Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?

Chapter 15.

“หมีแวะปั๊มข้างหน้าให้ทีสิ”พอขับรถออกมาได้ประมาณครึ่งทางล่ะมั้งฉันก็บอกป๊อปปี้แวะปั๊มน้ำมันข้างหน้าเพื่อที่จะลงไปซื้อขนม

“จะซื้อขนมอีกหริอไงแก้ว แก้วซื้อมาจนซองขนมมันจะท่วมรถแล้วนะ”

“ก็แก้วซื้อตุนไว้ไงฟาง แวะด้วยนะไอ้หมี”ฉันพูดกับฟางแล้วหันไปพูดกับป๊อปปี้ และแล้วมันก็ต้องแวะให้ฉัน J

“นึกว่าขนมทับคอตายไปแล้ว”ยัยบ้าพูด - -*

“เกล! ขอโทษแก้วซะ”สมน้ำหน้ายัยบ้า ฮ่าๆ แต่ฉันไม่สนหรอก

“ไม่ค่ะ”ยัยบ้านั่นพูด

“เกล!” โทโมะพูดเสียงแข็ง

“ก็ได้! ขอโทษ!”ยัยนั่นพูดแบบไม่เต็มใจเอาซะเลย

“ไอ้ป๊อปออกรถเลย”โทโมะบอกป๊อปปี้ให้ออกรถหลังจากที่ฉันขึ้นไปนั่งแล้ว

“อันนี้ของฟางกับไอ้หมี อันนี้ของโทโมะ อันนี้ของธาม ส่วนอันนี้ของเธอ”ฉันพูดพลางยื่นขนมให้ทุกคน

“ฉันไม่เอาย่ะ”ยัยนั่นตอบ

“ตามใจ”ฉันพูด แล้วก็นั่งกินขนมต่อ

“ฮ้าว~ ง่วงจัง”ฉันพูด

“ง่วงก็นอนสิยัยแห้ว”ดูสิ ดูไอ้ป๊อปปี้มันเรียกฉันสิ ชื่อฉันออกจะเพราะพริ้ง

“เชอะ นอนแล้ว”ว่าแล้วฉันก็หลับตาลง

Tomo is talk

        หลับซะแล้ว ขนาดหลับก็ยังจะกอดขนมไว้อีกนะยัยแห้งเอ้ย - -*

ฟรุบ~

โอ๊ะ อยู่ๆแก้วก็เอนตัวลงมาหนุนตักผมหรือกระเป๋าผมล่ะ เพราะผมเอากระเป๋าเป้ของผมวางไว้บนตัก

“อร๊ายย! ยัยแก้วแกมานอนตักพี่โทโมะของฉันได้ไงห๊ะ!”แล้วอยู่ๆ เสียงโวยวายก็ดังขึ้น เสียงนั่นก็คือเสียงของเกล ผมไม่พูดอะไรเพียงแต่ส่งสายตาดุๆไปให้

“นี่! ยัยบ้าเธอจะแหกปากทำซากอะไรว่ะ”ธามไทพูด

“นี่แกกล้าตะคอกใส่ฉันหรอ”เกล

“แล้วทำไมจะไม่กล้าว่ะ เธอเป็นแม่ฉันหรือไง”เอาแล้วไงไอ้ธามอารมณ์เสียซะแล้ว

“อะ.....”

“หยุด!! หยุดโวยวายเสียที น่ารำคาญ”เกลยังไม่ทันได้พูดอะไร ฟางก็พูดขึ้นมาก่อน

“ฉันไม่หยุด ปลุกเพื่อนป้าออกไปนะ”เกล

“เกล! พี่บอกให้หยุดโวยวายซะที แล้วพี่ก็ไม่ได้เป็นของเกลด้วย”ผมบอกกับเกล

“ไม่ค่ะ ถ้าจะให้เกลหยุดก็ปลุกยัยแก้วไปนอนที่อื่นสิ”

“ถ้าไม่หยุดโวยวายก็กลับบ้านไปซะ.....ไอ้ป๊อปหยุดรถ”ผมพูดแล้วเกลก็ทำท่าจะโวยวายต่อผมจึงบอกไอ้ป๊อปให้หยุดรถเป็นการบอกว่าผมเอาจริง! ซึ่งก็ได้ผลเกลก็เงียบไป ในรถก็กลับมาสงบอีกครั้ง - -* แก้วนี่ก็หลับลึกจริงๆเสียงดังขนาดนี้ก็ยังไม่ตื่นอีก ผมยอมเลยเธอคนนี้

...*...*...*...*...*...*

“แก้ว แก้ว แก้วตื่นได้แล้ว”ผมปลุกหญิงสาวร่างเล็กที่ยังนอนไม่รู้เรื่องพลางเขย่าตัวเธอเบาๆ แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆทั้งสิ้น

“แก้ว ตื่นได้แล้วนะถึงแล้ว”

“อื้อ~ เฮ้ย!”แหม๋ปลุกตั้งนานกว่าจะตื่นแค่ก้มลงไปกระซิบข้างหูเบาๆแค่นั้นตื่นซะล่ะ

“ถึงแล้วหรอ แล้วคนอื่นไปไหนหมดอ่ะ”แก้ว

“ถึงตั้งนานแล้ว ส่วนคนอื่นเขาขนของไปเก็บที่บ้านหมดแล้ว”ผมบอกเธอ

“แล้วทำไมไม่ปลุกเล่า”แน่ะ ยังจะมาว่าผมอีก

“ปลุกแล้ว นานแล้วด้วยแต่แก้วไม่ตื่นเองนี่นา”

“ก็ได้ๆ ไม่เถียงแล้ว ชิ!”ว่าแล้วแก้วก็ทำหน้างอนๆ อะไรเนี่ยผมไม่ผิดเสียหน่อย

แกล้งเสียหน่อยดีกว่า หึๆ

 “ทะ..ทำอะไร”แก้วพูดออกมา เมื่อผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเธอ เธอกระเถิบตัวหนีจนชนกับประตูอีกฝั่งของรถ ผมไม่พูดอะไรเพียงแค่เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆเธออีก

ตึกตัก ตึกตัก~ 

เฮ้ย แล้วทำไมใจผมมันต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วยว่ะ

“ออกไปนะ”  

พลั่ก

แก้วพูดพร้อมกับผลักอกผมออกมาอย่างเต็มแรงจนตัวผมกระแทกไปจนกระประตูอีกฝั่ง

“โอ้ย”ผมร้องออกมาเมื่อหัวของผมชนกับอะไรไม่รู้

“ทะ..โทโมะ แก้ว มะ ไม่ได้ตั้งใจ”แก้วพูดออกมา แต่ผมก็ยังคงเงียบ

“ทะ โทโมะ อย่าเงียบแบบ..นะ..นั่นสิ”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ แต่ผมก็ยังคงเงียบต่อไป

“ฮึก..โทโมะคุยกับแก้ว บะ..บ้างสิ..ฮึก..กะ แก้วขอโทษ”อ่า~ ทำไมต้องร้องไห้ด้วยว่ะ ให้ตายสิ

“ฮึก..โมะเม๊ะ กะ..แก้วขอโทษ อย่าเงียบแบบนี้สิ..ฮึก”แก้วพูดอย่างยากเย็นพร้อมกับเสียงสะอื้น

“แก้ว ไม่ต้องร้องแล้ว”ผมพูดพลางดึงเธอเข้ามากอด

“โทโมะพูดกับแก้วแล้ว..ฮึก”

“ไม่เอาน่าเลิกร้องได้แล้ว ไม่น่ารักเลยรู้มั้ย”ผมผละแก้วออกจากอ้อมกอดแล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยคราบน้ำตาบนใบหน้าสวยของแก้ว

“อืม ไม่ร้องแล้ว โมะเม๊ะเจ็บมั้ย แก้วขอโทษนะ”เธอพูดพร้อมกับยื่นมือมาจับๆถูๆที่หัวของผม

“ไม่เจ็บหรอก เราไปที่บ้านกันเถอะนะ เดี๋ยวคนอื่นจะรอนาน”ผมพูดแล้วหยิบเป้ขึ้นมาสะพายอีกมือข้างหนึ่งก็ฉวยข้อมือเล็กของแก้วมากอบกุมไว้แล้วเดินอ้อมไปที่หลังรถเผื่อที่จะหยิบกระเป๋าเสื้อผ้า

“ให้โมะช่วยถือมั้ย”ผมถามแก้ว

“หึ ไม่เป็นไรแก้วถือเองได้น่า”เธอพูดพร้อมกับส่ายหัวหน่อยๆ น่ารักจริง อ๊ะ! ผมคิดบ้าอะไรว่ะเนี่ย

“ก็ดีเหมือนกันโมะจะได้จับมือแก้วด้วย -///-“บ้าเอ้ย พูดอะไรออกไปว่ะ แล้วทำไมรู้สึกร้อนๆที่หน้าด้วยเนี่ย

“>///<”อ๊ะ ถ้าผมไม่ได้ตาฝาดแก้วก็หน้าแดงด้วยนะแต่เธอดันก้มหน้าลงไปก่อนนี่สิ

“พี่โทโมะค่ะ”พอเดินมาจนถึงบ้านพักเกลก็วิ่งมาหาผม - -

“ครับ?”ผมตอบรับสั้นๆ

“ทำไมมาช้าจังเลยล่ะค่ะ นี่ป้าปล่อยมือพี่โทโมะสิย่ะ”แก้วพูดกับผมก่อนที่จะหันไปสั่งแก้ว ส่วนแก้วก็คลายมือออกคงไม่อยากมีเรื่องล่ะมั้ง แค่ผมกลับกุมมือเธอแน่นขึ้น

“นี่!! ฉะ...”

“คนอื่นอยู่ไหนหมดล่ะ”ผมถามขึ้นก่อนที่เกลจะได้พูดอะไร

“อยู่ในห้องนั่งเล่นค่ะ”เธอตอบ ผมไม่พูดอะไรแค่พยักหน้ารับรู้แล้วจูงมือแก้วเข้ามาในห้องนั่งเล่น

“มาแล้วหรอ กว่าจะเสด็จมาได้นะ”พอเข้ามาปุ๊บไอ้ป๊อปก็แขวะปั๊บ

“ยุ่ง!!”ผมพูดแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาข้างธามไทส่วนมือก็ยังไม่ปล่อยออกจากแก้ว

“อะ..เอ่อ แก้วขอตัวเอาของไปเก็บนะ ว๊ายย”แก้วพูดแล้วลุกขึ้น แต่ผมดึงเธอกลับลงมาจะร่างของเธอเซมานั่งที่ตักของผม เกลที่ทำท่าจะโวยวายก็หยุดเพราะทั้งฟา ธามไท และป๊อปปี้ต่างก็พากันส่งสายตาดุๆไปให้

“โอ๊ะ! ยัยแก้วกรี๊ด O_O”แล้วไอ้ป๊อปก็ทำตาโตอย่างกับเจอแมวออกลูกเป็นปลาโลมา ทำอย่างกับไม่เคยได้ยินแก้วกรี๊ด

“เออ! เดี๋ยวหกโมงเย็นจะพาไปกินข้าวร้านเจ๊กุ้งนะ อย่าลืมไปอาบน้ำล่ะ”ผมพูดแค่นั่นแล้วจูงมือแก้วขึ้นมาบนห้องเพื่อที่จะจัดของ

End Tomo is talk

_______________________________________________________________________________

เกลนี่จอมโวยวายจริงๆเลย - -

ใครไม่ไปได้ไปคอนเหมือนเราบ้าง แง T^T [ฟอ'เฟิร์น]