[Shot fiction] กลลวง

ตอนจบ“ฟาง งั้นหรอ” พอฉันเข้าไป ก็เจออัลบัมที่เขียนฟาง มีเพียงอัลบัมเดียวด้วยฉันรีบเปิดเข้าไปในอัลบัมก่อนที่จะเห็นรูปที่ฉันกับป๊อปถ่ายด้วยกันที่ป๊อปแอบถ่ายฉัน ยังไม่พอ มีรูปที่ฉันเอ๋อมาก -*- แต่กลับเขียนว่า รักเธอ -0-อย่าบอกน่ะว่า ... “ฉันชอบเธอน่ะ” เสียงนี้มันเสียง .. “ป๊อป!” ฉันรีบหันไปข้างหลังก่อนจะเห็นเงาที่ป๊อปยิ้มมาให้ฉัน“เนี้ยแหละ ปัญหาที่ยังติดใจฉัน ทำให้ฉันเข้าร่างไม่ได้ ขอบคุณในความเจือก(อยากรู้อยากเห็น) ของเธอน่ะ 555”“ป๊อป” ฉันพูดพร้อมจะผลักป๊อป แต่มือฉันกลับผ่านป๊อปไปอย่างกับผ่านอากาศเราสองคนกลับสู่ภาวะเศร้าเล็กๆ ก่อนที่ป๊อปจะพูดขึ้น“ฉันจะไปเขาร่างแล้ว และฉันอาจจะจำเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นไม่ได้”ป๊อปพูดก่อนจะก้มหน้าลง“เมื่อฉันลืมตาขึ้นมา ขอให้เธอพูดว่ารักฉัน แค่นั้นก็พอ : )”“แล้วเรื่องพินกับพีมหล่ะ”“ฉันไปจัดการแล้วเรียบร้อยแล้ว : )”“จัดการยังไง?”“เดี๋ยวเธอก็รู้ เมื่อฉันได้ยินคำที่ฉันอยากได้ยินจากเธอ”“ฉันรักนาย อย่าลืมตาจนกว่าฉันจะไปถึงน่ะ!”“ฉันจะรอเธอ : )”ณ โรงพยาบาลตอนนี้ฉันกำลังวิ่งไปที่ห้องให้เร็วที่สุด2702 อีก 10 ห้อง สู้!2712! ฉันเปิดประตูเข้าไปก็เห็นป๊อปกำลังดุ๊กดิ๊กตัวแต่ยังไม่ลืมตา ฉันเลยรีบวิ่งเข้าไปจับมือป๊อปไว้ทำเอายัยพินที่กำลังพยุงป๊อปเพ่งมาหาฉันอย่างแรง! แต่ฉันก็ยังกุมมือป๊อปไว้ที่หน้าอกป๊อปค่อยๆหันมาที่ฉันก่อนลืมตาขึ้นมามองฉันอย่างเต็มตา “ฉันรักนาย” แค่เพียงฉันพูดคำนี้คำเดียว ก็เหมือนสมองของป๊อปจะสั่งการอย่างรวดเร็ว ป๊อปสลัดมือจากยัยพินแล้วลุกขึ้นมากอดฉันแน่น ทำเอาฉันตั้งตัวไม่ทัน“ขอบคุณน่ะฟาง ขอบคุณ” ป๊อปพูดพร้อมกอดฉันแน่นเหมือนแค่คำนี้คำเดียว มันดึงความทรงจำที่ขาดหายของป๊อปมาได้มันคงเป็นคำที่อัศจรรย์มาก ที่ฉันอยากพูดไม่มีวันหยุด“ฉันรักนาย” ฉันพูดก่อนที่จะกอดตอบป๊อป“มันอะไรกัน!” ยัยพินตวาดขึ้น“เธอไปตายที่ไหนก็ไป ก่อนที่ฉันจะแจ้งตำรวจจับเธอ”“ป๊อป! นี้มัน ...”“ไป!” ป๊อปไล่พิน แต่ก็ดูเหมือนยัยนั้นจะไม่ไป“ขออนุญาตจับกุมข้อหาร่วมมือกันโดยการสั่งฆ่ากับพี่ชายแท้ๆของคุณ” ฉันพูดก่อนที่จ่าจะวิ่งเข้ามาล็อคตัวพินไป“นี้มันอะไร แม่งงไปหมดแล้ว” คุณป้าพูดพร้อมกุมหัวตัวเอง“เดี๋ยวแม่ก็รู้ แถมแม่ยังได้ลูกสะใภ้ด้วยน้า”“ไหน?”“คนที่ผมกอดอยู่นี้ไง” ป๊อปพูดแล้วกอดฉันแน่น“โอ๊ย พอแล้ว หายใจไม่ออก T^T”“โอ๋ๆ” ป๊อปพูดแล้วอมยิ้มณ บ้านของป๊อปปี้ตอนนี้เราสองกำลังนั่งเล่นน้องหมาของยัยเพื่อนของฉัน มันชื่อโชกุนค้า : D“ฮ่าๆๆๆ” ฉันป๊อปปี้ แล้วก็โชกุนกำลังวิ่งเล่นกันที่สนามหญ้าหลังบ้านของป๊อป กว่าเรื่องทุกอย่างจะจบอยากจะบอกว่าเหนื่อยมาก สู้คดีกันแทบตาย T^Tแต่สุดท้ายก็จบด้วยดี ยังไงฝ่ายเราก็เป็นผู้ชนะอยู่แล้ว ฮุๆ : )“เฮ้ย โชกุน มานี้เลย” ป๊อปพูดพร้อมวิ่งไล่โชกุน เพราะว่าโชกุนมาเกาะแกะฉัน = = ขี้หึงเป็นบ้าเลย แม้แต่หมายังไม่เว้น แฟนใครเนี้ย ><โชกุนเป็นหมาพันธ์โกลเด้นรีทีฟเวอร์ กำลังเป็นหนุ่มเลยแหละตอนนี้ น่ารักซะ >O<“พอเลยสองคนเนี้ย ฉันเหนื่อยแล้ว T^T” ฉันพูดขึ้นแต่“เฮ้ย!” อยู่ๆโชกุนก็กระโดดเกาะป๊อปปี้ ด้วยความที่เป็นหมาตัวใหญ่เลยทำให้ป๊อปปี้ล้มมาชนฉันแล้วเราทั้งสองคนหนึ่งตัว ก็ล้มละเนะนาดอยู่บนพื้น T^T“โชกุน ดูสิฟางเจ็บแล้ว” ป๊อปพูดก่อนที่จะหันมาดูฉัน“แหะๆๆๆ” เนี้ยแหละ เสียงหมาหอบ = =พลั้ก !อยู่ๆโชกุนก็ผลักป๊อปจากข้างหลังทำให้ป๊อปก้มมาทับฉันซ้ำสอง (คือตอนที่พี่ป๊อปดูพี่ฟางยังนั่งอยู่)“นะ นะ นาย ใกล้ไปไหม = =” ฉันพูดเสียงสั่น“ไม่ใกล้หรอก ^^” เอะ ร่วมมือกับโชกุนหรอ = =“ปล่อยๆๆ” ฉันพูดพร้อมดิ้น“อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวจูบเลย”“ >x<” “แหม หุบปากเลยหรอฟาง - -+”“ก็ฉัน.. อุ๊บ!”อยู่ๆป๊อปก็ประกบจูบฉันอย่างอ่านโยนและแผ่วเบาก่อนที่มือจะค่อยๆไล้ไปตามสาปเสื้อของฉัน“เฮ้ๆๆๆ สองคนนั้นอ่ะ” อยู่ๆก็มีเสียงทะเล้นของใครบางคนดังขึ้นทำให้ฉันกับป๊อปหลุดจากพวังค์แห่งความ “รัก”“เออ ขอโทษ”“>///< ออกไปได้แล้ว ><”“แหะๆ โทษที” นะ นะ หน้าป๊อปแดง >O<“อะ อืม”“แหม เรียลเชียวน่ะ” ยัยเฟย์ T^ T แกไม่พูดก็ไม่มีใครว่าน่ะ“แหะๆๆ” ไอโชกุน เพราะแก T^T“โชกุน แกตายแน่” ป๊อปลุกขึ้นแล้ววิ่งไล่โชกุน ส่วนมันก็วิ่งเร็วซะ ฮ่าๆๆๆจบแล้วค้า >O<~ เป็นไงบ้าง เน่ามากไหม T^T
ต่อไปจะลงเป็น LF แล้วน่ะค่ะ ยังไงฝากติดตามด้วยน้าค่ะ ขอบคุณค้า :)))