Wanna Be Your Girl ต้องการแค่เธอ...เพื่อนรัก! {NC}

มาต่ออีกตอน = ='

ก่อนจะหายไป ~ ไปไหนไม่รู้ 555555

เอนจอยรีดดิ้งงง !! *[]*

-------------------------------

แสงแดดอ่อนยามเช้าปลุกให้สาวน้อยบนเตียงตื่นขึ้นมาอย่างจำใจ แต่ยังไม่ทันจะกระดิกตัวไปไหน เปลือกตาที่เปิดขึ้นก็เจอกับจอมวายร้ายที่ทำให้เธอหมดเรี่ยวหมดแรง ระบมไปหมดทั้งตัวกำลังกอดเธออย่างเอาแต่ใจและดูเหมือนเขาจะไม่ชอบให้เธอขยับตัวไปไหนถึงได้กอดแน่นขนาดนี้
"ตื่นแล้วหรอ"
น้ำเสียงอ่อนโยนผิดปกติทำให้เธอรีบคว้าผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาปกปิดร่างกายบอบช้ำจากการกระทำเมื่อคืนก่อนจะถอยหนีคนตัวสูงที่จงใจแกล้งเปลือยอกเปล่า โชว์รอยเล็บที่เธอขีดข่วนไว้เต็มไปหมด เขาสวมเพียงกางเกงยีนส์ตัวเดียวแต่เธอ...ไม่ได้ใส่อะไรเลยจริงๆ
"มองอะไร!"
"เปล่านี่ ก็แค่อยากมอง 'นมเมีย' ก็แค่นั้น..."
เขายักคิ้วกวนประสาท แกล้งจ้องลึกเข้าไปในผ้าห่มเหมือนจะอยากเห็นอะไรข้างในจนเธอต้องรีบหยิบหมอนข้างมาฟาดเข้าตามเนื้อตัวเขาให้เจ็บระบม แต่ว่า...
"โอ๊ยยย"
เธอร้องลั่น อาการเจ็บปวดจากเมื่อคืนยังไม่หายดี คนตัวสูงยิ้มสะใจก่อนจะเสยผมที่ปรกหน้าขึ้น เดินเข้าห้องน้ำไปไม่ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบเธอซักคำ ผู้ชายอะไรไม่มีน้ำใจแม้กระทั่งกับ 'เมีย'
"อะ โอ๊ย T__T"
ร่างบางค่อยๆลุกขึ้น ทันทีที่ขาเรียวแตะพื้นก็ร้องลั่นออกมาด้วยความเจ็บปวด มองดูร่างสูงที่ยืนยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วเธอก็ยิ่งนึกโกรธที่เมื่อคืนหลงผิดไปกับตาบ้าโรคจิตนี่!
"ไหว?"
"เออ! ไหว!"
เธอตอบเสียงห้วน ค่อยๆหอบร่างที่บอบช้ำมายังห้องน้ำก่อนที่เขาจะกระชากผ้าห่มที่ห่อตัวเธอออกพร้อมกับช้อนตัวเธอขึ้น ยกยิ้มมุมปากก่อนจะถามอีก
"ไม่ไหวแล้วยังทำดื้ออีก โมะว่าโมะ 'จัดหนัก' แล้วนะ หรือว่าฟื้นตัวเร็ว อยากโดนอีก..."
เขายิ้มร้าย แกล้งส่งสายตามองหน้าอกน้อยๆของเธอจังๆให้เธอเห็น ทำสายตาหื่นกระหายแบบเมื่อคืนจนเธอเริ่มโวยวาย
"ปล่อย!"
"อย่าเสียงดังไป"
"ยุ่งอะไร! มันเรื่องของแก้วนะ อ๊ะ..."
เขาปิดริมฝีปากสวยได้รูปที่บวมเจ่อจากเมื่อคืน จูบแรงเพื่อให้เธอหยุดโวยวายก่อนจะวางเธอไว้บนกำแพงเล็กๆที่ยื่นออกมาจากผนังห้องน้ำ ซึ่งตรงข้ามนั้นมีฝักบัวอาบน้ำอยู่
"คนเลว! ฮึก..."
"เลิกร้องได้แล้ว โมะก็แค่จะช่วยอาบน้ำ แก้วไม่ไหวหรอก"
น้ำเสียงดูอ่อนโยนมากขึ้น แต่สายตาก็ยังคงความหื่นเหมือนเดิม สองมือลูบไล้ไปทั่วกายบอบบางที่สั่นเทาด้วยความหวาดกลัว
"อาบก็รีบๆสิ มันหนาวนะ!"
"อีกนิดน่า..."
เขาท้วงขึ้นก่อนที่ริมฝีปากบางแดงจะไล้วนอยู่ที่แก้มใสอย่างเอาใจ แล้วค่อยๆผละออก
"แก้วไม่น่าเจอผู้ชายอย่างโทโมะเลยจริงๆ..."
"แล้วใครจะมาเป็น 'ผู้ชายของแก้ว' ล่ะ หืม?"
เธอคิดว่าเขาเมาด้วยซ้ำถึงได้พูดออกไปแบบนั้น ปกติแล้วเขาพูดน้อย แต่เมื่อคืนไม่ใช่เลย พูดมาก แถมยังพูดโน้มน้าวให้เธอยอมเขาได้ เก่งจริงพ่อคุณ!
"โมะพูดเรื่องอะไร!"
"เช้าๆแบบนี้เรามาทบทวนความจำกันหน่อยดีกว่า"
เขาว่าจัดการคนตัวเล็กไว้ รวบข้อมือสองข้างไว้อย่างแน่นหนาก่อนจะพาริมฝีปากสีแดงสดโดยธรรมชาติไล้วนไปตามผิวกายขาวผ่องที่มีรอยแดงประปราย ทำให้เธอสวยขึ้นอีกเป็นกอง
"ไม่เอาแล้วนะ แก้วยังไม่หายดี กรี๊ด!"
ในห้องน้ำก็ไม่เว้น! นี่เธอเพิ่งตื่นจากกิจกรรมอย่างว่ากับเขา ได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องตื่นขึ้นมาโดนเขา 'กระทำ' จนเธอช้ำคาอกเขา หมดแรงจะด่าว่าเขาแล้ว
"แก้วเกลียดโทโมะ..."
"ให้จริงอย่างที่พูดเถอะสาวน้อย"
เขาว่าพลางอุ้มร่างบอบบางที่ยังคงมี 'โทโมะน้อย' ค้างอยู่ในตัวมาวางไว้บนเตียงใหญ่ พลิกร่างเล็กให้คว่ำหน้าลงกับหมอนก่อนจะยึดสะโพกเล็กไว้แน่น
"อ๊ะๆ ไอ้บ้า! แก้วเจ็บนะ!"
เด็กดื้อเริ่มโวยวายเสียงดังอีกครั้งในขณะที่มือเล็กก็กำหมอนแน่น ผมยาวเกือบถึงบ่าแผ่สยายไปทั่วหมอนใบใหญ่ที่เธอใช้หนุนนอน ริมฝีปากหยักจูบแผ่นหลังเนียนแผ่วเบา ให้เธอรับรู้ว่าเขาแค่แกล้ง ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอโกรธแต่อย่างใด
"ท่านี้...โมะชอบจังแก้ว"
"มันลึก ได้โปรด! หยุดที..."
ขอร้องให้เขาหยุดรังแกเธอ แต่เขาก็ไม่ยอมหยุดง่ายๆ กระแทกกระทั้นแกนกายใหญ่แรงๆจนเธอน้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บ...เจ็บกว่าเมื่อคืนหลายเท่า ท่านี้...อันตรายมากมายสำหรับเธอเลยจริง จริญญา...
.
.
.
"แก้ว ตื่นได้แล้ว"
"ฮ้าววว ~"
มือเล็กยกขึ้นปิดปาก เหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียง ก่อนจะหันไปมองค้อนคนนิสัยไม่ดี เวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมงแล้ว ป่านนี้เพื่อนๆคงจะอยู่ไม่สุขแน่ที่เธอหายตัวไปแบบนี้...
"ปล่อยแก้วก่อน"
"อะไรเล่า -3-"
"มันจะบ่ายโมงแล้ว..."
"แล้วไง!"
สีหน้าไม่พอใจของคนตัวสูงกว่าทำเอาร่างเล็กเริ่มกลัวทันที เมื่อเช้าก็โดนไปแล้ว หวังว่าเขาจะเข้าใจหัวอกเธอบ้าง
"แก้วไม่ได้นอนที่ห้อง โทโมะคิดว่าเพื่อนๆจะไม่เป็นห่วงหรอ"
"แก้วก็นอนอยู่กับโมะนี่ไง!"
"อย่างี่เง่านะ! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน!"
เจอคนสวยพูดแทงใจดำเข้าไปเขาถึงกับหยุดโวยวาย ก็แค่อยากใช้เวลาร่วมกันให้มากที่สุดไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม แต่เธอกลับพูดแบบนี้ เขาก็ท้อเป็นนะ...
"ทำไมแก้วพูดแบบนั้น เราไม่ได้เป็นอะไรกันหรอ?"
"เรื่องเมื่อคืนแก้วจะคิดว่ามันไม่ได้เกิดขึ้น..."
"ทำไม?"
"มันไม่สมควรเลยที่จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ทั้งๆที่โทโมะยังมี 'เบลล์' "
"แล้วแก้วเองก็ยังมีมัน!"
"ใคร?"
"ไอ้ป้องไง! ยังคุยกันอยู่ไม่ใช่หรอ!!"
"-O-"
เธออ้าปากกว้าง หลุดหัวเราะกับท่าทีหึงหวงโอเว่อร์ของคุณสามี ก่อนจะรีบกระเถิบไปใกล้ โกรธไม่ลงหรอกผู้ชายคนนี้ ;)
"ไปเรียกพี่เขาแบบนั้นทำไมกัน เด็กไม่ดี...;P"
"ปกป้องกันเข้าไป โมะมันไม่สำคัญนี่!"
"คิกๆ >__<"
ร่างบางหัวเราะคิกคักก่อนจะลุกไปนั่งตักเขาซึ่งมีกางเกงขายาวที่เขาแอบลุกไปใส่เมื่อคืนโดยที่ไม่ปลุกให้เธอลุกไปใส่เสื้อผ้า แต่มือเล็กก็คว้าผ้าห่มผืนหนามาห่อตัวเองไว้ป้องกันคนนิสัยไม่ดีที่ชอบล่วงเกินเธอ
"ผู้ชายอะไรขี้งอนชะมัด >3<"
เธอว่าก่อนจะยื่นริมฝีปากไปใกล้ๆแก้มนุ่มนิ่มน่าหยิกของอีกฝ่ายก่อนจะจุมพิตเบาๆให้เขาพอใจ
"โกรธอะไรแก้ว? ทำไมไม่ตอบกันเลย..."
"..."
"โทโมะ..."
"ไปอาบน้ำได้แล้ว"
"ไม่เอา"
"มีสิทธิ์อะไรมาค้าน?"
"แล้วโมะมีสิทธิ์อะไรมาสั่ง?"
"เลิกดื้อแล้วไปอาบน้ำได้แล้ว"
"ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นละกัน มันไม่ได้เกิดขึ้น ไม่เคยเกิดขึ้น!"
มือเล็กปาดน้ำตาลวกๆ เขาทำเย็นชากับเธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน งอนเรื่อง 'ป้อง' เธอก็ง้อเขาแล้วไง จะเอาอะไรอีก?
"แก้ว เปิดประตู"
"ฮึกก...อย่ามายุ่ง"
"แก้วจ๋า..."
เขารอคนสวยอยู่ด้านนอก รู้แล้วว่าตัวเองคงจะแกล้งโกรธเธอมากเกินไปเธอถึงได้เป็นฝ่ายโกรธเขาแทนขนาดนี้
"ปะ ปล่อยแก้ว!"
เธอรีบดันตัวออกจากอ้อมอกคนตัวสูงทันทีที่มือหนาเกี่ยวรัดเอวบางเข้าใกล้ นิ้วเรียวเกลี่ยน้ำตาข้างแก้มใสอย่างรู้สึกผิด ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้โกรธหรือรู้สึกไม่ดีแต่อย่างใด
"ฟังโมะนะ..."
"ปล่อย! แก้วหายมานานแล้ว! เพื่อนๆคงเป็นห่วง"
เธอรีบผลักเขาออกห่าง หยิบเสื้อผ้าชิ้นน้อยที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นขึ้นมาก่อนจะรีบเดินเข้าห้องน้ำไป แต่มือใหญ่ก็คว้าแขนเธอไว้ก่อน
"คุยกันให้รู้เรื่องก่อน"
"เรื่องอะไร เคลียร์หมดแล้วนี่"
เธอสะบัดมือออกเดินเข้าห้องน้ำไปแต่งตัวจนเดินออกมาก็ยังเห็นเขายืนกอดอกพิงกำแพงสีครีมสะอาดมองเธอด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป เขาอ่อนโยนเกินกว่าเธอจะห้ามใจไม่ให้ 'รัก' เขาได้
"ไม่ต้องออกไปถ้ายังคุยกันไม่รู้เรื่อง"
"แก้วไม่มีอะไรจะคุย"
เธอเดินดุ่มๆออกจากห้องเขาไป รีบเข้าห้องตัวเองแล้วล็อคห้องทันทีแต่ก็ลืมไป...เขามีกุญแจ
"คุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้เลย แก้วโกรธอะไร?"
"แก้วไม่ได้โกรธ แก้วไม่มีสิทธิ์โกรธอยู่แล้วนี่"
"เลิกประชดซักที"
"แก้วไม่ได้ประชด แก้วไม่มีสิทธิ์นั้น..."
"..."
"กลับไปหาพี่เบลล์ซะ เรื่องของเรามันไม่มีทางเป็นจริงหรอก ตราบใดที่โทโมะยังไม่เลือก..."
"โมะเลือกแล้ว เลือกแก้ว..."
"ออกไปจากห้องแก้วได้แล้วนะ..."
"แก้ว! หายไปไหนมาเนี่ย!"
ร่างสูงที่ยืนกอดคนตัวเล็กจากด้านหลังถึงกับต้องรีบผละออก ความจริงไม่กลัวหรอกว่าใครจะเห็น เขาอยากให้ทุกคนรู้เรื่องเมื่อคืนเลยด้วยซ้ำ เธอจะได้เลิกหาข้ออ้างซักที
"เอ่อ...กำลังยุ่งหรอ ^^;"
เขื่อนยิ้มแห้งๆก่อนจะดึงแขนเล็กเข้ามาใกล้ๆ ใช้สายตากบสอดส่องไปทั่วเรือนร่างบอบบาง
"แก้วไปไหนมา เมื่อคืนเฟย์ตามหาแทบแย่"
"อยู่กับฉันเอง..."
"โทโมะ!"
"เมื่อคืนเมา แก้วเลยไปนอนห้องฉัน"
"แค่นอน?"
สายตาเขื่อนที่รู้ทันเพื่อนทำเอาร่างบางหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอายทันที มือเล็กหยิกแรงๆที่เอวจนเขาร้องจ๊ากขึ้นมา
"อืม แค่นอน เขื่อนคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกล่ะ? -//-"
"แล้วไอ้รอยแดงๆตามตัวนี่...เขาเรียกรอยอะไรหรอ? คิสมาร์กป่ะ? >3<"
"มะ ไม่ใช่! เขื่อนอย่ามามั่วสิ! มดกัดแก้วเฉยๆหรอก >///<"
"อ๋อหรอ ~"
เขื่อนลากเสียงยาวปรายตามองมือใหญ่ที่ยกขึ้นโอบเกี่ยวเอวเล็กอย่างลืมเนื้อลืมตัว จนร่างบางเริ่มรู้สึกตัวจึงรีบปัดมือเขาออกจากเอว
"มองอะไรนักหนา แก้วไม่มีอะไรให้ดูหรอก >__<"
"ไอ้โมะ...เป็นไงบ้างวะ -.,-"
"ก็ดี ขาว สวย หมวย เกือบอึ๋ม =,.="
"ไอ้บ้า! เลิกพูดเดี๋ยวนี้เลย! บอกไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิ!"
"ให้เขื่อนพิสูจน์ป่ะล่ะ!"
"อะไร?"
ร่างสูงเอ่ยถามอย่างแอบรำคาญเสียงแว้ดๆของทั้งคู่
.
.
.
"อย่าบอกใครนะเขื่อน!"
"เรื่องอะไร"
"ก็เรื่องเมื่อคืน..."
"แล้วเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น? เขื่อนไม่เห็นจะรู้เรื่องเล้ยย ~"
นำเสียงและท่าทางที่ไม่มีทางเชื่อเป็นแน่ว่าเขื่อนจะไม่รู้ ทำให้มือเล็กยกขึ้นฟาดต้นแขนเขื่อนก่อนจะหันไปดุร่างสูงที่ยืนผิวปากไม่ช่วยเธอแก้ตัวเลยแม้แต่น้อย
"หยุดล้อเลยนะ! > / / / <"
"ใครล้อ?"
ร่างสูงที่แกล้งทำเป็นมองหาคนล้อก่อนจะใช้จังหวะที่เธอกำลังเขินอายจุ๊บปากเล็กโชว์ความหวานแก่เพื่อนเขื่อน
จุ๊บ!
"ไอ้...ไอ้โรคจิต! >//<"
"เชิญตามสบาย ให้เวลา 10 นาที เราต้องไปกันแล้ว เบบี๋ ~"
ว่าแล้วก็เดินออกไป ทิ้งให้ 'เหยื่อ' โดน 'ผู้ล่า' กระทำชำเราเธออีกครั้ง!!
"ปล่อยแก้วเลยนะ"
"ไม่ปล่อย"
เขาตอบเสียงเรียบ ดึงรั้งเอวเล็กให้ทิ้งตัวลงบนตักก่อนจะเอาคางเกยไหล่มนไว้ โยกไปมาอย่างออดอ้อน
"แก้วโกรธหรือป่าว"
"แก้วบอกแล้วไงว่าแก้วไม่มีสิทธิ์..."
"เลิกประชด ไม่เลิกโมะก็ไม่ให้แก้วรอดแน่!"
"ไม่ต้องมาขู่เลย"
"หรือจะลอง..." ไม่ว่าเปล่ายังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆก่อนจะหอมแก้มเธอแรงๆ เพิ่มความอับอายให้คนโดนกระทำเป็นอย่างมาก

--------------------------------

หวิวหน่อยๆตอนแรก =.,=

55555

อ่านแล้วเม้นท์ด้วยเด้อ TT'

สงสารตัวเอง แต่งไม่ค่อยจะได้เรื่อง...

อยู่ดีๆก็ดราม่า = ='

ฝากเรื่องนี้ด้วยยยย ~ >w<