ปฏิบัติการรัก นางฟ้าจอมยุ่ง

ตอนที่ 3

“นี้ตกลงยังไงเนี้ย ? รอมาครึ่งชั้วโมงแล้วนะ จะมามั้ยเนี้ย ? ยัยรามอินทราอะไรนั้นน่ะ”แก้วถาม

“มาสิๆ เดี่ยวก็มาแล้ว”เฟย์ตอบ

“เอาไอติมอีกถ้วยหนึ่งมั้ย ? ฉันเลี้ยงเอง”เฟย์ถาม

“พอแล้ว ฉันกินไปตั้งถ้วยหนึ่งแล้ว อิ่มจะตาย”แก้วพูด

“งั้นถ้าเธอไม่เอา ฉันเอานะ”เฟย์พูดแล้วกวักมือเรียกพนักงานในร้านมา

“นี้ถามจริงเหอะอยู่กรุงเทพไม่เคยกินหรอไง ? นี้เธอซัดไปตั้ง 6 ถ้วยแล้วนะ”แก้วถาม

“ก็นานๆได้กินทีอ่ะ มันก็อร่อยดีนะ”เฟย์ตอบ

“ไม่เอาอ่ะ ไม่ไหวแล้วกินอย่างกะยัดหมอน จะหาแฟนได้หรอ ?”แก้วถาม

“เออ นั้นดิ ว่าแต่เธอเหอะมีแฟนหรือยังเนี้ย ?”เฟย์ถามกลับ

“ยังอ่ะ ไม่เห็นจะอยากมีเลย”แก้วตอบ

“ทำไมอ่ะ ?”เฟย์ถาม

“ก็ไม่รู้จะมีไปทำไมอ่ะ ฉันไม่เห็นว่าผู้ชายจะเป็นเรื่องจำเป็นของชีวิตเลย”แก้วตอบ

“เป็นทอมบอยหรือเปล่าเนี้ย ?”เฟย์ถาม

“เห้ย! ปล่าว”แก้วปฏิเสธ

“แล้วเคยมีผู้ชายมาชอบบ้างมั้ย ?”เฟย์ถามต่อ(ในเรื่องอาจจะไม่เคย แต่นอกเรื่องอาจจะมีแบบเพื่อนสนิทท :ไรท์เตอร์)

“ไม่รู้อ่ะ ไม่สนใจ”แก้วตอบ

“แล้วชอบผู้ชายแบบไหน ?”เฟย์ถามต่อ(ตอบแทนแก้วเลยว่า แบบป๊า : ไรท์เตอร์)

“ก็ไม่ชอบไงบอกไปแล้วนิ”แก้วพูด

“เอาน่า มันก็ต้องมีแบบไอดอลๆบ้างล่ะน่า”เฟย์ถามต่อ

“นี้ ฉันว่ายัยรามอินทราเพื่อนเธอน่ะท่าทางจะเหลวไหลแล้วนะ เบี้ยวแล้วแน่ๆเลย

ป่านนี้ยังไม่มาอีก”แก้วพูดเปลี่ยนเรื่อง

“ตอนนี้อาจจะไปเที่ยวกับโทโมะแล้วก็ได้นะ แบบเอางานมาอ้างอ่ะ”แก้วพูด

“น่านนนน คนขับคนซ้อนท่าทางคุ้นๆแหะ”แก้วพูดเมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงขับมอไซด์มาส่วนผู้ชายก็นั่งซ้อนเข้ามาหน้าร้าน

“ไม่ต้องคุ้นเลย ก็รามอินทรากับวิศวแน่ๆ”เฟย์เอ่ย

“เห็นมะ มาจนได้”เฟย์พูดต่อ

“เฮ้อ! แล้วจะคุยไหวไม่เนี้ย ? เป๋มาเลย”แก้วพูดเมื่อเห็นสภาพเพื่อนทั้ง 2 ของตนเดินมาทางนี้

“โอ้ยย!”ฟางร้องเพราะเจ็บ

“ขับไม่เป็นก็ไม่บอก เธอเนี้ย”โทโมะพูด

“ก็นึกว่ามันง่ายนิ เห็นบิดๆก็ไปแล้ว”ฟางบ่น

“เกิดอะไรขึ้นเนี้ย ?”เฟย์ถาม

“ก็เพื่อนเธอน่ะสิ ขับไม่เป็นแต่ไปยืมรถพายุมา เป็นไงล่ะ”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงแบบเรียบๆแต่เป็นเชิงตำหนิเล็กน้อย

“ก็บอกว่าขับเป็น แต่เบรกไม่เป็นเฉยๆ”ฟางเถียง

“เออดี แบบนั้นน่ะ เค้าเรียกว่าขับไม่เป็น”แก้วพูด

“เออน่า เรามาเริ่มประชุมกันเลยดีกว่าเนอะ”ฟางพูด

“เอาดิเริ่มเลย”แก้วพูด

จากนั้นทั้ง 4 คนก็ประชุมงานกันไป

จนสรุปได้ว่า แก้วเป็นคนร้องเพลงหารายได้เพื่อไปช่วยเด็กบนดอย ส่วนโทโมะเล่นกีต้าร์

เฟย์และฟางทำหน้าที่รับบริจาค

 

วันต่อมา

เฟย์ ฟาง โทโมะต่างก็นั่งรอแก้วที่หน้าห้องอาจารย์เต่ง เพราะอยากรู้ว่าโครงงานของพวกเค้านั้นจะผ่านหรือไม่ผ่าน

“ไม่รู้ว่า อาจารย์เต่งจะให้โครงงานเราผ่านหรือเปล่าเนอะ ?”เฟย์พูด

“ถ้าไม่ผ่านเนี้ย น่ากลัวนะ”ฟางเสริม

“ฉันว่าถ้าอาจารย์เต่งให้ผ่านเนี้ยน่ากลัวกว่าอีก”โทโมะพูด

“มาแล้วๆ”เฟย์พูด

“เป็นไงบ้างแก้ว ? ผ่านมั้ย ?”ฟางถาม

“โห!ระดับฉันแล้วก็ต้องผ่านสิ แถมอาจารย์ยังฝากชมด้วยนะว่า ดีมาก”แก้วพูดด้วยรอยยิ้ม

รอยยิ้มของแก้วทำให้โทโมะแอบยิ้มตามโดยที่ไม่รู้ว่าทำไม

 

ณ วันที่ต้องรับบริจาค

แก้วก็ร้องเพลงไป ส่วนโทโมะก็เล่นกีต้าร์ไปทำให้ผู้คนมากมายต่างให้ความสนใจและร่วมบริจาคกันเยอะแยะเต็มไปหมด

จากนั้นทั้งหมดก็พากันมากินสุกี้ในห้างใกล้ๆกันกับที่ยืนรับบริจาค

“เสร็จสักทีวิชานี้”โทโมะพูดพร้อมกับเก็บกีต้าร์

“พอเอาเข้าจริงๆเนี้ย มันก็ไม่ได้ยากอะไรเลยเนอะ”แก้วพูด

“เห้ยยย!เธอใช้หลอดดูดน้ำในหม้อไม่ได้นะ รามอินทรา”แก้วพูด

“ทำไมอ่ะ ในแก้วยังดูดได้เลย ในหม้อก็ไม่น่าจะยากเลย”ฟางถาม

“เฮ้ออ สองคนนี้ยังไงกันเนี้ย ?”แก้วบ่น

“ไม่รู้นิ ก็ไม่เคยกินอ่ะ”ฟางพูด

ขณะที่ทั้ง 4 คนกำลังทานสุกี้กันอย่างสนุกสนานนั้นไม่รู้เลยว่าได้มีคนแอบมองการกระทำของทั้ง 4 อยู่อย่างห่างๆ

“น่าหมั่นไส้จริงๆเลย”เบลล์พูด

“ไหนแผนเด็ดของนายอ่ะ ?”เบลล์ถาม

“เดี๋ยวเธอก็รู้”พายุพูดแล้วยิ้มแบบมีเลศนัย

ทางด้าน เฟย์ ฟาง แก้ว โทโมะ

เมื่อทานเสร็จ แก้วก็แวะมาส่งโทโมะที่หน้าบ้าน

“ขอบใจ จริงๆไม่ต้องมาส่งก็ได้”โทโมะพูด

“ไม่เป็นไรบ้านเราก็เลยบ้านนายไปอีกไม่เท่าไหร่หรอก”แก้วพูด

“ไกลมั้ย ? นานมั้ยกว่าจะถึง”โทโมะถาม

“ทำไม จะไปเยี่ยมหรอ ?”แก้วถาม

“ป่าวหรอก เอ้อ...เธอเก็บเงินไว้นะเดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอาไปให้อาจารย์เต่งกัน”โทโมะพูด

“โอเคๆ เก็บไว้แล้วเรียบร้อย”แก้วพูด

“เฮ้ย! หายไปไหนอ่ะ ?”แก้วบ่นกับตัวเองพลางลูบๆคลำกระเป๋ากางเกง

“หาดีดีดิ ตั้ง 5000 เลยนะ”โทโมะพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“ไม่ต้องห่วงๆ ว่าแต่มันอยู่ไหนนะ ?”แก้วพูด

“เห้ย! มันไม่มีอ่ะโทโมะ ทำไงดีล่ะเนี้ย ? ตั้ง 5000 แหนะ”แก้วพูด

“ทำหล่นไว้ที่ร้านหรือเปล่า ? ไปดูกัน”โทโมะพูด

“ก็ดีๆ”แก้วพูดแล้วซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ไปกับโทโมะ

เมื่อมาที่ร้านสุกี้ปรากฏว่าร้านก็ปิดไปซะแล้ว

“เอาไงดีล่ะ ? ร้านปิดแล้วอ่ะ”แก้วถาม

“ไปแจ้งความกันดีมั้ย ?”โทโมะเสนอ

“ก็ดี ไปกัน”แก้วพูด

จากนั้นทั้ง 2 คนก็ไปแจ้งความ

 

เช้าวันรุ่งขึ่น

“ห๊า อะไรนะ เงินหายหรอ ?”เฟย์ฟางพูดพร้อมกัน

“ก็ใช่น่ะสิ”แก้วพูด

ขณะที่ทั้ง 4 กำลังปรึกษากันอยู่ก็มีเด็กคนหนึ่งวิ่งมา

“พี่แก้วครับ ของที่สั่งไว้ได้แล้วครับ”เด็กคนนั้นพูดพร้อมยื่นกล่องบางอย่างมาให้

“อะไรอ่ะแก้ว ?”เฟย์ถามด้วยความอยากรู้

“โห!มือถือใหม่หรอ ? ซื้อใหม่หรอแก้ว ? สวยจัง”ฟางพูด

“อะไรกันน่ะแก้ว ? เวลาแบบนี้เธอยังจะมีอารมณ์ซื้อมือถือใหม่อีกหรอ ?”โทโมะถาม

“จะบ้าหรอ ? ฉันไม่รู้เรื่องนะ เด็กคนนั้นไปไหนแล้วล่ะเนี้ย ? โธ่เว้ย!”แก้วพูดด้วยท่าทีที่หงุดหงิด

“ไม่เนียนเลยแก้ว ฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้อ่ะ”โทโมะพูด

“นี้นาย ถึงเราจะรู้จักกันแค่ไม่กี่วัน แต่ฉันอยากบอกให้นายรู้ไว้เลยว่า ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”แก้วพูด

“ไม่ต้องมาพูดฉันไม่เชื่อเธอหรอก”โทโมะพูดแล้วกำลังเดินหนีไป

“นี้นาย ฟังฉันอธิบายก่อนสิ”แก้วพูดแล้วเดินไปจับมือโทโมะไว้

“ปล่อยฉัน ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัว !!”โทโมะสะบัดมือแก้วออกด้วยแรงที่เยอะมากทำให้แก้วกระเด็นล้มลงไปที่พื้น

“โอ้ย!”แก้วร้องเพราะมือแก้วไปโดนก้อนหินเข้าพอดี

“แก้วววว!!”เฟย์ฟางและ....

“พี่ป็อป!”แก้วเรียก

“เป็นอะไรเนี้ย ? ค่อยๆพูดค่อยๆจากันไม่ได้หรอว่ะ ?”ป็อปปี้พูดแล้วกำลังเดินเข้าไปต่อยโทโมะ

“ป็อปปี้อย่า”ฟางตะโกนห้าม

“เห้ย! ไอ้ป็อปใจเย็นๆ”เขื่อนห้ามอีกคน

“เย็นได้ไงอ่ะไอ้เขื่อน มันทำน้องสาวฉันเลือดออกเลยนะเว้ย”ป็อปปี้พูดแบบเหลืออด

“ขอดูหน้ามันให้ชัดๆหน่อยเถอะว่ะ”ป็อปปี้พูดพร้อมกับดึงให้โทโมะหันหน้ามา

“เห้ยยยย!”ป็อปปี้กับเขื่อน...