[Shot fiction] กลลวง

ตอนที่ 3

ณ โรงพยาบาล

ห้อง 2712

“พี่ป๊อป O.O พี่ป๊อปเป็นไงบ้างค่ะ T^T”

เสียงกระแดะสุดฤทธิ์ของยัยพินดังขึ้น ฉันที่กำลังนั่งคุยกับคุณแม่ของป๊อปถึงกับต้องเอามือปิดหู -*-

“โรงพยาบาลไม่ใช่สี่แยกไม่จำเป็นต้องเป่านกหวีด - -+”

“ว่าไงน่ะยัยฟาย - -+” สายตาพิฆาตของยัยพินหันมาหาฉัน - -

“ฉันชื่อฟาง กรุณาเรียกให้ถูกด้วย”

“พอๆหลานๆทั้งสอง ป้าเวียนหัว หนูพินกลับไปก่อนน่ะ ป้าจะคุยธุระกับผู้กองเขาก่อน

“คุณป้า หนูเป็นแฟนพี่ป๊อปน่ะค่ะ!!”

“เป็นแฟนก็น่าจะให้เกียติกันบ้าง ไม่ใช่เข้ามาก็อาลวาทขนาดนี้ มันไร้มารยาทน่ะ”

“คุณผู้กองค่ะ เคลียร์คดีให้จบก่อนเถอะ แล้วค่อยมาด่าว่าคนอื่น!”

ยัยนั้นถลึงตาใส่ฉัน ก็ฉันเป็น ‘เพื่อน’ ของป๊อปนิ พูดแล้วเจ็บ T^T

“งั้นฉันขอตัวก่อนดีกว่าน่ะค่ะคุณป้า”

“จ๊ะลูก” คุณป้ายิ้มให้ฉันอย่างสุภาพ ก่อนที่ฉันจะหันไปเห็นเงาตะคุมของป๊อปปี้ ที่อยู่ข้างๆเตียง

“งั้น สวัสดีค่ะ” ฉันไปไหว้แม่ของป๊อปปี้แล้วเดินออกไป



บนรถ

“เอ๊ะ ทำไมป๊อปปี้ถึงเข้าร่างไม่ได้ ในเมื่อป๊อปก็ยังเข้าไปในห้องนั้นได้

“เพราะฉันยังติใจอยู่ไง - -“

“ไปไวมาไวจริงนาย”

“หึๆ ฉันรู้แล้วว่าใครเป็นคนตัดสายเบรค”

“ใครป๊อป?”

“พีมกับพินร่วมมือกัน”

“ห่ะ พิน?”

“อืม..”

“ยัยบ้านี้!” ฉันสบถเล็กๆก่อนจะหันไปทางป๊อป “ป๊อป ทำไมสีหน้านายดูไม่ค่อยดีเลย”

“ฉันน่าจะเชื่อเธอตั้งแต่ตอนนั้น ฉันขอโทษน่ะฟาง”

ป๊อปพูดแล้วเอามือที่แม้จะเป็นเหมือนอากาศมาประกบมือฉัน แต่ฉันกลับรู้สึกว่ามันอบอุ่น

“อืม” ฉันอมยิ้มเล็กๆก่อนที่จะนึกไปตอนนั้น



‘ฟาง เธอมาอำฉันเล่นใช่ไหม 555’

‘ฉันพูดจริงน่ะป๊อป พินต้องการสมบัตินาย’

‘อย่ามาอำเลย ฉันไปก่อนน่ะ มีซ้อม’ ป๊อปพูดพร้อมลุกจากเก้าอี้

‘ดะ ดะ เดี๋ยว’ ฉันจะท้วงแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว



“ฟาง ..”

“ฮืม?” ฉันพูดขณะกำลังขับรถกลับบ้าน

“เธอพาฉันไปเอาโทรศัพท์หน่อยสิ”

“ที่ไหนอ่ะ”

“บนรถ”

“เฮ้ย จะบ้าหรอ แล้วนายจะเอาไปทำไม”

“น่ะฟาง”

“ก็ได้ๆ” ฉันพูดก่อนที่จะกลับรถไปที่ สน.



“จ่าค่ะ ขอถุงมือหน่อย”

“ครับ” ฉันรับถึงมือมาใส่ ก่อนที่จะก้มไปในรถเพื่อไปเอาโทรศัพท์ให้ป๊อป

“ฉันขอหลักฐานชิ้นนี้น่ะจ่า ญาติเขาต้องการ”

“อ๋อ ครับๆ” ฉันถือโทรศัพท์ป๊อปมาที่รถก่อนที่จะกดดูมิสคอล

“พิน 3 มิสคอล”

“โมะ 5 มิสคอล”

บลาๆๆๆๆ และอีกหลายคน

ยัยพินจะโทรมาทำไม ในเมื่อมันเป็นคนให้พี่ขายมันมาตัดสายเบรคป๊อป - -

“มีของใครบ้างฟาง”

พอฉันถึงรถป๊อป ก็ได้ยินเสียงป๊อปที่นั้งรอฉันอยู่ทีนที

“ก็เพื่อนนายแล้วก็พินอ่ะแหละ”

“อ้อ อืมๆ”

ป๊อปพูดแล้วมองโทรศัพท์ที่ฉันวางไว้ข้างๆเขา แต่เขาก็ไม่สามารถเอาขึ้นมาดูได้



บ้านฉัน

ตอนนี้ฉันนั่งรอป๊อปที่บอกว่าเดี๋ยวมาๆ แต่ก็ไม่มีสักที -*- งั้นขอดูรูปในโทรศัพท์หน่อยน้า

ฉันค่อยๆเปิดอัลบัมทีละอัลบัม ก่อนจะสดุดกับอัลบัมที่ชื่อว่า “It’s U”

คงเป็นพินมั้ง ฉันจึงข้ามโฟลเดอร์นั้นไปแล้วดูโฟลเดอร์อื่นๆ

บางรูปก็อดขำไม่ได้ที่จะบอกว่า นายนี้ก็มีความบ้าๆบอๆของเขาแหละ

ผ่านไป 10 นาทีแล้ว ฉันดูรูปจนครบทุกอัลบัมแล้ว แต่ป๊อปก็ยังไม่มาสักที -*-

งั้นขอเขาโหมดเจ็บ T^T ดูภาพในอัลบัม It’s U

ตอนหน้าฟางจะเปิดอัลบัม It's U แล้ว ฝากติดตามหน่อยน้า :)

Follow me : @SaII_PRN