เลวแค่ไหนหัวใจก็ให้เธอ

“ตื่นๆๆ”เสียงทุ้มๆพร้อมแรงเขย่าทำให้แก้วลืมตาขึ้น

“เฮ้ย!! นะ....นายจับตัวชั้นได้ไง”แก้วที่ถอยกรูดชนหัวเตียงถามขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่ปลุกเค้าคือโทโมะ

“บื้อจัง ชั้นควบคุมตัวเธอก็เท่านั้นและแค่ทำมือให้เนียนๆเหมือนชั้นเขย่าเธอก็เท่านั้น”โทโมะพูดแล้วยิ้ม

“อะ...เอ่อ...อืม ชั้นอาบน้ำก่อนนะ”แก้วพูดจบก็ทำหน้าเหยเกเข้าห้องน้ำไป

3อาทิตย์ผ่านไป

“ที่รักจ๋า....”เสียงกวนประสาทของโทโมะดังขึ้น

“นี่ ชั้นคลื่นไส้นะ และนี่มันห้าง อย่าให้คนอื่นมองชั้นเป็นคนบ้าสิ”แก้วพูดเบาๆเชิงกระซิบแล้วทำหน้าทำตา

“แกเล่นละครคนเดียวอีกแล้วหรอแก้ว...นี่มันห้างนะ พักนี้แกเล่นบ่อยนะ เช็คสมองบ้างหรือปล่าว”บันนี่พูดขึ้นแล้วทำหน้ามึนๆ

“เอ่อ...แฮ่ๆๆ ชั้นอยากเป็นดาราหนะ”แก้วพูดแก้ตัว

“อุ๊ย ลูกบอลอันนี้สวยจัง”บันนี่เดินเข้าไปจับลูกบอลในซุ้มขายของกีฬาที่อยู่เรียงรายในรางแต่เค้าเลือกที่จะหยิบลูกนี้ แต่ดันไปหยิบพร้อมกับใครบางคน

“ขอโทดครับ”บุคคลร่างสูงหน้าตาดีพูดขึ้น

“ไม่เป็นไรคะ คุณเอาไปก็ได้นะคะ”บันนี่พูดแล้วยิ้ม

“ไม่เป็นไรครับ ผมเอาลูกอื่นก็ได้ เชิญคุณเลยครับ”ชายหนุ่มหน้าตาดีพูดขึ้น

“อ๋อ...ชั้นแค่ดูเฉยๆคะ ไม่คิดจะซื้อหรอกคะ”บันนี่พูดขึ้น

“อ่อ...งั้นขอนะครับ ว่าจะซื้อไปให้แฟน แฟนผมชอบลูกบอล ไปก่อนนะครับ”ชายหนุ่มถือลูกบอลแล้วยิ้มให้กับบันนี่และแก้วก่อนจะเดินออกไป บันนี่หน้าตาซึมเมื่อนึกขึ้นได้ว่าบีสก็ชอบเล่นบอลมากๆ บีสที่เค้าไม่ได้ติดต่อมาถึง3อาทิตย์ ไม่ยอมไปเจอหน้า หลบหน้า และเปลี่ยนซิมหนี

“แก...อย่าคิดมากนะเว้ย ไปเหอะ”แก้วจับไห่เพื่อนเบาๆแล้วเดินออกไปโซนร้านอาหาร

“นี่ กินข้าวมันไก่กัน”แก้วมองบันนี่แล้วชี้อาหารจานโปรดของบันนี่

“อืม เอาสิ”บันนี่พูดขึ้น ทั้งสองคนนั่งกินกันอย่างอร่อยแต่แก้วซื้อข้าวมันไก่มาอีกจานแล้ววางไว้ข้างๆเค้าให้โทโมะกิน โทโมะยิ้มแล้วหอมแก้มแก้วเบาๆเหมือนสายลมกระทบใบหน้า แก้วยิ้มบางๆกับไก่ในจานอย่างเขิน

“อย่าบอกนะว่าแกเห็นไก่เป็นพระเอกหนัง”บันนี่พูดขึ้น

“บ่ะ....บ้าน่า ชั้นคิดอะไรเพลินๆย่ะ”แก้วทำท่าเป็นผู้หญิงเรียกเสียงหัวเราะให้ทั้งโทโมะและบันนี่

“ฮ่าๆๆๆ..อึก”บันนี่สะอึกและตาค้างเมื่อมองเห็นใครบางคนยืนซื้อของอยู่ด้านหลังของโต๊ะที่เค้านั่ง

“อะไรหรอ”แก้วทำหน้างงแล้วหันไปมองด้านหลัง

“อ้าว บีส”โทโมะพูดขึ้นมีเพียงแก้วที่ได้ยิน แก้วรีบคว้าข้าวของแล้วคว้าข้อมือน้อยๆของบันนี่ออกจากตรงนั้นแต่ว่า...

“ไอเพื่อนบ้า ทำไมเลวยังงี้ว่ะ ไม่สงสารผู้หญิงบ้างหรือไง ไอเปรตเอ้ย”โทโมะยืนหน้านิ่วชี้นิ้วด่าบีสที่ยืนสั่งข้าวมันไก่อย่างมันปาก แก้วชะงักแล้วพยักหน้าเรียกแต่โทโมะกลับไม่เห็น

“นี่... นี่ๆ”แก้วเรียกเบาๆ

“ฮึกๆ”บันนี่เริ่มสตร์าทต่อมน้ำตา

“ไอผีบ้า นี่ๆๆ เฮ้ย! โทโมะ!!”แก้วตะคอกลั่นเรียกโทโมะ แต่คนที่หันมาคือ....เอ่อ ทุกคนในบริเวณนั้นรวมถึง...บีส

“บันนี่”บีสที่เห็นบันนี่ก็ร้องเรียกแล้ววิ่งเข้ามาหาโดยเร็ว

“นี่ ปล่อยเพื่อนชั้นนะเว้ย ไอ้โทโมะ เพราะนายคนเดียว”แก้วชี้หน้าว่าโทโมะ

“ว่าไงนะ!!”ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน โทโมะยักคิ้วน้อยๆแล้วยิ้ม

“เฮ้อ...มานี่มา”แก้วดึงบันนี่แล้วพาไปที่มุมลับๆโดยมีบีสตามมาด้วย

“ตามมาทำไม ใครอนุญาติ”แก้วเอ่ยเสียงแข็ง

“ชั้นแค่ตามแฟนชั้น ไม่ได้ตามเธอ”บีสตอบหน้านิ่ง

“นายยังเป็นแฟนชั้นอยู่อีกหรอ”บันนี่เผชิญหน้า

“บันนี่ หมายความว่าไง”บีสพูดเสียงแข็ง

“เอ่อ...ขอโทดนะ ชั้นพูดเล่น”และแล้วบันนี่ก็ต้องยอมหมอนี่เสมอ

“ทำไมแกต้องยอม แกไม่ผิด คนที่ผิดคือมัน ไม่ใช่แก”แก้วพูดขึ้น

“ไม่ๆๆ”บันนี่ผลักแก้วนั่ง

“อย่ายุ่งเรื่องของชั้น ไหนเล่าเรื่องโทโมะมาสิ”บันนี่เอ่ยถาม

Kaew talk

ชั้นจะเล่าอย่างไงดี ไม่เอาไม่เล่า

“โทโมะไหน”ชั้นทำหน้างง

“แล้วแกเรียกใครโทโมะ”บันนี่ถามขึ้น

“เรียก....ชื่อพระเอกที่ชั้นสมมุติขึ้น”

“ชั้นได้เป็นพระเอกเลยหรอเนี้ย”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้แก้ว

“แกจะกลับบ้านหรือยัง จะกลับกับ....มัน หรือชั้น”

“เธอเรียกชั้นว่ามันเลยหรอยัยทอม”

“ชั้นไม่ใช่ทอมเว้ย”

“ทอม”

“ไม่ใช่”

“ทอม”

“ไม่ใช่”

“ทอม”ผลั่ว ชั้นต่อหน้าไอ้บีสไปทีนึงแล้วเดินสะบัดออกมาจากตรงนั้นก่อนจะเดินไปขึ้นรถกลับบ้าน

“ต่อยเพื่อนชั้นทำไม แล้วทำไมไม่บอกหละว่าเธอเห็นวิญญาณชั้น เผื่อบัสมันจะคิดถึงชั้นทำบุญให้บ้างอะไรบ้าง”โทโมะยิ้มน้อยๆให้บนแท็กซี่

“นายอย่าทำให้ชั้นต้องเป็นบ้าได้ไหม นายคิดดูซิว่าสองคนนั้นจะมองชั้นแบบไหน เอ้อยัยนี้บ้าจังเลย ประสาทรึเปล่า มันคงมองชั้นแบบนี้”

“แต่ชั้นว่าคนขับรถคงจะมองเธอแบบนั้นละหละที่พูดคนเดียว”ชั้นมองกระจกก็เห็นโชเฟอร์มองชั้นแปลกๆชั้นเลยต้องหยิบโทรศัพแนบหูทำท่าคุย

“เฮ้ย”โทโมะออกเสียงก่อนจะหายตัวไปทันที ชั้นมองหาเขาแต่ก็ไม่เจอ

ณ ร้านดอกไม้

“ผิดก็ตรงที่เผลอใจ ไปรักเธอ”ชั้นร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินเอาของที่ซื้อไปวาง

“แก้ว”เฮ้ย ชั้นตกใจเมื่อโทโมะปรากฏมาตรงหน้าแล้วถือกุญแจอะไรสักอย่างมาให้

“อะไรหรอ”

“เอากุญแจนี่ไปแล้วไปหาบีส”

“ห๊ะ ชั้นไม่ถูกกับหมอนั่น”

“ขอร้อง ได้โปรด เฮวมีพลีส”ชั้นพยักหน้าพร้อมกับรับกุญแจมาก่อนที่โทโมะจะนำทางไปบ้านบีสซึ่งมันก็อยู่ที่บ้านโทโมะ

“บีส....เอ่อ”ชั้นหันหลังหนีทันทีเมื่อเห็นว่าบีสกำลังจูบอย่างดุเดือดกับยัยบันนี่ ชั้นส่ายหัวแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา

“คุณต้องการมาพบคุณบีสมีอะไรรึเปล่า”

“เรื่องนี้นายรู้ไม่ได้ รอบีสออกมา ไม่ต้องเรียกนะ ให้เค้าทำธุระให้เสร็จก่อน”ห้องบีสถูกปิดลงเสียงดังตึ้งลงมายันชั้นล่าง ชั้นนั่งกึ่งนอน รอ รอ รอ รอ จนประมาณ4ชม. นี่หลับกันไปแล้วมั้ง ชั้นส่ายหัวไปมาจนชั้นหลับซะเอง ตื่นมาอีกทีดูนาฬิกาก็เที่ยงคืน โอ้ ไม่ๆๆๆ ป่านนี้ยังไม่ลงมา ชั้นต้องรอยันเช้าไหม การ์ทของบีสยังคงยืนเฝ้าชั้นไม่ห่าง

“นี่ เจ้านายของพวกนายทำธุระอะไรนานปานเนี้ย ไปตามให้หน่อยสิ”

“ครับ”ชั้นรอสักพักบีสกับบันนี่ก็ลงมาพร้อมกัน

“เอ้า แก้ว แกรู้จักบ้านบีสได้ยังไง”ยัยบันนี่ทำหน้างง

“มาป่านนี้มีอะไร”บีสทำหน้าขรึม

“ชั้นมาตั้งแต่4โมงเย็นละ ชั้นรอนายจนเหงือกแห้ง อุสส่าไม่รบกวน แต่มันไม่ไหว นานเกิ๊น”ชั้นพูดขึ้น

“แล้วมาทำไมหละ”

“บอกลูกน้องนายออกไปก่อนสิ”ชั้นพูดขึ้น

“เฮ้ย ออกไปก่อน”ทุกคนออกไปจนเหลือแค่3คนกับ1ตนที่หลับสนิท โทโมะกำลังหลับ เค้าหลับอยู่ข้างชั้นมานานแล้วหละ

“แฮ่ม”ชั้นกระแทกเสียงจนโทโมะตื่นแล้วยืนขึ้น

“โชว์กุญแจซิ”โทโมะพูดแล้วขยี้ตา ชั้นโชว์กุญแจให้บีสดู

“เธอเอามาจากไหน”บีสรีบคว้ากุญแจแล้วมองหน้าชั้น

“บอกไปว่าชั้นให้ไว้”โทโมะพูดขึ้น

“โทโมะให้ไว้”

“เธอคือผู้หญิงของโทโมะหรอเนี้ย”แว๊กกกกกก โทโมะ นายเล่นบ้าอะไร

“บอกไปว่าใช่”

“ชะ...ใช่”

“หา....!!”ทั้งบีสและบันนี่อุทานเสียงดัง

“ชั้นคงเรียกเธอว่าทอมไม่ได้แล้วสินะ โทโมะเคยบอกไว้ว่าใครได้กุญแจนี้จากเค้าคือ1ใน5ของผู้หญิงที่เค้าจะคัดเลือกเป็นเจ้าสาว และเธอได้มัน เธอเก่งมากเลยนะที่ได้รับมันได้ เพราะโทโมะไม่ให้ใครง่ายๆ แต่น่าเสียดายตอนนี้โทโมะตายแล้ว สิ่งที่เค้าจะมอบให้เธอได้เค้าฝากกับชั้นไว้ว่าคนที่เอากุญแจมาปรากฏจะได้รับความสุขสบายไปตลอดชีวิตโดยมีบ้านมีรถมีการ์ทคุ้มกัน งั้นชั้นจะให้บ้านหลังสวนกับเธอ รีค ไปเอากุญแจบ้านหลังสวนมา”เค้าตะโกนเรียกลูกน้องเค้ามา ชั้นทำหน้างงนิดๆแล้วมองโทโมะที่ยิ้มเคลิ้ม

“รู้ไหมชั้นรักเธอเท่าไหร่”

“เท่าเนี้ย”ชั้นพูด

“รักมากเลยไง ฮิฮิ”เค้าขำออกมาทำให้ชั้นอมยิ้ม

“แกเล่นละครได้ทุกทีเลยรึไง”บันนี่ถามขึ้น

“เอ่อ...คงงั้น”

1 อาทิตย์ผ่านไป

“หาวววว”ชั้นอยู่ที่บ้านสุขสบาย แต่ยังคงเปิดร้านดอกไม้อยู่

“พักมั่งนะ”

“ขอบใจ”ชั้นพูดกับโทโมะที่นั่งๆนอนๆอยู่ข้างๆชั้นตลอดเวลาและยังช่วยปิดร้านเปิดร้านให้ทุกวัน

“แก้ว”บีสเดินเข้ามาในร้านชั้นได้ไง หมอนี่ไม่เคยจะลงรอยกับชั้นแต่เข้ามาได้

“อะไร”ชั้นทำเสียงแปลกใจ

“มีคนพบร่างของโทโมะ หัวใจยังเต้น แต่อ่อนแรง ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล มีคนบอกว่าเจอร่างโทโมะที่ในทุ่งหญ้า ทั้งๆที่ชั้นจำได้ว่าชั้นเผาโทโมะแล้ว”ชั้นถึงกับอึ้งหันมองหน้าโทโมะ

“โรงบาลอะไร”ชั้นถามขึ้น

ณ โรงพยาบาล

“นะ...นี่มันโทโมะจริงๆนิ”ชั้นถึงกับอึ้งเมื่อเห็นว่าเค้าใช่โทโมะ

“ใช่”โทโมะบอก

“แล้วเค้ามีวันฟื้นไหม”ชั้นพูดกับบีส

“มีแน่ หมอบอกมาแล้ว แค่ได้รับวัคซีนตัวใหม่ แต่ราคาแพง ชั้นไม่มีปัญหาเรื่องเงินอยู่แล้วหละ อีกเพียงวันเดียวโทโมะก็จะฟื้น”ชั้นหันไปยิ้มให้กับโทโมะ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

รีดเดอร์รักด้าไหม ถ้ารักช่วย http://ilovekamikaze.com/index.php?m=member&a=KamiLogo-DIY_img&id=80 Like ให้ด้าหน่อย

ถ้าLikeเกิน200เมื่อไหร่ด้าอัพนิยายกระจายแน่นอน ^__^