Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?

Chapter 14.
 
     เกือบจะถึงบ้านแล้วล่ะ แต่ผมแวะซื้อของใช้ที่จะต้องไปทะเลพรุ่งนี้ด้วย เลือกซื้อของอยู่พักใหญ่ผมก็ไปจ่ายตังค์ ได้กลับมาทั้งของใช้ของกิน ขนมเยอะแยะมากมายผมซื้อไปฝากยัยแห้งต่างหากไม่ได้ซื้อไปกินเองหรอก
“ว้าว บ้านพี่โทโมะสวยจังนะค่ะ”พอขับรถมาอีกสักหน่อยก็มาถึงบ้าน แล้วเกลก็พูดออกมา และผมทั้งสองก็เดินเข้ามาในบ้านโดยมีแม่บ้านช่วยถือของด้วย
“ป้าครับช่วยจัดห้องให้เธอด้วยนะครับ”ผมพูดกับแม่บ้านให้จัดห้องให้เกล
“ค่ะคุณหนู”แม่บ้าน
“ธาม~~ ทำไมยังไม่นอนอีกห๊ะ!!”ผมถามธามไทที่นั่งเล่นเกมอยู่ห้องนั่งเล่น ผมดูเวลาซึ่งมันก็บอกว่า 22:07 น. แล้ว
“ชู่ว์~ เบาๆสิ”ธามไทพูดแล้วชี้นิ้วไปทางโซฟาตัวยาว และพบก็พบกับร่างของแก้วที่นอนหลับอยู่
“หึ้ม! ทำไมถึงได้ใส่สั้นขนาดนี้เนี่ย”ผมพูดพลางถอดแจ๊ตเก็ตของผมออกแล้วเอาไปคลุมที่ขาของเธอ
“พี่ นี่ใครเนี่ย”ผมละออกจากแก้ว แล้วมองไปตามนิ้วขอองธามไท
“นี่เกล ลูกสาวเพื่อนแม่ไง เกลนี่ธามไทน้องชายพี่”ผมแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอค่ะ”เกลถาม
“เป็นแฟนพี่ชายฉัน”ส่วนนี่ไอ้ธามมันพูด- -
“จริงหรอค่ะ”
“ครับ”ผมไม่ได้ปฏิเสธอะไรนั่นก็ทำให้ไอ้ธามมันยิ้มชอบใจ แปลกแหะแล้วทำไมผมถึงไม่ปฏิเสธไปล่ะ
“เออ! พี่เตรียมของไว้ยังไปอาทิตย์หนึ่งนะ”
“เตรียมแล้ว”ผมตอบไป เพราะผมเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วเพราะคิดว่าหยุดยาวอย่างนี้แก้วก็คงจะต้องไปนานๆหน่อย แล้วก็เป็นไปตามที่ผมคิดเอาไว้
“อ่อ ฝากอุ้มพี่แก้วไปส่งที่บ้านด้วยนะ ส่วนเธอมานี่”ธามไทพูดกับผม แล้วลากเกล ออกไป ซึ่งเกลก็ร้องโวยวายซะลั่นบ้าน น่ารำคาญจริง - -*
“เฮ้อ~ ยัยแห้งเอ้ย”แล้วผมก็จัดการอุ้มร่างของแก้วขึ้นมา ตัวเบาจัง
   ผมเดินมาที่ประตูที่อยู่ด้านข้างเพราะจะได้ไม่ต้องเดินไกล พอมาถึงก็เห็นประตูเปิดอยู่ และตอนมาแก้วก็คงจะมาทางนี้เช่นกัน
“อ้าว คุณโทโมะ ทำไมถึงได้อุ้มคุณหนูมาแบบนั้นล่ะค่ะ”พอเข้ามาในตังบ้านแม่นมของแก้วก็เอ่ยถาม
“แก้วเผลอหลับที่บ้านผมน่ะครับ”
“ค่ะ นมฝากคุณหนูด้วยนะค่ะ”
“ครับ”ผมพูดแค่นั้นแล้วอุ้มแก้วขึ้นมาบนห้อง แล้วผมก็ค่อยๆว่างร่างของเธอลงเบาเตียงอย่าเบามือเพราะเกรงว่าคนที่หลับอยู่จะตื่นขึ้นมาซะก่อน อุ้มนานๆก็หนักเหมือนกันนะเนี่ย
“ฝันดีนะ”ผมพูดออกมากับร่างที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง น่ารักชะมัด
แชะ
และผมก็หยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมาถ่ายรูปแก้วตอนที่เธอหลับ
อื้อ ~ เธอคลางออกมาแต่ก็ไม่ตื่น สงัสยจะเป็นเพราะแสงแฟลชที่รบกวนการนอนของเธอละมั้ง ไปดีกว่า แล้วผมก็หันหลังกลับไป แต่! สายตาของผมก็ดันไปเห็นอะไรบ้างอย่างอยู่บนโต๊ะของแก้ว ของดูหน่อยน๊า
ผมหยิบการ์ดสีส้มใบหนึ่งขึ้นมาอย่างถือวิสาสะ การ์ดตกแต่งด้วยไอเทมรูปดาวและดอกไมแล้วยังมีรูปผมก็แก้วอีกด้วย เปิดดูหน่อยล่ะกัน
        โมะเม๊ะเรื่องเมื่อวานแก้วขอโทษนะ 
        ก็แก้วไม่ได้ตั้งใจจะพูดถึงพูดถึงเธอ
        แต่ปากมันดันไปก่อนความคิด
        อย่าโกรธแก้วเลยนะ แก้วขอโทษดีกันนะ
                                 KAEW.
แก้วเขียนการ์ดขอโทษผมหรอเนี่ย ที่จริงผมก็ไม่ได้โกรธเธอหรอกนะ แต่แค่แกล้งไปก็แค่นั้นเอง ผมไม่อยากให้เธอพูดถึงพิมอีก ผมอยากจะลืมพูดหญิงคนนั้น
ผมว่าผมควรกลับบ้านตัวเองได้แล้วนะ - -* จุ๊ฟ~ ผมเดินมาจุ๊ฟที่ปากของแก้วเบาๆก่อนที่ผมก็ปืนระเบียงจากห้องแก้วข้ามไปที่ห้องของแต่ผมก็ไม่ลืมที่จะหยิบการ์ดติดมือมาอีกด้วย
End Tomo is talk
 
        ฮ้าว~~  เอ๊ะ! ฉันมาอยู่บนห้องได้ไงเนี่ย เมื่อคืนจำได้ว่าเผลอหลับอยู่ที่บ้านของโทโมนี่นา แถมเมื่อคืนยังรู้สึกแปลกๆเมื่อโดนจูบเลย ฝันอีกแล้วล่ะสิยัยแก้วเอ้ย
อ้ากกก’ 07:30 น. พอสายตาเหลือบไปเห็นนาฬิกาก็ต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปในทันที
“วู้วว~ สายแล้วๆ”วันนี้ฉันแต่งตัวด้วยชุดเอี๊ยมกระโปรงยาวสีน้ำตาล ช่วงเอวแต่งด้วยกระดุมสีดำ กระโปรงยาวห้าส่วน เสิ้อข้างในเป็นเสื้อแขนกุดสีขาว ที่ฟางบังคับให้ฉันใส่  อ่า ต้องรีบแล้ว เฮ้ย! การ์ดฉันหายไปไหนเนี่ย พอจะมาหยิบการ์ดที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดันไม่เจอ หายไปไหนนะ ถามแม่นมดูดีกว่า  ว่าแล้วฉันก็รีบลงมาจากบนห้องโดยไม่ลืมถือกระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วย
“แม่นมค่ะ เห็นการ์ดสีส้มที่ห้องแก้วบ้างมั้ยค่ะ”ฉันวางกระเป๋าไว้ที่ชานบันไดแล้ววิ่งตัวปลิวเข้าไปในห้องครัวแล้วก็เจอแม่นมที่ห้องครัวจริงด้วยๆ
“อยู่ที่โต๊ะในห้องคุณหนูไงค่ะตอบนมไปจัดกระเป๋าให้ยังเห็นอยู่”อ้าว ถ้าแม่นมไม่ได้เก็บไปแล้วมันหายไปไหนเนี่ย
“ค่ะ”ฉันพูดแล้วหันหลังเดินออกมาจากห้องครัวแล้วไปลากกระเป๋าเสื้อผ้าด้วยใบหน้าที่แสนเศร้า(?)
“แก้ววววว”พอฉันกำลังจะเดินผ่านห้องนั่งเล่นเสียงใครไม่รู้เรียกฉันขึ้นมาฉันก็เลยต้องเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น และก็พบสิ่งมีชีวิตหนึ่งชนิดและมีทั้งหมดห้าตัว เอ้ย ห้าคน มีโทโมะ ธามไท ฟาง ป๊อปปี้ และผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้นั่งอยู่ข้างๆโทโมะ เฮ้อ ยิ่งเห็นหน้าเขาฉันก็ยิ่งเศร้า
“พี่แก้วแต่งตัวแบบนี้น่ารักเป็นบ้าเลย”ธามไทพูด
“จิ๊ ยังกับกระเทย”ยัยบ้านี่ใครว่ะ
“สวยกว่าเธอแล้วกัน”ธามไท
“อืม ขอบใจ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหงอยๆ
“แก้วเป็นไรว่ะ ทำเสียงซะหงอยแถมดูทำหน้าเข้าดิยังกับทำของสำคัญหายไปงั้นแหละ”ขอบคุณป๊ออปี้ - -* นายพูดถูกทุกอย่าง
“อืม”ฉันตอบสั้นๆ
“ไม่เอาน่า เรารีบไปกันดีกว่านะ”และฟางก็พูดขึ้น และทุกคนก็เห็นด้วย
บนรถ ซึ่งเป็นรถของที่บ้านฉัน - -* ฉัน ฟาง และยัยบ้า (ได้ยินว่าเขาชื่อเกลนะ) ขึ้นมารอบนรถ ส่วนผู้ชายก็ขนของขึ้นรถ ฟางนั่งด้านหน้าข้างคนขับซึ่งคนขับก็คือ
ป๊อปปี้ ฉันนั่งแถวถัดจากคนขับ และยัยบ้าก็นั่งแถวถัดจากฉัน ตอนนี้ป๊อปปี้ขึ้นมาประจำที่นั่งแล้ว - -* เหลืออีกสองคนที่ยังยืนรอฤกษ์อยู่หรือไง
“ผมขึ้นก่อนนะพี่”ธามไทพูดโดยที่ไม่รอคำตอบก็กระโดดขึ้นรถมาแล้ว แถมยังไปนั่งเบาะด้านหลังอีก อย่างงี้ฉันก็ต้องนั่งกับโทโมะน่ะสิ นั่นไง ยังไม่ทันขาดคำโทโมะก็นั่งแหมะอยู่ข้างๆฉันแล้ว
“นี่นายมานั่งข้างฉันทำไมย่ะ”ยัยบ้าเริ่มโวยวาย - -*
“เฉยๆ”ธามไทพูดแล้วทำหน้ากวนแล้วหยิบไอพอดขึ้นมาฟังเพลง - -*
“ป๊อปออกรถเลย เลท’โก”ดูยัยฟางจะตื่นเต้นมากกว่าฉันเสียอีกนะ
“ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นล่ะ”โทโมะถามพร้อมกับเอานิ้วมาเขี่ยๆที่แก้มฉันอีก
อ้ากก’ หน้าฉันจะร้อนไปไหนเนี่ย
“ของหาย”ฉัน
“หรอ แล้วคิดว่าใครเอาไปล่ะ”ถามบ้าอะไรของเขาว่ะ
“ถามไม่คิด จะไปรู้ได้ไงเล่า ธะ....”ฉันพูดกับโทโมะแล้วกะว่าจะหันไปถามธามสักหน่อยแต่ดันมาหลับซะก่อน - -*
 
___________________________________________________________________________________
โอ๊ะ โทโมะขโมยการ์ดของแก้วไปซะแล้ว
แถมยังขโมยจูบแก้วอีกต่างหาก นิสัยไม่ดีเลยจริงๆ - -*
เจอกันใหม่ตอนหน้านะครับ นะคร้าบบบ [ฟอ'เฟิร์น]