกับนายโทโมะหละ”เกลมองหน้าน้องสาว

“ก็คือว่า....ชั้นขี้เกรียจฟังยัยพวกนั้นถามเรื่องนายนี่มากนักชั้นเลยปัดไปจะได้จบๆไม่มีใครถามอีก”แก้วมองหน้าพี่สาวแล้วถอนหายใจ

“เออ พี่เกลห้องน้ำอยู่ทางไหนหรอ”โทโมะถามขึ้นมาทำให้เกลตาลุกวาวยิ่งกว่านกฮูก

“เอ่อ.....คือ.....”เกลไม่กล้าตอบ

“อยู่ในห้องนอนไงเปิดประตูเข้าไปจะอยู่ด้านซ้ายมือ”แก้วพูดขึ้นเพราะรู้ดีเข้าก็เคยมาอยู่บ่อยๆ โทโมะกำลังจะลุกแต่เกลลุกไปขวางไว้

“อย่า.....!”เกลเอามือกั้นห้องนอนไว้

“อะไรกันพี่ พี่นี่ดูจะแปลกๆนะมีอะไรอยู่ในห้องนอนหรือปล่าว”แก้วถามแล้วลุกขึ้นยืนและเดินไปหาเกล

“ไม่มีๆๆๆ คือพอดีว่าห้องน้ำมันเสียพี่บอกเค้าแล้วเค้าจะรีบมาซ้อมอย่าเข้าไปดีกว่านะภาพมันโหดร้ายมากเห็นแล้วอาจจะอ้วกได้เลยนะน้ำอะไรต่ออะไรมันเอ่อออกมาเห็นแล้วจะอ้วกอย่าเข้าเลยนะ”เกลพูดและทำสีหน้าจนน้องสาวทำหน้าหยีและกลับไปนั่งที่โทโมะเลยเดินกลับไปเหมือน

“งั้นเดี๋ยวพี่มานะแปปนึง”เกลกำลังจะเปิดประตูแต่แล้วประตูก็เปิดออก ประตูกระแทกหัวของเกลจนล้มลง ปั้ง! ชายหนุ่มที่เดินออกมาจากห้องนอนเมื่อเห็นเกลล้มไปกับพื้นแล้วจับหัวก็รีบเข้าประคองทันที

“พี่เกลนี่มันอะไรกัน”แก้วถามขึ้นเมื่อเห็นหน้าตาของชายคนนั้น

“คือ....เอ่อ”พี่สาวพยายามพยุงตัวเองขึ้นและปัดมือผู้ชายคนนั้นออก

“มันไม่ใช่อย่างที่แก้วคิดนะไม่ใช่จริงๆ”แก้วทำหน้างงน้ำตาแทบไหลเพราะชายคนนั้นใส่กางเกงบ็อกเซ่อกับเสื้อกล้ามแค่นั้นแค่นี้ก็คิดไปถึงสวรรค์แล้วและก็เป็นผู้ชายอีก และที่แย่ไปกว่านั้นเค้าคือเควินเพื่อนรักที่แก้วแอบรักมานานแก้วรู้สึกเจ็บแปลบไปถึงหัวใจเจ็บจี๊ดจนแทบเป็นลมน้ำตาที่กักเก็บเอาไว้เอ่อล้นแต่ยังคงกักเอาไว้ต่อไปยังไม่ยอมไหลออกมา โทโมะลุกขึ้นและเดินไปใกล้ๆแก้ว แก้วที่กำลังมองอยู่อย่างเจ็บปวดก็มองหน้าสองคนนั้นสลับกันไปมาอย่างเวียนหัว

“นี่พี่จะบอกหรอว่าอยู่ในห้องนี้กับเควินแค่2ต่อ2แล้วไม่ได้ทำอะไรกันจ้างให้ตายชั้นก็ไม่เชื่อและนี่มันตั้งกี่วันแล้วพี่มันนานมากแล้วนะที่พี่มาที่นี่ นี่มัน6วันเข้าแล้วนะชั้นไม่เชื่อแน่ๆว่าพี่จะไม่ได้ทำอะไรกับนายนี่เลย”แก้วพูดและสะบัดหน้าอย่างแค้นๆ

“ไม่ใช่นะแก้วคือ.....แก้วฟังพี่ก่อนนะ”เกลพยายามไกล่เกลี่ยน้องสาว

“ไหนมีอะไรอธิบายสิ อธิบายมา”แก้วทำเสียงตะคอกใส่

“คือว่า.....”เกลมองหน้าเควินที่จะดูเครียดๆ

“เห็นไหมหละพี่ก็ไม่ยอมพูดและจะให้ชั้นไม่คิดหรือไงและดูจากสารรูปการแต่งตัวของเควินแล้วพี่จะให้ชั้นนึกว่าเค้ามาถ่ายแบบชุดว่ายน้ำหรือยังไง”แก้วพูดห้วนๆและมองหน้าเควิน

“ผมว่ามาถึงขนาดนี้แล้วบอกเค้าไปเถอะพี่เกล”เควินพูดกับเกลที่เกลได้แต่ส่ายหัวเบาๆ

“ดีถ้าไม่พูดอย่างงั้นอย่าได้มาเจอกันอีกเลยเควิน”แก้วพูดแล้วกำลังจะเดินออกแต่พี่สาวดึงมือไว้

“พี่ขอโทษที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้แกรู้ คือว่าพี่.....”เกลลากเสียงอยู่นานแก้วได้แต่มองหน้าเกลอย่างสงสัยและรอคำตอบ

“พี่เกลกับชั้นคบกันมา2เดือนแล้ว”เมื่อแก้วได้ยินเควินพูดก็ถึงกับอ้าปากค้างและน้ำตาที่กักเก็บก็แทบจะล้นแต่แก้วกลบเกลื่นด้วยการหันหลังให้ทั้งสองคนและเงยหน้าน้อยๆให้น้ำตาไม่ไหล เกลได้แต่ก้มหน้าและมือก็จับมือแก้วไว้

“ทำไมพี่ไม่บอกชั้น”แก้วพูดแบบเหื่อยๆ

“พี่กลัวว่าแก้วจะไปบอกพ่อว่าพี่มีแฟน”แก้วเมื่อรวบรวมสมาธิได้ก็หันกลับไปมองทั้งสองคน

“บอกแล้วไง ถึงยังไงพ่อก็ไม่มีทางว่าพี่อยู่แล้วพี่โตแล้วเดือนหน้าพี่ก็รับปริญญาพ่อก็เคยบอกไว้ว่าเมื่อไหร่เราสองคนเราปริญญาแล้วก็มีแฟนได้แต่นี่พี่จงใจจะปิดบังชั้นโดยตรงนี่หน่าพี่ยังเป็นพี่สาวชั้นอยู่ไหม ชั้นมีอะไรชั้นก็ไม่เคยจะปิดบังพี่[แกอ่ะปิดบังเยอะกว่าพี่แกอีก>>dada]แต่นี่พี่ไม่ยอมปริปากบอกชั้นเลย”แก้วพูดด้วยอารมณ์โกรดเต็มที่เกลก็น้ำตาไหลออกมาเควินเลยเอามือโอบเกลเอาไว้

“แต่เราสองคนไม่ได้มีอะไรกันจริงๆนะเราแค่เป็นแฟนกันเท่านั้นและข้างในห้องนอนเควินก็นอนบนโซฟาเราไม่ได้ไปไกลถึงไหนต่อไหนนะเรายังไม่เคยแม้แต่จูบกันเลย”นี่คบกันภาษาอะไรเนี้ยไม่ได้เรื่องสู้ชั้นก็ไม่ได้ยังไม่ได้คบยังโดนจูบเลย แก้วนึกในใจอย่างเจ็บปวด

“พี่ขอโทดนะแก้วอย่าโกรดพี่เลยนะพี่สัญญาว่าจะไม่มีความลับกับแกอีกพี่สัญญา”แก้วหันมามองหน้าพี่สาวที่ยืนน้ำตาไหลอยู่ก็สำนึกผิด แล้วชั้นไปโกรดพี่เรื่องอะไรแค่ไม่บอกงั้นหรอ พี่เค้าก็ไม่รู้สะหน่อยว่าชั้นแอบชอบเควิน มันไม่ใช่นิพี่ชั้นไม่ผิดแค่เค้าไม่ได้บอกเรื่องส่วนตัวที่ชั้นเจอไอหน้ากวนปรสาทจูบชั้นยังไม่เคยบอกพี่ชั้นแม้แต่นิด ชั้นว่าพี่ชั้นไม่มีส่วนผิดหนิ แก้วนึกในหัวตัวเองวนไปมาจนคิดได้เลยมองหน้าพี่สาว

“ยกโทดให้พี่เกลเถอะ เค้าไม่มีส่วนผิดหรอกถ้าจะโกรดมาโกรดชั้นนี่อย่าไปโทดพี่เค้า”เควินพูดขึ้นในขณะที่แก้วสำนึกได้แล้วเมื่อรู้ว่าทั้งคู่รักกันจริงยอมรับผิดแทนกันขนาดนี้

“ชั้นไม่โกรดพี่ก็ได้ และชั้นก็ไม่โกรดนาย”แก้วมองหน้าพี่สาวและมองหน้าเควิน เกลนึกว่าจะไม่ได้ยินคำนี้แล้วพอได้ยินก็ดีใจจนเอาแก้วเข้ามากอดแต่แก้วดันออก

“นี่...ผีเข้าสิงหรือไงร้ายวันพันปีไม่เคยมากอดชั้น”แก้วพูดด้วยสีหน้าเหวี่ยงเกลยิ้มไม่หุบและลูบหัวแก้วเบาๆ

“งั้นชั้นกลับก่อนนะ ฝากดูแลพี่ชั้นด้วยนะ....เควิน”แก้วที่อาการเหมือนคนอกหักแต่ก็เก็บกักอาการอยู่ตลอดเวลา

“ได้สิชั้นดูแลอย่างดีแน่คนคนนี้”เควินพูดและโอบเกลให้เข้าหากับตัวเอง

“ฝากน้องชั้นด้วยนะโทโมะ”เกลพูดในขณะที่โทโมะกำลังมองแก้วอยู่นั้นก็หันมายิ้มและพยักหน้าแก้วโบกมือและเดินออกจากห้องไปโทโมะเดินตามไปขณะที่ออกจากห้องประตูปิดลงจากสีหน้ายิ้มแย้มของแก้วก็มีน้ำตาที่กักเก็บมานานไหลออกมาอาบแก้มนุ่มๆทั้งสองข้างอย่างบอกอาการไม่ถูก แก้วอยากจะกระโดดลงจากตึกนี้โดยไม่ใช้ลิฟ อยากเดินไปลงทะเล อยากเอาหัวโขกกำแพง อยากสะดุดกระโปรงตัวเองล้มหัวแตก อยากเอากำปั้นทุบหัวตัวเองให้คอหดแต่แก้วก็ทำไม่ได้ทำได้เพียงร้องไห้ไปเดินไปเมื่อแก้วขึ้นลิฟโทโมะก็มองหน้าแก้วที่กำลังน้ำตาไหลอยู่โทโมะก็เลย............

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ขอโทษถ้าอัพช้าไปนะคะ แต่ก็ขอบคุณมากๆๆเลยนะคะ

สำหรับทุกท่านที่ติดตาม จะชอบไม่ชอบบอกกันได้นะคะ

จะได้เอาไปปรับปรุง ไม่มีโกรดแน่นอน ^__^