Secret You&I No.1 ความลับของผมคือ....คุณ

“อามิ ดูเหมือนเทอมที่แล้วชมรมวารสารโรงเรียนของเราความนิยมจะไม่กระเตื้องขึ้นเลยนะ ไม่หนำซ้ำยังมีแต่จะลดลงเรื่อยๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปปีหน้าชมรมของพวกเรามีหวังโดนยุบชัวร์อ่ะ T^T”

“เฮ้อ~ ฉันก็กลุ้มใจจะแย่อยู่แล้วเนี่ยเหยี่ยวข่าวของเราก็บอกว่าตอนนี้ยังไม่มีข่าวไหนชวนติดตามเลยสักข่าว”

            เหมือนฟ้าจะถล่มเหมือนโลกจะทลายทำไมโรงเรียนเราไม่มีข่าวอะไรน่าสนใจเลยสักข่าวเนี่ย T^T ก่อนจะดราม่าไปมากกว่านี้ ฉัน ‘อามิ’ เป็นหัวหน้าชมรมวารสารโรงเรียน และที่นั่งดราม่าอยู่ข้างๆฉันก็คือ ‘แก้มยุ้ย’ เป็นรองหัวหน้าชมรมแล้วก็เป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของฉัน พวกเรากำลังเรียนอยู่ชั้น ม.4 ชมรมของพวกเราก่อตั้งขึ้นเมื่อเทอมที่แล้ว แต่ดูเหมือนเทอมนี้มันกำลังจะพังไม่เป็นท่าซะแล้ว เอาล่ะกลับมาดราม่าต่อ T^T ตอนนี้ในโรงเรียนเอกกิตติคุณของเราไม่มีข่าวอะไรน่าสนใจเลยสักข่าว ทำให้ชมรมวารสารโรงเรียนของพวกเราซึ่งทำหน้าที่เสาะหาข่าวสารเจ๋งๆ มาตีพิมพ์ลงวารสารโรงเรียนเดือดร้อน กติกาของโรงเรียนเอกกิตติคุณคือถ้าชมรมไหนไม่ค่อยได้รับความนิยมก็ให้ยุบชมรมนั้นทิ้งเพื่อจะได้มีชมรมใหม่ที่น่าสนใจกว่าขึ้นมาทดแทน นี่คงใกล้อวสานชมรมแสนรักของฉันแล้วสิเนี่ย T^T

“อามิ แก้มยุ้ย เหยี่ยวข่าวของเรามีข่าวมารายงานบ้างหรือยัง”เพื่อนสนิทของฉันอีกคนโผล่เข้ามาถามด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเท่าไหร่

“ยังเลยแช่อิ่ม ฉันกับอามิกลุ้มใจจะแย่แล้วเนี่ย T^T”

“อ้าว! ประชุมอะไรกันเหรอหน้าเครียดเชียว” เพื่อนสนิทอีกคนที่โผล่มาแล้วยิงคำถามไม่ได้เข้ากับบรรยากาศสักนิดเลย

“ก็เครียดเรื่องที่ไม่มีข่าวเข้ามาในชมรมเลยเนี่ยสิคิม ว่าแต่ที่เธอไปช่วยพวกเหยี่ยวข่าวหาข่าวเนี่ยพอจะได้อะไรกลับมาบ้างมั้ย”

“( -_-) (-_- ) ( -_-) (-_- )” ซวยแท้หนอออออ

“ยู้ฮู้ๆ สี่สาว”

“มีอะไรหนุงหนิง ถ้าจะมาหาเรื่องพวกเราเนี่ยขอบอกไว้ก่อนเลยว่าวันนี้พวกเราอารมณ์ไม่ดีมากๆ” ยัยหนุงหนิงเป็นคู่อริกับพวกเราสี่คนมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาเรียนที่นี่แล้วล่ะ ยัยนั่นให้เหตุผลว่าเห็นหน้าแล้วก็ไม่ชอบพวกฉันเลย ยัยบ้า!!!

“หาข่าวเข้าชมรมไม่ได้สิท่า 5555”

“อยากปากแตกมั้ย -_-” ดีเหมือนกันนะเครียดเรื่องชมรม จู่ๆก็มียัยหนุงหนิงมาให้ระบายอารมณ์ถึงที่

“อย่านะยะ ที่พวกฉันมาที่นี่ก็แค่มีข่าวมาให้พวกเธอนะ สนใจมั้ยล่ะ”

“ข่าวอะไร -_-” ถ้าล้อเล่นล่ะก็.....

“โคล่า เนย เอารูปเทพบุตรสุดหล่อทั้งสิบสามคนมาให้ยัยพวกนี้ดูสิ”

“อ่ะนี่!!” ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าโคล่ากับเนยทนอยู่กับยัยหนุงหนิงได้ไง แค่เจอหน้าแว๊บเดียวฉันยังเพลียเลย

“ดูซะ ถ้าพวกเธอยังอยากให้ชมรมนี้อยู่รอดล่ะก็ไปสืบประวัติของเทพบุตรทั้งสิบสามคนนี้มาให้ได้ ฉันรับรองเลยว่าชมรมเธอเด้งขึ้นท็อปเท็นแน่”

“บอกจุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอมาเลยดีกว่า”

“ถ้าเธอกล้าถามฉันตรงๆขนาดนี้นะอามิ จุดประสงค์ของพวกเราก็คือต้องการรู้จักว่าที่แฟนในอนาคตให้มากขึ้นกว่าเดิมไง โฮ๊ะๆๆ” ไม่มีใครบอกเธอเลยเหรอว่าหัวเราะอุบาทว์มาก -_-

“ระวังเป็นเอดส์ตายนะหนุงหนิง ฉันเป็นห่วงตั้งสิบสามคนแหนะ O.o”

“ยัยแช่อิ่ม!!! เชอะฉันไม่คุยกับพวกไร้รสนิยมแล้วไปเถอะเนย โคล่า เดี๋ยวความเห่ยของยัยพวกนี้จะลอยมาติดพวกเรา”

“ขนาดนั้นเลยเหรอ -o- ”

            อ๋อ ที่แท้ก็อยากรู้จักเขาแต่ไม่กล้าเข้าไปคุยเลยต้องใช้วิธีให้พวกเราสืบประวัติ ลงทุนใช้ได้นะนั่นอุตส่าห์แบกหน้ามาถึงชมรม สงสัยคงจะชอบจริงไรจริง แต่ฉันไม่ยักจะเคยเห็นหน้าพวกเขาแฮะ เด็กใหม่แน่เลย

“ใช่กลุ่มที่เราเจอก่อนจะเข้ามาที่ชมรมหรือเปล่าคิม”

“ใช่จริงๆด้วยแช่อิ่ม”

“แกรู้จักมั้ยอามิ (  -_-)”

“ไม่อ่ะ พวกเขาเป็นใครเหรอคิม”

“จากที่ฉันได้ยินมาได้ข่าวเป็นนักเรียนที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่เทอมนี้ หล่อม๊ากกกกก ^o^”

“เพ้อไปไกลแล้วยัยคิม -_- นอกจากนี้ได้ข่าวว่าพวกเขามีผลการเรียนขั้นเทพเลยแหละแต่ที่ต้องย้ายมาเรียนที่นี่เพราะเพิ่งไปมีเรื่องมา ได้ข่าวมาจากฝ่ายปกครองว่าประวัติของแต่ละคนยับเยินยู่ยี่ป่นปี้มากเลย”

“O.o ถ้าเป็นเหมือนที่แช่อิ่มพูดแล้วพวกนั้นเข้ามาเรียนที่นี่ได้ไงอ่ะ แบบนี้ฉันว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ”

“ (  -_-)” < แช่อิ่ม

“(  ^o^)” < คิม

“(  OoO)”< แก้มยุ้ย

“ฉันว่าถ้าเราตามสืบเรื่องนี้แล้วเอามาลงวารสารโรงเรียนได้ ชมรมเราอาจจะเรตติ้งกระฉูดเหมือนที่ยัยหนุงหนิงพูดก็ได้นะ ^o^”