Stubborn Love Plan แผนการณ์ขโมยหัวใจ รักนายปากแข็ง

 

Chapter 9

Surprise & First kiss [ Special! PF in Oops magazine ]

 

 

 

 

 

[ คฤหาสน์ตระกูลนีระสิงห์ ]

 

รถของป๊อปปี้แล่นมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านฟาง ป๊อปปี้เปิดประตูก้าวลงจากรถพร้อมกับกระเป๋านักเรียน ช่อดอกไม้และตุ๊กตาบันนี่ ก่อนที่เขาจะปิดประตูรถก็มีเสียงนึงดังขึ้น

 

“จะให้ผมมารับตอนกี่โมงครับ”

 

คุณลุงคนขับรถถาม ป๊อปปี้ใช้เวลาครุ่นคิดสักครู่ ก่อนจะตอบกลับไปว่า

 

“ประมาณ1ทุ่มก็แล้วกันครับ”

 

พูดจบก็ปิดประตูรถก่อนจะตรงดิ่งไปกดกริ่งหน้าบ้าน

 

“กริ๊งงงงงง กริ๊งงงงงงงงง”

 

“สวสัดีค่ะ ไม่ทราบว่ามาพบใครคะ”

 

เสียงเมดของบ้านฟางดังขึ้นพร้อมกับรูปที่หน้าจอLCDเหนือกริ่ง

 

“มาขอพบฟางครับ พอดีผมเป็นเพื่อนของเขา”

 

ป๊อปปี้เอ่ยออกไป ในใจก็คิดกังวลเหมือนกันว่าพวกเธอจะให้เขาเข้าพบฟางมั้ย

 

“คุณชื่ออะไรคะ”

 

เมดคนเดิมถามป๊อปปี้กลับ

 

‘ถึงขั้นต้องถามชื่อเลยหรอ’

 

ป๊อปปี้ที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับตกใจก่อนจะคิดในใจว่า

 

“ป๊อปปี้ ภาณุ จิระคุณ ครับ”

 

ตอบชื่อตัวเองออกไป ก่อนจะยืนรอสักพัก

 

‘สงสัยต้องถามฟางก่อนแน่เลยว่ามีเพื่อนชื่อนี้รึเปล่า’

 

ป๊อปปี้นึกในใจ ก่อนจะยิ้มเมื่อนึกถึงภาพหญิงสาวตัวเล็กคนนั้น

 

“เชิญคุณเข้ามาได้เลยค่ะ”

 

พอเสียงคุณเมดพูดจบ ประตูรั้วอันกว้างใหญ่ของบ้านฟางก็เปิดขึ้น ภายในมีสวนที่ตกแต่งอย่างสวยงาม

 

‘ใหญ่พอๆกับบ้านเราเลยนะเนี้ย ’

 

ป๊อปปี้คิดพลางเดินตามเมดที่เดินนำเขาอยู่3คน

 

“กรุญาถอดรองเท้าด้วยนะคะ นี่ค่ะ”

 

เมดคนนั้นพูด ก่อนจะบอกให้เขาถอดรองเท้า ตรงหน้าเขามีรองเท้ารับแขกสีขาวสะอาดตาวางอยู่

 

ป๊อปปี้ถอดรองเท้าของเขาออกก่อนจะเปลี่ยนเป็นรองเท้ารับแขก แล้วเดินตามเมดทั้ง3คนเข้าไปในตัวบ้าน

 

“เชิญนั่งคอยก่อนสักครู่นะคะ”

 

เมดอีกคนพูด ก่อนทั้ง3จะเดินแยกออกไป ป๊อปปี้วางกระเป๋านักเรียน ช่อดอกไม้และตุ๊กตาไว้บนโต๊ะรับแขก

 

“จะรับน้ำอะไรดีคะ”

 

พอป๊อปปี้นั่งลงไปไม่ทันไร ก็มีเมดคนใหม่เข้ามาถามเขา

 

“ผมขอเป็นน้ำเปล่าไม่เย็นแล้วกันครับ”

 

เมดคนนั้นก้มหัวรับ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องรับแขก

 

ภายในบ้านนั้นตกแต่งอย่างหรูหรา สีที่เน้นคือสีทองและขาวออกครีมๆ

 

บนผนังมีภาพของทุกคนในครอบครัวแขวนอยู่ รวมถึงภาพผู้ชายที่ถ่ายคู่กับฟางในรูปที่เขาเจอในล็อคเกอร์ด้วย

 

‘คนคนนี้ ใครกันนะ มีความสำคัญอะไรกับฟางและครอบครัว ถึงขั้นต้องเอารูปแขวนไว้บนผนัง ถ้าบอกว่าเป็นพี่ชายก็คงไม่ใช่ เพราะหน้าไม่เหมือนกันเลยสักกะนิด....’

 

ป๊อปปี้มองภาพนั้นพร้อมกับครุ่นคิดในใจอยู่ แต่แล้วก็มีเสียงนึงดังขึ้นคัดจังหวะเขา

 

“ปะ ป๊อปปี้ แค่กๆ มาได้ไงเนี้ย แค่กๆๆ”

 

ฟางที่เดินลงบรรไดส่งเสียงทักเขาพร้อมกับไปจนตัวคู้ ป๊อปปี้รับสาวเท้าไปประคองหญิงสาวทันที ตอนนี้เธอกำลังใส่ชุดนอนแขนยาว ยาวเหนือเข่า สีขาวบริสุทธิ์

 

“ก็มาเยี่ยมเธอไง อาการหนักขนาดนี้ทำไมไม่ไปหาหมอ แล้วนี่ลงมาทำไมเนี้ย”

 

ป๊อปปี้บ่นทันทีเมื่อเห็นอาการของหญิงสาว ฟางได้แต่ยิ้มแห้งๆก่อนจะนั่งลงบนโซฟา

 

“นี่ ฉันเอามาเยี่ยมเธอ หวังว่าเธอจะชอบ”

 

ป๊อปปี้ที่นั่งลงตามฟางยื่นช่อดอกไม้และตุ๊กตาบันนี่ไซด์บิ๊กให้ฟาง

 

“ขอบคุณนะ ฉันชอบตุ๊กตากระต่ายที่สุดเลยยยยย”

 

ฟางรับมากอดก่อนจะทำท่าดีใจเป็นเด็กๆ

 

“แต่นายห้ามเอากระต่ายตัวเป็นๆมาให้ฉันนะ เพราะฉันกลัวกระต่ายมากๆ มากที่สุดในโลกเลยละ”

 

ฟางที่เล่าพร้อมกับแสดงว่าเธอกลัวกระต่ายแค่ไหน ทำให้ป๊อปปี้เผลอยิ้มน้อยๆออกมา

 

“น้ำค่ะคุณ  อ้าวคุณหนูฟาง ลงมาทำไมคะเนี้ย ยังใส่ชุดนอนอยู่เลย”

 

เมดที่เอาน้ำมาให้ป๊อปปี้อุทานขึ้นทันทีที่เห็นฟาง

 

“ฟางลงมาหาป๊อปปี้นะคะ อยู่แต่ในห้องฟางเบื่อ แค่กๆๆ”

 

ฟางตอบพร้อมกับไอออกมา เมดคนนั้นเห็นก็ยิ่งสายหัว ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

 

“คุณหนูฟางดื้อจริงๆเลยนะคะ ข้าวก็ไม่ยอมทาน ยาก็ไม่ยอมทาน แบบนี้ไม่หายป้าไม่รู้ด้วยนะ เดียวป้าขอตัวก่อนนะคะ”

 

พอป้าเมดพูดจบ ก็ขอตัวไปทำงานของตัวเองต่อ

 

 

 

[Fang Talk ]

 

ป้านมนะป้านม มาดุฉันอีก ก็ฉันไม่หิวนี่หน่า ไม่อยากทานอะไรมาตั้งแต่เช้าแล้ว ส่วนยานะมันก็ขมสุดๆไปเลย ใครๆก็รู้ว่าฉันไม่ชอบทานยา

 

“นี่เธอยังไม่ได้ทานข้าวอีกหรอ”

 

ป๊อปปี้ที่ได้ยินป้านมพูดอย่างนั้นก็ดุฉันขึ้น โดนดุอีกแล้ว

 

“ก็ฉันไม่หิวนี่หน่า”

 

ฉันบ่นงอแงเหมือนเด็กๆ ก่อนจะเอาหน้าซุกตุ๊กตาบันนี่

 

“ไม่ได้ๆ แบบนี้เธอไม่มีทางหายแน่ มา เดียวฉันจะทำกับข้าวให้เธอทานเอง”

 

ป๊อปปี้พูดจบก็ลุกขึ้นจะเดินไปห้องครัว

 

“เห้ยๆๆๆ ไม่เอาๆ ฉันไม่หิว แล้วนายก็ไม่ต้องทำให้ฉันทานด้วย พ่อครัวแม่ครัวที่บ้านฉันมีเยอะแยะ เดียวนายทำครัวบ้านฉันไหม้ขึ้นมา”

 

ฉันรีบดึงมือป๊อปปี้ให้เขานั่งลง ก่อนจะบ่นออกมายืดยาว เขาเอาแต่นั่งหน้าบูดเหมือนเด็กถูกขัดใจ

 

“งั้นเธอก็ต้องยอมทานข้าว ไม่งั้นฉันจะลงมือทำเองแล้วจับยัดใส่ปากเธอแน่”

 

ป๊อปปี้ขู่ฉันก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ หึ ไม่มีทาง! ฟางไม่ยอมทานหรอก

 

“ไม่เอา ไม่ทาน ฉันไม่หิว”

 

ฉันส่ายหัวแบบสุดชีวิตจนหัวแทบจะหลุดออกมาจากคออยู่แล้ว โอ๊ยยยย มึน

 

“ไม่ยอมใช่มั้ย ได้!”

 

ป๊อปปี้เอ่ยก่อนจะจับแขนฉันไว้แน่น

 

“นายจะทำอะไรนะ ว๊ายยยยยยยยยยยยยย”

 

ฉันพูดยังไม่จบประโยค ป๊อปปี้ก็ดึงฉันมานั่งตัก ก่อนจะล็อคฉันไว้แน่นด้วย2แขนแข็งแกร่งนั้น

 

ตาบ้า! กระโปรงชุดนอนฉันยิ่งสั้นๆอยู่ ดึงมาแบบนี้มันยิ่งทะลกขึ้นอีกสิ

 

“เธอจะยอมทานมั้ย ฉันให้โอกาศเธอตอบครั้งสุกท้าย จะยอมหรือไม่ยอม”

 

ป๊อปปี้ถามฉันแกมบังคับ ก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้ๆฉันอีก

 

“ไม่ทาน แค่ก ให้ตายยังไงฉันก็ไม่ทาน”

 

ฉันเอ่ยเสียงอ่อยเพราะหน้าของป๊อปปี้อยู่ใกล้หน้าของฉันมาก

ดวงตาคู่นั้นที่จ้องมาทำให้ฉันคงบคุมสติตัวเองไม่อยู่ อีกแล้ว...

ความรู้สึกนี้เหมือนกับตอนที่อยู่ในห้องพยาบาลเลย

 

ยิ่งปล่อยให้เวลาเดินไปมากเท่าไหร่ฉันก็ไม่มีแรงจะขัดขืนเขา หน้าของเรายิ่งใกล้กันมากขึ้น

จนจมูกฉันกับจมูกเขาชนกัน อย่าบอกนะว่าฉันจะต้องเสียจูบแรกให้เขานะ....

 

“นี่นายหมี! นายจะทำอะไรพี่สาวฉันนะ!”

 

เฟย์ที่เข้ามาเห็นฉันกำลังจะโดนป๊อปปี้จูบ ก็เอ่ยขึ้นเสียงดัง

ฉันรีบกระโดดตัวออกจากป๊อปปี้ก่อนจะวิ่งไปหลบหลังเฟย์ ตอนนี้หน้าฉันงจะแดงมากๆเลยสินะ

ฮือออ อายค่ะอาย

 

“ป่าว ก็แค่จะแกล้งเด็กดื้อไม่ยอมทานข้าวทานยาแค่นั้นเอง”

 

ป๊อปปี้ปฏิเสธเสียงเรียบ ใช่สิ! นายมันผู้ชาย นายมันอายไม่เป็น

 

“เออๆ ถ้าฉันเข้ามาขัดจังหวะก็ขอโทษด้วยนะ”

 

เฟย์พูดอย่างสบายๆ ก่อนจะเดินขึ้นห้องตัวเองไป ยัยเฟย์! ไม่ช่วยกันเลยนะ

 

“ฟาง ถ้าเธอไม่ยอมทานข้าวทานยา คราวนี้ฉันจะจูบเธอจริงๆแน่ ว่าไง”

 

ป๊อปปี้เดินมาหยุดตรงหน้าฉันก่อนจะเอ่ยขึ้นในระยะเผาขน ก็เขายื่นหน้ามาใกล้หน้าฉันจนจมูกเขาชนกับจมูกของฉันนะสิ ชิ ยอมก็ได้

 

“แค่กๆ ก็ได้ๆ  ทานก็ได้”

 

ฉันบอกพร้อมกับเดินไปที่ห้องรับประทานอาหาร เห้อออยฉันยอมนายวันนี้วันนึง วันหน้าไม่มีครั้งที่2แน่

 

“ดีมากกระต่ายน้อย คุณป้าครับขอข้าวต้มกุ้ง1ฉามให้ฟางหน่อยครับ”

 

ป๊อปปี้เอ่ยบอกป้านมที่เข้ามาตามเสียงก่อนหน้านี้

ป้านมพยักหน้ารับก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัวอีกรอบ

 

เห้อออออ นี่ฉันต้องทานจริงๆใช่มั้ยเนี้ย....

 

 

[ ผ่านไป20นาที ]

 

“ข้าวต้มกุ้งร้อนๆมาแล้วค่ะคุณหนูฟาง”

 

ป้านมยกชามข้าวต้มมาวางตรงหน้ฉัน น่าทานเหมือนกันนะเนี้ย

 

“ป้านมค่ะ กลิ่นอะไรหอมจัง”

 

เฟย์ที่เดินลงบรรไดมาถามขึ้น น้องฉันมาตามกลิ่นอาหารทุกทีเลย

 

“ข้าวต้มกุ้งนะคะ คุณหนูเฟย์จะทานด้วยมั้ยคะ”

 

ป้านมถามเฟย์ที่ตอนนี้เดินมานั่งข้างๆฉันเรียบร้อยแล้ว

 

“ทานค่ะ ป๊อปปี้ นายจะทานด้วยมั้ย”

 

เฟย์หันไปถามป๊อปปืที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามฉัน

 

“เอาสิ ขอผมชามนึงนะครับ”

 

ป๊อปปี้หันไปบอกป้านมอย่างสุภาพ ป้านมยิ้มก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว

 

“ว่าแต่นายนะมาทำอะไรที่นี่หรอป๊อปปี้ เห็นเขื่อนบอกว่าวันนี้นายไม่ได้เข้าชมรม”

 

เฟย์เอ่ยถามป๊อปปี้ ฉันก็สงสัยเหมือนกันนะ

 

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่มาเยี่ยมแล้วก็เอาการบ้านมาให้ฟางนะ”

 

ป๊อปปี้ตอบอย่างสบายๆ

 

“ข้าวต้มกุ้งร้อนๆมาแล้วค่ะคุณทั้ง2คน”

 

ป้านมยกชนมข้าวต้มมาวางตรงหน้าป๊อปปี้และเฟย์

 

“ขอบคุณครับ”

 

ป๊อปปี้เอ่ยขอบคุณก่อนจะลงมือทาน ส่วนเฟย์นะหรอแค่ยิ้มกว้างแล้วก็เริ่มทานไปนานแล้วละ

 

“เออใช่ แล้วนี่ช่วงสงกรานต์พวกเธอจะไปเล่นน้ำที่ไหนหรอ”

 

ป๊อปปี้ถามขึ้น เออจริง อีกไม่กี่วันก็จะสงกรานต์แล้ว ไปเล่นน้ำที่ไหนดีนะ...

 

“ไม่รู้เหมือนกัน ปกติพวกเราก็เล่นกันอยู่ในรั้วบ้านละ พอดีคุณพ่อคุณแม่เป็นห่วงก็เลยไม่ยอมให้ออกไปเล่นข้างนอกนะ ฉันก็อยากจะลองออกไปเล่นข้างนอกดูสักครั้ง แต่คงไม่มีทางเป็นไปได้หรอก.....”

 

ฉันเล่าให้ป๊อปปี้ฟัง โดยมีแบล็คกราวเป็นเฟย์นั่งพยักหน้าตาม

 

“งั้นปีนี้ฉันจะพาพวกเธอไปเล่นน้ำข้างนอกเอง เอามั้ย”

 

ป๊อปปี้เอ่ยก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ

 

“ว๊าววววววว เอาสิๆๆๆ ไปนะพี่ฟาง นะๆๆๆๆ”

 

เฟย์ที่ทำตาแพรวพราวขอฉันอย่างออดอ้อน ฉันก็อยากไปเล่นน้ำข้างนอกเหมือนกันนะ...

 

“พี่ก็อยากจะเล่นนะเฟย์ แต่คุณพ่อคุณแม่จะยอมหรอ.....”

 

ฉันพูดก่อนจะหลบตาป๊อปปี้ที่กำลังจ้องฉันอยู่

 

“เดียวฉันขอคุณอาให้ เธออย่าคิดมากเลย”

 

ป๊อปปี้กล่าวก่อนจะเอามือมาโยกหัวฉันเล่น เขาทำอย่างนั้นเป็นเวลาเนิ่นนาน

ฉันสัมพัสได้ถึงความ่อนโยนจากมือข้างนั้น ฉันยอมให้เขาทำอย่างนั้นอย่างไม่ขัดขืน

 

“หวานกันเกินไปแล้วคู่นี้”

 

เฟย์ทักขึ้น เมื่อเห็นป๊อปปี้ไม่ยอมหยุดสักที ทำให้ป๊อปปี้รีบยกมือออกจากหัวฉัน ส่วนฉันก็ได้แต่ก้มหน้าทานข้าวต้มในชามต่อไป

 

“อิ่มมากกกก”

 

เฟย์ที่ทานจนหมดชามเอ่ยขึ้น เห้ออ ฉันทานยังไม่หมดเลย ไม่ไหวแล้ว

 

“ฟาง ไหวมั้ย ทานหมดรึเปล่า”

 

ป๊อปปี้ถามฉันอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าฉันทานช้าลง ช้าลง

 

“ฉันทานไม่ไหวแล้วอะป๊อปปี้ อิ่มมากเลย”

 

ฉันบอกก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนเขา ว่าอย่าบังคับฉันให้ทานต่อเลย ไม่งั้นท้องฉันแตกแน่ๆ

อาการไอของฉันดีขึ้นแล้ว หายเจ็บคอแล้วเหมือนกัน

 

“ไม่ต้องมาทำตาอ้อนแบบนี้เลย เธอต้องทานยาก่อน ไม่งั้นฉันไม่ยอมแน่”

 

แงงงงงง ไม่เอาฉันไม่อยากทานยา ขมจะตาย ฮือออ

 

“ไม่เอานะป๊อปปี้ ฉันไม่ทานยา ขมจะตาย ไม่เอายังไงๆก็ไม่เอา”

 

ฉันรีบลุกไปนั่งข้างๆป๊อปปี้ ก่อนจะเกาะแขนเขาพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน

 

ป๊อปปี้เผลอส่งสายตาอ่อนโยนให้ฉันเห็นแว๊บนึง ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นสายตาดุอีกครั้ง

 

“ไม่ได้! เธอไม่ยอมทานเองแบบนี้อยากให้ฉันป้อนสินะ ได้~ ป้านมครับ ผมขอยาให้ฟางหน่อยครับ”

 

พอป๊อปปี้พูดกับป้านมที่เข้ามาเก็บชามข้าวต้มจบ ก็ยกตัวฉันไปนั่งบนตักของเขา

ตาบ้า! กระโปรงฉันทะลกขึ้นมาเป็นรอบที่2แล้วนะ

 

“เฟย์ เฟย์ช่วยพี่ด้วยยยยยยย”

 

ฉันพยายามดิ้นให้หลุดจากป๊อปปี้ ก่อนจะหันไปขอความช่วยเหลือจากเฟย์

เฟย์ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ ประมาณว่า ’ขอโทษนะพี่ฟาง แต่อยากจะดื้อเองทำไมละ’

 

ป้านมนำยามาให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้รับยานั้นมาก่อนจะอุ้มฉันก่อนจะลุกขึ้นเดิน

 

“เฟย์ ห้องนอนของเด็กดื้อคนนี้ห้องไหนหรอ พาฉันไปที”

 

ป๊อปปี้ถามเฟย์สีหน้าเคร่งเครียด เฟย์ที่เห็นสีหน้าแบบนั้นของป๊อปปี้ก็เดินนำเขาทันที

ฉันก็ได้แต่ดิ้นจนหมดแรง สุดท้ายก็ต้องหยุดดิ้นเพราะหมดแรง นายนี่แข็งแรงชมัด

 

“ห้องนี้ ฝากพี่ฉันด้วยนะ”

 

เฟย์เดินมาหยุดตรงหน้าห้องนอนของฉันพร้อมกับเปิดประตูให้ป๊อปปี้ ก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไป

 

“เฟย์ ช่วยพี่ด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

 

ฉันได้แต่ร้องตะโกนเรียกเฟย์แต่ก็ทำอะไรมากกว่านั้นไม่ได้

ป๊อปปี้พาฉันเข้ามาในห้องก่อนจะล็อคประตู เขาลากฉันมาบนเตียง

 

ฉันได้แต่นั่งน่าเหวอทันทีที่เห็นการกระทำของเขา

ป๊อปปี้อมยาไว้ในปาก ก่อนจะดื่มน้ำตาม

 

“นายจะทำบ้าอะไรป๊อปปี้ จะทานยาแทนฉันหรอ”

 

ฉันได้แต่ถามออกไปอย่างงงๆ เขาไม่ตอบอะไรฉัน

อยู่ๆมืออุ่นทั้ง2ข้างของเขาก็จับหน้าของฉันไว้แน่น ไม่ยอมให้ฉันดิ้นหลุดไปไหน

 

ปากของเขาประกบปากของฉัน ลิ้นของเขาดันยาเข้ามาให้ปากของฉัน

ก่อนที่ลิ้นนั้นจะช่วงชิงความหวานในปากของฉันเป็นเวลาเนิ่นนาน

 

ฉันทุบไหล่เขาเป็นสัญญาณบอกว่าฉันหายใจไม่ออก ป๊อปปี้จึงยอมปล่อยปากเขาออกจากปากฉัน

 

“เป็นไงยัยเด็กดื้อ ฉันให้เธอทานเองง่ายๆไม่เอา อยากให้ฉันป้อนฉันก็จัดให้”

 

ป๊อปปี้ดึงฉันมานั่งตัก ก่อนจะกอดฉันเอาไว้แน่น ยังมีหน้ามาพูดอีก ฉันอายจนจะมุดดินอยู่แล้วนะ!

 

“นะ นายจูบฉัน นายเอาจูบแรกของฉันไป นี่แนะๆๆๆ !!!”

 

ฉันยกมือฟาดเข้าไปที่ไหล่ของป๊อปปี้ไม่ยัง มันน่ามั้ยละ! นายนี่ขโมยจูบแรกของฉันไปนะ

 

“โอ๊ย พอแล้วๆ ฉันขอโทษ เธอหายโกรธฉันนะ”

 

ป๊อปปี้รวบมือทั้ง2ข้างของฉันไว้ก่อนจะเอ่ยขึ้น ให้ยกโทษง่ายๆหรอ ไม่มีทางหรอก!

 

“ไม่มีทาง ฉันจะไม่มีวันยอมยกโทษให้นายแน่”

 

ฉันว่าเขาพร้อมกับฟาดแขนเขาไปเรื่อยๆแบบไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

 

“แล้วจะให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะยกโทษให้ละ”

 

ป๊อปปี้ถามฉันพร้อมกับแววตาที่เต็มไปด้วยคำขอโทษ น่าสงสารจัง... แต่ไม่ได้ ฉันต้องใจแข็ง ฉันจะแกล้งเขาคืนยังไงดีนะ.... อ๊ะ! รู้แล้ว

 

“ถ้านายทำให้คุณพ่อคุณแม่ฉัน อณุญาติให้ฉันไปเล่นน้ำสงกรานต์ข้างนอกได้ ฉันจะยกโทษให้นาย”

 

ฉันบอกเขาอย่างเป็นต่อ คุณพ่อคุณแม่ไม่มีวันปล่อยฉันไปเล่นน้ำข้างนอกแน่ ฉันรู้ดี

 

“ได้สิ ไม่มีปัญหา เรื่องแค่นี้เอง”

 

ป๊อปปี้เอ่ยรับด้วยท่าทางที่สบายมาก นายนี่ไปเอาความมั่นใจทั้งหมดมาจากไหนนะ

 

“งั้นก็ลงไปข้างล่างดีกว่า คุณพ่อคุณแม่น่าจะกลับมาแล้ว”

 

ฉันบอกก่อนจะเดินนำเขาออกไปจากห้อง เพื่อที่จะลงไปชั้น1

 

 

[ ชั้น1 ห้องรับแขก คฤหาสน์ตระกูลนีระสิงห์ ]

 

พอฉันลงมาก็เห็นคุณพ่อ คุณแม่ แล้วก็เฟย์นั่งอยู่พร้อมหน้ากันที่โซฟา สงสัยพึ่งกลับถึงบ้าน

 

“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่”

 

ฉันเอ่ยสวัสดีทั้ง2ท่านก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟาอีกฝั่ง

 

“สวัสดีครับ คุณอา คุณน้า”

 

ป๊อปปี้ที่เดินตามฉันมากล่าวสวัสดีท่านทั้ง2 ก่อนจะนั่งลงข้างๆฉัน

 

“อ้าวป๊อปปี้ มาได้ไงลูก”

 

คุณแม่ฉันถามขึ้นเมื่อเห็นป๊อปปี้ ส่วนคุณพ่อก็ได้แต่ยิ้มรับ

 

“พอดีผมมาเยี่ยมฟางนะครับ เออคุณน้าครับ สงกรานต์นี้ผมขอยืมตัวเฟย์ฟางไปเล่นน้ำข้างนอกได้มั้ยครับ”

 

มาถึงตานี่ก็เปิดประเด็นเลย ฉันเห็นสายตาคุณพ่อที่จ้องมาแล้วต้องเสียววูบ

 

“แล้วจะไปกับใคร เล่นที่ไหน ไปเมื่อไหร่ กลับเมื่อไหร่”

 

คุณพ่อถามคำถามมาในรอบเดียว ใครจะตอบทันคะเนี้ย

 

“ไปเล่นกับผม เขื่อน โทโมะครับ กะว่าจะชวนแก้วไปด้วย เราจะเล่นกันที่ICSครับเพราะทุกปีเราก็จัดงานสงกรานต์กันที่นั้นอยู่แล้ว เรื่องความปลอดภัยคุณอาไม่ต้องห่วงเพราะยังไงๆยามที่นั้นก็แน่นหนามาก ไม่มทางเกิดอันตรายกับฟางและเฟย์แน่นอน ผมกะว่าจะเล่นกันวันที่14ครับ ส่วนเรื่องเวลานัดก็คงต้องนัดกันอีกที”

 

ป๊อปปี้ตอบพ่อฉันทุกคนถาม ฉันว่าเมื่อกี้คุณพ่อพูดเยอะแล้วนะ นายนี่พูดเยอะกว่าอีก อธิบายซะละอียดยิบเลย

 

“ได้สิ ฝากดูแลฟางกับเฟย์กด้วยนะ ฟางเป็นเล่นน้ำข้างนอกระวังตัวด้วยนะลูก”

 

ผิดคาด!!!!!!  คุณพ่อยอมให้ฉันกับเฟย์ไปเล่นน้ำข้างนอก ไม่น่าเชื่อ!!!!!

 

“แต่ว่าคุณพ่อคะ...”

 

ฉันที่ไม่รู้จะเถียงอะไรท่านก็ได้แต่นั่งหน้ามุ่ย

 

“ทำไมละฟาง เห็นทุกปีขอพ่อกับแม่ว่าอยากไปเล่นน้ำข้างนอกบ้าง ปีนี้พ่อเขาก็อณุญาติแล้วไง เฟย์ก็อยากไปใช่มั้ย”

 

คุณแม่เอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจ ฉันก็อยากออกไปเล่นน้ำข้างนอกอยู่หรอกนะ แต่ฉันต้องมาแพ้ป๊อปปี้ง่ายๆแบบนี้มันช่างน่าแค้นใจนัก

 

“เฟย์อยากไปค่ะ พี่ฟางทำไมตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วละ ก่อนหน้านี้ที่ป๊อปปี้ชวนก็ยังอยากไปอยู่เลยนิ มีอะไรรึเปล่า”

 

เฟย์ถามก่อนจะมองฉันอย่างจับผิด ไม่ได้ ให้ทุกคนรู้เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้

 

“ไม่มีอะไรหรอก ฟางว่าก็ดีนะนานๆทีจะได้ออกไปเล่นน้ำข้างนอกบ้าง”

 

ฉันตอบพร้อมกับยิ้มแห้งๆส่งไป เห้อออออ แพ้นายป๊อปปี้จนได้

แต่ก็เอาเถอะ ได้ไปเล่นน้ำข้างนอกทั้งที ถือว่าได้กำไรมากกว่าขาดทุนแล้วกัน

 

“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ คนขับรถมารับแล้ว สวัสดีครับคุณน้า สวัสดีครับคุณอา เจอกันพรุ่งนี้นะฟาง เฟย์”

 

ป๊อปปี้เอ่ยขอตัวกลับบ้านเมื่อเห็นรถของบ้านเขามาจอดรอรับที่หน้าคฤหาสน์

 

“กลับบ้านดีๆนะลูก ว่างๆก็มาเยี่ยมกันบ้างนะ”

 

คุณแม่พูดส่งท้าย นายป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะเดินมากระซิบฉัน

 

“ฉันทำให้คุณพอายอมให้เธอออกไปเล่นน้ำข้างนอกได้แล้ว เธอก็หายโกรธฉันได้แล้วนะฟาง”

 

พูดจายียวนกวนอวัยวะเบื่องล่างฉันพร้อมกับยิ้มกวนๆส่งท้าย ก่อนจะเดินขึ้นรถไป

ไม่นานเสียงรถก็ดังขึ้น แล้วรถของป๊อปปี้ก็แล่นออกไป

 

ตาหมีบ้า! ครั้งหน้าฉันไม่ยอมแพ้นายแน่!

 

:: End Fang Talk ::

 

 

 

 

______________________________________________________

 

 

 

 

Talk with Writer ::

 

มาอัพchapter9อย่างรวดเร็ว ฟางโดนป๊อปปี้ขโมยจูบซะแล้ววว อ๊ายย เขินแทน >_<~

chapter10จะเล่นสงกรานต์กันแล้ววววว รอติดตามกันด้วยนะคะ

 

นิตยสาร Oops ที่มีคอลั่มของป๊อปฟางมีคนสแกนมาให้อ่านแล้ว

 

ปล. ระวังรูปใหญ่มากกกกกกกกก

 

 

 

 

 

 

เครดิต :: คุณ วรดา กระทู้ PANTIP.COM : C11945866 [[ +++ FFK Toys Fanclub +++ ]] # 44 So sorry. I'm just loveaholic   อยู่ล่างๆหน่อยนะคะ

 

 

**ความจริงมันจะมีบทสัมพาษณ์ด้วย แต่เขาไม่ได้สแกนมา ถ้าหาเจอแล้วจะมาอัพเพิ่มให้นะคะ**

 

นาระว่าหน้านี้พอจะอ่านได้ เลยเอามาลงเพิ่มนะคะ ถ้าใครอ่านไม่ออกด้านล่างมีบทสัมภาษณ์อยู่นะ

เครดิต :: ilovekamikaze.comค่ะ

 

 

 

นี้บทสัมภาษณ์ค่ะ จาก ilovekamikaze.com นะคะ

 

เพราะอากาศร้อนมากๆ คู่เลิฟ คนดัง ฟาง-ธนันต์ธรย์ นีระสิงห์ แห่งวงเฟย์ฟางแก้ว เลยขอควงหวานใจหนุ่ม ป๊อปปี้-ภาณุ จิระคุณ วงเค-โอติก มาทำไอครีมผัดรสนมฮอกไกโดผสมโอริโอ้ ซีเรียลและปีโป้โดย ฟางและป๊อปปี้ บรรจงมิกซ์แอนด์แมตช์รสชาติด้วยตัวเอง แถมทั้งคู่ยังเกี่ยว oops มาเป็นศักขีพยานรัก เอ้ย รวมแจมซะด้วย ส่วนบรรยากาศจะ cool ขนาดไหนไปชมกันค่า

ฟาง ป๊อปปี้ :: วิธีคลายร้อนของป๊อปปี้นอกจากเปิดแอร์ เล่นกีฬาทางน้ำ(เวคบอร์ด)ยังชอบทานไอศครีม หรือน้ำแข็งใส เพราะจะทำให้ร่างกายเย็นสดชื่น ส่วนน้องฟางนอกจากชอบทานไอศครีมแล้วมักจะหากิจกรรมทำให้ใจเย็น เช่น ฟังเพลงขึ้นดอย ไปทะเลเล่นน้ำ

ฟาง ป๊อปปี้ :: สิ่งที่ไม่เข้ากัน คือฟางเป็นคนมุ่งมั่น แต่เวลาเหนื่อยจะงอแง ส่วนป๊อปปี้ถ้านอนน้อยจะอารมณ์เสียทั้งวันเลย ทั้งคู่คบกันตลอด 5 ปีที่ผ่านมาช่วยดูแลกันและกันทั้งเรื่องเรียนและเรื่องงาน

ฟาง ป๊อปปี้ :: เฟย์ ฟาง แก้ว มีซิงเกิ้ลใหม่ชื่อเพลง love aholic วันที่ 26 พ.ค นี้จะมีคอนเสิร์ตใหญ่ของเฟย์ ฟาง แก้วที่รอยัลพารากอนฮอลล์
ส่วนวงเค-โอติก มีซิงเกิ้ลใหม่ล่าสุด friends และรายการเค-โอติก เรียล

ฟาง มีดีกรีเป็นลูกสาว พ.อ.นพ.ทรงพล นีระสิงห์ ศูนย์รักษาความปลอดภัยกอง บก.สูงสุด, คุณแม่วีนุกุล ทำธุระกิจส่วนตัว(อัญมณี) ตอนนี้เจ้าตัวกำลังอยู่ปี2คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  

ป๊อปปี้ กำลังศึกษาปี3คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ (หลักสูตรนานาชาติ) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ฟาง ป๊อปปี้ เคยมีผลงานซิงเกิ้ลเพลง ใช่เธอ ร่วมกันใน kamikaze love เวอร์ project

 

 

 

เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^/