ฉันเสียใจ

เช้าวันต่อมา
 
ฟาง : ฮึก.. [ โดนป๊อปปี้รังแกตนเมื่อคืนจึงทำให้เจ็บตัวไปหมด และตอนนี้ก็โดนป๊อปกอดจากทางด้านหลังแน่นด้วย
ฟางเลยพยายามจะแกะมือป๊อปออกและไปอาบน้ำและทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ก็ไม่สำเร็จ แค่ฟางขยับตัวก็เจ็บมาก
และขยับก็ทำให้..]
 
ป๊อป : อืออ [ รู้สึกเหมือนมีอะไรมากวนการนอนเลยงัวเงียและตื่น ] เฮ้ย ! [ ตกใจสภาพตนเองและคนอีกคนนั่งคือ
ฟาง..] ฟาง..
 
ฟาง : ฮึก .. ไม่มีไรเกิดขึ้นทั้งนั้นป๊อป [ ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองแล้ววิ่งออกจากห้องแล้วกลับเข้าไปในห้องตัวเอง ]
 
ห้องฟาง
 
ฟาง : ฮึก.. ฮืออออออ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไม ทำไม เขาควรได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักสิ ฮือ
 
    [ครั้งแรกของฟางได้ถูกป๊อปทำลายได้แล้ว ... ไม่มีความบริสุทธิ์แล้ว]
 
ห้อง3 
 
[ ป๊อปลองนึกภาพเมื่อคืนดูอย่างหนักว่าเกิดอะไรขึ้น จนนึกได้ว่าตัวเองเป็นคนกระทำทั้งหมด และเสียใจที่ทำแบบ
นั้นไปกับฟาง เธอควรได้ร่วมรักกับคนที่เธอรัก แต่เขากลับทำลายมัน นึกแล้วก็เจ็บใจตัวเองที่ทำแบบนั้นจริงๆ 
นึกได้อย่างนั้นป๊อปก็แต่งตัวเสร็จแล้วลงไปข้างล่างเพื่อไปขอโทษและรับผิดชอบให้กับฟาง ]
 
ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง
 
ป๊อป : เอ่อ.. ฟาง
 
ฟาง : ป๊อปไม่ต้องพูดไรหรอก ฮึก .. ปล่อยมันไปเถอะ ^^ [ ยิ้มเจื่อนๆให้ ]
 
ป๊อป : ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ป๊อปเริ่ม ป๊อปต้องรับผิดชอบ
 
ฟาง : ครั้งเดียว ไม่ท้องหรอก ฮ่าๆๆๆ
 
ป๊อป : ฟาง.. อย่ายิ้ม ถ้าเกิดข้างในเศร้า อย่าฝืน
 
ฟาง : ฮึก..
 
ป๊อป : ป๊อปจะรับผิดชอบฟางเอง
 
ฟาง : ไม่ต้องป๊อป 
 
ป๊อป : ฟางหยุดพูด
 
ฟาง : ฮึก.. มันแค่ความไม่ได้ตั้งใจเองน่าาฮ่ะๆ [ หัวเราะแบบฝืน ]
 
ป๊อป : แต่ฟาง..
 
ฟาง : ไม่เป็นไรจริงๆ
 
ป๊อป : ไม่รู้แหละ ป๊อปเป็นผู้ชายมากพอฟาง ป๊อปไม่ทำแบบนี้กับผู้หญิง เพราะฉะนั้นฟางอย่าพูดอะไรอีก
       ป๊อปจะรับผิดชอบฟางเอง  [ รีบเดินออกไปก่อนที่หญิงสาวจะปฏิเสธตนอีก ]
 
ฟาง : ถ้าป๊อป ไม่ได้เต็มใจอย่าทำ คนไม่รักกันมาอยู่ด้วยกันก็ไม่มีความสุข [ ตะโกนตามหลังป๊อป และป๊อปต้อง
หยุด และป๊อปก็พูดว่า.. ]
 
ป๊อป : ต้องมีวันที่เราจะรักกัน [ และเดินออกไป ]
 
ฟาง : ฮึก..... 
 
บ้านโทโมะ
 
แม่โทโมะ : โทโมะลูก
 
โทโมะ : ครับแม่
 
แม่โทโมะ : แม่ว่าหนูแก้วเขาน่ารักดีนะลูก แม่ถูกชะตาด้วยมากๆ
 
โทโมะ : เอาอีกละ เรื่องยัยทอมมาอีกแล้ว
 
แม่โทโมะ : น้องเขาไม่ใช่ทอมซักหน่อยลูก
 
โทโมะ : โหแม่ ผมสั้น ทำตัวห้าวแบบนั้นเนี่ยนะไม่ใช่ทอม แบนก็แบน
 
แม่โทโมะ : เคยเห็นของเขาแล้วหรอถึงรู้ว่าแบน ฮึ?
 
โทโมะ : ไม่หรอกครับ ดูจากภายนอกก็แบน
 
แม่โทโมะ : แสดงว่าสนใจล่ะสิ ฮึฮึ [ เดินขึ้นห้องไป ]
 
บ้านแก้ว
 
แก้ว : เฮ้อ [ เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่น่าทำแบบนั้นกับป๊อปเลย ]
 
แม่แก้ว : ถอนหายใจทำไมอีกล่ะเรา
 
แก้ว : แก้วสงสารป๊อปจังแม่
 
แม่แก้ว : แม่นึกว่าคิดถึงโทโมะซะอีก
 
แก้ว : แหวะ ใครจะไปคิดถึงไอ่บ้านั้นล่ะแม่ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้บ้าบอ
 
บ้านโทโมะ 
 
โทโมะ : ฮัดชิ่วว ใครนินทาว่ะ ฮัดชิ่ววว นั่น คราวนี้มีคนคิดถึงแน่เลย ฮัดชิ่ววว เอ๊ะ หรือกุเป็นหวัดว่ะ - -
 
บ้านแก้ว
 
ห้องนอนแก้ว
 
แก้ว : โอยยย ไม่น่าทำกับป๊อปแบบนั้นเลย [ นึกถึงป๊อปแล้วอยู่ๆหน้าโทโมะก็ลอยมา ] เฮ้ยยย ทำไมต้องนึกถึง
หมอนั่นด้วยนะ ฮึยยย
 
บ้านป๊อป 
 
แม่ป๊อป : กลับมาแล้วหรอลูกชาย 
 
ป๊อป : ครับแม่ เห้อ
 
แม่ป๊อป : เป็นไรอีกล่ะ
 
ป๊อป : ป๊อปเลิกกับแก้วแล้ว
 
แม่ป๊อป : ฮะ? ว่าไงนะ
 
ป๊อป : อย่างที่แม่ได้ยินแหละครับ
 
แม่ป๊อป : ทำไมละลูก
 
ป๊อป : แก้วโดนคลุมถุงชนให้แต่งงานกับไอ่โมะ
 
แม่ป๊อป : งั้นลูกแม่ก็อกหักน่ะสิ
 
ปีอป : แม่อ่ะ
 
แม่ป๊อป : เอาเถอะลูก ประสบการ์ณชีวิต เดี๋ยวก็มีคนใหม่มาเอง
 
ป๊อป : แม่รู้จักฟางใช่มั้ยครับ
 
แม่ป๊อป : ใช่สิลูก หนูฟางน่ะน่ารัก
 
ป๊อป : ผมจะแต่งงานกับฟาง
 
แม่ป๊อป : ว้ายตาย ทำไมเร็วอย่างงี้ล่ะลุก พึ่งเลิกกับแก้วเองน่ะ
 
ป๊อป :  แม่จัดงานแต่งให้ผมด้วยละกันครับ เดือนหน้าผมพร้อมแล้ว 
 
แม่ป๊อป : แน่ใจนะลูก
 
ป๊อป : ครับ
 
_________________________________________________________________
 
ดีจ้าา เรื่องแรกนะค่ะ :) เม้น + โหวตด้วยน้าาาา ละจะอัพให้ค่ะ