Change in to love…จาก ร้าย กลายเป็น รัก

10

รถเก๋งคันงามขับมาหยุดลงที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ร่างสูงเหลือบตามองร่างบางที่หลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ อยากปลุกแต่ก็อยากกิจกรรมอื่นก่อน ไม่รอช้าร่างสูงค่อยๆเลื่อนกายหวังสัมผัสอ่อนหวานจากร่างบาง แต่...

“นี่!! เผลอไม่ได้เลยนะ ฉวยโอกาสตลอด” ร่างบางลืมตาขึ้นเอ็ดร่างสูง ทำให้ร่างสูงผงะน้อยๆ

“นี่ตื่นได้ไงเนี่ย”

“รถจอดฉันก็ตื่นแล้ว นี่ถ้าไม่ตื่นฉันจะอยู่สภาพไหนเนี่ย”

“พูดเหมือนไม่อยาก” “ไม่อยาก!!><” ร่างบางไม่รอช้า รีบลงจากรถทันที ร่างสูงทำหน้าที่Check Inโดยใช้เวลาไม่นาน ก็มาถึงห้องพัก ร่างสูงปลีกตัวเข้าห้องน้ำ ร่างบางจึงสำรวจห้องไปพลางๆ แล้วมาหยุดที่ห้องนอนที่ตกแต่งสไตล์โมเดิร์นเรียบๆ แต่ดูยังไงก็หรูหราไม่เบา ร่างบางทิ้งตัวลงนอนอย่างเหนื่อยหน่าย พลางคิดถึงเรื่องราวของเธอและร่างสูงไปมา และมองหาจุดจบของเรื่องนี้ แต่ประโยคของพี่สะใภ้ในวันแต่งงานก็ผุดขึ้นมาในหัวดื้อๆ

“ไม่ได้ล่ะ! เดี๋ยวพี่ต้องเตรียมของไว้ เผื่อเข้าหอ ฟางจะได้ปลอดภัย” ว่าแล้วร่างบางก็ผุดลุกขึ้นเปิดกระเป๋าสะพายของตนทันที เพราะตั้งแต่วันงานก็ไม่ได้ใส่ใจข้าวของเท่าไหร่ และแล้วปริศนาก็กระจ่าง...

คอนดอมมากมายทะลักออกมาจากกระเป๋าร่างบาง ไม่ว่าจะแบบเรืองแสง บางเฉียบ เรียบลื่น แม้กระทั่งแบบแต่งกลิ่นผลไม้ก็มากมายเต็มไปหมด นี่พี่สะใภ้เธอใส่ไว้อย่างนั้นหรือ ร่างบางไม่รอช้ากะจะกวาดคอนดอมพวกนี้ทิ้งแต่...

“ฟางทำอะไรน่ะ” ร่างสูงเดินเข้ามาข้างหลัง ร่างบางรีบจัดการยัดกองคอนดอมกลับลงกระเป๋าพร้อมกับส่ายหัวดิ๊กๆเป็นคำตอบ แต่ร่างสูงกลับเดินมาดันตัวร่างบางหลบทำให้เหล่าคอนดอมมากมายก็ประจักษ์แก่สายตาร่างสูงทันที ร่างสูงชะงักอยู่พักใหญ่พร้อมหันมามองร่างบางแบบต้องการคำตอบ

“นี่คุณ...พกไว้ทำไม”

“เปล่านะ!! ฉัน...ฉัน...อธิบายได้ มันไม่ใช่ของฉันนะ” ร่างสูงเดินเข้าใกล้ร่างบางเรื่อยๆ จนติดขอบเตียง แล้วร่างสูงก็ทาบทับร่างกายหนาลงบนร่างบอบบางทันที

“คุณทำผมคลั่ง”

“ป๊อป...อย่านะ มันไม่ใช่ของฉันนะ”

“ไม่รู้สิ แต่ผมอยากลองใช้แบบบางเฉียบนะ” ว่าแล้วริมฝีปากหนาก็ทาบลงบนเรียวปากสวย มือเรียวพยายามดันร่างสูงออก แต่มือหนากลับลูบไล้เรือนร่างไปมา จนร่างบางอ่อนแรง แล้วกลับตอบสนองสัมผัสเร่าร้อนนั่นอย่างเต็มใจ แล้วลีลารักเป็นไปตามสัญชาตญาณที่สมสู่เข้าหากันและกัน...

ร่างบางลืมตาตื่นจากห้วงนิทรา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเหมือนฝัน เธอเจ็บแต่กลับมีความสุขมากมาย ร่างบางมองร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง แล้วจึงรีบคว้าผ้าขนหนูมาคลุมร่างไว้ หากร่างสูงตื่นมาเห็นเธอในสภาพนี้คงไม่ดีเป็นแน่ ว่าแล้วร่างบางก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที สายน้ำอุ่นค่อยๆไหลลงสัมผัสผิวกายทีละน้อย ร่างบางคิดทบทวนเรื่องเมื่อคืน ทำไมเธอถึงยอมเขาคนนั้น สิ่งที่เธอรักษามาตลอด25ปีมาเสียไป แต่ทำไมเธอกลับมีความสุขเช่นนี้ ร่างบางสลัดความคิดนั่นออกจากหัว แล้วตั้งหน้าตั้งตาอาบน้ำ แต่เสื้อผ้าเธออยู่ด้านนอก แถมกระจัดกระจายเพราะแรงพิศวาสของร่างสูงเมื่อคืน ร่างบางเอามือเขกหัวตัวเอง1ที ก่อนรวบรวมความกล้าเดินออกมาจากห้องน้ำ

ร่างน้อยๆค่อยเดินออกมาจากห้องน้ำ เหลือบเห็นร่างหนานอนมองอยู่ก็หลุบหน้าลงทันที ร่างสูงที่เห็นร่างบางหลุบหัวลงอมยิ้มน้อยๆ แต่ไม่พูดอะไรปล่อยให้ร่างบางค่อยๆเดินมาหาทีละน้อยๆจนถึงขอบเตียง แล้วค่อยๆหย่อนกายลงที่มุมเตียง แบบหวาดๆ

“กลัวผมเหรอ” ร่างสูงถามพลางลุกขึ้นนั่ง ทำให้ผ้าห่มที่เคยคลุมที่อกไหลลงปิดไว้เพียงช่วงขาเท่านั้น

“เปล่านะ” ร่างบางตอบพร้อมเงยหน้าท้าทายสายตาร่างสูง แต่เมื่อเห็นสภาพร่างสูงก็เบือนหน้าหนีทันที

“งั้นก็มานั่งใกล้ผมสิ” ร่างสูงว่าพลางตบบนที่นอนบริเวณใกล้ๆตน

“ไม่จำเป็น ฉันจะแต่งตัวแล้ว” ร่างบางทำท่าจะลุก แต่ร่างสูงกลับดึงตัวร่างบางไปนั่งบนตัก โชคดีที่ร่างบางใช้มือกำปมผ้าขนหนูไว้ตลอดเวลา ไม่เช่นนั้นเธอคงมีสภาพไม่ต่างจากร่างสูงเท่าไหร่เป็นแน่

“เขินทำไมไม่รู้ เมื่อคืนยังเรียกชื่อผมทั้งคืนอยู่เลย” ร่างบางตาโตน้อยๆ ก่อนจะใช้มือน้อยหยิกเข้าที่ต้นแขนร่างสูง ร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อย แล้วรีบดึงมือร่างบางออกต่อด้วยรวบมือทั้งสองข้างของร่างบางด้วยการกอดรัดร่างน้อยๆนั้นไว้ในอ้อมแขน

“นายบ้า!! จะพูดทำไมเมื่อคืนฉันเจ็บแทบตาย” ร่างบางทนกับคารมร่างสูงไม่ไหว จึงงัดความจริงมาพูดตรงๆกับร่างสูงเสียเลย

“อ้าว...ก็ผมเห็นคุณเรียกแต่ชื่อผมทั้งคืน ไม่เห็นบอกว่าเจ็บเลยซักคำ ผมจะไปรู้ได้ไงว่าคุณเจ็บ”

“ไม่รู้ล่ะ...ฉันจะระวังตัวจากนาย เพราะฉะนั้นปล่อยฉันนะ” ร่างบางว่าพลางผลักเข้าที่อกร่างสูง แต่ไวเท่าความคิด ร่างสูงพลิกตัวให้ร่างบางอยู่ใต้ร่าง ทำให้ร่างบางหมดทางหนี

“นี่นาย...ปล่อยนะ ฉันเข็ด ฉันเจ็บ ฉันไม่อยากทำอะไรแบบนั้นอีกแล้ว” ร่างบางว่าพลางพยายามปัดมือร่างสูงที่กำลังยุ่งอยู่กับปมผ้าขนหนูตนเอง

“ขออีกครั้งไม่ได้เหรอ...ครั้งแรกก็เจ็บๆแบบนี้แหละ ครั้งต่อไปก็ไม่เจ็บแล้ว” ร่างสูงพูดพร้อมกับพยายามแกะปมผ้าขนหนูของร่างบาง แต่ร่างบางดูท่าจะไม่ยอม เพราะทำตาดุใส่ร่างสูงลูกเดียว

“ก็ฉันเจ็บ”

“ครั้งนี้สัญญา ผมจะทำเบาๆ” ร่างสูงอ้อน พร้อมกับคลอเคลียอยู่กับแก้มใสของร่างบาง

“ไม่เอา...บอกตรงๆ ฉันกลัว เมื่อคืนฉันก็เจ็บแทบตาย”

“เมื่อคืนผมคลั่งไปหน่อย พอเห็นคอนดอมที่คุณพกมา ผมก็คิดว่าคุณตั้งใจพกมาเพื่อผมนี่นา” ร่างบางตาโตขึ้นทันใด เธอดูเจนโลกขนาดนั้นเชียวหรือ

“ใช่สิ..ฉันมันดาราหนังAVนี่ ทำอะไรก็ดูให้ท่าไปหมดนั้นล่ะ” ร่างบางเอ่ยประชดร่างสูง

“โธ่...ผมขอโทษ นี่คุณจะลงแดงผมให้ตายเลยหรือไง” ร่างสูงพูดพลางคลอเคลียกับไหล่สวย

“ใช่!!...ตายไปเลย ตาย ตาย ตาย”

“ฟาง..อีกครั้งนะที่รัก สัญญาเบากว่าเดิม2เท่า”

“เบาขึ้น4เท่า ไม่งั้นจบ”

“4เท่าก็ได้ งั้นให้ผมจัดการเสียทีนะ” ร่างบางไม่ตอบโต้ แต่เพียงเท่านั้นร่างสูงก็จัดการกับปมผ้าขนหนูน่ารำคาญ แล้วบรรเลงเพลงรักกับร่างบางอีกครั้ง

_______________________________________

อัพแล้วนะตัวเธอ><

หวังว่ายังจำเนื้อเรื่องกันได้ชิมิ

ช่วงนี้เรียนเยอะจริงๆ เข้าใจกันด้วยนะ Please

ถ้าไม่สนุก หรือผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยเด้อจ้า