Stubborn Love Plan แผนการณ์ขโมยหัวใจ รักนายปากแข็ง

Chapter 10

Jealous [ Special! PF in DoawKraJai ]

 

 

 

 

:: Fang Talk ::

 

หลังจากเหตุการณ์ที่เกินขึ้นที่บ้านฉันวันนั้น ฉันกับป๊อปปี้ก็สนิทกันมากขึ้นอย่างน่าตกใจ ดูเหมือนเฟย์กับเขื่อน และ โทโมะกับแก้ว ก็จะสนิทกันมากขึ้นด้วย

 

นับๆดู ก็ผ่านไปได้อาทิตย์แล้ว พวกเราสนิทกันเร็วจริงๆ

 

“Ding Dang Dong ~”

 

เสียงออดดัง บอกเวลาว่าคาบชมรมได้จบลงเพียงเท่านี้ ฉันกับป๊อปปี้ที่วันนี้มาอยู่ชมรมเทนนิสเดินกลับห้องมาพร้อมกัน ระหว่างทางกลับมาแฟนๆของเขากรี๊ดกันสนั่นหวั่นไหวเลยละ ฉันละหูแทบแตก แต่ก็นะ ชินแล้วละ

 

“ฟาง พรุ่งนี้เธอไปไหนรึเปล่า”

 

ป๊อปปี้เอ่ยถามฉันขึ้นเมื่อเราเข้ามาอยู่ในห้องเรียนเรียบร้อย ฉันพยักหน้ารับเขาไป

 

“พอดีพรุ่งนี้ญาติผู้ใหญ่จะมารวมตัวกันที่บ้านฉันนะ นายมีอะไรหรอ”

 

ฉันถามป๊อปปี้ออกไป เขายิ้มบางๆก่อนจะเอามือมาโยกหัวฉันไปมาตามเคย หัวฉันยุ่งหมดแล้วนะ

 

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันกะว่าถ้าเธอว่างจะชวนมาที่บ้านนะ พอดีพรุ่งนี้ที่บ้านฉันก็เป็นวันรวมญาติเหมือนกัน แต่ถ้าเธอไม่ว่างก็ไม่เป็นไร ยังไงวันมะรืนเราก็ต้องเจอกันอยู่แล้ว”

 

ป๊อปปี้กล่าวก่อนจะเริ่มเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า

 

“แล้วตกลงเราจะนัดเจอกันกี่โมงละ”

 

ฉันถามเขากลับ ก่อนจะดื่มน้ำเพื่อดับกระหายหลังจากเล่นกีฬาเสร็จ

 

“เดียวรอให้อีก4คนมา แล้วค่อยนัดเวลากันอีกทีดีกว่า แต่ฉันว่าสัก11โมงเป็นไง”

 

ป๊อปปี้ถามความเห็นฉัน 11โมงงั้นหรอ... ก็ดีนะ

 

“โย้วว เพื่อน เป็นไงชมรมวันนี้”

 

เขื่อนที่เดินเข้ามาทักขึ้น โทโมะเดินตามมาอยู่ด้านหลัง

 

“ก็สนุกดี แล้วพวกแกละ”

 

ป๊อปปี้ถามกลับก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ของตัวเอง

 

“ก็ดีวะ เออนี่ แล้วเรื่องวันสงกรานต์ที่จะถึงนี้ จะนัดเจอกันตอนกี่โมง”

 

โทโมะเปิดประเด็นที่ฉันกับป๊อปปี้กำลังคุยกันเมื่อกี้ขึ้นมา

 

“ฉันว่ารอเฟย์กับแก้วก่อนดีกว่า จะได้คุยกันรอบเดียว”

 

ฉันเสนอความคิดออกไป ทุกคนพยักหน้ารับ

 

ผ่านไปประมาณ5นาทีเฟย์กับแก้วก็มาถึง เริ่มประชุมได้!

 

“ฉันว่า พรุ่งนี้11โมงเป็นไง ไม่เช้ามาก ยังพอมีเวลาเตรียมตัวก่อนจะออกไปเล่นน้ำ”

 

ป๊อปปี้เสนอขึ้นมา ฉันว่ามันเป็นความคิดที่ดีนะ

 

“งั้นก็โอเคเลย แล้วพวกฉันจะต้องแต่งตัวยังไงละ”

 

เฟย์ถามขึ้นมา จริงสิ เล่นน้ำวันสงกรานต์มาก็17ปีแล้ว ไม่เคยได้เล่นนอกรั้วบ้านตัวเองเลย

ก็ไม่แปลกหรอกที่ฉันกับเฟย์จะไม่รู้ ส่วนแก้วนะหรอ รายนั้นไปเล่นนอกบ้านกับพี่กิ่ง(พี่สาวของแก้ว)เป็นประจำทุกปี เลยไม่ต้องห่วง

 

“ก็แต่งตัวสบายๆ ไม่ต้องหรูหราอะไรมาก เสื้อผ้าเน้นสีดำนะจะได้ไม่โป๊ ห้ามใส่ขาสั้น สายเดี่ยว เสื้อกล้ามเด็ดขาด ส่วนรองเท้าก็รองเท้าแตะธรรมดา”

 

เขื่อนบอกสรรพคุณของการแต่งตัวทุกข้อ เอาไงดีละ กางเกงขายาวฉันไม่มีซะด้วย

 

“พี่ฟางมีกางเกงขายาวมั้ย”

 

เฟย์หันมาถามฉันอย่างเป็นห่วง เพราะเธอรู่ว่าฉันจะใส่กระโปรงซะส่วนใหญ่ ส่วนกางเกงก็จะมีแต่ขาสั้นเท่านั้น ฉันส่ายหน้าเป็นคำตอบกลับไป

 

“งั้นเดียววันนี้ฉันพาเธอไปซื้อเอง ยังไงพรุ่งนี้เธอก็คงไม่มีเวลาไปเดินดูอยู่แล้วใช่ปะ”

 

ป๊อปปี้เสนอขึ้นมา ฉันพยักหน้ารับ แต่ว่า4คนที่เหลือเอาแต่ยิ้มก่อนจะมองกันไปมองกันมา เป็นอะไรกันอีกละเนี้ยพวกนี้

 

“เดียวนี้เธอกับป๊อปปี้ตัวติดกันตลอดเวลาเลยนะฟาง หุๆ~”

 

แก้วพูดขึ้นก่อนจะหัวเราะอย่างมีเลสนัย อะไรของเขา

 

“ใช่ๆ แกเองก็เหมือนกันนะไอ้ป๊อป ติดฟางแจเหมือนฝาแฝดเลยนะ หุๆๆ~”

 

เขื่อนพูดสมทบแก้วก่อนจะหัวเราะอย่างมีเลสนัย ทำไมต้องหัวเราะแบบนั้นด้วยนะ

 

“พอๆๆๆ หยุดทำเสียงหัวเราะแบบนั้นซะดี ปวดหัว ไปกันดีกว่าฟาง”

 

ป๊อปปี้รีบพูดตัดบท ก่อนจะดึงฉันออกจากห้องไป

 

“พวกนั้นนี่จริงๆเล้ย ทำให้ฉันอารมณ์เสียได้ทั้งวัน”

 

ป๊อปปี้บ่นเป็นหมีกินผึ้งระหว่างทางที่เดินไปที่รถของบ้านเขา

 

“เอาน่า พวกนั้นก็แค่แซวเล่นๆ คิดไรมาก”

 

ฉันตอบเขาก่อนจะยิ้มบางๆ ป๊อปปี้ยิ้มตอบก่อนจะเดินนำฉันไปที่รถ

 

 

[ ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ]

 

ตอนนี้ฉันกับป๊อปปี้มาอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า เป็นที่เรียบร้อย เนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาพึ่งเลิกเรียน นักเรียนเลยเดินกันเต็มไปหมด เห้อออ ฉันละเบื่อคนเยอะชมัด เดินดูของแบบสบายๆไม่ได้เลย

 

“พวยกเรามาผิดเวลารึเปล่าเนี้ย”

 

พอลงจากรถมา ป๊อปปี้ก็บ่นขึ้น ฉันก็ว่าอย่างงั้นแหละ

 

“งั้นพวกเรารีบซื้อรีบกลับดีกว่า ฉันเบื่อคนเยอะๆ มันอึดอัดยังไงก็ไม่รู้”

 

ฉันพูดกับป๊อปปี้ เขาพยักหน้าก่อนจะเดินนำฉันไป

 

 

[ 1ชั่วโมงผ่านไป ]

 

ฉันกับป๊อปปี้เดินเลือกเสื้อผ้ากันผ่านมาก็1ชั่วโมงแล้ว สุดท้ายฉันก็ได้กางเกงมาเป็นที่เรียบร้อย แต่เริ่มหิวแล้วอะ แวะซื้ออะไรทานหน่อยดีกว่า

 

“ป๊อปปี้ ฉันหิวอะ แวะทานอะไรหน่อยได้มั้ย”

 

ฉันเอ่ยถามป๊อปปี้ที่เดินอยู่ข้างๆฉัน พร้อมกับถือถุงเสื้อผ้าให้ฉันด้วย ฉันก็บอกเขาแล้วนะว่าไม่เป็นไร แต่เขาก็ดื้อด้านจะทำ ขี้เกียจห้ามแล้วละ

 

“อืม ก็ดีเหมือนกัน จะทานร้านไหนดีละ”

 

ป๊อปปี้ถามฉัน ก่อนที่เราทั้ง2จะหยุดเดิน แล้วมองไปรอบๆอย่างครุ่นคิด

 

“เอาร้านที่คนไม่เยอะนะ ฉันขี้เกียจรอ”

 

ฉันบ่นพร้อมกับทำหน้าย่น ป๊อปปี้ยกมือขึ้นมาโยกหัวฉัน ก่อนจะยิ้มนิดๆ

 

“เธอเนี้ยนะ งั้นทานอาหารญี่ปุ่นมั้ยละ ร้านนี้คนน้อยด้วย”

 

ป๊อปี้เอ่ยพร้อมกับหันไปทางร้านที่พูด ดีเหมือนกัน คนไม่เยอะ ฉันจะได้ทานไวๆ

 

“ไปกันเลย”

 

ฉันจูงมือ(ลาก)ป๊อปปี้เข้าร้าน เขาได้แต่เดินตามฉันมาอย่างช่วยไม่ได้

 

“สวัสดีค่ะ มากันกี่ท่านคะ”

 

เสียงพนักงานหน้าประตูทักขึ้น แต่เมื่อเธอเห็นป๊อปปี้ พนักงานคนนั้นก็ส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้เขา ฉันยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคนไม่เห็นบ้างรึไง

 

“2คนค่ะ”

 

ฉันที่ทนอาการของพนักงานไม่ได้ ตอบออกไปพร้อมกับจับมือป๊อปปี้แน่น

ป๊อปปี้ตอนแรกก็งงกับอาการของฉัน แต่พอเขามาเห็นหน้าฉันเขาก็เข้าใจทันที ก่อนจะก้มหัวให้พนักงานน้อยๆประมาณว่า ‘ขอโทษนะครับผมมีแฟนแล้ว’

 

“งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ”

 

พนักงานคนนั้นพอเห็นอาการของฉันก็ทำท่าทางไม่พอใจ แต่ก็พาเราทั้ง2คนมาที่โต๊ะ ก่อนจะเดินหายไป

 

“เมื่อกี้เธอหึงฉันหรอ”

 

ป๊อปปี้ถามเมื่อเรานั่งอยู่ที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว ฉันเงยหน้าขึ้นมาจากเมนูก่อนจะส่งสายตาเบื่อโลกไปให้เขา

 

“ป่าว แค่ไม่ชอบ”

 

ฉันตอบเขาแต่สายตาก็มองเมนูต่อป สายตาป๊อปปี้ที่มองมานั้นทำเอาฉันไม่กล้าจ้องตาเขา

 

“ทำไมละ เธอไม่ชอบเพราะอะไร”

 

ป๊อปปี้ที่ยังไม่เลิกละ ถามเซ้าซี้ฉันต่อ

 

“ฉันไม่ชอบ เวลาที่เดินกับนายแล้วมีเสียงผู้หญิงซุบซิบกัน บางคนก็ทำท่ากรี๊ดๆๆๆจะตายให้ได้ แล้วสายตาของยัยพวกนั้นที่ส่งมาอีก มันน่ารำคาญรู้มั้ย”

 

ประโยคสุดท้ายฉันเงยหน้ามามองป๊อปปี้ เขาตอนนี้ดูมีความสุขซะจริงๆ ให้ตายเถอะ!

 

“ก็คนมันหล่อ ช่วยไม่ได้”

 

เขายักไหล่กวนๆก่อนจะตอบ นายจะกวนอารมณ์ฉันไปถึงไหนฮะป๊อปปี้!

 

“ค่าๆ พ่อคนหล่อ”

 

ฉันตอบเสียงเหนื่อยๆ สักพักก็มีพนักงานชายเดินเข้ามา สงสัยจะมารับเมนู

 

“รับอะไรดีครับ”

 

พนักงานคนนั้นถามขึ้นพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาหวานเยิ้ม

น่ากลัวววว ฉันได้แต่ก้มหน้าก้มตามองเมนูไม่กล้ามองพนักงานคนนั้น

 

ส่วนป๊อปปี้นะหรอ ตอนนี้เขาก็ปรับโหมดเข้ามาอยู่ในโหมดเคร่งเครียดเรียบร้อย

เขาได้แต่ส่งสายตาเย็นชาสุดๆไปให้พนักงานคนนั้น

 

“ฉันเอาราเมงเทมปุระ กับชาเขียวเย็นแล้วกันค่ะ ป๊อปปี้นายจะทานอะไร”

 

ฉันสั่งเมนูที่ต้องการ ก่อนจะถามป๊อปปี้ ฉันต้องการให้บรรยากาศตึงเครียดตรงหน้าลดลงไปบ้าง เพราะตอนนี้สายตาของป๊อปปี้นั้นน่ากลัวสุดๆ

 

“ข้าวหน้าปลาไหลกับล้าเต้ก็แล้วกัน”

 

ป๊อปปี้สั่งด้วยน้ำเสียงรีบ ฉันรีบคืนเมนูให้พนักงานก่อนจะยิ้มแห้งๆให้เขา

 

“รอสักครู่นะครับ”

 

พนักงานคนนี้ก็ยังไม่รู้สึกตัว เอาแต่ส่งสายตาให้ฉันอยู่ได้ ป๊อปปี้จะเขมือบหัวนายอยู่แล้วนะ

 

“ทำไมต้องยิ้มให้หมอนั้นด้วย”

 

พอพนักงานเดินออกไปได้สักพัก ป๊อปปี้ก็เอ่ยขึ้นมา หน้าเขาเหมือนเด็กที่ไม่ได้ดั่งใจ

 

“ฉันยังไม่ได้ยิ้มให้เลยนะ ทำไม นายหึงรึไง”

 

ฉันถามก่อนจะยิ้มกวนๆให้เขา ฉันชอบป๊อปปี้ตอนอารมณ์ขาดแบบนี้นะ เขาดูหลุดจากลุคปกติที่จะเอาแต่ตั้งหน้าขรึมตลอดเวลา

 

“ใช่! หึง!”

 

ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงมือฉันไปจับไว้ เห้ยยย นายจะทำบ้าอะไรเนี้ย

 

“ถ้าฉันรู้ว่าพาเธอมาเดินซื้อของทานข้าวแล้วจะมีคนมองเยอะขนาดนี้ ฉันไม่ยอมให้เธอมาเดินหรอก”

 

เขาที่ดึงมือฉันไปกุมเอาไว้พูดอย่างเอาแต่ใจ นานๆทีฉันจะได้เห็นเขาหลุดแบบนี้ ไม่ขัดดีกว่า

 

“ค่ะๆ คุณพ่อ”

 

ฉันตอบเขาไปอย่างขำๆ สักพักพนักงานคนเดิมก็ยกอาหารมาให้ ฉันรีบดึงมือออกจากมือป๊อปปี้

 

“แฉะ แฉะ”

 

เอ๊ะ! เสียงอะไร ฉันหันไปมองตามเสียง แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

“มีอะไรรึเปล่าฟาง”

 

ป๊อปปี้ถามขึ้นเมื่อเห็นฉันมองไปรอบๆอย่างวิตก

 

“ป่าวๆ พอดีรู้สึกเหมือนไปยินเสียงใครถ่ายรูปนะ สงสัยจะคิดไปเอง”

 

ฉันได้แต่ยิ้มกลบเกลื่อนไป ป๊อปปี้เอามือมาโยกหัวฉันเล่น ก่อนจะพูดว่า

 

“อย่าคิดมากเลย รีบทานจะได้กลับบ้าน เดียวจะมืดซะก่อน”

 

จริงของเขา รีบทานจะได้รีบกลับบ้าน ว่าแล้วฉันก็ลงมือทานราเมงต่อ

 

 

[ หน้าคฤหาสน์ตระกูลนีระสิงห์ ]

 

“ขอบคุณนะที่มาส่ง”

 

รถของป๊อปปี้มาจอดเทียบหน้าบ้านฉัน พอฉันกับป๊อปปี้ทานเสร็จเขาก็มาส่งฉันที่บ้าน

 

“อืม เจอกันในอีก2วันนะ ฉันจะมารับเธอกับเฟย์ที่บ้านนะ หลับฝันดี”

 

เขาบอกก่อนจะเอามือมาโยกหัวฉันเล่น(อีกแล้ว)

 

“อืม ฝันดี แล้วเจอกัน”

 

ฉันหยิกแก้มป๊อปปี้กลับก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

 

“แหมๆๆๆ มาส่งกันถึงบ้านเลยนะพี่ฟาง หวานจริงๆเลย”

 

พอฉันก้าวเท้าเข้ามาในตัวบ้านได้ไม่นาน เสียงเฟย์ก็แซวขึ้นมา

 

“พอเลยๆ ไม่ต้องแซวเลย พี่เหนื่อยแล้ว วันนี้พี่ไม่ทานข้าวเย็นนะฝากบอกป้านมด้วย”

 

ฉันบอกเฟย์พร้อมกับเดินขึ้นชั้น2

 

“ทานข้าวเย็นมาด้วยกันอีก แบบนี้ไม่ให้เฟย์แซวได้ยังไง”

 

เสียงเฟย์แซวฉันต่ออย่างไม่หยุด ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงแล้ว

 

อีก2วันก็จะได้เล่นน้ำข้างนอกบ้านแล้ว ครั้งแรกในชีวิตเลยนะเนี้ย ตื่นเต้นจัง ...

 

:: End Fang Talk ::

 

 

 

_______________________________________________________

 

 

 

 

Talk with Writer ::

 

หวาาาา สุดท้ายก็ยังไม่ได้แต่งตอนเล่นน้ำสงกรานต์เลย ขอโทษด้วยนะคะ  TTT TTT"

แต่chapter11รับรองว่าเล่นน้ำแน่ๆค่ะ

 

สงกรานต์นี้ใครที่ออกไปเล่นน้ำก็ขอให้เล่นอย่างสนุกสนานนะคะ ระวังตัวเองกันด้วยน้อ

พูดถึงนาระก็ไม่ได้เล่นมา4-5ปีแล้วมั้ง ตั้งแต่มาอยู่เยอรมันก็ไม่ได้เล่นเลย

ฝากรีดเดอร์ทุกคนเล่นเผื่อด้วยนะ >3<~~

 

สุดท้ายมีคลิปรายการดาวกระจายมาฝากค่ะ

ขอบคุณคุณMazeMAemonด้วยนะคะที่อัพลงyoutube

 

 

อ่านแล้วคอมเม้น+โหวตกันด้วยนะคะ

เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^/