ปฏิบัติการรัก นางฟ้าจอมยุ่ง
7.9
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 4
“ไอ้โทโมะ”เขื่อนกับป็อปปี้พูดพร้อมกัน
“แกมานี้ได้ไงอ่ะ ?”เขื่อนถาม
“ฉันย้ายตามพ่อมา”โทโมะพูด
“อ๋อออ เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลัง แกมาทำน้องสาวฉันทำไมว่ะ ?”ป็อปปี้ถาม
“แกอยากรู้ก็ถามน้องสาวแกเองล่ะกัน”โทโมะพูดแล้วเดินไป
จากนั้นแก้วก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้ป็อปปี้ฟัง
“อ๋อ ไอ้โทโมะมันก็แบบนี้แหละ ใจร้อน ไม่ฟังเหตุผล”ป็อปปี้พูด
“พี่ป็อปรู้จักเค้าด้วยหรอ ?”แก้วถาม
“ก็รู้จักสิ เป็นเพื่อนกับมันมาตั้งแต่ ป.3 แต่พี่ย้ายมาเชียงใหม่เมื่อตอน ม.3 เลยไม่ได้เจอมันอีกเลย”ป็อปปี้พูด
“พี่ไปก่อนนะ ไปซ้อมบาสก่อน สู้ๆนะเว้ย”ป็อปปี้พูด
“พวกเธอฉันไปห้องสมุดก่อนนะ”แก้วพูดแล้วเดินไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำแผลเลย
“นี้มันอะไรกันเนี้ย ? มีแต่เรื่องวุ่นๆ”ฟางถาม
“ก็นั้นน่ะสิ แต่ฟางไม่เคยได้ยินหรอ ? ที่เค้าบอกว่า รักแท้ย่อมมีอุปสรรคน่ะ”เฟย์พูด
“แต่มันมากเกินไปนะ”ฟางพูด
“เฮ้อออออ!”2 สาวถอนหายใจ
พักกลางวัน
โทโมะก็มานั่งทานข้าวเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมเพราะมีป็อปปี้กับเขื่อนมานั่งด้วย
“นี้ โทโมะได้ข่าวว่าแก้วเอาตังค์บริจาคไปซื้อมือถือใหม่หรอ ?”เบลล์ถาม
“อืมม”โทโมะตอบ
“ยัยแก้วนะยัยแก้ว ทำไมเป็นคนแบบนี้นะ”เบลล์พูด
“นี้โทโมะฉันอยากให้นายช่วยอะไรสักหน่อยน่ะ”เบลล์พูด
“อะไรล่ะ ?”โทโมะถาม
“ฉันได้ยินมาว่านายวาดรูปเก่งช่วยวาดรูปให้โครงงานให้พวกฉันหน่อยอ่ะ มันใกล้เสร็จแล้วแต่ขาดคนวาดอ่ะ”เบลล์พูด
“ก็ได้ ไหนๆกลุ่มฉันมันก็ไม่มีอะไรทำแล้วนิ”โทโมะพูด
“เย้ๆๆๆ โทโมะจะมาอยุ่กลุ่มเราแล้วววว ขอบคุณนะ”เบลล์พูดแล้วเดินไป
“แผนของพายุเนี้ย ได้ผลเกิดนคาดแหะ หึหึ!”เบลล์พูดเบาๆแล้วเดินไป
“เห้ย!พูดนี้หมายความว่าไงว่ะ ไอ้โมะ แล้วกลุ่มแก้วอ่ะ”ป็อปปี้ถาม
“ทำไมอ่ะ ก็ในเมื่อมันเกิดเรื่องแบบนี้แล้วจะให้ฉันทำไงได้ ฉันไม่อยากอยุ่กลุ่มเดียวกันกับคนขี้ขโมยหรอกนะเว้ย”โทโมะพูด
“แล้วแกจะรู้ว่าที่แกพูดมาทั้งหมดมันผิด!”ป็อปปี้พูดแล้วกินข้าวต่อไป
ทางด้านเฟย์ ฟาง แก้ว ทั้งต่างมานั่งรอโทโมะเพื่อปรึกษาเรื่องโครงงาน
“ฉันคิดว่าเราจะทำการแสดงอีกครั้งในอาทิตย์หน้านะ”แก้วเสนอ
“ฉันว่าเรามาเคลียร์เรื่องเดิมให้เคลียร์กันก่อนดีมั้ย ?”โทโมะพูด
“นี้ นายยังคิดว่าฉันขโมยไปอีกใช่มั้ยเนี้ย ?”แก้วถาม
“แล้วไง เธอจะผ่านปัญหานั้นไปเลย แบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยงั้นหรอ ?”โทโมะพูด
“แต่งานของเรามันต้องเดินหน้านะ”แก้วพูด
“ไม่เอาหรอก ฉันไม่เห็นด้วยงั้นฉันขอลาออกเองดีกว่า”โทโมะพูด
“เห้ย!ใจเย็นๆสิโทโมะ”ฟางพูด
“นายกำลังจะบอกว่าฉันเป็นคนผิดใช่มั้ย ?”แก้วถามแบบตรงประเด็น
“งั้นนายไม่ต้องออก เดี๋ยวฉันออกเอง”แก้วพูด
“แต่ถ้าอยากให้เคลียร์นายไปแจ้งตำรวจมาจับฉันเลย ไปเลย!”แก้วพูดต่อพร้อมน้ำตาที่มันเอ่อล้นอยู่ที่ขอบตา
“ใจเย็นๆสิแก้ว โทโมะ”ฟางพูด
“ค่อยๆพูดค่อยๆจากัน”เฟย์พูด
“มันเย็นไมได้แล้วเฟย์ ฟาง เธอก็เห็นว่าหมอนั้นต้องการให้ฉันเป็นคนผิดทั้งๆที่ฉันไม่ได้ทำ ก็นี้ไงฉันออกแล้วไง นายจะทำอะไรก็ไปทำสิ จะไปแจ้งตำรวจหาว่าฉันเป็นขโมยก็เอาสิ เชิญเลย ฉันมันผิดอยู่แล้วนิ”แก้วพูดออกมาทั้งน้ำตา
เฟย์ ฟางต่างตกใจเพราะไม่เคยเห็นคนอย่างแก้วร้องไห้ แต่โทโมะก็ยังคงทำหน้าตายเหมือนไม่รู้สึกอะไร
“ไอ้โทโมะ”เขื่อนกับป็อปปี้พูดพร้อมกัน
“แกมานี้ได้ไงอ่ะ ?”เขื่อนถาม
“ฉันย้ายตามพ่อมา”โทโมะพูด
“อ๋อออ เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลัง แกมาทำน้องสาวฉันทำไมว่ะ ?”ป็อปปี้ถาม
“แกอยากรู้ก็ถามน้องสาวแกเองล่ะกัน”โทโมะพูดแล้วเดินไป
จากนั้นแก้วก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้ป็อปปี้ฟัง
“อ๋อ ไอ้โทโมะมันก็แบบนี้แหละ ใจร้อน ไม่ฟังเหตุผล”ป็อปปี้พูด
“พี่ป็อปรู้จักเค้าด้วยหรอ ?”แก้วถาม
“ก็รู้จักสิ เป็นเพื่อนกับมันมาตั้งแต่ ป.3 แต่พี่ย้ายมาเชียงใหม่เมื่อตอน ม.3 เลยไม่ได้เจอมันอีกเลย”ป็อปปี้พูด
“พี่ไปก่อนนะ ไปซ้อมบาสก่อน สู้ๆนะเว้ย”ป็อปปี้พูด
“พวกเธอฉันไปห้องสมุดก่อนนะ”แก้วพูดแล้วเดินไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำแผลเลย
“นี้มันอะไรกันเนี้ย ? มีแต่เรื่องวุ่นๆ”ฟางถาม
“ก็นั้นน่ะสิ แต่ฟางไม่เคยได้ยินหรอ ? ที่เค้าบอกว่า รักแท้ย่อมมีอุปสรรคน่ะ”เฟย์พูด
“แต่มันมากเกินไปนะ”ฟางพูด
“เฮ้อออออ!”2 สาวถอนหายใจ
พักกลางวัน
โทโมะก็มานั่งทานข้าวเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมเพราะมีป็อปปี้กับเขื่อนมานั่งด้วย
“นี้ โทโมะได้ข่าวว่าแก้วเอาตังค์บริจาคไปซื้อมือถือใหม่หรอ ?”เบลล์ถาม
“อืมม”โทโมะตอบ
“ยัยแก้วนะยัยแก้ว ทำไมเป็นคนแบบนี้นะ”เบลล์พูด
“นี้โทโมะฉันอยากให้นายช่วยอะไรสักหน่อยน่ะ”เบลล์พูด
“อะไรล่ะ ?”โทโมะถาม
“ฉันได้ยินมาว่านายวาดรูปเก่งช่วยวาดรูปให้โครงงานให้พวกฉันหน่อยอ่ะ มันใกล้เสร็จแล้วแต่ขาดคนวาดอ่ะ”เบลล์พูด
“ก็ได้ ไหนๆกลุ่มฉันมันก็ไม่มีอะไรทำแล้วนิ”โทโมะพูด
“เย้ๆๆๆ โทโมะจะมาอยุ่กลุ่มเราแล้วววว ขอบคุณนะ”เบลล์พูดแล้วเดินไป
“แผนของพายุเนี้ย ได้ผลเกิดนคาดแหะ หึหึ!”เบลล์พูดเบาๆแล้วเดินไป
“เห้ย!พูดนี้หมายความว่าไงว่ะ ไอ้โมะ แล้วกลุ่มแก้วอ่ะ”ป็อปปี้ถาม
“ทำไมอ่ะ ก็ในเมื่อมันเกิดเรื่องแบบนี้แล้วจะให้ฉันทำไงได้ ฉันไม่อยากอยุ่กลุ่มเดียวกันกับคนขี้ขโมยหรอกนะเว้ย”โทโมะพูด
“แล้วแกจะรู้ว่าที่แกพูดมาทั้งหมดมันผิด!”ป็อปปี้พูดแล้วกินข้าวต่อไป
ทางด้านเฟย์ ฟาง แก้ว ทั้งต่างมานั่งรอโทโมะเพื่อปรึกษาเรื่องโครงงาน
“ฉันคิดว่าเราจะทำการแสดงอีกครั้งในอาทิตย์หน้านะ”แก้วเสนอ
“ฉันว่าเรามาเคลียร์เรื่องเดิมให้เคลียร์กันก่อนดีมั้ย ?”โทโมะพูด
“นี้ นายยังคิดว่าฉันขโมยไปอีกใช่มั้ยเนี้ย ?”แก้วถาม
“แล้วไง เธอจะผ่านปัญหานั้นไปเลย แบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยงั้นหรอ ?”โทโมะพูด
“แต่งานของเรามันต้องเดินหน้านะ”แก้วพูด
“ไม่เอาหรอก ฉันไม่เห็นด้วยงั้นฉันขอลาออกเองดีกว่า”โทโมะพูด
“เห้ย!ใจเย็นๆสิโทโมะ”ฟางพูด
“นายกำลังจะบอกว่าฉันเป็นคนผิดใช่มั้ย ?”แก้วถามแบบตรงประเด็น
“งั้นนายไม่ต้องออก เดี๋ยวฉันออกเอง”แก้วพูด
“แต่ถ้าอยากให้เคลียร์นายไปแจ้งตำรวจมาจับฉันเลย ไปเลย!”แก้วพูดต่อพร้อมน้ำตาที่มันเอ่อล้นอยู่ที่ขอบตา
“ใจเย็นๆสิแก้ว โทโมะ”ฟางพูด
“ค่อยๆพูดค่อยๆจากัน”เฟย์พูด
“มันเย็นไมได้แล้วเฟย์ ฟาง เธอก็เห็นว่าหมอนั้นต้องการให้ฉันเป็นคนผิดทั้งๆที่ฉันไม่ได้ทำ ก็นี้ไงฉันออกแล้วไง นายจะทำอะไรก็ไปทำสิ จะไปแจ้งตำรวจหาว่าฉันเป็นขโมยก็เอาสิ เชิญเลย ฉันมันผิดอยู่แล้วนิ”แก้วพูดออกมาทั้งน้ำตา
เฟย์ ฟางต่างตกใจเพราะไม่เคยเห็นคนอย่างแก้วร้องไห้ แต่โทโมะก็ยังคงทำหน้าตายเหมือนไม่รู้สึกอะไร
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ