ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน10

แก้วเปิดประตูห้องน้ำออกมาเห็นโทโมะนอนหลับอยู่แต่เค้าดันนอนทับผ้าห่มที่ตอนแรกแก้วห่มให้ นอนทับได้ยังไง จะดิ้นก็ไม่น่าจะใช่นะ แก้วนึกและเดินเข้าใกล้ๆ โทโมะลืมตามาเจอหน้าแก้วที่อยู่ใกล้ๆทำหน้าสงสัยอยู่โทโมะก็ยิ้มเลยขึ้นไปจุ๊บปากแก้ว1ทีอย่างรวดเร็วแล้วนอนหลับตาหันหลังไป แก้วยืนเอ๋อไม่ทันตั้งตัวและก็ยิ้มบางๆคนเดียวแล้วเดินขึ้นไปบนที่นอนของตัวเองห่มผ้าแล้วนอนบิดไปบิดมาหน้าแดงแปร๊ดอยู่ตลอดเวลา

เช้าตรู่

วันนี้แก้วตื่นก่อนโทโมะแก้วลงมือทำอาหารครั้งแรกในชีวิตเพราะชีวิตที่เอาแต่ใจแบบคุณหนูต้องลงมือเข้าครัวเองเลยต้องมีตำหรับตำรากันหน่อย แก้วเอาตำราอาหารขึ้นมาเปิดอ่านตลอดเวลาที่ทำ แก้วเลิกจะทำต้มจืดเต้าหู้ ไข่เจียว แล้วก็ผัดผัก อาหารง่ายๆที่ใครๆก็ทำเป็นแต่คุณหนูคนนี้กลับทำไม่เป็น แก้วทำไม่ค่อยจะรู้เรื่องแต่ก็ทำเสร็จไปสองอย่าง ผัดผักกับต้มจืด แก้วตีไข่ให้เข้ากันและปรุงตามตำราและนำลงทอดระหว่างทอดแก้วก็ยืนห่างจากกระทะประมาณ1เมตรไม่กล้าเข้าใกล้เพราะเธอกลัวน้ำมันกระเด็นเหมือนตอนผัดผักแต่ไข่เจียวมันต้องกลับด้านเธอเลยรวบรวมความกล้าเดินไปกลับไข่เจียวแต่ดันกลับไม่ไปไข่เจียวพับครึ่งลงติดกันแก้วใช้ตะหลิงแงะๆแต่ก็ไม่ออก จนไข่ด้านล่างเริ่มไหม้แก้วเลยปิดแก๊สและตักใส่จานแบบไม่สนใจแก้วเอาอาหารไปเสริฟพร้อมจานข้าวสองใบและเดินขึ้นไปหวังจะปลุกโทโมะ พอเปิดประตูเข้าไปก็ จ๊ะเอ๋ กับโทโมะที่กำลังจะเดินออกพอดี สายตาสองคนมองกันโทโมะรวบเอวแก้วเข้าหาตัวเองและมองตาอย่างเจ้าเล่ห์

“เฮ้ๆๆ ปล่อยนะเว้ย”แก้วร้องโหวกเหวกเหมือนคนบ้า

“เมื่อคืน........”โทโมะพูดแล้วอมยิ้มทำให้แก้วงงน้อยๆ

“เมื่อคืน..ทำไม”แก้วถามด้วยความสงสัย

“เมื่อคืนคุยโทรสัพท์กับใคร”แก้วถลึงตาโตขึ้น

“ได้ยินหรอ”โทโมะยิ้มร่า

“ชัดเลยแหละ”แก้วหลบสายตาโทโมะ ก็เมื่อคืนโม้ไปเยอะ

“ได้ยินได้ไงอุสส่าพูดเบาๆ”ความจริงแก้วพูดไม่เบาหรอก

“ชั้นแอบฟัง”แก้วเงยหน้ามองตาโทโมะที่เจ้าเลห์เพทุบาย และดันโทโมะออกอย่างหมันไส้ แต่โทโมะแกล้งสำออยเจ็บขา

“โอ๊ยย ๆๆ”แก้วรีบประคองตัวขึ้น

“นั่นไงว่าแล้ว ขายังไม่หายแล้วทำซ่าส์”แก้วพยุงตัวโทโมะและค่อยๆพาลงไปที่โต๊ะอาหารและจับนั่งลง ความจริงโทโมะไม่เจ็บแล้ว แค่นิดเดียวเท่านั้น

“ใครทำอาหารเนี้ย ดูจากสีอาหารแล้วคนทำหน้าจะขี้เหร่”โทโมะพูดและทำหน้ายิ้ม

“นี่ ชั้นทำเองขี้เหร่ตรงไหนหะ!”แก้วจิกตามองโทโมะ

“ก็ตรงนี้ไง”โทโมะใช้มือชี้ไปที่หน้าของแก้วแล้วหัวเราะ

“ถ้าไม่เห็นว่าขาเจ็บนะชั้นซัดนายไปกองแล้ว”แก้วกอดอกทำเชิงงอน

“โอ๋ๆๆ แม่คนสวยกินข้าวกันเถอะ”โทโมะพูดหยอกแก้วและแก้วก็หันมาจิกตาใส่และกินข้าว โทโมะกินแกงจืดของแกวแล้วมองหน้าแก้ว

“เป็นไงอร่อยไหมหละ”แก้วพูดแล้วยิ้ม

“จืดสมชื่อจริงๆ”โทโมะพูดและหัวเราะ แก้วทำสีหน้าฉุนๆและตักไข่ให้โทโมะลองชิม โทโมะเอาเข้าปาก

“หือ ไข่ม้วนเธอนี่รสชาติเค้มนะ เอามือลงไปในกระทะด้วยหรือปล่าวเวลาทอด”แก้วโทะยิ้มผสมหัวเราะ

“ปล่าวซะหน่อยก็แค่ปรุงตามสูตร”แก้วพูดและตักผัดผักให้โทโมะ โทธโมะลองชิมแล้วทำหน้าแบบอร่อยสุดๆไปเลย

“อร่อยหรอ”แก้วยิ้มร่า

“อยากบอกว่า....เค็มมาก”โทโมะพูดแล้วทำหน้าหงิดๆแก้วลองชิมของตัวเองทั้งหมดมันก็ตรงกับที่โทโมะบอกทั้งหมก

“สงสัยคนให้สูตรต้องเป็นโรคไตแน่ๆ กินเค็มจัง”แก้วพูดโทโมะหัวเราะขึ้นแต่เค้าก็กัดฟันกินกันไปจนข้าวหมดแต่กับข้าวเหลือเต็มแก้วเดินไปเททิ้งและวางจานไว้ในอ่างแม่บ้านก็ล้างแก้วลุกขึ้นประคองโทโมะไปที่รถไปเอาชุดที่ตัดไว้ แก้วขับรถออกไปเรื่อยๆ

“ขาหายเจ็บมั่งหรือยัง”แก้วถามขึ้นแต่ตามองถนน

“หายตั้งนายละ หมอที่นี่เค้าดีจริงๆนะพยาบาลก็ดี๋ดี เทคแคร์ดีมาก”โทโมะพูดและยิ้ม

“งั้นก็ไปอยู่กับพยาบาลเลยไหมหละ”แก้วทำหน้าเหวี่ยงๆโทโมะก็ได้แต่หัวเราะ แก้วไปถึงร้านก็ลงไปเอาชุดของเขาและโทโมะขึ้นมาไว้หลังรถและขับรถออกไป

“ไปไหนต่อดีหละ”แก้วถามโทโมะที่นั่งอยู่

“ก็แล้วแต่เธอสิ”โทโมะพูด

“งั้น.....ไป.....ไหนดีอ่ะ”แก้วพูดโทโมะทำหน้าเหมือนจะบ้า

“นี่เธอเป็นเอามากนะเนี้ย งั้นไปบางแสนไหมหละยังเช้าอยู่แวะไปหาพี่เธอเล่นๆ”แก้วทำหน้าไม่พอใจ

“ไม่เอาชั้นแค้นอยู่”แก้วทำหน้าแค้นกัดฟันกรอด

“บอกให้ไปก็ไปเหอะหนะ”แก้วเลยขับรถไปโดยมีโทโมะคอยบอกทางอยู่ตลอดเวลาและแก้วก็แวะปั๊มตลอดเวลาเหมือนกัน

“กระเพาะครากหรอแวะปั๊มตลอดเลยและปีไหนจะถึง”โทโมะพูดอละมองหน้าแก้วที่เลี้ยงเข้าป๊มเป็นครั้งที่10ของวันนี้

“ก็มันหิวนี่ให้ทำไงหละ”แก้วพูดและจอดรถ

“ไปซื้อมาตุนไว้เลยได้ไหมจะได้ไม่ต้องจอดอีก”แก้วพยักหน้าและรีบลงไปซื้อของมาเป็น10อย่างเดินถือถุงมาอย่างกับซานตร้าครอส

“นี่เธอจะกินทั้งปีเลยหรือไง”แก้วมองหน้าโทโมะอย่างหงุดหงิด

“และนายบอกให้ชั้นซื้อมาตุนไว้ไงชั้นก็ซื้อมาแล้วนี่ไงหละ”แก้วพูดและเอาถุงขนมนมและอาหารต่างๆวางไว้ที่เบาะหลัง

“นี่เธอคิดว่าจะกินหมดไหม”โทโมะถามและหันไปมองถุงอาหาร

“ไม่หมดนายก็ช่วยกินสิ”แก้วพูดและดื่มน้ำผลไม้รวมหน้าตาเฉย

“ซื้อเองก็กินเองสิ”โทโมะมองแก้วและส่ายหัว

“ไม่รู้!”แก้วพูดและยิ้มบางๆขับรถออกจากปั๊มไป

กินไปขับไปจนถึงรีสอทของพี่สาวแก้ว แก้วเคยมาบ่อยๆเลยจำได้และมั่นใจว่าต้องใช่ที่นี่เพราะมีอยู่ที่เดียวที่เกลไปถูก แก้วเดินลงไปถามที่หน้าเคาท์เตอร์ได้เบอร์ห้องก็เดินขึ้นไปห้อง403 ก๊อกๆๆ เกลเดินมาเปิดประตูและดูท่าจะตกใจมากที่น้องสาวมา

“มาทำไมยัยแก้ว”แก้วไม่ฟังพี่พูดดึงมือโทโมะเดินเข้าไปในห้องทั้งๆที่เกลยังยืนงงอยู่หน้าประตูและก็หันกลับไปมองน้องสาวที่นั่งบนโซฟาและเปิดโทรทัศน์ดูอย่างสบายอารมณ์เมื่อเกลตั้งตัวได้ก็ปิดประตูและเดินเข้าหาน้องสาวที่จิบน้ำส้มคั้นอยู่

“แก้ว แกมาทำไม”เกลถามและทำหน้างงๆแก้วเงยหน้ามองพี่สาว

“ทำไมหละ มาไม่ได้หรือไง”แก้วพูดและหันหน้าดูทีวีต่อ

“งั้นเดี๋ยวพี่มานะ”เกลหน้าตาตื่นและกำลังจะวิ่งเข้าไปในห้องนอน……

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ว้าววว อัพแล้วนะคะ ตอนนี้ขาดกำลังใจ

ขอกำลังใจด้วยนะคะ ติชมกันมาได้นะ รักคนอ่านเหมือนเดิมนะ จุ๊บๆ ^^