Change in to love…จาก ร้าย กลายเป็น รัก

12
                ร่างสูงลืมตาขึ้นในเช้าอันแสนสดใส มองไปที่ข้างกายยังคงเห็นร่างเล็กนอนซุกอยู่ในวงกอดอันแสน
 
อบอุ่นของตนอยู่ แสงแดดยาดเช้าสาดส่องเข้ามาทางระเบียงข้างห้องกระทบกับใบหน้าขาวเนียน ดูแล้วช่างชวน
 
หลงใหลเหลือเกิน แต่ไม่นานร่างบางก็ค่อยขยับกายบิดขี้เกียจตามประสาคนเพิ่งตื่นนอน  ดวงตากลมใสค่อยๆลืม
 
ขึ้นทักทายกับเช้าวันใหม่
 
“อะแฮ่ม!! สัญญาเมื่อคืน จำได้ไหม?” ร่างสูงเมื่อเห็นร่างบางตื่นแล้ว ก็ทวงสัญญาทันที
 
“ไอ้บ้า...ตื่นมาก็ทวงเลยนะ” ร่างบางหันมาเอ็ดร่างสูง แล้วชันกายขึ้นบิดขี้เกียจอีก1ที
 
“อ้าว...สัญญาแล้วนะครับ” ร่างสูงก็ลุกขึ้นนั่งตามร่างบาง
 
“ขออาบน้ำก่อน ถ้าอาบเสร็จแล้วที่นอนยังเก็บไม่เข้าที่ล่ะก็ อด!!” ร่างบางถือสิทธิ์ใช้งานร่างสูงทันที แม้ร่างสูงดู
 
เหมือนไม่เต็มใจ แต่หากขาดการหล่อเลี้ยงด้วยจุมพิตหวานๆของร่างเล็กนั้น เขาคงลงแดงตายเป็นแน่
 
                ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทีกระปรี้กระเปร่า แลเห็นเตียงนั้นเป็นระเบียบเรียบร้อย
 
ผ้าปูที่นอนก็ดึงจนตึงสนิทดี ทำให้ร่างบางพอใจในผลงานของร่างสูงไม่น้อย ว่าแล้วก็กวาดสายตาหาพ่อบ้านจำเป็น
 
ทันทีแต่ก็ไม่พบ จึงเดินลงมายังชั้นหนึ่งของบ้านทันที แลเห็นน้องสาวต่างพ่อนอนอยู่บนโซฟา ก็ทำให้ร่างบางส่าย
 
หน้าน้อยๆ แต่แล้วกลิ่นของอาหารเช้าลอยแตะจมูกของร่างบาง ทำให้ร่างบางรู้ถึงตัวการทันที ว่าแล้วร่างบางก็สาว
 
เท้าไปยังห้องครัวทันที แม้กลิ่นของอาหารนั้นยังหอมอบอวลเพียงใด แต่เมื่อเห็นท่าทีเก้ๆกังๆของร่างสูงก็ทำให้
 
ร่างบางหัวเราะน้อยๆ จึงเดินเข้าไปยืนข้างกายร่างสูงทันที
 
“เฮ้ย...อย่ายืนตรงนี้ เดี๋ยวน้ำมันกระเด็น” ร่างสูงที่เห็นร่างบางไปยืนข้างกายก็ประกาศกร้าวถึงอนุภาพของน้ำมันใน
 
กระทะทันที
 
“นี่ทำไม่เป็นทำไมไม่บอก หิวหรือไง?”
 
“หิวอย่างอื่นมากกว่า” ร่างสูงยังมิวายส่งสายตาอันตรายมาที่ร่างบาง ว่าแล้วก็ถูกร่างบางแย่งตะหลัวในมือไปทันที
 
แล้วจัดแจงอาหารที่ใกล้จะไหม้เต็มทีในกระทะอย่างคล่องมือ
 
“ผมอุตส่าห์รีบไปอาบน้ำ เพื่อมาทำอาหารให้คุณทานเลยนะ ไม่คิดจะให้รางวัลกันหน่อยหรือไง” ร่างสูงเอ่ยไปเดิน
 
หลบน้ำมันไป
 
“ไม่ได้ขอสักหน่อย” ร่างบางหันไปมองที่ร่างสูงก็พบว่าร่างสูงแต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด กับกางเกงสแลคที่
 
ดำ นี่เธออาบน้ำนาน หรือร่างสูงเร็วไปกันแน่?
 
“ผมน่ะอาบน้ำแค่5นาทีก็เสร็จแล้ว ไม่ต้องมองเหมือนผมไม่ได้อาบน้ำเลยนะ” ร่างสูงที่มองเห็นสายตาร่างบางก็
 
ดักคอไว้ทันที
 
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” ร่างบางที่ถูกรู้ทัน ก็ตักอาหารใส่จานทันที ซึ่งเธอก็เพิ่งรู้ว่าที่ร่างสูงตั้งใจจะทำให้เธอ
 
ทานนั่นก็คือ เนื้อสันในหมักซอสทอด แม้จะถูกหมักซอสจนสีเข้มบวกกับอาหารที่เกือบจะไหม้แล้ว หน้าตามันเลย
 
ดูชวนแสลงมากกว่าทานเข้าไป
 
“นี่...ถ้ามันดูไม่ดีก็ไม่ต้องกินก็ได้” ร่างสูงที่เห็นท่าทีของร่างบาง ก็เอ่ยขึ้นอย่างน้อยใจ
 
“ก็ตั้งใจทำให้ไม่ใช่เหรอ จะทิ้งทำไม กินด้วยกันสิ” ร่างบางว่าแล้วก็ยกอาหารขึ้นโต๊ะแล้วตักข้าวสวยให้ร่างสูงและ
 
ของตัวเองทันที
 
“โห...แบบนี้รักตายเลย” ร่างสูงที่ยังไม่หยุดหยอด ก็ส่งขนมจีบให้กับร่างบางอีกหนึ่งดอกก่อนทานอาหาร ถึงแม้
 
เนื้อทอดนั้นจะเค็มและขม แต่เมื่อเขาและเธอมีกันและกัน ทำไมมันถึงรสชาติหวานขึ้นมาได้นะ? ร่างบางเพิ่งเข้าใน
 
สำนวนที่ว่า ‘น้ำต้มผักยังว่าหวาน’ ก็วันนี้เอง
 
            จานที่ถูกวางเป็นระเบียบด้วยฝีมือของร่างบาง โดยมีร่างสูงเป็นลูกมือ เหตุที่มีร่างสูงเป็นลูกมือ เพราะ
 
กลัวร่างบางลืมสัญญานั่งเอง ร่างบางที่เห็นท่าทีอันแสนต้องการความเสน่หามากมายขนาดนั้น แม้นจะกลัวแต่ก็ดู
 
แล้วมันทำให้เธอมีความสุขมากมากล้น อย่างน้อยก็ยังมีคนที่ต้องการเธออย่างเขา...
 
“เสร็จแล้ว...มาเลย Fist Kiss” ร่างสูงตั้งท่าด้วยการยืนประจันหน้าร่างบางแล้วทำท่าพับแขนเสื้ออย่าง
 
กระตือรือร้น ทำให้ร่างบางหน้าขึ้นสีเล็กน้อย แต่แล้วมือเรียวก็ค่อยๆเอื้อมไปโน้มใบหน้าของร่างสูงลงมาประกบริม
 
ฝีปากของตนอย่างว่าง่าย
 
                ลิ้นเล็กๆเริ่มสอดเข้าไปคลอเคลียในโพรงปากของร่างสูง ส่วนมือของร่างสูงก็วนคลึงอยู่กับบั้นท้ายอัน
 
สวยงาม แล้วดันกายร่างบางชิดกำแพง ตามด้วยการรุกล้ำของลิ้นหนา และมือแข็งแกร่งลูบไล้ไปตามเรือนร่างอย่าง
 
หลงใหล ทำให้ร่างบางครางปลุกเร้าอารมณ์ของร่างสูงอย่างไม่รู้ตัว ว่าแล้วร่างสูงก็ถอนจุมพิตแล้วตรงเข้าไปที่ซอก
 
คอขาวเนียนแต่ถูกร่างบางดันอกไว้เสียก่อน ทำให้ร่างสูงรีบรวบกายเล็กไว้ด้วยอ้อมแขนกว้าง แล้วเลื่อนจุมพิตกลับ
 
มายังเรียวปากอีกครั้ง เมื่อร่างบางเริ่มระทวย ร่างสูงก็เปลี่ยนเป้าหมายมายังทรวงอกเต่งตึงทันที
 
                กระดุมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนของร่างบางค่อยๆหลุดออก ตามด้วยการบดคิสมาร์กไว้ที่เนินออกสวย มือ
 
หนาสอดเข้าไปนำพาทรวงอกออกมาจากบราเซียสีดำ ยอดปทุมถันสีชมพูประจักษ์แก่สายตานักล่าอย่างร่างสูง
 
ทันที ว่าแล้วร่างสูงก็ดูดดื่มยอดปทุมถันงามนั้นด้วยความหลงไหล ทำให้เข่าของร่างบางนั้นทรุดลงทันที แต่ร่างสูง
 
ยังคงประคองร่างระทวยนั้นไว้ด้วยสองแขนแข็งแกร่ง แต่ยังบดคลึงยอดปทุมถันไม่หยุด ร่างสูงเลื่อนริมฝีปากขึ้นมา
 
ที่เรียวปากอีกครั้ง จนร่างบางยกมือที่แสนอ่อนแรงขึ้นมาตีที่ไหล่กว้าง แม้จะไม่แรงมากนัก แต่ก็ทำให้ร่างสูงรู้ได้ว่า
 
ควรจะหยุดแต่เพียงเท่านี้
 
 
                เมื่อร่างสูงผละออกจากร่างบาง ร่างบางก็หอบหายใจ แล้วพิงศีรษะที่กำแพงอย่างอ่อนแรง ร่างสูงที่
 
เห็นใบหน้าอันแสนระทวยของร่างบาง แต่ทรวงอกสวยที่ยังไม่ถูกเก็บให้เข้าที่ก็ยิ่งทำให้ร่างสูงอยากลิ้มรสอีกครั้ง
 
แต่ด้วยความที่เขาต้องรีบไปทำงานบวกกับร่างบางรีบไปกองถ่ายจึงไม่มีเวลามาจัดการกับยอดปทุมถันอีกรอบ ร่าง
 
สูงจึงจัดการเก็บทรวงอกให้เข้าที่เหมือนเดิม แล้วติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้กับร่างบางที่ยังคงหอบหายใจอยู่ที่พนัง แม้
 
ร่างบางจะเขินกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ แต่เธอก็ไม่มีแม้แต่แรงจะทรงตัว จึงได้แต่ปล่อยให้ร่างสูงติดกระดุมเสื้อให้
 
อย่างนั้น ร่างสูงที่เห็นร่างบางหมดแรงอยู่จึงช้อนตัวร่างบางขึ้นทันที
 
“คุณไปถ่ายละครที่ไหน เดี๋ยวผมไปส่ง”
 
“งาม..วงศ์วาน....แล้ว...บอกหวาย....ให้...หาข้าวกินเองด้วย” ร่างบางเอ่ยบอกอย่างเหนื่อยแรง แล้วซบลงที่
 
แผ่นอกกว้างทันที ร่างสูงจึงกระชับวงแขนให้แน่นขึ้นแล้วเดินไปปลุกหวายทันที
 
“หวาย หาข้าวกินเองนะ พี่ไปทำงานแล้ว” ร่างสูงเอ่ยบอกหวายที่ยังคงสลึมสะลือและพยักหน้าน้อยๆ แต่ร่างสูงก็
 
ไม่อยากสนใจอะไรมากนัก หากไม่รีบพาร่างบางไปส่ง ขืนตื่นขึ้นมามีแรงแล้วพบว่าเขาปล่อยอารมณ์เลยเถิดจน
 
เวลาล่วงเลยมานานขนาดนี้ คงถูกบ่นอีกเป็นแน่
__________________________________________
 
เย่ๆๅ!! มีชื่อตอนแล้ว
 
ตอนนี้เราขอต้อ นรับความหื่นจัดๆของเฮีย และเปลี่ยนบรรยากาศลงมาที่ห้องครัว เย่ๆๆ
 
เอาเป็นว่า ถ้าหากว่ามันมากเกินไปก็...เอิ่มก็ ทวีตไปบอกเฮียเองนะ
 
เราไปละ จุ๊บุ จุ๊บุ