ฉันเสียใจ

แก้ว : ฮะโหล ฟางหรอ เฟย์กับมาวันนี้ใช่ป่าว

 

[ ฟาง : อืม ใช่แล้วแหละ ]

 

แก้ว : ให้ฉันไปรับมั้ย อยากเจอ

 

[ ฟาง : ไม่เป็นไรหรอก ยัยเฟย์ให้เขื่อนไไปรับแล้ว ]

 

แก้ว : ใครคือเขื่อน

 

[ ฟาง : โทโมะรู้จัก ]

 

แก้ว : ทำไมต้องพูดถึงนายนั่นด้วย..

 

[ ฟาง : .. ]

 

แก้ว : แกเป็นไรรึปล่าวฟาง

 

[ ฟาง : ปะ..ปล่าวๆ แค่นี้ก่อนน้ะ ]

 

แก้ว : มีอะไรบอกได้นะ

 

[ ฟาง : จ้ะ ] แล้วก็วางสายไป

 

บ้านฟาง

 

กริ๊ง กริ๊ง [ เสียงออดหน้าบ้าน ]

 

[ ฟางออกมาเปิดประตูแล้วก็เจอ... ]

 

ป๊อป :  ดีฟาง

 

ฟาง : .. [ รีบปิดประตู แต่ป๊อปก็ดันไว้ ]

 

ป๊อป : ฟังกันก่อนได้ไหม

 

ฟาง : อย่ามายุ่งกับฉันดีกว่า

 

ป๊อป : เดี่ยวนี้เปลี่ยนคำพูดแล้วรึไงฮะ

 

ฟาง : อืม [ รีบปิดประตูก่อนที่ใครอีกคนจะเข้ามาแต่ก็ปิดไม่ได้ซักที อีกคนพยายามดันไม่ให้อีกฝ่ายปิด ]

 

ป๊อป : ขอเข้าไปคุยด้วยก่อน [ ดันประตูแล้วรีบเข้าไป ]

 

ฟาง : เฮ้ย ออกมานะ [ แต่ก็ไม่ทันแล้ว ]

 

ในบ้าน ห้องนั่นเล่น

 

ฟาง : มีไร

 

ป๊อป : เดี๋ยวนี่พูดห้าวใส่ป๊อปแล้วหรอ

 

ฟาง : อืม

 

ป๊อป : ป๊อปตกลงแล้วว่าป๊อปจะรับผิดชอบฟางเอง

 

ฟาง : แต่แก้ว..

 

ป๊อป : ป๊อปเลยขอเวลาทำใจเรื่องแก้วก่อนได้ไหม

 

ฟาง : ที่จริงนายไม่ต้อง..

 

ป๊อป : ไม่ต้องปฏิเสธ

 

ฟาง : ฉันจะบอกว่านายไม่ต้องรับผิดชอบฉัน นายทำใจกับแก้วไปเถอะ อยู่ด้วยกันไปก็ไม่มีความสุข

 

ป๊อป : เข้าใจกันหน่อยได้ไหม

 

ฟาง :ไม่

 

ป๊อป : เดือนหน้าเราจะแต่งงานกัน

 

ฟาง : ฉันไม่แต่ง

 

ป๊อป : แต่ฟาง

 

ฟาง : นายกลับไปหาแก้วไป

 

ป๊อป : แก้วมีไอ่โมะแล้ว

 

ฟาง : แต่แก้วยังไม่ลืมนาย

 

ป๊อป : ป๊อปรู้ ป๊อปกับแก้วรักกันอยู่

 

ฟาง : จะมาบอกฉันทำไม ไม่อยากรู้

 

ป๊อป : ป๊อปแค่อยากให้ฟางรอป๊อปทำใจก่อน

 

ฟาง : ทำไมฉันต้องรอ ฉันไม่ได้รักนาย

 

ป๊อป : อืม รู้ แต่เราต้องแต่งงานกัน

 

ฟาง : ไม่

 

ป๊อป : ป๊อปมีความเป็นผู้ชายมากพอ

 

ฟาง : แค่ครั้งเดียว เหอะ ไม่ทำฉันท้องโตหรอก 

 

ป๊อป : แต่ป๊อปคือคนแรกของฟาง หรือไม่จริง

 

ฟาง : ไม่จริง

 

ป๊อป : อย่ามาโกหกหน่อยเลย 

 

ฟาง : นายน่ะมันแค่กระจอก เหอะ

 

ป๊อป : [ ทำไมฟางถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ ! ] กระจอกงั้นหรอ เหอะ

 

ฟาง : ใช่ นายมันกระจอกมาก ! [ นายเกลียดฉันเถอะป๊อป ฉันทำให้นายเกลียดฉันอยู่น่ะ ! ]

 

ป๊อป : ได้ [ เดินเข้าใกล้ฟางและอุ้มขึ้นไปบนห้อง ]

 

ห้องฟาง

 

ปั้ก ! 

 

ฟาง : โอ้ย ! [ โดนโยนลงเตียง ]

 

ป๊อป : งั้นมาดูกันว่าป๊อปไม่ได้กระจอก [ คร่อมตัวฟาง ]

 

ฟาง : หยุดน่ะ อย่าทำแบบนี้  [ ป๊อปก็เริ่มไซร้คอขาวของฟาง ]

 

ฟาง : ฮึก.. [ ฟางน้ำตาไหลออกมาเลยทำให้ป๊อปหยุด และลุกมานั่ง ]

 

ป๊อป : ป๊อปไม่ได้กระจอก และ จะ ลืม แก้ว ให้ ได้ จำไว้ด้วยฟาง

 

ฟาง : ไม่ ฮึก.. นายรักแก้ว อย่ามายุ่งกับฉัน คนไม่ได้รักกัน อยู่กันไปก็ไม่มีความสุข อยู่กันไปก็ทุกข์

 

ป๊อป : หึ เราไม่รู้อนาคตตัวเองนิ จริงมั้ย [ ตั้งคำถามให้ฟางแบบนั้นแล้วก็เดินลงไปชั้นล่างจากนั้นก็ขับรถกลับ ]

 

ฟาง : ฮึก.. ถ้านายฝืนขนาดนั้นไม่ต้องมายุ่งกับฉันเลย คนไม่ได้รักกันอยู่กันไปจะมีอะไร...จะมาขอทำใจอีก

       นายมันบ้า นายมันบ้าที่สุด ฮืออออ [ ร้องไห้จนหลับไป ]

 

บ้านแก้ว 

 

แม่แก้ว : แปลกแฮะ วันนี้นั่งซึมๆ [ นั่งบ่นเกี่ยวกับลูกสาวคนเดียว ] แก้ว เป็นไรลูก

 

แก้ว : ปล่าวแม่

 

แม่แก้ว : เหม่อถึงป๊อปใช่มั้ย

 

แก้ว : .. ทำไงดี แก้วรู้สึกผิด แก้วรักป๊อป แก้วรักป๊อป แก้วเปลี่ยนใจไม่ได้

 

แม่แก้ว : แต่ลูกสองคนเลิกกันแล้วนะ

 

แก้ว : ให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมฮึก..ได้ไหมแม่ ไหนแม่บอกไม่อยากบังคับ ฮึก... 

 

แม่แก้ว : โธ่ ลูกแม่

 

แก้ว : แก้วรักป๊อป รักป๊อปแม่เข้าใจมั้ยแก้วรักป๊อป ฮือออออ [ เข้าไปกอดแม่ ]]

 

แม่แก้ว : แล้วจะเอายังไงกับโทโมะล่ะลูก แล้วจะเอายังไงกับครอบครัวเราที่จะล้มละลาย

 

แก้ว : ฮึก .... ฮืออออออออออ

 

แม่แก้ว : ถ้าเป็นแบบนี้แล้วลูกไม่มีความสุขแม่จะทำยังไงดีนะ

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------

 

ช่วยแม่แก้วคิดหน่อยๆ เม้นด้วยน่ะ ^^