เลวแค่ไหนหัวใจก็ให้เธอ

“ขอบคุณนะ”บันนี่ยิ้มกว้างขึ้น บีสก้มหน้าลงประทับริมฝีปากให้กับบันนี่บางๆ บันนี่หลับตาพริ้ม บีสถอนจูบออกและเดินออกจากห้องไปโดยที่บันนี่ยังคงไม่รู้ตัวหลับตาเคลิ้มอยู่กับที่
เช้าตรู่
“ยินดีต้อนรับคะ”แก้วเสียงใสในวันเสาร์ เธอใส่เสื้อสีขาวคอกลมและกางเกงยีนส์สบายๆ
“ไม่ทราบว่ามีดอกกุหลาบขาวไหมครับ”ผู้ชายผมยาวใส่หมวกเท่ๆคนนึงเดินเข้ามาในร้าน
“อ๋อ มีคะ ไม่ทราบว่าจะเอาเท่าไหร่ดีคะ”แก้วเดินเข้าไปรับลูกค้า
“เอาสัก50ดอก”ชายคนดังกล่าวพูดขึ้น
“งั้นเชิญเลิกกระดาษห่อด้านนู้นนะคะ ริบบิ้น การ์ด จะเอาอะไรก็หยิบได้นะคะ แล้วเอามาให้ทางด้านนี้ ทางเราจะห่อให้”แก้วพูดแล้วเปิดตู้ไอน้ำที่มีดอกกุหลาบอู่ในนั้นเพื่อคงความสวยงามและสด
-------------------
-------
“ขอบคุณมากคะ”แก้วเอ่ยหลังจากลูกค้าออกไปจากร้าน วันนี้ขายดีจัง แก้วนึกในใจเพราะตั้งแต่เช้ายันตอนนี้ 18.00น. ยังไม่ได้พักเลย แก้วนั่งลงกับเก้าอี้แล้วฟุบลงกับเค้าเตอร์
“ฮึ....”เสียงพิศวงกรอกหูแก้วดังขึ้น แก้วยืดตัวตรงหันมองทั้งทางซ้ายทางขวา
“มะ...มาอีกแล้วหรอ”แก้วมองหาและไปเจอผีชุดดำคนเมื่อคืนอยู่หน้าตู้ไอน้ำดอกทิวลิป แต่วันนี้ผีชุดดำไม่เอาหมวกคลุมหัวและไม่ก้มหน้า เขาเผยรอยยิ้มที่แสนจะชวนหลงไหลออกมา และค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปใกล้กับแก้ว
“ฮึๆ.....”ชั้นละเบื่อกับคำนี้ แก้วนึกแล้วหันไปมองผีชุดดำที่ยืนข้างๆกายแล้วมองดูรอบๆร้านเหมือนเป็นคนขายแทนแก้ว
“นะ...นายมาทำไม”แก้วถามขึ้น
“ฮึ....”ผีชุดดำหันมามองหน้าแก้ว
“ขอโทดนะ แต่...นายพูดคำอื่นไม่ได้หรอ”แก้วถามขึ้น
“ทำไมจะพูดไม่ได้หละ”ผีชุดดำหันไปมองด้านนอกแล้วพูดขึ้น
“นายมาที่นี่ทำไม ทำไมไม่ตอบชั้นหละ”แก้วเอ่ยถาม
“มาเที่ยว”ผีชุดดำพูดขึ้น
“ที่นี่ไม่ใช่ดรีมเวิลด์นะ”แก้วพูดแล้วขยับตัวเล็กน้อย
“จะกลัวชั้นทำไม”ผีชุดดำหันมองแก้ว
“ก็นายเป็นผีนี่หน่า ใครเจอแบบชั้นแล้วไม่กลัวก็โคตรจะกล้าแล้วหละ”แก้วพูดขึ้น
“เธอชื่ออะไร”ผีชุดดำพูดขึ้นแล้วหันไปมองทางอื่น
“กะ....แก้ว”แก้วเอ่ยช้าๆ
“เธอเป็นทอมหรอ”ผีชุดดำหันมามองแก้วอีกครั้ง
“ไอบ้า ชั้นเป็นผู้หญิงเว้ย”ฟิ่ว.... แก้วเผลอฟาดมือลงบนหัวผีชุดดำแต่ดันทะลุไปได้ทำให้แก้วรีบถอยหลัง
“ไม่เห็นจะต้องโมโห”โทโมะหันมองแก้วที่หลังชนกำแพง
“เอ่อ... ชั้นผู้หญิงจริงๆค่ะ”แก้วพูดออกมา
“อืม เชื่อ”ผีชุดดำพูดแล้วเดินไปใกล้ๆแก้ว
“ว่าแต่...นายชื่ออะไร ทำไมถึงตายหละ”แก้วรวบรวมจิตใจ นโมตาสะ หลายรอบอยู่ก่อนที่จะถามขึ้น
“ชั้นชื่อ....โทโมะ รถคว่ำตาย”โทโมะพูดแล้วเดินถอยห่างจากตัวแก้วเล็กน้อย
“ทำยังไงให้คว่ำ”แก้วไม่อยากให้บรรยากาศเงียบจนวังเวงเลยถามขึ้น
“โดนตัวเชี้ยเอาถั่วโรยถนน”โทโมะพูดแล้วเดินไปนั่งบนเก้าอี้ นายนั่งได้ แก้วนึกในใจ
“ตัวเชี้ยทำได้ด้วยหรอ”แก้วถามขึ้นแล้วค่อยๆก้าวเท้าเดินไปนั่งข้างๆ
“ชั้นประชด”โทโมะพูดแล้วหันควับไปมองแก้ว
“ขะ....ขอโทด อ่าว แล้วทำไมนายนั่งได้หละ”แก้วทำหน้างง
“ก็ชั้นมีก้นไง”โทโมะหันไปมองแก้วแล้วยักคิ้วเบาๆ
“แล้วทำไมชั้นจับตัวนายไม่ได้หละ”แก้วหันไปทำหน้างง
“เธออยากจับชั้นหรอ”โทโมะถามขึ้น
“เอ่อ...ปละ...ปล่าว”แก้วหันไปมองทางอื่น
“หรือว่าเธอชอบชั้น”โทโมะเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆแก้ว ไอบ้าเอ้ย...นายหล่อชะมัด แก้วนึกในใจ ใบหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
“จะ...บ้าหรือไง ใครจะไปชอบนาย หลงตัวเอง”แก้วพูดแล้วหันหน้าหนี
“ฮึๆ...ที่ชั้นทำอยู่เนี้ยไม่ใช่นั่งหรอกนะ แต่ชั้นใช้จิตควบคุมตัวเองให้ลอยอยู่บนเก้าอี้ก็เลยเหมือนนั่ง แต่ความจริงชั้นลอยตัวอยู่ไง ชั้นจะทำให้ดอกไม้เธอลอยทั้งร้านก็ทำได้นะ”โทโมะไม่รอช้าสบตาแก้วอยู่แต่ดอกไม้ในร้านลอยวุ่น ตู้ไอน้ำเปิดออกดอกไม้ทุกชนิดลอยวนจนน่าทึ่ง แก้วตาโตในทันที
“ชั้นเชื่อแล้ว กรุณาเอามันลงเถอะ ขอร้อง T^T”แก้วยกมือขึ้นประนม โทโมะยิ้มแล้วดอกไม้ทุกดอกก็ถูกวางในที่เดิมอย่างสวยงาม
“นายมาที่นี่ได้ยังไง...และมาทำไม”แก้วถามประโยคที่อยากรู้ที่สุดในตอนนี้ขึ้น
“ชั้นมาของชั้นเรื่อยๆมาเจอที่นี่เลยแวะเข้ามาหลอกคนในนี้เล่น”โทโมะพูดและทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“นายคิดว่ามันเป็นเรื่องเล่นหรอ...สนุกมากเลยช๊ะ...แต่ชั้นไม่สนุกนะโว๊ย โดนผีหลอกคงให้ชั้นนั่งปรบมือเปาะแปะ เย้ผีมาหลอกชั้นดีใจจังงั้นหรอ ไอผีบ้าเอ้ย!!”แก้วขึ้นเสียงแล้วลุกขึ้นว่าโทโมะ
“แก้ว...เป็นอะไร”สาวน้อยกระโปรงสีฟ้าที่เดินเข้ามาในร้านถามขึ้นเมื่อเห็นแก้วยืนด่าสายลมอยู่ปาวๆๆ
“เอ่อ....แฮะๆๆ เมื่อคืนดูหนังมากไปหนะ เลยซ้อมบทนิดหน่อย ว่าแต่แกมาได้ไง”แก้วนั่งลงแล้วหันไปส่งสายตาจิกกัดใส่โทโมะแต่โทโมะกำลังอึ้งและมองหญิงสาวผู้มาเยือนตาค้าง
“เฮ้อ...”หญิงสาวกระโปรงฟ้านั่งลงบนโซฟาต้อนรับลูกค้าและถอนหายใจ
“ทะเลาะกับไอแฟนหน้าหม้อของแกอีกแล้วหรอ”แก้วเดินออกไปยืนเท้าเอวมองหน้าเพื่อน
“อืม...แต่คราวนี้บีสไม่ยอมคุยกับชั้นอ่ะ ทำไงดี”ใช่ คนคนนี้คือบันนี่
“กี่ทีๆแกก็ต้องง้อทั้งๆที่แกไม่ผิด ชั้นก็ไม่รู้หรอกนะว่าคนรักกันเค้าทำกันยังไงเพราะชั้นไม่เคยมีแฟน แต่ถ้าชั้นมีแล้วมันเป็นแบบแกชั้นยอมพลีชีพถวายชาติดีกว่าหวะ ทะเลาะกันทุกวัน ไม่มีสักวันที่ไม่ทะเลาะกัน ชั้นว่าแกสองคนน่าเอาเรื่องราวไปลงกินเนสบุ๊คนะ คู่รักที่ทะเลาะกันบ่อยที่สุดในโลก ชั้นละเซ็ง”แก้วหย่อนสะโพกลงนั่งข้างๆเพื่อน
“แกไม่รู้หรอกว่าชั้นรักบีสมากแค่ไหน ชั้นก็เสียใจนะเวลาที่ทะเลาะกับเค้าแม้ชั้นจะไม่ผิด แต่ชั้นก็ไม่อยากจะเสียเค้าไป ชั้นรู้ดีว่ายังไงเค้าก็ไม่มีทางง้อชั้นอยู่แล้ว”บันนี่พูดแล้วทำหน้าเศร้า
“แก้วๆ”โทโมะพูดขึ้นเบาๆ แก้วหันไปมองแล้วเลิกคิ้ว
“มีอะไร”แก้วถามขึ้น
“แกพูดกับใครหรอ”บันนี่หันซ้ายหันขวาเพื่อมอง
“เอ่อ....ชั้นซ้อมละคร ฮิฮิ”แก้วพูดแล้วยิ้ม
“ยัยนี่เป็นแฟนของบีส บีสคือเพื่อนรักชั้นเอง ช่วยบอก......”โทโมะยังไม่ทันพูดจบ
“อ๋อ ที่แท้ก็อย่างงี้นี่เอง ช่วยไปบอกเพื่อนนายด้วยนะว่าอย่าทำตัวแย่กับเพื่อนชั้นอีก เพื่อนนายมันแย่มากๆ เห็นผู้หญิงเป็นอะไรกัน เลว เลวที่สุด บนโลกนี้มีใครเลวอย่างมันอีกไหม ไม่มีเลย วันๆหาแต่เรื่องทะเลาะ ถ้าไม่รักทำไมไม่บอกมาเล่าจะได้เลิกๆกันไป นี่มาทำให้ผุ้หญิงปลูกฝังแล้วทำตัวเสเพล ทุเรศที่สุด!!”แก้วตะคอกใส่โทโมะอย่างรุนแรง
“แก....เป็นอะไร”บันนี่ที่กำลังทำหน้าอึ้งถามขึ้น
“อ๋อ...ซ้อมบทละครเอาไว้ด่าหมาหนะ ชิชะ!!”แก้วพูดแล้วส่งสายตาใส่โทโมะก่อนจะนั่งลง จู่ๆโทโมะก็หายไปทันที
แว๊บ จุ๊บ กรี๊ด!! (อะไร งง) โทโมะมาปรากฎตัวอีกทีตรงหน้าของแก้วแล้วยื่นปากไปจูบปากของแก้วถึงแม้จะไม่รู้สึกอะไรมากไปกว่าอากาศผ่านหน้าก็ตามเถอะแต่มันก็ให้ความรู้สึกที่บอกไม่ถูกในเมื่ออากาศตรงหน้าก่อตัวเป็นรูปร่าง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด ไอบ้า นายมาจูบชั้นทำไม นี่มันจูบแรกของชั้นเลยนะ โอ้ไม่ ไอบ้าๆๆๆๆ”แก้วยืนขึ้นด่าโทโมะที่ตอนนี้หายไปแล้วอย่างหัวเสีย
“แกเป็นเอามากนะแก้ว”บันนี่ที่เห็นก็พูดขึ้น
“ฮือๆๆๆ จูบแรกของชั้น”แก้วใช้มือจับปากตัวเอง เอ๊ะ...นายนั่นเป็นผีหนิ จูบชั้นจริงแต่ก็ไม่ได้โดนจริงๆซะหน่อย ก็แค่อากาศ นายนั่นสัมผัสตัวชั้นไม่ได้ ชั้นยังไม่เสียจูบแรกซะหน่อย ฮิฮิ แก้วนึกแล้วยิ้มออกมาอีกครั้ง เขิน หน้าแดง บ้า ประสาท รวมกันออกมาเป็นหน้าที่แก้วเป็นอยู่ตอนนี้
“สีหน้าแกคืออะไร ชั้นไม่เข้าใจ แกติ๊งต๊องไปแล้วหรอแก้ว”บันนี่ยืนขึ้นตามแก้ว
“เฮ้ย...ปล่าวๆๆ ชั้นดูหนังมากไป ฮิฮิ”แก้วพูดแล้วหันไปยิ้มให้เพื่อน
“เออ ชั่งเหอะ ปิดร้านแล้วไปเที่ยวกัน”บันนี่ออกปากชวน แก้วไม่เคยปฏิเสธเรื่องเที่ยวอยู่แล้วนิ
ณ ห้างดัง
“เอาอันนี้ด้วยสิ”แก้วหยิบแผ่นซีดีซีรีย์เกาหลีขึ้นมา
“แกยังไม่เลิกบ้าดูไอพวกนี้อีกหรอ”บันนี่ต่อว่า
“ชั้นไม่ได้บ้านะ ซีรีย์ดูแล้วได้อารมณ์ดี ไม่ค้างๆคาๆเหมือนละคร”แก้วว่าแล้วยิ้ม
“ชั้นไม่ให้แกดู ถ้าจะดูดูของไทย เราต้องสนับสนุนของไทยว๊อย”บันนี่ทำท่าสู้ตาย
“เฮอะ...ชั้นหละเซ็ง เอ๊ะ....บันนี่ นั่นมันใช่บีสแฟนแกหรือปล่าว”แก้วชี้นิ้วไปที่ชายหนุ่มร่างสูง ใช่ เค้าคือบีพ แต่ที่น่าแปลกคือเค้ามากับหญิงสาวตัวเล็กน่ารักดูหน้าอ่อนอย่างกับอยู่ม.ต้น บันนี่หันไปมองก็ถึงกับผงะเมื่อเจอแฟนตัวเองที่กำลังจับมือถือแขนกับผู้หญิงร่างบาง มีโอบกันบ้าง หยิกแก้มกันบ้าง นี่มันไม่ใช่พี่น้องแล้วแหละ บันนี่นึก
“ใช่ นั่นใช่บีส”บันนี่พูดช้าๆแล้วเดินบึ่งเข้าไปผลักสองร่างให้แยกออกจากกัน
“บันนี่”ชายหนุ่มหันมามองอย่างไม่พอใจนัก
“ใครหรอค่ะบีส”สาวร่างน้อยพูดอย่างน่ารักๆขึ้น
“ชั้นเป็นแฟนบีส แล้วเธอหละเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับแฟนคนอื่น”ผลั่ก ตึก บีสผลักร่างบางของบันนี่จนก้นกระแทกพื้นแล้วเดินออกไปพร้อมกับสาวร่างบางอย่างหน้าตาฉุนเฉียว
“บีส ๆๆ”บันนี่ค่อยๆลุกขึ้นแล้วเรียกชื่อ
“ไอ้บีส”แก้วทนไม่ไหวดึงไหล่บีสแล้วต่อยหน้าเข้าอย่างจัง ผลั่วววว
“เฮ้ย...อีทอม ผิดเพศแล้วยังกล้าดีมายุ่งกับมาเฟียอย่างชั้นอีกใช่ไหมว่ะ”บีสจับปากตัวเองที่มีเลือดซึมออกมาแล้วพูด ทันใดนั้นคนชุดดำนับสิบล้อมตัวกันเป็นวงกลมปิดผู้คนไม่ให้เข้าออก แก้วหันมองรอบตัวแล้วหันมาสู้หน้า
“ชั้นไม่ใช่ทอมเว้ย ชั้นก็เป็นผู้หญิง ก็มีหัวใจ แต่ที่แกทำกับเพื่อนชั้น คิดว่าเพื่อนชั้นไม่มีหัวใจหรือไงว่ะ ถ้าสักวันเพื่อนชั้นมันต้องตายเพราะแกแกคงไม่เสียใจหรอกนะ เพราะแกเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นสำหรับแกอยู่แล้ว เดี๋ยวควงคนนู้นเดี๋ยวควงคนนี้ พอเบื่อก็หาเรื่องทะเลาะ แกคงเบื่อเพื่อนชั้นเข้าเส้นแล้วใช่ไหมถึงได้หาเรื่องทะเลาะทุกวันทุกชั่วโมงแบบนี้ ก็ใช่สิ คบกันมาตั้ง4ปีแล้วนิ แกคงจะอยากสลัดเพื่อนชั้นออกจากร่างตลอดเลยใช่ไหมหละเพื่อให้แกได้เป็นอิสระ ชั้นเกลียดผุ้ชายแบบนี้ที่สุดในโลกเลย ถ้าชั้นมีแฟนแล้วมีคนอย่างแกชั้นขอลาหมาตายดีกว่าเว้ย!!”แก้วพูดแล้วผลักอกของบีสจนเอียง
“ฮึกๆๆ บีส เค้าขอโทดนะ”บันนี่เกาะแขนบีสแล้วพูดขึ้น
“นี่แกยังต้องขอโทดมันอีกหรอ แกไม่ผิดเลยนะบันนี่”แก้วพูดขึ้นแล้วดึงบันนี่ออก
“ชั้นจะไม่ให้อภัยเธอถ้าเธอไม่ยอมพายัยเพื่อนทอมของเธอออกไป”บีสออกคำสั่ง
“ได้ๆ ชั้นจะพาแก้วออกไป”บันนี่พูดทั้งน้ำตาอย่างว่านอนสอนง่ายแล้วดึงแขนแก้วออกจากวงล้อมคนชุดดำนั้นโดยเร็ว
“ฮึ...ไปกันต่อเถอะจ๊ะน้ำฝน นั่นมันแฟนเก่าคอยราวี ก็ผลัดๆไปวันๆ”บีสพูดแล้วหันไปพยักหน้าให้ลูกน้องเป็นเชิงบอกว่าให้ไปได้แล้วและออกเดินกับสาวร่างเล็กต่อ
“แกยอมมันขนาดนั้นเลยหรอว่ะ”แก้วสะบัดมือออกจากบันนี่
“ฮึกๆ ชั้นไม่อยากเลิกกับเค้า ชั้นจะยอมเค้าทุกอย่าง”บันนี่พูดขึ้นทั้งน้ำตา
“แกฟังชั้นนะ ถ้าเค้ารักแกจริงๆทำไมเค้าทำกับแกอย่างงี้หละ ที่เค้าทำอยู่มันไม่เรียกว่ารักหรอกนะถึงชั้นจะไม่เคยมีความรักแต่ทำแบบนี้ชั้นก็พอรู้ คนรักกันเค้าไม่ควงผุ้หญิงใหม่โดยไม่แยแสเราหรอก ถ้าเค้ารักแกจริงเค้าต้องมีแต่แก วันเวลา4ปีมันไม่ใช่จะหมายความว่าเค้าจะมีแกคนเดียว แกต้องทำให้เค้ารู้ว่าแกก็มีค่าเหมือนกัน แกก็มีความคิดเหมือนกัน แกก็มีหัวใจเหมือนกัน”แก้วจับไหล่เพื่อนตัวเองแล้วพูดขึ้น บันนี่ส่ายหัวเบาๆ
“จะให้ชั้นทำยังไง ชั้นทำร้ายเค้าไม่ลงจริงๆ”บันนี่พูดขึ้น
“คนอย่างงั้นมันเจ็บไม่เป็นหรอก ถ้ามันรักแกจริงๆแกก็ต้องทำให้ตัวเองรู้บ้างสิว่าไอบ้านั่นมันยังรักแก แค่มันจูบแกแค่มันกอดแก แกก็ถือว่ามันรักแกงั้นหรอ มันไม่ใช่เลย มันอาจจะคิดว่าแกเป็นที่ระบายอารมณ์ นี่มันไม่ใช่นะ แกต้องทำอะไรสักอย่างบ้าง แกอยากให้คนอื่นเค้าดูถูกแกงั้นหรอว่าแกมันไอผุ้หญิงอ่อนแอ อยากให้มันเหยียดหยามเพศแม่อย่างเราเลยหรอ แกต้องสู้สิ”แก้วพูดขึ้น
“ใช่ๆๆๆ”ผู้คนบริเวณนั้นที่เป็นหญิงมองดูเหตุการณ์ต่างพากันพูดเออ ออ ห่อหมกด้วย
“ฟืด....แล้วแกจะให้ชั้นทำยังไง”บันนี่สูดหายใจแล้วถาม
“ตั้งใจฟังนะ ซุบซิบๆๆ”แก้วพูดกรอกหูบันนี่เบาๆ
ณ ร้านขายดอกไม้
“ฝันดีเพื่อน”แก้วโบกมือบ๊ายบายบันนี่ที่หน้าตาดูสดใสขึ้น แก้วปิดร้านแล้วขึ้นไปอาบน้ำบนห้องก่อนจะเอนตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆแล้วหลับตา
“ฮึๆ...”เสียงหัวเราะชวนพิศวงมาอีกแล้ว
“นี่ ออกมาเลยนะ อย่าทำตัวให้หลอนได้ไหม”แก้วพูดขึ้น โทโมะปรากฎกายให้เห็นจากท่อนบนไปท่อนล่างแล้วยิ้มพร้อมกับขึ้นมานอนบนเตียงกับแก้ว
“ลอยตัวอีกแล้วสิท่า”แก้วพูด
“เก่งดีนิ”โทโมะพูดขึ้นเบาๆ
“เพื่อนนายแย่มากเลยรู้ตัวไหม”แก้วเล่าเรื่องของบีสให้โทโมะฟังแล้วอินไปตามนั้น
“ชั้นรู้นานละว่ามันแย่ แต่ชั้นก็บอกอะไรมันไม่ได้ เพราะชั้นตายแล้ว”โทโมะพูดขึ้น
“และตอนนายมีชีวิตทำไมไม่สอนเพื่อนนายหละ”แก้วพูดขึ้น
“เพราะชั้นก็เป็นแบบมันไง จะมารู้ตัวอีกทีก็ตอนไม่เหลือใครแล้ว และก็ตอนตายแล้วนี่แหละ”โทโมะยิ้มบางๆ
“ผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนเลยหรือปล่าวนะ”แก้วหันหน้าหนี
“แต่ชั้นรักใครรักจริงนะ แค่ชั้นยังไม่เจอคนที่รักสักคน คนที่เข้ามาล้วนแต่เป็นคนที่รักชั้นทุกคนไม่มีคนที่ชั้นรักเลยสักนิด”โทโมะพูดแล้วทำหน้าเฉไฉ
“แหวะ”แก้วห่มผ้าแล้วหลับตาลง
“จะหลับทำไมไม่บอกฝันดีกันบ้าง”โทโมะพูดแล้วยิ้ม
“ทำไมต้องบอกนายด้วย นายเป็นใครชั้นยังไม่รู้เลย”แก้วลืมตาแล้วมองผีที่นั่งเอาหลังพิงหัวเตียงอยู่
“เธอรู้จักชั้นแล้ว ชั้นชื่อโทโมะไงหละ....และเธอก็เป็นแฟนชั้นด้วย”โทโมะทำหน้าเป็นเด็กแล้วมองแก้ว
“แฟน...อะไร ใครแฟนนาย”แก้วลุกขึ้นนั่งแล้วมองโทโมะ
“ไม่รู้สิ แต่เธอต้องเป็นแฟนชั้น ชั้นจูบเธอแล้ว ไม่สนหละ”โทโมะพูดแล้วยิ้ม
“นี่ นายจะบ้าหรือปล่าว คนเป็นแฟนกับผี”แก้วทำหน้างง
“ทำไม เป็นไม่ได้หรอ”โทโมะยื่นหน้าเข้าไปหาแก้ว แก้วหน้าแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง เลือดสูบฉีดจ้าเลือดสูบฉีด แก้วนึกในใจแล้วหลับตาปี๋ โทโมะค่อยๆเลื่อนหน้าไปใกล้ขึ้นๆๆๆ
“จุ๊บ”โทโมะส่งเสียงเบาๆออกมา ตอนนี้ริมฝีปากที่เป็นแค่อากาศของโทโมะประกบเข้ากับริมฝีปากแท้จริงของแก้วแล้ว จนโทโมะเอาหน้าออกแต่แก้วยังคงหลับตาเพราะเค้าไม่รู้สึก ยังนึกว่าชั้นจูบอยู่สิท่า โทโมะนึกและยิ้ม
“ชั้นถอนจูบแล้วนะ”โทโมะพูดเบาๆ แก้วลืมตาอย่างเขินๆ
“ไอบ้า มาจูบชั้นทำไมเล่า”แก้วเอาหมอนฟาดฟันแต่ก็ทะลุโทโมะไปได้ซะงั้น
“เธอเป็นแฟนชั้น เราเป็นแฟนกัน จูบกันก็ไม่แปลก งั้นชั้นไปแล้วนะ ฝันดีครับที่รัก”อยู่ดีๆโทโมะก็หายไปกับสายลม แก้วตกใจนิดหน่อยก่อนที่จะนอนลงบนเตียงแล้วยิ้มอยู่คนเดียว
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ปรื้อออออ หลอน 555+ ฝากติดตามกันด้วยน้า ไม่แน่
อาจอัพอีกถ้ามีค้นเม้นเยอะนะ ฮิฮิ คิดถึงรีดเดอร์จังเลยยยย
muah!!!