นิยายเรื่อง My boy คนนี้ของฉัน ใครยุ่ง...เจอกัน

Fang mode
หลังเลิกเรียน
“ป๊อปวันนี้ฉันไม่กลับบ้านพร้อมนายนะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“คือฉันต้องอยู่จัดบอร์ดน่ะ เป็นงานของห้องก็เลยต้องอยู่ช่วยกัน นายกลับไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันให้โทโมะไปส่ง”
“ไม่ๆๆ ไม่เอาฉันไม่ให้ไอ้โทโมะไปส่งเธอเด็ดขาด”
“ทำไมล่ะ”
“ฉันไม่ไว้ใจมัน” นายป๊อปพูดแล้วทำหน้างอ
“ไอ้ป๊อป!!! ไอ้บ้า!!! แกรู้จักฉันมานานแล้วนะเว้ย! ทำไมไม่ไว้ใจฉันวะ!” นายโทโมะ (ที่เดินมาตอนไหนฉันเองก็ไม่รู้) ตบหัวนายป๊อปแล้วโวยวายใส่
“ก็แกมันเสน่ห์แรงนี่หว่า ฉันก็เลยกลัวฟางจะหลงแกอ่า”
“นี่ไอ้ป๊อปแกอย่าพูดอย่างนี้นะเว้ย! เดี๋ยวมีคนหึงฉัน” โทโมะพูดแล้วเหลือบตาไปมองยัยแก้วที่กำลังยืนคุยกับเพื่อนๆอยู่
“โทโมะ! นายมั่นใจนะว่ายัยแก้วจะหึงนายน่ะ คิดเองเออเองอ่ะป่าว”
“มั่นใจสิ เธอไม่เคยสังเกตหรอว่าแก้วชอบหึงฉันน่ะ”
“No!!!” ฉันกับป๊อปประสานเสียงกันตอบ ทำให้โทโมะทำหน้าอย่างเซ็งๆ
“เออๆ ฉันยอมรับก็ได้ฉันคิดเองเออเอง ฉันอยากให้เค้าหึงฉันอ่ะ” โทโมะพูดแล้วทำหน้าอายๆ                                                                       
“ชอบเค้าหรอ?” ฉันถามขึ้น
“ฉันไม่รู้”
“ยังไม่รู้ใจตัวเองว่างั้น? ไม่เหมือนฉันเลย รู้ใจตัวเอง หาใจตัวเองเจอละ” นายป๊อปพูดแล้วโอบไหล่ฉันไว้ อ๊ายยยยย...เขินๆๆๆ >///<
“ปล่อยนะ อายคนอื่นเค้า” ฉันพูดแล้วดึงมือนายป๊อปออก
“โอ๊ยๆๆ อิจฉาโว้ย! อยากมีแฟนๆๆๆๆๆ” โทโมะอาการเหมือนคนสติแตกเลย
“อยากมีก็หาสิ” เสียงยัยแก้ว ทำให้โทโมะอึ่งเล็กน้อย
“ฉันอาจจะเจอแล้ว...แต่ฉันไม่มั่นใจ”
“ลองถามใจตัวเองก่อนก็ดีนะ”
“ถ้าฉันมั่นใจแล้วล่ะ”
“นาย...” ฉันตาฝาดหรือเปล่าเนี่ย ยัยแก้วหน้าแดงหรอ ฉันตาฝาดแน่ๆ
“อะไร” โทโมะขมวดคิ้วอย่างงงๆ
“นายลองไปบอกเขาดูนะ”
“ฉันไม่กล้า”
“ถ้านายไม่กล้าอยู่อย่างนี้เขาจะรู้มั้ยล่ะ แล้วนายจะรู้มั้ยว่าเขาคิดยังไงกับนาย”
“เอ่อ...”
“ลองทำตามที่ฉันบอกดูนะ” พูดจบยัยแก้วก็ตบไหล่โทโมะแรงๆ
“อืม ฉันจะลองดู” โทโมะพูดแล้วเอามือลูบไหล่ตัวเอง แล้วเดินออกไป
“เออฟางเดี๋ยวฉันว่าเราไปตรงบอร์ดกันเถอะ” แก้วพูดแล้วมาจูงมือฉัน แต่พอฉันกำลังจะเดินออกไปก็มีคนวิ่งมาชนผ่านฉันเข้ามาหานายป๊อป คงรู้แล้วมั้งว่าใคร
“พี่ป๊อป”
“ยัยเฟย์” ยัยแก้วพึมพำ
“พี่แก้วจะกลับบ้ารึยัง” ยัยเฟย์ถามยัยแก้ว
“ยัง วันนี้จะกลับเย็น”
“ฉันไม่รอพี่นะ”
“แล้วแกจะกลับยัง” ยัยเฟย์ไม่ตอบแต่ไปเกาะแขนป๊อป (อีกแล้วจ้า)
“พี่ป๊อปจะกลับบ้านตอนไหนอ่า”
“ก็จะกลับแล้ว”
“งั้นดีเลย ฉันกลับด้วยนะ” ยัยเฟย์เขย่าแขนนายป๊อป
“เอ่อ...” นายป๊อปทำท่าทางอ้ำอึ้ง แล้วมองฉันตาแป๋ว ฉันยิ้มให้แล้วยักไหล่อย่างไม่อยากจะสนใจ แต่ในใจอยากจะด่ายัยเด็กนั่น แต่ทนไว้ก่อนจะดีกว่า
“เจ๊ไม่เห็นจะว่าอะไรเลย” ฉันหันไปหายัยแก้วตรงจังหวะที่ยัยแก้วจะเข้าไปหายัยเฟย์ แต่ฉันดึงไว้ก่อน
“ไม่ต้องหรอก ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยๆไปเถอะ” ฉันพูดแล้วดึงแขนยัยแก้วให้เดินตาม
“ฟางๆๆ” นายป๊อปเรียกฉัน ฉันได้แต่เดินไปข้างหน้า โดยที่ไม่หันกลับไปมองเพราะฉันหมั่นไส้ยัยนั่น ไม่ได้หมั่นไส้นายป๊อป