สืบสวนป่วนรัก

โทโมะ : กะะะแก้วหรอ

แก้ว : ไงค่ะจำกันได้ป่าวเอ่ย

ฟาง : ฮิฮิ พี่รู้สึกกลัวขึ้นมาเลยหรอ

ป็อบปี้ : ไอโมะเป็นไรป่าวว่ะ

โทโมะ : แก้ว ฟาง กลับไปได้แล้ว คือพี่จะทำงาน

ฟาง : 555+ กลัวจนตัวสั่นเลย 555+

แก้ว : กลัว 55+ ในที่สุดความคิดที่คิดไว้อืมไม่ผิดจริงๆ

โทโมะ : จะกลับกันได้ยังฮ่ะพี่จะทำงาน

ฟาง : อุ้ย ไม่หนุกแล้วอ่ะโกรธใหญ่เลย

แก้ว : อุ้ยยยยยยยยย เฮ้ยไรโผล่ขึ้นมาอ่ะ

โทโมะ : ไหนอะไร

แก้ว : คิคิ 

ฟาง : หัวเราะไรแก้ว

แก้ว : ป่าวอำเล่นเฉยๆ ดูดิตกใจใหญ่เลย 555+ สะใจโว้ย

ฟาง : ไปแล้วน่ะค่ะ

ป๊อบปี้ : เฮ้ย แกจะกลัวไมอ่ะแค่เด็กเอง

โทโมะ : แกไม่รู้อะไรส่ะแล้ว ยัยเนี้ยแสบสุดๆ จนทำให้ฉันจำวันนั้นได้ดีทีเดียว

คนเขียน : เมื่อ 15 ปีก่อนวีระกรรมของแก้วมีมาก ที่โทโมะร้องไห้เพราะตอนเด็กๆแก้วได้ทำจารึกสุดแค้นไว้ให้

งง หล่ะสิคืออะไร วันหนึ่งแก้ว ฟาง โทโมะไปเล่นต่อสู้ที่บ้านสวน 

แก้ว : เดี๋ยวเราจะเล่นสองฝ่าย

ฟาง : เดี๋ยวฉันจะเป็นผู้ร้าย  (พี่จะเป็นตำรวจ)

โทโมะ : เล่นแล้วอย่าทำให้เกิดอันตรายก็แล้วกันหล่ะ

      แก้วและฟางวางแผนไว้ว่า จะเอาไส้เดือนแกล้งโทโมะโดยฟางล่อโทโมะไปที่บ่อโคลน แล้วแก้วก็เอา

ไส้เดือนมา

โทโมะ : เฮ้ย ไส้เดือนไม่เอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่า แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงT^T

แก้ว : 555+ สะใจจังเยย

แม่ : นี้เล่นไรกันทำไมพี่เขาถึงร้องไห้

แก้ว : พี่เขาหกล้มคร้า 555+ สะใจ (เบาๆ)

ป๊อบปี้ : ฮ่ะไอโมะแกกลัวไส้เดือน ป๊อดว่ะ 555+

โทโมะ : ไอป๊อบนี้แกอย่าซ้ำเติมได้ปะ คอยดูน่ะจะเอาคืนให้ดู

ฟาง : คิดแล้วก็ขำเนอะที่แก้วแกล้งพี่จนร้องไห้แค่ไส้เดือนตัวเดียว

แก้ว : ใช่ เป็นผู้ชายสะป่าวกลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง แล้วตอนนี้เขายังกลัวอีกป่ะ

ฟาง : ไม่รู้น่ะ เเก้วขอเบอร์

แก้ว : 08X-XXXXXXX

ฟาง : ขอบใจเดี๋ยวโทรไปหาน่ะ บายกลับและ

แก้ว : ระวังตัวด้วยหล่ะ

ฟาง : จร้า

                              มหาลัย

เฟย์ : ว้ายยยยย อุ้ยอะไรเนี้ย ขับรถประสาอะไรของนายเนี้ย

เขื่อน : เฮ้ย ดูทางหน่อยสิคุณอยากตายหรือไง

เฟย์ : นี้นายชนแล้วรู้จักขอโทษสิย่ะ

เขื่อน : ทำไมต้องขอโทษด้วยครับ ผมไม่ได้ทำไรผิด

เฟย์ : หนอยไม่ได้ทำไรผิดหรอ ไม่ได้ทำผิดหรอ กล้าพูดเนอะ

เขื่อน : อ่ะ ขอโทษครับ หลบ (บีบแตรดังลั่น)

เฟย์ : กรี๊ดดดดดดดดดดด นี้นายขอโทษใหม่เลย

เขื่อน : เอาไรอีกเนี้ยขอโทษแล้วขอโทษอีก นี้คุณผมรีบน่ะ เอ้ยไม่ทันแล้วขอตัวล่ะกันผมรีบ

เฟย์ : หนอยเดี๋ยวคอยดูน่ะ ไม่ได้ตายดีแน่คอยดูเหอะ

เพชร : เฟย์ ใจเย็นเออไปกันเหอะทุกคนรอนานแล้ว

เฟย์ : อืม 

เขื่อน : มาแล้วครับของที่ต้องการ

ฟาง : แหม มาสายน่าจะให้ฟรีน่ะ  แต่ว่าฉันไม่ใช่เจ้าของ

เขื่อน : แล้วใครครับ

เฟย์ : ฉันเอง

เขื่อน : ตามหลอกหลอนถึงนี้เลยหรอว่ะ

เฟย์ : เออ เฮ้ยฉันไม่ใช่ผีย่ะ ฉันออกจะสวยตาถั่ว

เขื่อน : สวยตาย 

เฟย์ : ได้ยินย่ะ

เขื่อน : อ่ะของเอามาส่ง

เฟย์ : ไม่เอา

เขื่อน : เฮ้ยได้ไงอ่ะ

เฟย์ : ถือว่า ไอเรื่องเชี่ยวฉันเมื่อกี้ต้องลงโทษด้วยการ รับของแต่ขอไม่จ่ายย่ะ

เขื่อน : เอ้ย ได้ไงว่ะ จ่ายมาส่ะดีๆไม่งั้นมีปัญหา

เฟย์ : กลัวตายแหละ น่าอย่างนายหมายังไม่กลัวเลยแล้วเรื่องอะไรคนสวยจะกลัวหล่ะ

เขื่อน : หลงตัวเอง ยัยเพ้อ

เฟย์ : เอ้ย ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ไม่

เขื่อน : ไม่โว้ยไม่ผิด

เฟย์ : ผิด งั้นเอาของของนายกลับไป แล้วจ่ายค่าเสียหายมาด้วย

เขื่อน : เรื่องไร

เฟย์ : เรื่องนั้นแหละ

เขื่อน : อย่าหวังเลย

เฟย์ : อย่าหวังไร

เขื่อน : อย่าหวังว่าจะจ่าย โว้ย แบ่ไปและไปโรงบาลดีกว่า เชื้อพิษสุนัขบ้ามันเข้า

เฟย์ : เฮ้ย นี้นายกล้าหรอคิดดีแล้วหรอที่พูดแบบนี้  

เขื่อน : แล้วจะไมว่ะบายน่ะจะน้องหมา

เฟย์ : อีตาบ้าไม่ได้ตายดีแน่ นายหน้าหมูอืดเว้ย เฮ้ยคอยดูเหอะฮืมตายแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ