นิยายเรื่อง My boy คนนี้ของฉัน ใครยุ่ง...เจอกัน

วันต่อมา 

“วันนี้มารับเร็วจัง” ฉันพูดแล้วก้มลงมองนาฬิกาข้อมือของตัวเอง พึ่ง 7.15 น. เอง

“ก็ฉันรู้ไงว่ายังไงเธอก็ต้องมารอฉัน”

“รู้ดีไปนะ”

“ก็ใช่มั้ง” ป๊อปพูดแล้วเดินมาเปิดประตูให้ฉันเข้าไปนั่งในรถ

@school

“เจ๊ฟางงงงง...สวัสดีครับผม” ไม่ต้องเดาให้เสียงเวลาว่าเสียงใคร มีอยู่คนเดียว ไอ้น้องชายสุดกวนนามว่าเขื่อนไงเจ้าค้า

“ว๊ากกกกก...นายเขื่อนตอนไหนจะเลิกเรียกฉันว่าเจ๊ซะที ไอ้บ้าาาา!!!” ฉันเตรียมจะวิ่งไปไล่ตีนายเขื่อน แต่นายป๊อปดันจับแขนฉันเอาไว้ก่อน

“เธอจะวิ่งทันมันหรอ ดูขาเธอกับขามันสิต่างกันจะตาย”

“อ๊ากกกก...ฉันจะฆ่านาย!!!” ฉันหันไปเอาเรื่องกับนายป๊อป ฉันยกมือขึ้นมาทุบแขนของนายป๊อปแทน แต่นายปีอปก็รวบมือฉันไว้ด้วยมือข้างเดียว แล้วก้มลงมาหอมแก้วฉัน อ๊ายยยยย...เขินครับเขิน

“เธอกับฉันมันคนละชั้นกันน้อง หายซ่ารึยังครับ” นายป๊อปกระซิบที่ข้างหูเล่นเอาใจสั่นรัวเลย

“โหๆๆ มดขึ้นแล้วครับ โอ๊ย!!!” นายเขื่อนร้องขึ้นทำไมน่ะ ฉันหันไปมองก็พบว่ายัยเด็กคนนั้นคนไม่ต้องบอกนะว่าคนไหน ยัยเฟย์นำเท้าของเธอมาประทับไว้บทเท้าของนายเขื่อน ยัยนี่มาตอนไหนวะ

“นี่ยัยบ้า! เธอมาเหยียบเท้าฉันทำไมหา?”

“หนวกหูน่า! เงียบๆ ไปเหอะฉันรำคาญ” ยัยเฟย์พูดแล้วเดินตรงเข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างฉันกับนายป๊อป แล้วเกาะแขนป๊อปตามเคย

“พี่ป๊อป สวัสดีค่ะ”

“อ๋อครับ สวัสดีครับ” นายป๊อปเอ่ยตอบแล้วดึงมือยัยเฟย์ออก “พี่ขอตัวก่อนนะ” นายป๊อปพูดแล้วเดินมาจับมือฉันไปทางโรงอาหาร ไปหาอะไรกินน่ะ ยังไม่ได้กินอะไรมาเลย เอ๊ะ! ทำไมฉันเหมือนได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตามมาข้างหลังล่ะ ฉันเลยมองไปข้างหลัง ก็พบว่ายัยเฟย์เดินตามมาด้วย ส่วนนายเขื่อนก็เดินตามหลังยัยเฟย์มาด้วย ยัยเฟย์เธอจะมาทำไมกันนักกันหนาเนี่ย

พอถึงทางเข้าโรงอาหารฉันหันหลังไปมองอีกครั้งกลับไม่พบทั้งนายเขื่อนและยัยเฟย์ แต่ก็ช่างเหอะดีแล้วที่ยัยเฟย์ไม่ตามมาแต่นายเขื่อนไปไหนซะล่ะ

Faye mode

“เฮ้ย! นี่นายปล่อยฉันนะ มาจับฉันไว้ทำไม!!!” อยู่ดีๆนายเขื่อนเพื่อนร่วมห้องที่ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าก็ดันมาดึงแขนฉันไว้

“เธอจะไปไหน”

“ก็จะตามพี่ป๊อปไปไง”

“เธอจะไปยุ่งอะไรกับเขาวะ”

“หะ...หา นี่นายกล้าพูดคำว่าวะกับฉันหรอ” ฉันยกมือข้างที่ไม่โดนจับชี้หน้านายเขื่อน

“เออ จะทำไม ฉันจะพูดอะไรกับคนหน้าหนาอย่างเธอก็ได้นี่ ผู้ชายมีตั้งเยอะแยะ จะไปแย่งคนมีเจ้าของแล้ว คิดเองไม่เป็นหรือไง มีสมองหรือเปล่า ยัยโง่!” นายเขื่อนพูดแล้วเอานิ้วจิ้มที่หัวฉัน

“นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ!!!” ฉันยกมือขึ้นเตรียมจะตบไอ้ผู้ชายใจทรามตรงหน้า แต่ก็ต้องชะงักมือไว้ก่อนเพราะคำพูดของเขา

“เอาสิตบฉันเลย ถ้าเธอตบฉันก็จะบอกเฮียป๊อปด้วยเรื่องที่เธอทำร้ายเจ๊ฟางเมื่อวาน”

“นี่นาย!”

“หวังว่าเธอคงไม่อยากให้เฮียป๊อปเกลียดเธอหรอกนะ หึหึ”

“นาย!!!”

“บ๊ายบายที่รัก” นายเขื่อนพูดจบก็เอื้อมมือมาจับแก้มฉันแล้วเริ่มบีบแรงขึ้นเรื่อยๆ “แล้วเจอกันในห้องนะ” อ๊ายยยยย...ฉันได้แต่ร้องอยู่ในใจ ฉันไม่มีทางยอมปล่อยพี่ป๊อปไปให้ยัยฟางเด็ดขาด ส่วนนาย...ฉันฝากไว้ก่อนเถอะ คราวหน้าฉันเอาคืนแน่!