ปฏิบัติการรัก นางฟ้าจอมยุ่ง

ตอนที่ 5

“นี้ฉันว่าเรื่องนี้มันต้องทำให้เคลียร์นะ ไม่งั้นงานเราต้องแย่แน่ๆ”เฟย์พูด

“งั้นเราไปสืบความจริงกันดีมั้ย ?”ฟางพูด

“ดีสิ งั้นไปเลย”เฟย์พูด

“นี้น่ะหรอ ? บ้านแก้ว ?”ฟางถาม

“น่าจะใช่นะ มอเตอร์ไซด์แก้วจอดอยู่นี้ไง”เฟย์พูด

“งั้นเราแปลงกายเข้าไปกันเลยดีกว่า”เฟย์เสนอ

“ว่าแต่เป็นตัวอะไรดีล่ะ ?”เฟย์ถาม

“ยุงดีมั้ย ?”ฟางถาม

“จะบ้าหรอ ? ถ้าโดนตบก็ตายกันพอดีนะฟาง”เฟย์พูด

“หรอ ? งั้นเป็นจิ้งจกกันดีกว่ามั้ย ?”ฟางเสนออีกรอบ

“เอาตัวเล็กๆนะ ถ้าตัวใหญ่ไปเดี๋ยวกลายเป็นตุ๊กแก”ฟางพูดต่อ

“โอเคเริ่ม!”เฟย์พูด

จากนั้น 2 สาวนางฟ้าก็แปลงกายเป็นจิ้งจกเข้าไปห้องแก้ว ที่กำลังนั่งเหงาหงอยอยู่คนเดียว

“นี้ฟาง แก้วจะเห็นพวกเรามั้ยเนี้ย ?”เฟย์ถาม

“อย่าห่วงเลยถ้าเค้าไม่มองขึ้นมาก็ไม่เห็นหรอก”ฟางพูด

“ห่วงไอ้จิ้งจกตัวอื่นดีกว่ามั้ย ? ไอ้สองตัวนั้นอ่ะมันจ้องเราตาเป็นมันเลยอ่ะ”ฟางพูดต่อ

“มันคงไม่เคยเห็นจิ้งจกสีชมพูกับสีฟ้ามั้ง ?”เฟย์พูด(ก็แหงล่ะ ใครจะไปเคยเห็น ถ้าเคยเห็นนะมีหวังได้ถูกจับมาขอหวยแน่ๆ : ไรท์เตอร์)

“แหงล่ะ ใครจะเคยเห็นล่ะ”ฟางพูด

“นั้นๆๆ ใครเข้ามาหาแก้วอ่ะ”ฟางถาม

“ไงลูก มานั่งเหงาอะไรตรงนี้ ตาแดงด้วยเพื่อนเข้าใจผิดหรอจ๊ะ ?”แม่แก้วถาม

“หนูก็ไม่รู้จะทำไงดีอ่ะค่ะแม่”แก้วพูด

“มาเล่าให้แม่ฟังอ่ะถูกแล้ว”แม่แก้วพูด

“แล้วแม่เชื่อหนูมั้ยค่ะ ?”แก้วถาม

“เชื่อสิ แม่รู้จักหนูดีกว่าใครๆเลยนะ”แม่แก้วพูด

“แล้วเพื่อนเค้าจะเชื่อหนูมั้ยค่ะ ?”แก้วถามต่อ

“อันนี้แม่ว่าเพื่อนๆเค้าคงยังไม่รู้จักหนูมั้งจ๊ะ ทั้ง 3 คนเป็นเพื่อนใหม่หมดเลยนิ มาจากกรุงเทพใช่มั้ยล่ะ ?”แม่แก้วถามกลับ

“ใช่ค่ะแม่”แก้วตอบ

“เรื่องแบบนี้ ต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์นะลูก แต่เรื่องเงินแม่เตรียมไว้ให้หนูแล้ว”แม่แก้วพูดพร้อมยื่นซองมาให้แก้ว

“ขอบคุณค่ะแม่”แก้วรับมาพร้อมขอบคุณ

“น่ารักจังเลยอ่า  อยากมีแม่แบบนี้จัง”ฟางพูด

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

โทโมะกำลังวาดรูปยู่ ว่าแต่เอ๊ะ!วาดให้ใครหรือว่าจะวาดให้กลุ่มเบลล์

“ไงมาแต่เช้าเชียว  แล้ววาดรูปอะไรอยู่เนี้ย ?”ฟางถาม

“ก็ วาดไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ ไม่มีอะไรหรอก”โทโมะตอบ

“โห นี้ขนาดเรื่อยเปื่อยนะเนี้ย วาดซะสวยเชียว”ฟางพูด

“หรือว่าเธอกำลังวาดให้กลุ่มของเบลล์ใช่มั้ย ? โทโมะ”เฟย์ถาม

“ป่าวววว”โทโมะปฏิเสธ

“นี้ อย่าบอกนะว่าเธอจะชิ่งไปอยู่กลุ่มเบลล์ นั่นจริงๆอ่ะ”ฟางถาม

“ก็..คือ..เอ่อ..”โทโมะอึกอัก

“ตายแล้วววว มารบกวนสมาธิโทโมะอะไรอีกอ่ะ ยัยรามอินทรา ยัยใบหยก คนเค้ากำลังปั่นงานหรือว่าเพราะตัวเองกลุ่มแตกแยกวง เลยมาป่วนกลุ่มชาวบ้านเค้าน่ะ ?”เบลล์พูด

“นี้ตกลง โทโมะจะไม่อยู่กลุ่มพวกเราแล้วหรอ ?”ฟางถาม

“ใช่ ตอบแทนเลยชัดมั้ย ?”เบลล์ตอบแทนโทโมะ

“หมดธุระแล้วก็รีบ ไสหัวไปไกลๆเลยไป”เบลล์ไล่

“นี้เพื่อนฉันเป็นคนนะ ไม่ใช่หมูหมากาไก่ที่จะมาไล่กันแบบนี้อ่ะ”

“แก้วววววว”เฟย์ฟางเรียก

“ไปเหอะ ใครไม่อยากอยู่ก็ไม่ต้องอยู่”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป

“เห้ย! ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยนะเบลล์ว่าฉันจะอยู่กลุ่มเดียวกับเธอน่ะ”โทโมะพูด

“เราแค่ช่วยวาดรูปให้เฉยๆ”โทโมะพูด

“แหมมม กลุ่มนายน่ะไม่รู้จะรอดหรือเปล่า ? มีหวังตกทั้งกลุ่มแน่ๆ อยู่กลุ่มฉันนั้นแหละเชื่อสิ”เบลล์พูด

“เฮ้ออออ”โทโมะถอนหายใจด้วยความหนักใจ

“จ๊ะเอ๋ แก้วตาดวงใจของพายุวันนี้น่ารักจัง”พายุแซว

“อะไร ? มาจ๊ะเอ๋อะไรชักทะลึ่งใหญ่แล้วนะ”แก้วพูด

“แหมมม ก็เค้าอยากเห็นตัวเองอารมณ์ดีไง”พายุพูด

“เค้า ตัวเองเรียกใครเนี้ย ? จะบ้าหรอ ?”แก้วพูด

“อ่ะนี้ ดอกไม้สุขสันต์วันเกิด Happy Birthday”พายุพูดพร้อมยื่นดอกไม้ให้

“วันเกิดใคร ? ฉันไม่ได้เกิดเดือนนี้สักหน่อย”แก้วถามเพราะตัวเองไม่ได้เกิดเดือนนี้จริงๆ

“วันเกิดฉันเอง”พายุพูด

“นี้ อย่ามาทำให้ฉันอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ได้มะ ? เดี๋ยวก็ด่าฉลองวันเกิดซะเลยนิ”แก้วพูด

“อารมณ์เสียอะไรมาเนี้ย ?”พายุถาม

“ก็อีตาบ้าโทโมะน่ะสิ ไม่อยุ่กลุ่มเราแล้วจะไปอยู่กลุ่มเบลล์แทน”เฟย์ตอบแทน

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพายุช่วยเอง พายุทำได้หมดเลยนะ”พายุบอก

“ทำไมมันยุ่งวุ่นวายจริงๆเลยนะ”แก้วพูดอย่างอารมณ์เสีย

“ฉันว่าเราไปเคลียร์กันให้จบๆไปเลยดีกว่าเนอะ”ฟางพูด

“เออๆ ก็ได้”แก้วพูดแล้วเดินไป

“เห้ย! มาจับแขนฉันทำไม ?”ฟางถามพายุ

“จะไปไหนจ๊ะ ? ดอกไม้เนี้ยยุให้นะ วันนี้วันเกิดเราเดี๋ยวเย็นนี้พาไปเลี้ยง”พายุพูด

“ยี๋! ไอ้หน้าแมวเมื่อกี้พึ่งให้แก้วไปเอง พอแก้วไม่รับก็เอามาให้ฉันเนี้ยนะ ทุเรศสิ้นดี”ฟางพูด

“อะไรว่ะ เห็นด้วย ?”พายุบ่น

ตอนนี้เบลล์ก็พยายามหว่านล้อมให้โทโมะมาอยู่กลุ่มของเบลล์ให้ได้

“วิศว ไทยานนท์ โอเคเดี๋ยวเราเพิ่มชื่อเธอลงไปในกลุ่มเลยล่ะกันนะ”เบลล์พูดด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง

“เห้ย!เดี๋ยวดิ เดี๋ยวเราขอคุยกะพวกเขาก่อน”โทโมะพูดเพราะไม่อยากให้มีปัญหาตามมาอีก

“แหมม ไหนๆนายก็ทำงานให้เราแล้ว ใกล้เสร็จแล้วเนี้ย”เบลล์พูด

“ไม่เป็นไรเราขอคุยกับพวกเขาก่อนล่ะกัน”โทโมะพูด

โป๊กกกก!

“ว้ายยย ใครปามือถือมาเนี้ย ?”เบลล์ร้องเพราะมือถือที่มาจากไหนไม่รู้โดนหัวเธอเต็มๆเลย

“อะไรเนี้ย ?”โทโมะถาม

“ก็โทรศัพท์มือถือกับเงิน 5000 บาทไง”แก้วตอบ

“รู้แล้วก็เห็นอยู่ แต่มันเรื่องอะไรกันน่ะ ?”โทโมะถาม

“ก็เรื่องที่เธอจะหนีไปอยุ่กับกลุ่มยัยป้าระฆังน่ะสิ”แก้วพูด

“ก็...เอ่ออ”โทโมะอึกอัก

“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละ เรื่องนี้ฉันผิดนายก็เป็นคนบอกฉันเองไม่ใช่หรอ ? ฉันรับผิดชอบเอง”แก้วพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา

“โดยการที่ฉันจะออกจากกลุ่มแล้วพวกเธอ ก็เอาเงินที่หายไปเนี้ย กลับไปทำงานตามเดิม”แก้วพูด

“เงินกลับมาแล้ว งานก็ยังอยู่ทั้งรามอินทราแล้วก็ใบหยกเค้าจะได้ไม่เดือดร้อนไปด้วย ส่วนโทรศัพท์บ้าๆเครื่องนี้เนี้ย ฉันแถมให้ เคลียร์แล้วนะ”แก้วพูด

“จะเอาแบบนี้หรอ ?”โทโมะถาม

“เออ เอาแบบนี้แหละ”แก้วตอบ

“แล้วใบหยกกับรามอินทราล่ะว่าไง ?”โทโมะถาม

“ไม่รุ้ดิ มันมีอะไรที่ดีกว่านี้มั้ยอ่ะ โทโมะ”เฟย์ถาม

“ไม่รู้แล้ว ตอนนี้พวกเธอ 3 คนทำงานนี้ต่อไปได้แล้ว มันก็เหลือแค่เอาเงินไปให้เด็กบนดอยก็จบแล้ว”แก้วพูด

“แล้วเธอล่ะแก้ว ?”ฟางถาม

“ปัญหาฉันน่ะ ฉันจัดการเอง”แก้วพูด

“แค่นี้แหละ เราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วนะ”แก้วพูด

แก้วพูดจบก็เดินออกไป

“เราเหลือกันแค่ 3 คนแล้วอ่า เฮ้อออ”เฟย์พูด

 

ในห้องเรียน

“นี้มันคาบที่ 2 แล้วนะ 2 คนนั้นยังไม่คุยกันเลยอ่ะ”เฟย์พูด

“นั้นนะสิ งานนี้ท่าทางจะแย่”ฟางพูด

“เอ่อ..ครูขอเวลาสักครู่นะ เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาพี่ที่ร้านสุกี้เค้าเก็บกระเป๋าตังค์ได้ที่ถังขยะหน้าร้าน ในนั้นมีบัตรนักเรียนและเงินอีก 5000 บาท เป็นของจริญญานั่นเองพี่เค้าเลยเอามาให้ทางเจ้าหน้าทีซึ่งก็ประสานมาทางโรงเรียนเราเพื่อเอามาคืนเจ้าของน่ะ แล้วครูก็รู้มาว่าเงินนี้คือเงินที่กลุ่มของแก้วจะเอาไปช่วยน้องๆบนดอยในเรื่องของการศึกษอาทิตย์นี้ใช่มั้ย ?” อาจารย์เต่งถาม

“ใช่ค่ะ”เฟย์ฟางตอบด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริงมากกกก

“งั้นจริญญา ออกมารับเงินของพวกเธอคืน”อาจารย์เต่งบอก

“แล้วทางพี่ๆที่ร้านสุกี้เค้าช่วยสมทบอีก 5000 รวมเป็น 10,000 บาท”อาจารย์เต่งพูด

“โห! เจ๋งไปเลยอ่ะ พวกเราได้เงินกลับมาแล้วแถมยังได้เพิ่มมาอีกตั้ง 5000 แหนะ”ฟางพูด

“ดีใจป่าว ? โทโมะ”เฟย์ถาม

“ก็น่าจะดีนะ”โทโมะตอบด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

“งั้นครูว่าออกมารับทั้งกลุ่มเลยดีกว่า วิศว ใบหยก รามอินทรา จริญญา”อาจารย์เต่งพูด

จากนั้นทั้งหมดก็ออกไปรับเงินหน้าห้อง

แล้วเรื่องร้ายๆก็ผ่านพ้นไป