Secret You&I No.1 ความลับของผมคือ....คุณ
MemberBe
2) บทที่ 1 เริ่มแผนการกอบกู้ชมรมแสนรัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“สะกดรอยตาม!!!” -_- จะแหกปากพร้อมกันทำไมเนี่ยยัยคิม แก้มยุ้ย แช่อิ่ม
“อื้ม ^^ พวกแกตามเก็บข้อมูลคนอื่นไปละกัน ส่วนฉันจะจัดการหัวหน้าแก๊งเอง หึๆ”
“OoO ของสูงเลยเหรอยัยอามิ”
“แน่นอนที่สุดคิม”
“เอาจริงอ่ะ O.o”
“จริงดิยัยแก้ม”
“ทำต้องไปเดินตามพวกนั้นด้วยนะ -_-”
“ท่องไว้แช่อิ่ม เพื่อชมรมๆๆ”
( -๐-) มองซ้าย (-๐- ) มองขวา ยู้ฮู้!! หนุ่มๆอยู่ไหนกันหมดเนี่ย ฉันว่าฉันเดินตามพวกเขามาติดๆเลยนะเผลอแป๊บเดียวหายไปไหนกันหมดเนี่ย ว่าแต่ฝั่งสามสาวจะเป็นไงกันบ้างนะลองโทรเช็คดูดีกว่าดูดีกว่า
“ฮัลโหลแก้ม แกอยู่ไหนอ่ะ”
(โรงยิม ตอนนี้ฉันกำลังเก็บข้อมูลของคนที่ชื่อซันเดย์อยู่น่ะ ไว้คุยกันนะ ตู๊ดๆ)
“ฮัลโหลคิมแกอยู่ไหนอ่ะ”
(เดินตามกัสกับยูตะอยู่ ค่อยคุยกันนะ ตู๊ดๆ)
“แช่อิ่ม อยู่ไหนอ่ะ”
(สังเกตพฤติกรรมคนที่ชื่อยูคิสอยู่ มีไรป่ะ)
“ฉันกำลังสะกดรอยตามพวกที่เหลืออยู่น่ะสิ แต่ตอนนี้หายไปไหนกันหมดแล้วก็ไม่รู้”
(อ้าวซวยล่ะสิ เอ่อ...แค่นี้ก่อนนะดูเหมือนเขาจะเริ่มสงสัยฉันแล้ว แค่นี้นะ ตู๊ดๆ)
ให้มันได้แบบนี้ดิ หายไปไหนกันหมดแล้วนะอุตส่าห์ตามแบบใกล้ชิดแล้วนะเนี่ย หรือว่าวันนี้ฉันจะชวด ไม่นะ!!!
“ตามพวกเรามาทำไม -_-”
“เฮือก!!! OoO”
“ต้องการอะไร”
“เอ่อ....นายคือฟีนิกซ์ใช่มั้ย”
“ใช่ มีอะไร” เย้ ฉันเจอตัวนายแล้วฟีนิกซ์
“คือ....ฉันว่านายคงยังไม่ค่อยรู้ว่าอะไรมันอยู่ตรงไหนบ้างเพราะว่าเป็นนักเรียนใหม่ ^^ ต้องการความช่วยเหลือมั้ย”
“ไม่ -_-” T^T อย่ารีบปฏิเสธแบบนี้ซิ
“^^ แล้วพวกนายจะไปไหนกันเหรอ ฉันไปส่งให้เอามั้ย”
“ห้องน้ำ......ชาย!!!” OoO โหดร้ายเกินไปแล้ว
“อ๋อ งั้นเอาไว้วันหลังฉันพาทัวร์โรงเรียนก็ได้ แล้วเจอกัน ( ^^)/ ”
“ยังต้องเจอกับเธออีกเหรอ -_-”
“เอ่อ.....คงจะอย่างนั้น” อ๊ากกกกกกกกกกกกกไอนายฟีนิกซ์
“ไปเหอะฟีนิกซ์ฉันว่ายัยนี่ดูโรคจิตยังไงก็ไม่รู้ -_-”
“นายคิดแบบนั้นเหรอทัช หึๆ”
“T^T” ฉันไม่ใช่คนโรคจิตน๊า ไอพวกใจร้าย
พวกเขาจากไปแล้ว T^T ฉันประมาทเองแหละ ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะหูตาไวถึงขนาดรู้ว่าฉันสะกดรอยตามมา วันนี้เห็นทีต้องกลับไปตั้งหลักใหม่ที่ชมรมแล้วล่ะ
ฉันกลับมาคิดแผนการใหม่ๆที่ชมรมได้สักพัก คิม แก้มยุ้ย แช่อิ่มก็เดินหน้ามุ่ยเข้ามาเพราะว่าแต่ละคนไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมจากข้อมูลเดิมเลย เห็นทีงานนี้คงไม่ใช่กล้วยๆแล้วล่ะ พวกเขาไม่ไว้ใจใครหน้าไหนแล้วก็ระวังตัวกันมาก ยกเว้นนายยูคิสที่แช่อิ่มบอกว่าหมอนี่มีงานอดิเรกคือการจีบผู้หญิงไปทั่ว แต่จะยังไงก็เถอะพวกเราก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะต้องขุดคุ้ยประวัติของพวกเขามาให้จงได้ เฮ้!!!
“ว่าไงจ๊ะศิษย์รักของครูทั้งสี่คน ^^” พวกเราไม่มีทางเลือกก็เลยต้องมาปรึกษาอาจารย์ประจำชั้นซึ่งเป็นที่ปรึกษาชมรมของพวกเราพ่วงด้วยตำแหน่งอาจารย์ฝ่ายปกครองด้วย
“พวกหนูมีเรื่องที่อยากให้อาจารย์พรวจีช่วยหน่อยน่ะค่ะ ^^”
“เรื่องอะไรจ๊ะอามิ ^^”
“คือตอนนี้ชมรมของพวกเราเข้าขั้นวิกฤติแล้วค่ะ T^T แต่มีอยู่ทางหนึ่งที่จะสามารถทำให้ชมรมเราอยู่รอดแล้วก็เรตติ้งกระฉูดขึ้นมาได้”
“อะไรจ๊ะ ^^” วันนี้อาจารย์อารมณ์ดีแปลกๆแฮะ แต่ก็เป็นปกติของอาจารย์วัยสี่สิบต้นๆที่มักจะมีอาการของคนวัยทองโผล่มาบ้าง บางวันอารมณ์ดีบางวันอารมณ์นี่ยิ่งกว่าส้มตำเน่าซะอีก 5555
“ตอนนี้การปรากฏตัวของซีเครทแบล็คกำลังเป็นที่สนใจ นักเรียนส่วนใหญ่อยากรู้มากๆเลยค่ะว่าพวกเขาเป็นใครมาจากไหน”
“ว๊าย พวกเธอสนใจเรื่องของเด็กเลวพวกนั้นเหรอ” OoO เด็กเลว
“ใช่ค่ะอาจารย์เด็กเลวพวกนั้น อาจารย์ไม่อยากรู้เหรอคะว่าพวกเขาเลวกันขนาดไหนถ้าอาจารย์รู้ว่าพวกเขาทำเลวมามากขนาดไหนอาจารย์จะได้เอาเรื่องนี้เข้าที่ประชุม แล้วอาจารย์ก็จะได้รับรางวัลที่ช่วยกอบกู้ชื่อเสียงโรงเรียนจากพวกเด็กเลวพวกนั้นได้ด้วยนะคะ” ยัยแช่อิ่ม เธอชั่วร้ายกว่าที่ฉันคิดเยอะเลยนะเนี่ย O.o
“โอ๊ะ!! จริงด้วยสินะ พวกเธอนี่น่ารักกันจริงๆเลยสมแล้วที่เป็นศิษย์รักของครู เอาเป็นว่าครูจะช่วยจับตาดูเจ้าพวกนั้นให้อีกแรงนะ อยากให้ครูช่วยอะไรก็บอกได้นะจ๊ะ”
“อามิขอบคุณมากๆนะคะ ถ้าอย่างนั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”
เย้ ในที่สุดฉันก็มีคนหนุนหลังแล้วคราวนี้ล่ะฉันจะสืบความจริงของพวกเขาแล้วแฉให้หมดเปลือกเลย ว่ะฮ่าๆๆๆ
“อามิฉันกลับก่อนนะ บาย”
“จ๊า กลับดีๆนะแก้มยุ้ย ^^”
“พวกเราก็ไปนะ ^^”
“กลับดีๆนะคิม แช่อิ่ม”
เฮ้อ~ ไม่อยากกลับบ้านเลยจริงๆ กลับไปฉันก็ต้องอยู่คนเดียวอีกตามเคย คุณพ่อกับคุณแม่ของฉันท่านแยกทางกันตั้งแต่ฉันเรียนประถม คุณแม่ท่านมีสามีใหม่และไปอยู่กับครอบครัวใหม่ที่อิตาลี ส่วนคุณพ่อท่านทำงานเป็นทูติอยู่ที่อังกฤษ ก็มีแต่นมแจ่ม แม่นมของของฉันเนี่ยแหละที่เลี้ยงดูฉันมาจนโตได้ขนาดนี้แต่ฉันก็บอกแกไปแล้วนะว่าฉันดูแลตัวเองได้ไม่ต้องเป็นห่วง บางวันอาจกลับช้าก็ไม่ต้องรอฉันสงสารแกน่ะเพราะอายุก็ไม่ใช่น้อยแล้วจะให้มานั่งรอฉันก็ทรมานคนแก่ผู้มีพระคุณเปล่าๆ จะว่าไปฉันน่าจะไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้โรงเรียนซะหน่อยดีกว่า คงช่วยให้ความเบื่อจางหายไปบ้าง
“ในคืนแสงจันทร์ส่องระยิบตาดวงดาราดั่งดวงตานางฟ้า~” รู้สึกเหมือนกำลังถ่ายเอ็มวีอยู่เลยอ่ะมีร้องพงร้องเพลงด้วย อิอิ
“ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ -_-”
“โอ๊ะ ฟีนิกซ์” ไอย๊ะ โชคดีจริงๆที่เจอเขา ฉันควรจะยิงคำถามออกไปตรงๆเลยดีมั้ยเนี่ย นายเป็นใครกันแบอกมาเดี๋ยวนี้นะ!!! T^T มีหวังโดนจับหักคอแน่
“ยังหรอก กลับไปก็ไม่เจอใครเพราะงั้นกลับช้าหน่อยก็คงไม่เป็นไร”
“วันนี้เธอตามพวกเรามาทำไม”
“ในเมื่อถามฉันตรงๆฉันก็จะตอบนายตรงๆ”
“ว่า -_-”
“พวกนายเป็นใครกันแน่ ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าประวัติที่พวกนายแนบมามันจะเป็นเรื่องจริง”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ”พูดจบเขาหันหลังแล้วก้าวเดินเพื่อตัดบทสนทนาทันที
“นายเดินหนีแบบนี้แสดงว่าเป็นความจริง หึๆฉันต้องรู้ให้ได้ว่าพวกนายเป็นใครแล้วมาทำอะไรที่โรงเรียนนี้และใครเป็นคนหนุนหลังพวกนายอยู่”
“ฉันขอเตือนด้วยความหวังดีว่าอย่ามายุ่งกับพวกเราดีกว่า”
“ฉันก็ขอบอกนายเอาไว้เหมือนกันว่าอย่ามาห้ามฉันดีกว่า ^^”
“ฉันถือว่าฉันเตือนเธอแล้ว หลังจากนี้ถ้าฉันทำอะไรรุนแรงกับพวกเธอมันก็เป็นสิทธิของฉันที่จะปกป้องความลับของกลุ่ม”
“แล้วเรามาดูกัน -_-” ฉันยืนจ้องตากับฟีนิกซ์เพื่อแสดงให้เขารู้ว่าฉันไม่กลัวเขาแม้แต่น้อย เอาสิใครมันจะชนะ 5555
“-_-” ฟีนิกซ์เองก็โน้มหน้าลงมาเพื่อจ้องตาเป็นเชิงบอกว่าให้ฉันเลิกยุ่งกับพวกเขาซะ ฉันไม่กลัวหรอกย่ะ
“ฉันจะกลับล่ะ คุยกับนายแล้วมันน่ารำคาญ”
“เธอน่ะ ดูใกล้ๆก็ไม่ได้น่าเกลียดอย่างที่คิดไว้สักเท่าไหร่นะ -_-”
“นี่นายว่าฉันน่าเกลียดเหรอ”
“ฟังดีๆสิ ”
“หือ?”
“จะกลับบ้านไม่ใช่เหรอ ไปสิยืนทำลายบรรยากาศอยู่ได้” ฉันว่าฉันต้องหักคอหมอนี่ตายสักวันแน่ๆเลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
