Wanna Be Your Girl ต้องการแค่เธอ...เพื่อนรัก! {NC}

มาแล้ว

หายไปนานเลยขอโทษเด้อ ~ TT'

ขอให้ทุกคนสอบผ่านได้คะแนนเยอะๆ ได้เกรด 4 น๊าา ~

-------------------------------

..วันต่อมา..
"เล่นเกมส์กันมั้ย"
ป๊อปปี้เสนอเนื่องจากเห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้เริ่มน่าเบื่อเข้าไปทุกที เขื่อนกับเฟย์ที่เอาแต่หวานกันไม่แคร์สื่อ เคนตะก็ควงสาวสวยไม่ซ้ำหน้า โทโมะกับเบลล์ก็ทะเลาะกันแทบทุกวัน คิดแล้วอนาถจิต
"ดีสิ ><"
ฟางวิ่งเข้ามานั่งข้างๆร่างเล็กที่กำลังจะหลับแต่ก็ต้องตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
"เกมส์อะไรดี...ไอ้เขื่อน! เฟย์!"
จงเบเรียกเสียงดังเตือนสติ พูดจาอี๋อ๋อกันอยู่ได้ กลัวเขาไม่รู้หรือไงว่ารักกันมากน่ะ!!
"จับคู่กันก่อนดีกว่า พวกเรามีกัน 10 คนพอดีเลย"
เฟย์เสนอพร้อมกับหันไปหาแนวร่วม
"โอน้อยออกจับคู่ละกัน"
ผลที่ได้ดูไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่เลยจริงๆ ป๊อปปี้-เพื่อนเบลล์ เคนตะ-เบลล์ จงเบ-เขื่อน เฟย์-ฟาง โทโมะ-แก้ว
"ทำไมแก้วต้องได้คู่กับโทโมะด้วยอ่ะ!"
"ก็แก้วได้แบบนั้น ห้ามเรื่องมากนะจ๊ะ"
เคนตะหัวเราะร่าเริง เห็นสีหน้าของเพื่อนร่วมวงที่ยิ้มแก้มแทบปริอยู่ใกล้ๆก็ยิ่งมั่นใจว่าเขาไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อนเป็นแน่!
"จับคู่แล้วไง?!"
น้ำเสียงไม่พอใจของเบลล์ทำให้ทุกคนเริ่มเครียด เธอคงจะไม่พอใจที่ไม่ได้คู่กับแฟนหนุ่มหน้าหวานของเธอ เลยพาลโวยวายทุกคนไปด้วย
"แก้วคู่กับเคนตะก็ได้นะ..."
"ไม่ต้อง"
โทโมะบอกเสียงเรียบ ตัดปัญหาทุกอย่าง จ้องลึกเข้าไปในดวงตาแฟนสาวอายุมาก ส่ายหัวน้อยๆไม่ให้หล่อนแสดงกิริยาท่าทางที่ไม่สมควรออกมาให้เพื่อนๆของเขาได้เห็น ได้รับรู้ว่าเธอเป็นคนเช่นไร!
"กินทาโร่ดีมั้ย >O<"
"นั่นสิพี่ฟาง เฟย์ว่าก็ดีนะ! >__<"
สองศรีพี่น้องร่วมใจกันแสดงความเห็นที่ทุกคนก็ส่ายหัว เซย์โนกับเกมส์แอบปัญญาอ่อนแบบนี้ ดูไม่ยุติธรรมเลยกับคนอื่นๆที่จับคู่ได้ชายหญิงบ้าง ชายชายบ้าง พวกเธอสองคนเป็นพี่น้องกัน เล่นเกมส์นี้มันคงดูน่ารักอยู่แล้วแหละ แตกต่างจากคู่เขื่อนจงเบ เคนตะเบลล์หรือแม้กระทั่งป๊อปปี้กับเพื่อนเบลล์
"โหย~ คิดเกมส์ไม่ได้ดูคนอื่นเลยนะ"
แก้วว่าน้อยๆ ทำเสียงตัดพ้อ น้อยใจ แต่ดูเหมือนเกือบทุกคนจะตกลงปลงใจให้กับเกมส์นี้ ยอมทำท่าทางอุบาทว์ไม่เหมาะแก่เด็กน้อยอายุต่ำกว่า 13 ปี เพื่อที่จะได้เห็น 'เพื่อนที่เธอไม่รู้ใจ' เขาเขินกันเอง
"แก้วไม่เอา T__T"
"อย่าเรื่องมากน่า -_-*"
คนหล่อทำหน้าตาย แอบดีใจเล็กๆ
"ฉันไม่เล่นนะ ไม่มีทางเล่นเป็นอันขาด!"
เบลล์บอกเสียงแข็ง จูงมือเพื่อนสาวตัวเองแล้วเดินหนีไป กะจะให้ร่างสูงตามไปง้อ แต่ไม่มีทางซะหรอก หล่อนไม่รู้เลยว่านั่นคือการเปิดโอกาสให้แฟนหนุ่ม
"คนชนะเราจะมี้เกมส์พิเศษมาให้เล่น พร้อมกับตั๋วเครื่องบินไปกลับญี่ปุ่นที่เขื่อนเป็นคนจ่ายให้"
ทุกคนเริ่มฮือฮากับของรางวัลที่เขื่อนเสนอมา รีบไปเตรียมตัวก่อนที่จงเบจะเดินมาพร้อมกับทาโร่เส้นยาวๆ ผูกต่อกับ 4 เส้นได้ ระยะทางไม่ใช่น้อยๆเลยจริงๆ
"ใครทำขาดถือว่าแพ้ไปนะ"
"งั้นฉันกับเคนตะก็คู่กันน่ะสิ"
ป๊อปปี้บอกพร้อมกับหยิบเส้นทาโร่มาผูกต่อกัน แอบขี้โกงเล็กๆโดยการดึงทิ้งไปบ้าง แอบกินไปบ้าง ต่างจากคู่เด็ดที่คนหล่อเจ้าเล่ห์พยายามผูกให้ได้ปมเล็กๆเพื่อที่จะได้ไม่เสียเนื้อที่มากเกินไป อยากกินนานๆ อยากจ้องตาเธอนานๆ
"เริ่มเลยนะ"
ฟางบอกเสียงอู้อี้ก่อนจะรีบงับเส้นทาโร่เข้าปาก ตอนแรกก็ว่าจะกินช้าๆให้คู่โทโมะแก้วแซงไปก่อน เพราะรู้ดีว่าเกมส์พิเศษที่ว่านี่คืออะไร แต่มีรางวัลใหญ่มาล่อตาล่อใจแบบนี้ ไม่ยอมแพ้แน่ๆ!
"งึมๆ อ่า"
เหมือนเขื่อนกับจงเบจะพยายามพูดให้รู้เรื่องแต่ก็ทำไม่ได้ ทางเดียวคือรีบกินเพื่อที่เขื่อนจะได้ไม่ต้องเสียเงินค่าตั๋วเครื่องบิน
"เฮ้ย! ขาดได้ไงวะ!"
เคนตะโวยวายเสียงดังจนคู่อื่นๆหันมามอง อยู่ๆป๊อปปี้ก็งับเส้นทาโร่ให้ขาด เพราะคงไม่อยากจะเอาหน้าไปใกล้ๆเพื่อนร่วมวงมากๆหรอก ไม่ได้รังเกียจ แต่แค่กลัวฟ้าผ่าก็เท่านั้น!
"ป๊อปๆ ดูคู่ไอ้โมะสิวะ"
เคนตะสะกิดเรียกป๊อปปี้ให้ดูคู่เด็ด โทโมะนี่กินเร็วเอามากๆ เหมือนอยากจะจู่โจมริมฝีปากอวบอิ่มของอีกฝ่ายเร็วๆ แต่ร่างเล็กนี่สิ แทบจะไม่ขยับปากไปไหนเลย เอาแต่ทำหน้าร้องไห้ หันกลับมาดูคู่เขื่อนจงเบบ้าง ดูเหมือนเขื่อนจะเริ่มท้อทันทีที่เห็นคู่พี่น้องนีระสิงห์ที่กินไวอยากกับยัด!
"ฉันยอมแพ้เลยอ่ะ T^T"
จงเบเบ้ปากน้อยๆหันไปมาระหว่างคู่พี่น้องและคู่เด็ดที่รอคอย เฟย์แอบเหลือบมองคู่โทโมะแก้วที่อีกนิดเดียวก็จะหมดแล้ว แต่แก้วยังคงอิดออด ไม่ยอมรีบกิน สองพี่น้องจึงลดความเร็วรออีกคู่ก่อน
ใบหน้าหล่อเคลื่อนเข้าหาใบหน้าสวยอย่างรวดเร็ว หน้าห่างกันแค่ไม่กี่เซ็นเท่านั้น จนในที่สุดร่างบางที่ก้มหน้างุดก็ต้องเงยขึ้นมองอีกคนอย่างตกใจไม่ใช่น้อย เมื่อมือใหญ่แตะเบาๆที่เอวบางของเธอ ลูบไล้อย่างจงใจแกล้ง เธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะตกใจหนักกว่าเก่าเมื่อมืออีกข้างเลื่อนขึ้นมาประคองแก้มใส เอียงคอน้อยๆเพราะจมูกเริ่มชนกันแล้ว ก่อนสายตาคมจะจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมที่มีแต่ความใสบริสุทธิ์ ซึ่งต่างจากเขามากเลยทีเดียว แก้วรีบหลับตาลงด้วยความเขินอาย ใบหน้าแดงซ่าน ร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัว
"เฮ้ย!! O[____]O"
"O__o"
ทุกคนหน้าเหวอไปตามๆกัน ไม่คิดว่าร่างสูงของเราจะกล้า หน้าด้านได้ถึงเพียงนี้ เขากินเส้นทาโร่จากปากเล็กก่อนจะแนบริมฝีปากบางแดงของตัวเองลงกับริมฝีปากเล็กสีชมพู ดูดดื่มกับริมฝีปากเล็กโดยไม่สนใจว่าเธอจะทุบ จะตีเขาอย่างไร เวลาผ่านไปเนิ่นนาน เขายังไม่ยอมปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระ ยังคงบดจูบลงบนริมฝีปากสีสวยอย่างอ่อนโยน แผ่วเบาแต่ลึกซึ้ง และร่างสูงก็ต้องยอมถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง เสียดาย
พลั่ก!
คนสวยผลักคนตรงหน้าออก วิ่งเข้าไปกอดเฟย์ฟางที่ยืนอึ้งอยู่ ก่อนจะใช้หลังมือถูริมฝีปากตัวเอง หลายคนอาจจะงงๆว่าเฟย์ฟางกินหมดแล้วหรอ จริงๆก็หมดแล้วแต่ก็ช้ากว่าคู่พระนางของเรา ตั้งใจจะมาดูฉากเลิฟซีนจัดหนักที่ร่างสูงได้มอบให้เป็นของขวัญ ตั๋วเครื่องบินอะไรนั่นคงไม่อยากได้กันแล้วล่ะ
"เอ่อ...เรามาเข้าเรื่องดีกว่านะทุกคน เลิกอึ้ง! เกมส์ต่อไปที่คิดไว้ก็คือ..."
"คือ...เกมส์กินสตอร์เบอร์รี่คร้าบบบบ !!!"
เขื่อนกับเคนตะผลัดกันเป็นพิธีกร แค่ได้ยินชื่อนางเอกก็แทบจะเป็นลม
"อะ อะไรนะ!!! O / / / O"
"อีกแล้วหรอเนี่ย -//-"
ร่างสูงหันมองคนโดนจูบเมื่อกี้แล้วอมยิ้ม ลากเก้าอี้ตัวนึงมาวางไว้กลางวงก่อนที่ตัวเองจะไปนั่งลงคาบสตอร์เบอร์รี่เอาไว้ ร่างเล็กวิ่งไปหลบหลังเขื่อนเพื่อขอความช่วยเหลือแต่เปล่าเลย เธอวิ่งไปให้โดนจับโดยแท้
"ไม่เอา TT{}TT"
"น่าแก้ว ขำๆ"
"แค่เมื่อกี้แก้วก็...Y / / / Y"
เฟย์ฟางช่วยพูดให้ก่อนที่ร่างเล็กจะเดินไปกลางวง ค่อยๆโน้มตัวลงไปหาร่างสูงที่นั่งรออยู่แล้ว แต่ก็โดนมือหนารั้งแรงๆให้ปลิวลงมานั่งบนตักเขา ร่างเล็กดิ้นน้อยๆอย่างไม่ยอมแพ้แก่โชคชะตาที่ไม่รู้ว่าเล่นตลกอะไรถึงได้แกล้งให้เธออับอายไปถึงวงตระกูลแบบนี้
"ปล่อยนะ! > / / / <"
"เร็ว!"
เขาบอกเสียงอู้อี้ก่อนจะโอบเอวเล็กไว้ ร่างบางโอบลำคอแกร่งไว้ก่อนจะค่อยๆยืดตัวขึ้นไปคาบสตอร์เบอร์รี่จากเขามา แต่ผิดคาด! เขาก็โน้มหน้ามาหาเธอเช่นกัน นั่นทำให้ผิวบางที่ริมฝีปากสัมผัสกันโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอจึงรีบแก้ปัญหาโดยการกัดครึ่งทันที ให้เขาครึ่งหนึ่งเธอครึ่งหนึ่ง ก่อนจะรีบวิ่งไปกอดเขื่อนดับความเขินอาย
"อ่า วันนี้พอแค่นี้แหละ กลับห้องกันเถอะ"
ร่างสูงรีบบอกก่อนจะคว้าข้อมือเล็กของคนสวยนิสัยห้าวแล้วเดินกลับห้องไปพร้อมๆกัน ทันทีที่ถึงหน้าห้องเขาก็ดึงร่างเล็กเข้าห้องตัวเองไปด้วย
"ปล่อยแก้ว! >()<"
"ขอโทษนะ..."
"อือ แก้วไป...ว้ายยยย ~ !! >___<"
ร่างบางร้องตกใจ เมื่อหน้าของตัวเองกระเด็นเข้าไปปะทะกับแผงอกกว้างจังๆ โทโมะกอดเธอไว้หลวมๆ โน้มหน้าลงมาใกล้ๆจนลมหายใจอุ่นรินรดต้นคอขาวของเธอ
"อยู่กับโมะนะ"
"บ้าเหอะ! -///-"
"แค่คืนนี้คืนเดียว -3-"
"แฟนตัวเองก็มี ทำไมต้องทำแบบนี้กับแก้วด้วย!"
"ก็ไม่ได้รักแฟน...รักคนอื่น"
"มาบอกแก้วทำไม! ><"
"นึกว่าจะอยากรู้"
"แก้วบอกหรอว่าอยากรู้น่ะ!"
"ไม่เถียงด้วยละ นอนเลยละกัน ไม่ต้องอาบหรอกน้ำน่ะ"
เขาตีหน้าขรึมดึงเธอให้ล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง ซุกซบใบหน้าหล่อเหลาลงบนหน้าอกน้อยๆของเธออย่างละลาบละล้วง
"นี่! O//O"
เธอรีบดันตัวเขาออก แต่ยิ่งดันเขาก็ยิ่งกอดแน่น ซุกใบหน้าเข้าระหว่างอกอิ่มสองข้างทันที คนโดนกระทำก็ร้องห้ามไปเถอะ เขาไม่ฟังหรอก
"โทโมะ! ^O^"
เบลล์เปิดประตูพรวดพราดเข้ามา นั่นเป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างสูงกำลังแกล้งคนตรงหน้าด้วยการขึ้นคร่อมเธอไว้
"กรี๊ด!! นี่มันอะไรกัน!"
หล่อนผลีผลามเข้ามาเงื้อมือจะตบร่างเล็กแต่เขาขวางไว้ ก่อนจะลากร่างบางเปิดประตูห้องเธอแล้วกระซิบบางอย่าง
"ขอโทษที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย ไปนะ"
เขาดันเธอเข้าห้องไป เดินหนีไปเรื่อยๆจนแน่ใจว่าแฟนสาวตามไม่ทัน จึงเดินต่อไปที่ผับใกล้ๆที่พัก
.
.
.
"ม่ายเมาโว้ย ~"
ร่างสูงที่ดื่มมานานเริ่มเมาแอ๋ ไม่ยอมกลับ เพื่อนๆที่เห็นว่าออกมานานแล้วเริ่มเป็นห่วงจึงมาตามก็เจอเขาเดินโซเซอยู่หน้าผับ
"น้องเอาอีก เอิ๊ก~ พี่บอกว่าเอาอีกไง"
เขายื่นแก้วของตัวเองให้กับพนักงานแต่เพื่อนๆส่ายหัวบอกขู่เสียงแข็ง
"ถ้าน้องเสิร์ฟให้มันพี่แจ้งตำรวจแน่ น้องอายุเท่าไหร่กันถึงได้มาทำงานแบบนี้"
"หนูมาทำงานพิเศษค่ะ"
เด็กสาวพูดไปเหงื่อแตกไป โดนเขื่อนถามนู่นถามนี่จนต้องขอร้องว่าไม่ให้แจ้งตำรวจ
"โอเคพี่ไม่แจ้งละ ห้ามเอาให้มันอีกรู้มั้ย?"
"ค่ะพี่"
เธอรับปากดิบดีก่อนจะไปบริการลูกค้าคนอื่นๆ
"โทรตามพี่เบลล์หน่อยสิวะ"
ป๊อปปี้บอกอย่างลืมตัว ลืมไปหรือป่าวว่าเขาไม่ต้องการให้แฟนสาวมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตเขามาก
"แก้ววว ~ อยู่ไหน แก้ว"
"ฉันว่าเราโทรตามแก้วดีกว่านะ"
จงเบกดเบอร์ร่างบางรีบบอกวีรกรรมของเพื่อนตัวเองไป แล้วพากันกลับ เพราะพวกนี้จะโดนร่างสูงวิ่งไล่ตื้บอยู่แล้ว
"ทำไมทำแบบนี้!"
"แก้ว"
เขาสร่างเมาทันทีที่รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นใคร
"มาที่นี่ได้ยังไง มันมีแต่ผู้ชายนะ"
"ก็มาตามหาผู้ชายไง"
"เดี๋ยวโมะกลับนะ แก้วกลับไปก่อน"
"ไม่! กลับด้วยกันเดี๋ยวนี้!"
เธอสั่งเสียงเฉียบขาด แต่ร่างสูงก็ยังคงขอร้อง เขานั่งดื่มไปสักพักเกือบสองชั่วโมงได้ ร่างบางเริ่มทนไม่ไหว ตะโกนด่าเสียงดัง
"แอบมีอีหนูที่นี่หรือไงถึงไม่ยอมกลับน่ะ ลูกรออยู่รู้บ้างสิ!"
เธอแต่งเรื่องแกล้งเขาให้อับอาย หลายคนในร้านเริ่มมองเขาในทางที่ไม่ดี แอบมีชู้ขนาดที่ภรรยาก็สวยเกินกว่าจะทิ้งได้ลง
"ไม่มีครับ แต่โทโมะ..."
"ไม่สนแล้ว!"
เธอเดินหนีทำให้เขาต้องเดินตาม จะสั่งให้เขาเดินให้ตรงทางยังทำไม่ได้เลย เขาเดินเซไปเซมาจนเธอต้องไปช่วยพยุง แต่คนเมาที่แกล้งเมาก็เริ่มสร่าง แอบลวนลามคนตรงหน้าอย่างตั้งใจ
"ไอ้โรคจิต! >[]<"
เธอด่าเสียงดังเมื่อมือหนาตะปบเข้าที่หน้าอกของเธอ ไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินขนาดนั้นแต่มือมันไปเองนี่สิ ร่างบางรีบปัดมือใหญ่ออกก่อนจะลากเขามาจนถึงห้อง
"คนอะไรหนักเป็นบ้าเลย! =3="
เธอค่อยๆวางเขาลงบนเตียงใหญ่อย่างนุ่มนวล แต่กลิ่นแอลกอฮอล์ไม่พึงประสงค์ทำให้เธอรีบไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กกับกะละมังใส่น้ำอุ่นมาเช็ดตัวเขาทันที แกะกระดุมไปก็หลับตาไป แผงอกกว้างที่เธอไม่เคยจะตั้งใจมองมันจริงๆซักที ได้แต่เขินอายกับความเซ็กซี่เล็กๆของเขา
"ทำอะไรน่ะแก้ว"
เขาลุกขึ้นมาจับมือเล็กที่กำลังจะเช็ดตัวเขาเอาไว้ ถ้าคืนนี้เกิดอะไรขึ้นไป จะโทษเขาไม่ได้นะ เพราะเธออยู่ในที่ของเขาเอง
"แก้วตัวหอม ~"
"อ๊ายยย! ยะ อย่านะ!"
เธอรีบร้องห้ามเมื่อท่อนแขนแข็งแกร่งรั้งเธอให้ขึ้นมานั่งบนตักเขา ไออุ่นจากอกกว้างแผ่เข้าสู่แผ่นหลังเนียนที่มีเพียงแค่เสื้อยืดตัวบางๆปกปิดช่วงบนเอาไว้ จมูกโด่งกดลงบนซอกคอหอม ไล้วนแกล้งกระต่ายตัวน้อยให้แตกตื่นก่อนมือหนาจะละลาบละล้วงเข้าไปในเสื้อยืดตัวบางที่เธอสวมใส่
"อือ โทโมะ..."
ไม่นานเธอก็เปล่งเสียงอันน่าอับอายออกมา ไม่ได้ตั้งใจจะร้องออกมาแต่เขาก็เอาแต่ลูบไล้หน้าท้องแบนราบ ลูบขึ้นลงที่ต้นแขนขาวก่อนจะค่อยๆเลิกเสื้อตัวบางขึ้นไปกองอยู่ที่หน้าอก

-----------------------------------

ปล่อยให้ค้าง -3-

อยากแกล้งรีดเดอร์เล่น 555555

เดี๋ยวสอบเสร็จวันที่ 15 อ่า

วันที่ 16 จะไปหาเคโอ ~

อาจจะอัพวันนั้นนะ ><