สุดที่รัก รักที่สุด

“แก้วจ๋า ไปนอนเถอะ”โทโมะดึงมือแก้ว แก้วพยักหน้าอย่างงัวเงีย เมา+ง่วง แก้วขึ้นไปนอนกับโทโมะบนห้องแต่ไม่ได้ทำอะไรกัน ขึ้นไปก็นอนราบหลับสนิทไปทั้งคู่ จนมีโซง่วงขึ้นไปนอนบ้าง ป้องกันอย่างหนาแน่นทั้งหมอนข้างกั้นเขตและที่ช็อตไฟฟ้า
เช้าตรู่
แก้วงัวเงียลืมตาขึ้นมายังคงรู้สึกมึนๆ โทโมะยังคงนอนถอดเสื้อตั้งแต่เมื่อคืนก็กอดแก้วไว้แน่น
“โทโมะ แน่นๆๆ”แก้วตีแขนโทโมะที่รัดเค้าไว้จนหายใจแทบไม่ออก โทโมะลืมตาขึ้นมามองแล้วคลายแขนแต่เอาหน้าไปซุกที่ซอกคอแก้ว
“ตื่นเหอะ หิวจัง”แก้วลุกขึ้นนั่ง โทโมะลืมตาขึ้นก็ลุกขึ้นนั่งตาม
“หืม...กินอะไรกันดีหละ”โทโมะมองหน้าแก้วแล้วโอบไหล่
“กินอะไรก็ได้นะ หิวแล้ว”แก้วหลับตาปี๋แล้วพูด
“งั้นไปอาบน้ำกัน”โทโมะออกปากชวน
“ไปก่อนสิ”แก้วพูดแล้วโบกมือ
“ไม่เอา อาบด้วยกันนะ ไม่มีแรง อาบให้หน่อย นะๆๆ”โทโมะอ้อนแก้วแล้วหอมแก้ม
“เอาอีกแล้วนะ ก็ได้ๆ”แก้วลุกแล้วพากันเข้าห้องน้ำไป
กลางวัน
“กินนี่กันดีไหม”แก้วออกปากชี้ ตอนนี้ทุกคนอยู่ในร้านสเต็กสุดหรู
“อะไรก็ได้”โทโมะพูดแล้วยิ้ม
“ฟางหละกินอะไร”แก้วถามฟางที่นั่งนิ่งเป็นฟอสสิ่ว
“ฟาง ฟาง ฟาง!!”แก้วตะโกนจนฟางที่เหม่ออยู่ถึงกับสะดุ้ง
“ไม่ๆๆๆ”ฟางสะดุ้งแล้วอุทานออกมา
“ไม่อะไร”มีโซถามขึ้น
“เอ่อ ไม่กิน”ฟางคิดอะไรไม่ออกเลยบอกไปส่งๆ
“ได้ไงหละฟาง กินสิ”อั้มพูดขึ้น
“คือ...ชั้นขอตัวนะ”ฟางลุกไปเข้าห้องน้ำ ทุกสายตารุมจับจ้องมองไปที่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองทีละคนแล้วก้มหน้า
“มองอะไรกัน”ป๊อปปี้ถามขึ้น
“ทำไมฟางเป็นแบบนี้”แก้วถามขึ้น
“ไม่รู้สิ”ป๊อปปี้ส่ายหัวไปมา
ณ บ้านโทโมะ (ดึก)
“นี่ๆๆ”แก้วสะกิดฟาง
“อะไรหรอ”ฟางไม่มองหน้าแก้วเพียงแต่เบี่ยงเบนสายตาไปทางอื่น
“คืนนี้แกนอนกับใครอ่ะ”แก้วถามขึ้น
“ไม่รู้สิ”ฟางพูดจบก็เดินหนีไปบนห้อง แก้วนึกขึ้นได้ว่าลืมโทรศัพไว้บนห้องก็เดินขึ้นไปเอา
“นี่ พวกเรา ไปคาราโอเกะกัน ไม่ได้ไปนานละ คิดถึง”ป๊อปปี้ตะโกน
“เลว”แก้วพูดแล้วส่ายหัวเบาๆก่อนจะเดินขึ้นห้องอย่างไม่สนใจ
“มันด่าใครว่ะ”ฟาร์วทำหน้างง
“เค้าคงไม่ด่าแกหรอก”อั้มพูดแล้วเดินไปบนห้องอีกคน
“คาดว่าจะไม่มีใครไป อั้มๆๆ”ฟาร์วตะโกนเรียกอั้ม
“อะไรโว๊ย”อั้มตะโกนตอบ
“ลงมาก่อน มีประชุม”ฟาร์วพูด อั้มเดินลงมาช้าๆทำหน้าเหวี่ยง
“แล้วฟางหายไปไหน ทำไมไม่มาประชุมด้วยกัน”มีโซทัก
“ช่างเหอะหนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งลงบนโซฟา
“คือว่า พรุ่งนี้วันเกิดแก้วเราจะจัดเซอไพร์อะไรให้ดี”โทโมะเริ่มพูด
หลังจากประชุมเสร็จ
“แก้วจ๋า”โทโมะขึ้นมาบนห้องแต่เมื่อเปิดเข้าไปก็ไม่เจอแก้ว
“อ้าว แก้วหาย”โทโมะยืนเกาหัว
ห้องฟาง
“มีอะไรหรอฟางเรียกชั้นมา”แก้วถามขึ้นเมื่อฟางโทรไปเรียกแก้วให้มาที่ห้อง
“ชั้นจะบอกว่า....ป๊อปปี้ไม่ได้ทิ้งชั้นหรอก ชั้นนี่แหละที่ทิ้งเค้า เค้าไม่ผิด เค้าเป็นคนดี ดีมากๆเลยหละ และความจริงอีกอย่างคือ ชั้น...แอบชอบพี่โทโมะ”ฟางพูดเบาๆ แก้วได้ยินก็อึ้งค้าง
“อะไรนะ”แก้วถามเมื่อไม่เชื่อในหูตัวเอง
“ชั้นชอบโทโมะ ไม่ใช่สิ ชั้นรักโทโมะ ผู้ชายคนนี้ ชั้นขอได้ไหมแก้ว”ฟางพูดขึ้น แก้วตะลึงตึงตังยิ่งกว่าเดิม
“ว่าไงนะ”แก้วทำท่างงงัน
“ชั้นขอพี่โทโมะนะ ถ้าไม่ตอบถือว่าให้”ฟางลุกขึ้นยืนแล้วเดินวนรอบห้องรอแก้วตอบ
“ทำไมเธอทำแบบนี้ฟาง ป๊อปปี้แสนจะรักแกแต่ทำไมแกถึงไปรัก....”แก้วระยะแล้วก้มหน้า
“โทโมะ”ฟางพูดแทนแล้วเดินกอดอกมองหน้าแก้ว
“ถ้ายังเห็นว่าชั้นเป็นเพื่อน ขอชั้นเถอะนะผู้ชายคนนี้”ฟางพูด แก้วจนมุมถึงกับปฏิเสธอะไรไม่ได้ ผู้หญิงที่มองโลกในแง่ดีเสมอ วันนี้ต้องมีแง่ลบในตัวจนทำให้มึนหัวไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว แก้วได้แต่นั่งคิดเงียบๆ ฟางเดินเข้าไปหาแก้วอีกครั้งแล้วเขย่าไหล่
“ขอบใจนะ”ฟางสรุปเองก่อนจะเดินไปจับลูกบิดประตู
“เธอนอนห้องนี้แล้วกัน ชั้นจะไปนอนกับพี่โทโมะ”ฟางพูดแล้วเดินออกไปปิดประตูดัง ปั้ง แก้วน้ำตาคลอจนไหลออกมาเป็นทางแต่ยังคงอึ้ง หมายความว่าไง ชั้นต้องยอมงั้นหรอ ชั้นต้องยอมใช่ไหม แก้วนึกในใจแล้วร้องไห้ แกร่ก เสียงประตูเปิดเข้ามา เป็นป๊อปปี้ที่เดินเข้าทำท่าจะหมดแรง แก้วนั่งหันหลังไม่แม้แต่หันมองประตูอยู่บนเตียง ป๊อปปี้เดินมาก็คิดว่าฟางเพราะไม่ทันสังเกตเลยโรยตัวนอนบนเตียง
“ฮึกๆๆ”แก้วสะอื้นเบาๆจนป๊อปปี้ลุกขึ้นนั่ง
“อ้าว แก้ว”ป๊อปปี้สังเกตเห็นหน้าเลยรู้
“เป็นอะไรไปแก้ว แก้วบอกพี่มาสิ”ป๊อปปี้เดินไปตรงหน้าแก้ว แก้วร้องไห้อยู่กับฝ่ามือตัวเอง ป๊อปปี้จับฝ่ามือนั้นออกช้าๆก็เห็นน้ำตาของแก้วที่ไหลออกมาเป็นทาง ป๊อปปี้เห็นก็รู้สึกไม่ดี
“เป็นอะไรไปแก้ว”ป๊อปปี้ถามอีกครั้งก่อนที่แก้วจะมองหน้าป๊อปปี้ทั้งน้ำตาและโผเข้ากอด ป๊อปปี้กอดตอบอย่างปลอบใจและฟางก็เปิดประตูเข้ามาช้าๆ มาพร้อมโทโมะ เปิดแง้มๆให้โทโมะได้เห็นแก้วกับป๊อปปี้กอดกัน โทโมะเดือดเป็นไฟแทบจะพังประตูแต่ฟางกั้นไว้และปิดประตู
“เย็นไว้นะพี่โทโมะ ฟางว่าพี่ทำใจยอมรับจะดีกว่า ทั้งสองคนเค้าก็รักกัน และที่แก้วร้องไห้หนะก็เพราะเรื่องพี่นะ เค้าไม่ได้รักพี่ เค้าเลยไม่รู้จะทำยังไงถึงจะได้คบกับป๊อปปี้สักที พี่ควรจะปล่อยเค้าสองคนให้รักกันนะ ถ้าพี่ไม่อยากจะ....ทำร้ายคนที่ตัวเองรัก”ฟางพูดแล้วจับบ่าโทโมะ โทโมะได้ฟังก็สงบลงบ้างและหันหลังเดินตึงตังกลับห้อง ฟางเดินกลับไปพร้อมกับโทโมะ และแสยะยิ้มมุมปาก.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ฮ้ายยยย ไม่ได้อัพซะนาน พอดีว่าเป็นอิสลามต้องออกบวช
ขอโทดอย่างสูงเลยนะ แต่เดี๋ยวอัพให้อีก สายัญ สัญญาเลยจ้าาา
คำถาม*คิดยังไงกับฟาง muah!!