Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?

Chapter 13.

“นั่นมันโทโมะหนิ ว่าแต่มากับใครนะ”ฟางพูด

“เดี๋ยวป๊อปไปดูดีกว่า”ป๊อปทำท่าจะลุกขึ้น

“ไม่ต้องไปหรอกป๊อป”ฉันพูดขึ้นเมื่อป๊อปจะเดินไป

“ทำไมละแก้ว”ป๊อปปี้

“จะไปขัดความสุขเขาทำไมล่ะ”ฉันพูดขึ้น

“แก้ว โอเคนะ”ฟางถาม ทำไมต้องถามแบบนี้ด้วยว่ะ

“แก้วโอเค ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”ฉันพูด

“กลับกัน”อ้าว อะไรเนี่ย

“ทำไมล่ะฟาง ยังทานไม่หมดเลยนะ”ป๊อปพูด นั่นสิยังทานไม่หมดเลย

“ฟางกลัวว่าจะเห็นน้ำตาของใครสักคน”ฟางพูด อะไรเนี่ย งง นะ หรือว่าฟางจะรู้

“อะไรเนี่ยฟาง ป๊อปงงนะ”ฉันก็งง

“ใช่มั้ยแก้ว”โอ้ย งง

“อะไรเนี่ยฟางแก้ว งง ไปหมดแล้วนะ พูดอะไรก็ไม่รู้”

“แก้วไม่รู้แต่ฟางรู้”รู้ บ้าแล้ว

“รู้เรื่องแก้ว ?”ฉันถาม

“ใช่ หรือว่าจะให้บอกป๊อปด้วยล่ะ”เฮ้ย! บอกไอ้หมีไม่ได้นะ

“เอ่อ..กลับบ้านกัน”ฉันพูด

“อะไรเนี่ย บอกป๊อปบ้างสิ”

“ไม่มีอะไรหรอกหมี กลับได้แล้วนะแก้วเหนื่อยแล้วพรุ่งนี้ก็ต้องเดินทางด้วย”ฉันพูดหาข้ออ้างเพื่อที่จะให้ป๊อปพากลับบ้าน ฉันแอบเห็นฟางยกยิ้มที่มุมปากด้วยล่ะ น่ากลัวชะมัด

“เออๆ ก็ได้”ฉันวางเงินค่าอาหารไว้ที่โต๊ะแล้วถือถุงอะไรมากมายเดินตามป๊อปปี้เลยฟางที่เดินมาก่อนหน้านั้นแล้ว

“โอ้ย~~”ใครชนฉันว่ะเนี่ย ขอให้มือก็กระจัดกระจายไปหมด

“ขอโทษครับ เป็นอะไรมั้ย”ฟังจากเสียงแล้วน่าจะเป็นผู้ชาย - -*

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่กราฟฟ”ฉันพูดพลางเงยหน้าขึ้นจนเห็นใบหน้าของคนที่เดินชนฉันนั้นก็คือพี่กราฟญาติห่างๆของฉันเอง

“แก้วเองหรอ แล้วเป็นอะไรมั้ยล่ะ”พี่กราฟถามฉัน

“แก้วไม่เป็นอะไรค่ะ ว่าแต่มากับใครค่ะเนี่ย”

“มากับเมย์น่ะ นั่นไงเดินมานู่นแล้ว เมย์ๆทางนี้”แล้วพี่กราฟก็เลือกพี่เมย์แฟนสาวของตัวเองมา

“สวัสดีค่ะพี่เมย์”ฉันพูดพร้อมกับยกมือไหว้

“สวัสดีค่ะน้องแก้ว J”พี่เมย์พูดแล้วพร้อมกับยิ้มให้

“แก้ววว~ ทำอะไรอยู่เนี่ยช้าจัง”อ่า ฟางพูด สงสัยฉันจะลืมไปว่าสองคนนั้นรออยู่

“ขอโทษทีฟาง พอดีเจอพี่กราฟก็เลยหยุดคุยกันนิดหน่อย”ฉันบอกฟาง

“สวัสดีค่ะพี่กราฟ พี่เมย์”ฟางพูด พี่สองคนไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่ยิ้มให้

“แก้วไปก่อนนะค่ะ บ๊ายบาย”ฉันพูดแล้วโบกมือให้ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับฟาง เพราะป๊อปปี้ได้ไปประทับรอที่รถเรียบร้อยแล้ว

“มาแล้ววว”เมื่อมาถึงฟางก็ตะโกนออกมา - -

“ขึ้นรถสิ นี่ก็เย็นแล้ว”ป๊อปบอก แล้วเราก็ขึ้นรถไป

.

.

.

“บ๊ายบาย พรุ่งนแปดโมงเจอกันที่บ้านแก้วนะ”ฉันบอกฟางและป๊อป

“จร้าๆ เข้าบ้านไปได้แล้วแก้ว”ฟางบอก

“คร้าบบบ”ฉันพูดเสร็จก็เดินเข้าบ้านไป เฮ้อ กว่าจะถึงบ้านก็ปาเข้าไปหนึ่งทุ่มกว่าๆก็รถติดมากน่ะสิ มาถึงช้าเลยกระเป๋าก็ยังไม่ได้จัด

“คุณหนูกลับมาแล้วหรอค่ะ ซื้ออะไรมาเยอะแยะค่ะนั่น”พอเดินเข้ามาในบ้านแม่นมก็เอ่ยถาม

 “ซื้อของจะไปทะเลพรุ่งนี้”ฉันพูด

“จะไปกี่วันค่ะซื้อมาซะเยอะเชียว”

“ประมาณอาทิตย์หนึ่งค่ะ แม่นมไปกับแก้วมั้ยค่ะ”ฉันถามแม่นม

“ไม่หรอกค่ะคุณหนู นมอยู่ดูแลบ้านดีกว่าค่ะ”แม่นมพูด

“เอิ่ม ก็ได้ค่ะ ไว้แก้วจะซื้อของมาฝากนะค่ะ”ฉัน

“ขอบคุณค่ะคุณหนู นมว่าคุณหนูเอาของไปเก็บดีกว่านะค่ะ เดี๋ยวนมจะไปจัดกระเป๋าให้”แม่นม

“ค่ะแม่นม จุฟ”ฉันพูดแล้วหอมแก้มแม่นมไปทีหนึ่ง แล้วเดินขึ้นมาบนห้อง

พอมาถึงห้องฉันก็โยนของทุกสิ่งอย่างลงบนเตียง

“หึ้ม โทโมะยังไม่กลับอีกหรอเนี่ย ไฟที่ห้องไม่เห็นเปิดเลย”ฉันพูดกับตัวเองเมื่อหันไปมองบ้านข้างๆ

“ไปอาบน้ำดีกว่า”

20 นาทีผ่านไป

ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดนอนของฉันที่วันนี้เปลี่ยนมาใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดตัวใหญ่

“อ่า~ไปบ้านนั่นสักหน่อยดีกว่า”ว่าแล้วฉันก็เดินลงมาข้างเพื่อที่จะไปบ้านโทโมะ

ไปประตูข้างล่ะกัน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเดินไกล

“ธามไท~~~”พอเดินเข้ามาในบ้านฉันก็ตะโกนเรียกธามไทที่ตอนนี้ไม่รู้อยู่ไหน

“อ้าว หวัดดีพี่”ธามไทพูดพร้อมกับหอบอะไรอยู่ไม่รู้

“อะไรอ่ะ”ฉันถาม

“ขนม” - -

“ไปนั่งในห้องนั่งเล่นดีกว่านะ”ธามไทพูดและฉันก็เดินตามไป

“ทำอะไรอยู่เนี่ย ทำรกจัง”ฉันถามออกไปเพราะสภาพห้องนั่งเล่นที่แสนสะอาดตอนนี้มันเหมือนกองขยะซะเหลือเกิน

“เล่นเกมกินหนม”ตอบแบบไม่คิดเลยนะ

“เฮ้อ แล้วโทโมะไปไหนล่ะ ไม่อยู่บ้านหรอ”ฉันถามไปเพราะรู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่อยู่

“เห็นบอกว่าจะออกไปรับลูกสาวเพื่อนคุณแม่น่ะ นี่ก็ไปนานแล้วนะทำไมยังไม่กลับอีกเนี่ย”ธามไทบอกฉันพร้อมกับบ่นให้พี่ชายตัวเอง

“อื้ม ช่างเขาเถอะ ว่าแต่เราเตรียมของยัง”ฉัน

“เตรียมไว้แล้วล่ะ”ธามไทพูดกับฉันทั้งที่หน้าก็ยังจ้องเกมอยู่ส่วนฉันก็นั่งกินขนมของธามไท - -

Tomo is talk

        ตอนนี้ผมยังไม่ทันจะได้กลับบ้านเลยเพราะคนที่มาด้วยนี่สิเดินเที่ยวดูนู่นดูนี่จนผมเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว

“พี่โทโมะค่ะพาเกลไปตรงนั้นหน่อยสิค่ะ” เกล ลูกสาวเพื่อนของแม่ผม แม่ผมบอกว่าเธอจะมาอยู่ที่บ้านผมสักพักซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่านานเท่าไหร่

“พี่เหนื่อย”ผมพูดออกไป

“แต่ว่าเกลยังไม่ได้ไปโซนนั้นเลยนะค่ะ”

“แต่พี่เหนื่อย”ผมพูดออกไป ผมไม่ค่อยชอบให้ใครมาบังคับหรือสั่งสักเท่าไหร่ ยิ่งกับเธอที่เพิ่งจะเจอกันยังไม่ถึงวันก็มาให้ผมพาไปนั่นไปนี่ แค่นี่มันก็มากเกินไปแล้ว ขนาดแก้วรู้จักกันมาตั้งนานเธอยังไม่ค่อยจะชอบมาบังคับผมเลย พูดถึงแก้วตอนเธอเดินชนกันกับพี่กราฟผมอยากเข้าไปช่วยเธอนะแต่เกลก็ดันดึงผมไว้ แต่พอหันไปมองอีกทีผมก็ไม่เจอเธอแล้ว พอถามพี่กราฟที่เข้ามาในร้านอาหารร้านที่ผมกำลังนั่งอยุ่พี่กราฟก็บอกว่าออกไปกับฟางแล้ว ผมค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย ตอนนี้ก็คงจะถึงบ้านไปแล้วล่ะ

“ก็ได้ค่ะ แต่พี่โทโมะต้องสัญญานะค่ะว่าจะพาเกลมาเที่ยวอีก”เธอพูด

“ครับ”ผมตอบไปสั้นเพราะผมอยากกลับบ้านเต็มทนแล้ว นี่ก็สามทุ่มครึ่งแล้วกว่าจะถึงบ้านอีกปาเข้าไปสี่ทุ่มแน่ๆ

“กลับบ้านกันนะค่ะเกลอยากเห็นบ้านพี่โทโมะ”ผมรอคำนี้มานานแล้ว – ผมไม่พูดอะไรเพียงแค่เดินไปที่รถและมีเกลเดินตามมาแล้วผมก็ขับรถกลับมาที่บ้าน

_______________________________________________________________________________

และหญิงสาวปริศนาก็คือเกลนั่นเอง เธอจะมาดีหรือร้ายกันนะ

เจอกันตอนหน้าคร้าบบ [ฟอ'เฟิร์น]