Wanna Be Your Girl ต้องการแค่เธอ...เพื่อนรัก! {NC}

หายไปนาน อัพให้สองตอนละกันเน้อ! ^O^
----------------------------------
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!"มาแล้วค่า ><"ร่างบางรีบวิ่งออกมากจากห้องนอนของเธอทันที"เขื่อนเองหรอ""ไปกินข้าวกัน""แล้ว...""โทโมะหรอ ไปเดินเล่นตั้งแต่เช้าแล้ว""แก้วไม่ได้จะถามถึงโทโมะซักหน่อย จะถามถึงคนอื่นๆต่างหาก - / / / -""คนอื่นๆนี่รวมถึงโทโมะด้วยหรือป่าวจ๊ะ? คนสวยยย ~"เฟย์ออกมาจากห้องพร้อมกับกระโดดเข้ามาในห้องเพื่อนสาวคนสนิท"มาจับผิดอะไรแก้วเนี่ย""ป่าว จะมาชวนไปกินข้าวจ้ะ! แม่สาวบิกินี่ลายจุด! >__<" ฟางล้อ"เมื่อวานยังไม่ได้เห็นแก้วใส่บิกินี่เลยนะ" ป๊อปปี้ล้อบ้าง"ไปกินข้าวกันดีกว่า"เธอจับมือเพื่อนสาวสองคนไป ลากมายังร้านอาหารทะเลที่เขื่อนได้จองเอาไว้แล้ว"เดี๋ยวโทรตามไอ้โมะแปปนะ"เคนตะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเพื่อนร่วมวงที่หายไปตั้งแต่เช้าตรู่ ป่านนี้ก็ยังไม่กลับมา"มันหายไปไหนของมันนะเนี่ย"จงเบมองหาก็เจอแต่แฟนสาวกับเพื่อนของหล่อนที่กำลังเลือกของที่ระลึกกันอยู่ร้านตรงข้าม"โดนอุ้มไปแล้วมั้ง ฮ่าๆๆ"เขื่อนหัวเราะร่า ก่อนจะเงาตะคุ่มๆจะเดินอ้อมมาด้านหลัง"แกนั่นแหละที่จะโดนฉันอุ้มไปฆ่าน่ะ ไอ้เพื่อนเวร! ฉันไปเดินเล่นบ้างไม่ได้หรือไง!! =_=+++""ได้ครับได้ หายไปตั้งแต่เช้าาาา ~ ป่านนี้เพิ่งกลับมา ไปหาสาวที่ไหนมาวะเพื่อน ><"เคนตะแกล้งถามออกไป รู้ดีว่าเพื่อนสนิทไม่ทำแบบนั้นแน่ รังสีอำมหิตเริ่มแผ่กระจายเข้ารอบโต๊ะอาหาร ทั้งแฟนสาวและเพื่อนสนิทที่สุด"อ่า...เขื่อนว่าเรารีบกินกันดีกว่า เดี๋ยวจะไม่อร่อย ^__^"หนุ่มหน้ายาวยิ้มร่าเริงกลบเกลื่อน ก่อนจะตักนู่นนี่ให้แฟนสาวและเพื่อนอีกคนที่เอาแต่นั่งเงียบเมื่อเห็นคู่รักอายุต่างวัย สวีตหวานกันไม่แคร์ใคร"โทโมะกินนี่นะ อ่ะ! พี่ป้อนดีกว่า >__<"เธอหยิบช้อนตัวเองขึ้นมาตักอาหารเข้าปากร่างสูงก่อนจะหันไปส่งสายตาเย้ยหยันแก่ร่างเล็กที่นั่งเงียบไม่ยอมพูดยอมจอเป็นเวลานาน"แก้วขอตัวนะ"เธอบอกเรียบๆ เดินไปทางห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาล้างความคิดฟุ้งซ่าน เขาไม่ใช่ของเธอตั้งแต่แรก ทำไมต้องหงุดหงิดด้วยนะ!"รับไม่ได้หรือไง!"คนตัวเล็กที่กำลังล้างหน้าอยู่ก็หันไปมองต้นเสียง ไม่ได้สนใจอะไรนึกว่าคนนั้นไม่ได้พูดกับเธอ แต่เสียงคุ้นๆนั่นทำให้เธอต้องหันไป"อ้าว =o=""นี่! ฉันพูดกับแกอยู่นะ นังทอม!!""ใคร? แก้วหรอ?"เธอตอบอย่างไร้เดียงสา แต่ความจริงแล้วอยากกวนประสาทศัตรูตัวฉกาจของเธอเท่านั้น เมื่อเห็นท่าไม่ดีจึงรีบออกจากห้องน้ำไป ไม่อยากมีเรื่อง"ทุกคน แก้วไปเดินเล่นทางนั้นนะ ถ้าหาไม่เจอก็โทรหาละกัน ^^"เธอยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินออกไปจากร้านอาหารด้วยท่าทีเหม่อลอย ทุกปัญหามีทางแก้ เธอเชื่ออย่างนั้นแต่...ปัญหาของเธอมีทางเดียวที่จะแก้ได้คือเธอต้องตัดใจ เพื่อไม่ให้มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องเจ็บ"คนสวย ~ เดินคนเดียวไม่เหงาแย่หรอครับ! ^o^""ไม่เหงา!"เธอตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้า ร่างสูงที่เดินผ่านมาถึงกับหน้าจ๋อย"เป็นอะไรไป?""ป่าว""แก้ว...""หยุดเรียกชื่อแก้วซักที หยุด! หยุดทุกอย่าง ได้ยินมั้ย!?! แก้วเบื่อที่จะต้องหลบๆซ่อนๆแบบนี้แล้ว! ฮึก...""ร้องไห้อีกละ"เขากอดปลอบเด็กขี้แงที่พอไม่ได้ดั่งใจอะไรก็เอาแต่ด่าว่าเขา เอาแต่ร้องไห้งอแง มุมที่สองคนยืนอยู่ตรงนี้ก็เป็นมุมเงียบ ไม่มีใครเดินผ่านไปมาเลยด้วยซ้ำ"แก้วจะกลับแล้ว""รีบหรอ?""รีบ!""อยู่ด้วยกันก่อนสิ""แก้วบอก...อื้อ! โทโมะ!! >__<"ยังพูดไม่ทันจบประโยคเขาก็สวมบทหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่จ้องจะเขมือบเจ้ากระต่ายน้อยน่ากินตรงหน้า ร่างเล็กถอยกรูด รีบยกมือห้ามเขา"อย่าเข้ามานะโว้ย!""ไหนๆเราก็อยู่ด้วยกันแบบนี้แล้ว... 'ทำอะไรกัน' ก็ดีนะ"คำพูดสองแง่สามง่ามทำเอาร่างบางเริ่มงง เขาหมายความว่าอะไรกันแน่ ตัวเธอเองยังไม่แน่ใจเลย แล้วหมาป่าหน้าหล่อก็ใช้จังหวะที่เธอกำลังครุ่นคิดกับประโยคแอบลามกของเขากระโจนใส่เธอจนเกือบล้ม ต้องเซถอยหลังไป"อ๊ากกก!! โทโมะบ้า! ปล่อยแก้วนะว้อยยย !! >O<"คนสวยโวยวายเสียงดัง ก่อนที่หมาป่าตัวใหญ่จะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เธออีกครั้ง มือเรียวประคองแก้มใสเอาไว้ เชยคางเล็กให้เงยหน้าขึ้นสบตาเขา เนื่องจากว่าเธอเอาแต่ก้มมองพื้น ไม่สบตาคนตรงหน้า"ปล่อยแก้วเถอะ""อ่า ปล่อยดีมั้ยนะ? ^-^""ดีสิ ดีมากกกกก!! ToT""ไปเดินเล่นตรงนั้นกันดีกว่า""ม่ายอาวว ~ TT^TT"เธอลากเสียงยาวบ่งบอกความต้องการว่าเธอไม่อยากไปไหนนอกจากกลับรีสอร์ท แต่ดูเขาจะไม่เชื่อ จึงกระตุกแขนเล็กให้เดินตาม"แก้ว...เคยแอบชอบเพื่อนสนิทหรือป่าว?""มะ ไม่เคยนะ (-_- )( -_- )( - / / /-)""แล้วทำไมต้องหันหน้าหนีด้วย?""ก็บอกแล้วไงว่าไม่เคยน่ะ!""ร้อนตัวชะมัด -3-""จะพูดอะไรก็พูด แก้วอยากกลับแล้ว""แต่โทโมะเคยนะ เราสนิทกันมาได้ 4-5 ปีแล้ว เอ๊ะ! หรือ 6 ปีนะ""6 ปีแล้ว""รู้ได้ไง รู้จักเพื่อนสนิทคนนั้นของโมะหรอ""ก็เดามั่วๆ -//-""อาจจะมากกว่านั้นมั้งจำไม่ได้ แล้วก็จำไม่ได้ด้วยว่ารู้สึกดีๆกับเพื่อนคนนั้นไปตอนไหน""เธอคงจะสวยมากๆ""ใช่ เธอสวยมากๆเลย สวยมากจริงๆ"น้ำเสียงและสายตาที่ดูจริงจังผิดปกติทำให้เธอหันไปมองเขา แล้วก็ดันเหลือบเห็นว่าตอนที่เธอมองดูคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่ง มองดูก้อนเมฆ มองดูวิวสวยๆ เขาแอบลอบมองเธออยู่"ทำไมไม่บอกความรู้สึกที่แท้จริงไปล่ะ""เพราะโมะมีแฟนแล้วไง""แล้วรักแฟนหรือป่าว""อาจจะรัก""อ้าว!""โมะลืมเธอไม่ได้หรอก แต่พอเจอกับแฟนก็เหมือนจะลืมได้...""...""แต่พอช่วงนึงที่เธอมีข่าวกับผู้ชายหลายคน โมะก็เริ่มหวงอีกครั้ง""...""คนแรกเป็นรุ่นพี่ที่ร่วมงานด้วยกัน ส่วนคนที่สองก็คือโมะ""...""คนที่สามนี่มาแรงเลย เป็นรุ่นพี่ที่อายุห่างกันมากๆ โมะเลยเป็นห่วงมากกว่าเก่าอีก""...(-_- )( >_<)""อยากรู้มั้ยว่าเป็นใคร?""ไม่ล่ะ มันเป็นเรื่องส่วนตัว...""โมะอยากให้แก้วรู้...แค่คนเดียว""อา บอกมาก็ได้""หลับตาก่อน""ทำไมอ่ะ""เอาน่า"ดวงตากลมโตค่อยๆหลับลง รู้คำตอบอยู่แก่ใจว่าผู้หญิงที่โชคดีที่สุดคนนั้นคือเธอ!"ลืมตาได้"เธอลืมตาขึ้นมา หวังว่าเขาจะมีเซอร์ไพรส์ของขวัญดีๆให้ แต่ไม่ใช่เลย เขาทำหน้าตายเหมือนซากศพเน่าๆจนเธออยากจะลุกขึ้นไปต่อยหน้าหล่อๆนั่นให้ยับไปเลย"จะให้แก้วหลับตาเพื่อ!?!""โมะยังไม่พร้อมที่จะบอกแก้วตอนนี้""วันหลังก็ได้""กลับกันเถอะ"ตกลงผู้หญิงคนนั้นที่เขาแอบรักใช่เธอหรือป่าวนะ อาจจะเป็นคนอื่น ซึ่งเดาไม่ออกเลยจริงๆ
--------------------------------------------------
รอปิดเทอมได้มั้ยรีดเดอร์ที่รัก??? T3T
ไม่มีเวลาอ่านหนังสือเลย
ขอโทษทุกคนด้วยน๊าาาา ~