ฉันเสียใจ

เช้าวันต่อมา

 

ฟาง : ฮึก.. [ โดนป๊อปปี้รังแกตนเมื่อคืนจึงทำให้เจ็บตัวไปหมด และตอนนี้ก็โดนป๊อปกอดจากทางด้านหลังแน่นด้วย

ฟางเลยพยายามจะแกะมือป๊อปออกและไปอาบน้ำและทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ก็ไม่สำเร็จ แค่ฟางขยับตัวก็เจ็บมาก

และขยับก็ทำให้..]

 

ป๊อป : อืออ [ รู้สึกเหมือนมีอะไรมากวนการนอนเลยงัวเงียและตื่น ] เฮ้ย ! [ ตกใจสภาพตนเองและคนอีกคนนั่งคือ

ฟาง..] ฟาง..

 

ฟาง : ฮึก .. ไม่มีไรเกิดขึ้นทั้งนั้นป๊อป [ ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองแล้ววิ่งออกจากห้องแล้วกลับเข้าไปในห้องตัวเอง ]

 

ห้องฟาง

 

ฟาง : ฮึก.. ฮืออออออ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไม ทำไม เขาควรได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักสิ ฮือ

 

    [ครั้งแรกของฟางได้ถูกป๊อปทำลายได้แล้ว ... ไม่มีความบริสุทธิ์แล้ว]

 

ห้อง3 

 

[ ป๊อปลองนึกภาพเมื่อคืนดูอย่างหนักว่าเกิดอะไรขึ้น จนนึกได้ว่าตัวเองเป็นคนกระทำทั้งหมด และเสียใจที่ทำแบบ

นั้นไปกับฟาง เธอควรได้ร่วมรักกับคนที่เธอรัก แต่เขากลับทำลายมัน นึกแล้วก็เจ็บใจตัวเองที่ทำแบบนั้นจริงๆ 

นึกได้อย่างนั้นป๊อปก็แต่งตัวเสร็จแล้วลงไปข้างล่างเพื่อไปขอโทษและรับผิดชอบให้กับฟาง ]

 

ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง

 

ป๊อป : เอ่อ.. ฟาง

 

ฟาง : ป๊อปไม่ต้องพูดไรหรอก ฮึก .. ปล่อยมันไปเถอะ ^^ [ ยิ้มเจื่อนๆให้ ]

 

ป๊อป : ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ป๊อปเริ่ม ป๊อปต้องรับผิดชอบ

 

ฟาง : ครั้งเดียว ไม่ท้องหรอก ฮ่าๆๆๆ

 

ป๊อป : ฟาง.. อย่ายิ้ม ถ้าเกิดข้างในเศร้า อย่าฝืน

 

ฟาง : ฮึก..

 

ป๊อป : ป๊อปจะรับผิดชอบฟางเอง

 

ฟาง : ไม่ต้องป๊อป 

 

ป๊อป : ฟางหยุดพูด

 

ฟาง : ฮึก.. มันแค่ความไม่ได้ตั้งใจเองน่าาฮ่ะๆ [ หัวเราะแบบฝืน ]

 

ป๊อป : แต่ฟาง..

 

ฟาง : ไม่เป็นไรจริงๆ

 

ป๊อป : ไม่รู้แหละ ป๊อปเป็นผู้ชายมากพอฟาง ป๊อปไม่ทำแบบนี้กับผู้หญิง เพราะฉะนั้นฟางอย่าพูดอะไรอีก

       ป๊อปจะรับผิดชอบฟางเอง  [ รีบเดินออกไปก่อนที่หญิงสาวจะปฏิเสธตนอีก ]

 

ฟาง : ถ้าป๊อป ไม่ได้เต็มใจอย่าทำ คนไม่รักกันมาอยู่ด้วยกันก็ไม่มีความสุข [ ตะโกนตามหลังป๊อป และป๊อปต้อง

หยุด และป๊อปก็พูดว่า.. ]

 

ป๊อป : ต้องมีวันที่เราจะรักกัน [ และเดินออกไป ]

 

ฟาง : ฮึก..... 

 

บ้านโทโมะ

 

แม่โทโมะ : โทโมะลูก

 

โทโมะ : ครับแม่

 

แม่โทโมะ : แม่ว่าหนูแก้วเขาน่ารักดีนะลูก แม่ถูกชะตาด้วยมากๆ

 

โทโมะ : เอาอีกละ เรื่องยัยทอมมาอีกแล้ว

 

แม่โทโมะ : น้องเขาไม่ใช่ทอมซักหน่อยลูก

 

โทโมะ : โหแม่ ผมสั้น ทำตัวห้าวแบบนั้นเนี่ยนะไม่ใช่ทอม แบนก็แบน

 

แม่โทโมะ : เคยเห็นของเขาแล้วหรอถึงรู้ว่าแบน ฮึ?

 

โทโมะ : ไม่หรอกครับ ดูจากภายนอกก็แบน

 

แม่โทโมะ : แสดงว่าสนใจล่ะสิ ฮึฮึ [ เดินขึ้นห้องไป ]

 

บ้านแก้ว

 

แก้ว : เฮ้อ [ เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่น่าทำแบบนั้นกับป๊อปเลย ]

 

แม่แก้ว : ถอนหายใจทำไมอีกล่ะเรา

 

แก้ว : แก้วสงสารป๊อปจังแม่

 

แม่แก้ว : แม่นึกว่าคิดถึงโทโมะซะอีก

 

แก้ว : แหวะ ใครจะไปคิดถึงไอ่บ้านั้นล่ะแม่ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้บ้าบอ

 

บ้านโทโมะ 

 

โทโมะ : ฮัดชิ่วว ใครนินทาว่ะ ฮัดชิ่ววว นั่น คราวนี้มีคนคิดถึงแน่เลย ฮัดชิ่ววว เอ๊ะ หรือกุเป็นหวัดว่ะ - -

 

บ้านแก้ว

 

ห้องนอนแก้ว

 

แก้ว : โอยยย ไม่น่าทำกับป๊อปแบบนั้นเลย [ นึกถึงป๊อปแล้วอยู่ๆหน้าโทโมะก็ลอยมา ] เฮ้ยยย ทำไมต้องนึกถึง

หมอนั่นด้วยนะ ฮึยยย

 

บ้านป๊อป 

 

แม่ป๊อป : กลับมาแล้วหรอลูกชาย 

 

ป๊อป : ครับแม่ เห้อ

 

แม่ป๊อป : เป็นไรอีกล่ะ

 

ป๊อป : ป๊อปเลิกกับแก้วแล้ว

 

แม่ป๊อป : ฮะ? ว่าไงนะ

 

ป๊อป : อย่างที่แม่ได้ยินแหละครับ

 

แม่ป๊อป : ทำไมละลูก

 

ป๊อป : แก้วโดนคลุมถุงชนให้แต่งงานกับไอ่โมะ

 

แม่ป๊อป : งั้นลูกแม่ก็อกหักน่ะสิ

 

ปีอป : แม่อ่ะ

 

แม่ป๊อป : เอาเถอะลูก ประสบการ์ณชีวิต เดี๋ยวก็มีคนใหม่มาเอง

 

ป๊อป : แม่รู้จักฟางใช่มั้ยครับ

 

แม่ป๊อป : ใช่สิลูก หนูฟางน่ะน่ารัก

 

ป๊อป : ผมจะแต่งงานกับฟาง

 

แม่ป๊อป : ว้ายตาย ทำไมเร็วอย่างงี้ล่ะลุก พึ่งเลิกกับแก้วเองน่ะ

 

ป๊อป :  แม่จัดงานแต่งให้ผมด้วยละกันครับ เดือนหน้าผมพร้อมแล้ว 

 

แม่ป๊อป : แน่ใจนะลูก

 

ป๊อป : ครับ

 

_________________________________________________________________

 

ดีจ้าา เรื่องแรกนะค่ะ :) เม้น + โหวตด้วยน้าาาา ละจะอัพให้ค่ะ