เลวแค่ไหนหัวใจก็ให้เธอ

“แก้ว ขอโทด”โทโมะกอดชั้นแล้วลูบหลัง นี่มันหนังรักหรือยังไงเนี้ยมากอดกันหน้าห้อง ชั้นผลักเค้าออก
“นายกลับไปชั้นจะเรียน”ชั้นพูดแล้วทำท่าจะกลับไปนั่ง
“ชั้นจะกลับก็ต่อเมื่อเธอกลับไปกับชั้น”
“ชั้นเรียนอยู่ นายฟังไม่รู้เรื่องหรือไง”
“เลิกเรียนกี่โมง ชั้นจะมารับ”ชั้นไม่ตอบทำหน้ามุ้ย
“เลิกบ่าย2ค่ะ”โอ้....ทำไมตัวเจือกมันเยอะจังเลยฟ๊ะ...อุ่ย ยัยโฟร์เองหรอ
“โอเค ชั้นไม่ไปไหนแน่ ชั้นจะรอเธออยู่ อย่าคิดจะหนีชั้นไปอีก คนชั้นเยอะพอที่จะล้อมมหาลัยนี้ได้ถึงสองชั้นเลยหละ ชั้นไม่ได้มาคนเดียว.....แน่นอน”เค้าพูดจบก็เดินออกไปจากห้องชั้นถึงกับทรุดนั่งลงกับพื้น
“โอ๊ยยยยยยย!!!!”ชั้นพูดเสียงดังเพื่อระบาย
“ไปนั่งโต๊ะไป”แจ็คพูดขึ้น
“ไม่ๆๆๆ ชั้นไม่ไป ชั้นจะไม่ออกจากโรงเรียน ชั้นจะนอนที่นี่ ”ชั้นพูดแล้วค่อยๆลุกไปนั่งที่
“แฟนแกหล่อแหะ”มดพูดแล้วยิ้ม
“ใช่ หล่อมากกกก”ยัยโฟร์เสริม นี่จะซ้ำเติมไปถึงไหน
“ชั้นอยากตาย”ชั้นพูดขึ้นแล้วฟุบ
กลางวัน
ชั้นไม่อยากลงไปเลยแต่ท้องมันเรียกร้อง ชั้นเลยลงไปกับยัยโฟร์แล้วก็มดอย่างเลี่ยงๆไม่สนใจใคร เฮือก....เขื่อนเฟย์ ป๊อปฟาง มีนจองเบ เคนตะจินนี่ จะครบไปไหน T^T
“แก้ว!!”พวกสาวๆพูดแล้ววิ่งเข้ามากอดชั้นกันใหญ่
“ฮิๆ เป็นไงมั่ง”ชั้นยิ้มแล้วพูด
“สบายดีจ๊ะ ถามเธอดีกว่านะ”มีนพูดขึ้น
“สบายดีจ้า เอ้อ นี่โฟร์กับมด เพื่อนรักชั้นเอง”ชั้นแนะนำ ยัยสองคนนี้ยิ้ม
“ขอตัวไปกินข้าวก่อนนะ”ชั้นยิ้มแล้วโบกมือให้หนุ่มๆที่ยืนพิงรถสีดำจอดขวางหน้ามหาลัยอยู่ นี่พวกนายเอาจริงกันหรอเนี้ย
“จ๊ะ”พวกสาวๆเดินกลับแล้วก็หนุ่มๆโบกมือตอบ เท่ห์กันไปไหม ชั้นเดินไปโรงอาหารแล้วนั่งลง
“เฮ้อ...”ชั้นถอนให้ใจเฮือกใหญ่
“กินข้าวจ่ะที่รัก”
“เฮ้ย...!!”โทโมะวางข้าวต้มกุ้งให้กับชั้นที่ไปซื้อมาจากข้างนอก มีถ้วยพลาสติกให้อย่างดี โอ๊ยยยย>__<
“นี่ ใครให้นายเรียกชั้นว่าที่รัก”ชั้นพูดขึ้น
“ก็ชั้นเป็นแฟนเธอไง เรายังไม่เลิกกันสักหน่อย”
“นายเคยขอชั้นเป็นแฟนด้วยหรอ ตอนไหนกัน”เค้าไม่เคยขอเลยนะ เคยแต่ตอนเป็นผี
“เคยสิ ตอนชั้นเป็นวิญญาณไง”เค้ากระซิบเบาๆ ห๊ะ...นายจำมันได้
“ชั้นเพิ่งจำได้เมื่อ2เดือนที่แล้ว”โอ้....T^T
กลับบ้าน
ชั้นยอมกลับบ้านแต่โดยดี โทโมะลาออกให้ชั้นซะงั้น แล้วเมื่อไหร่จะได้ใบปริญญาหละเนี้ย ยัยโฟร์กับยัยมดร้องไห้โฮยกใหญ่
“แกจะมาอีกไหมแก้ว”มดพูดด้วยสีหน้าน้ำตาซึม
“มาสิ ชั้นต้องมาหาพวกแกแน่ๆ”ชั้นพูดแล้วยิ้มแต่ก็ร้องไห้
“ชั้นอยากไปกับแก”โฟร์พูดขึ้น
“ไปสิ ไปด้วยกัน”ชั้นยิ้มตอบ
“งั้นเดี่ยวชั้นไปขอแม่ลาออกก่อน”ชั้นผลักหัวโฟร์กับมดไปเบาๆ
“เรียนให้จบแล้วเอาใบปริญญามาให้ชั้นดูเท่านั้นก็พอแล้ว”ชั้นพูดแล้วยิ้ม
“ฮือๆๆ ชั้นรักแกนะเพื่อน”เราสามคนกอดกันกลมก่อนจะบอกลาแล้วขึ้นรถแต่ก็เห้นอาจารย์แจ็คบ้านั่นเดินมาหา
“จอดก่อน”ชั้นพูด โทโมะมองหน้าแล้วทำสงสัย รถจอด ชั้นเปิดกระจกแล้วยิ้มให้กับอาจารย์
“แจ็ค ฝากมดกับโฟร์ด้วยนะ ดูแลมดพิเศษๆหน่อย แล้วหาคนดูแลโฟร์ให้ด้วย ขอโทดนะถ้าเคยทำอะไรไม่ดีไว้ พ่อศาลพระภูมิ”ชั้นพูดแล้วหัวเราะ
“ชั้นไม่ทำตามหรอก จนกว่าเธอจะกลับมาดูแลเพื่อนเธอเอง”
“พูดงี้อยากให้ชั้นกลับมางั้นหรอ”ชั้นทำหน้างง
“ใช่สิ เพื่อนเธอหนะชั้นดูแลได้ แต่มันก็ดูแลได้ไม่ดีเท่าเพื่อนดูแลเพื่อนหรอกนะ รีบๆกลับมานะ แล้วจะดูแลยัยแต่งตัวจัดกับยัยไม่ทำการบ้านให้แต่ดูแลไม่ดีแน่ อาจจะบีบคอเพื่อนเธอตายเลยก็ได้”ชั้นยิ้ม
“ชั้นกลับมาแน่ แต่คงนานหน่อย ถ้านายดูแลเพื่อนชั้นไม่ดี อย่าหวังเลยนะว่าชั้นจะให้อภัย ไปละ”ชั้นโบกมือแล้วยิ้มก่อนจะเข้ามานั่งแล้วปิดกระจกเหมือนเดิม ชั้นนั่งนิ่งเป็นตอไม้
“จะไม่พูดอะไรสักนิดหรอ”โทโมะพูดขึ้นแล้วมองหน้าชั้น
“ไม่มีอะไรจะพูด”ชั้นพูดแล้วนั่งกอดอก
“รู้ไหมว่ามีคนคิดถึง คิดถึงมาก นับวันยิ่งคิดถึง จะไปไหนมาไหนเห็นใจคนอื่นบ้างสิ”ชั้นหันมองเค้าทำท่าจะเถียงแต่ก็เลือกที่จะเงียบแล้วหันมองกระจก
“เป็นอะไร ยังงอนอีกหรอ”เค้าพูดแล้วก็เขยิบเข้ามาหาชั้นแล้วโอบไว้ รถเค้ากว้างมากเลยหละ - -* อย่างกับรถยากูซ่าแหนะ
“ใคร อะไรที่ไหน”ชั้นพูดแล้วไม่มองหน้าเค้า
“เด็กดื้อ”เค้าพูดก่อนจะยิ้มแล้วหอมแก้มชั้นเบาๆ
“อย่าทำแบบนี้นะ ชั้นยังอยู่ในชุดนักศึกษา”ชั้นพูดแล้วมองหน้าเค้า
“ไม่มีใครเห็นซะหน่อยหนิ”
“ไม่มีใครเห็นแต่ชั้นและนายเห็น ชั้นรู้สึกเสื่อมเสียกับสถาบัน”ชั้นพูดแล้วทำหน้าเนือยๆ
“อ่ะๆ ก็ได้”เค้าเอามือออกแล้วถอยห่างไปชิดหน้าต่างอีกฝั่งทำหน้าเหมือนจะน้อยใจ โอ๊ย นี่ชั้นต้องง้ออีกไหม ชั้นเลือกเงียบ ต่างคนต่างไม่คุยกันมาตลอดทางจนชั้นเผลอหลับตื่นมาก็เกือบถึงแล้วหละ ชั้นมองไปทางเค้าเห็นเค้าก็หลับอยู่ เอาหัวหนุนกับขอบหน้าต่าง ชั้นเขยิบเข้าไปใกล้เค้า ไม่มีใครเห็นหนิ ระหว่างคนขับกับชั้นมีผ้าม่านกั้น รถเค้ายาวและก็กว้าง ชั้นเขยิบไปชิดแล้วค่อยๆเอาหัวหนุนไหล่เค้าก่อนจะเอื้อมมือไปกอดเค้าช้า ความคิดถึงของชั้นมันมากเหลือเกิน นายรู้ไหมช่วงเวลาที่ชั้นไม่มีนายชั้นรู้สึกอย่างไง ชั้นคิดถึงนายที่สุด ไม่มีใครที่เหมือนายอีกแล้ว นายเหมือนสายลมที่โอบกอดชั้นตลอดแต่วันนี้ชั้นได้สัมผัสสายลมอีกครั้ง ชั้นรักนายนะ น้ำตาชั้นไหลออกมาเรื่อยๆ ชั้นเรื่มกระชับอ้อมกอดเข้าแน่นขึ้น แล้วก็ร้องไห้หนักก่อนจะเอื้อมหน้าไปหอมแก้มเค้าเบาๆแล้วเอาหัวหนุนไหล่เค้าแล้วหลับตาลง
“ขี้แยจังนะ”เค้าลืมตาขึ้นแล้วหันไปหาชั้น ชั้นลืมตาแล้วมองตาเค้าแล้วกอดอย่างเต็มที่
“นายจะไม่ทำร้ายชั้นอีกใช่ไหมโทโมะ”ชั้นพูดแล้วร้องไห้ เค้าลูบหลังชั้นไปมา
“ชั้นสัญญา”เค้าพูดแล้วดันชั้นออกก่อนจะจับหน้าแล้วเกลี่ยผมที่ปรกหน้าชั้นไปทัดหู
“จำไว้นะแก้ว ในโลกนี้ไม่มีใครเทียบเธอได้สำหรับชั้น”เค้ากอดแล้วยิ้ม
“ฮือๆ”ชั้นร้องไห้หนักแล้วจู่ๆชั้นก็รู้สึกถึงแรงสะอื้นของโทโมะ เค้าร้องไห้หรอ ชั้นดันเค้าออก ใบหน้าเค้าอยู่ในสภาพย่ำแย่มาก ตาแดงจมูกแดงน้ำตาไหล ชั้นยิ้มก่อนจะเช็ดน้ำตาเค้า
“อย่าขี้แยสิ”ชั้นยิ้มก่อนจะบีบจมูกเค้าเบาๆ เค้าค่อยๆฉีกยิ้ม
“เธอเป็นคนทำให้ชั้นเป็นแบบนี้รู้ตัวไหม”เค้าพูดกะอึกกะอัก
“ขอโทด”ชั้นยิ้มแล้วพูดขึ้น ต่างคนต่างเช็ดน้ำตาให้กัน
ณ บ้านโทโมะ
“ต้อนรับกลับบ้านแก้ว”ฟางพูดก่อนจะกอดชั้นแน่น
“กลับมาแล้ว คิดถึงๆๆ”เฟย์พูดและกอด
“คิดถึงเหมือนกัน กอดบ้าง”มีนพูดก่อนจะกอด
“รู้ไหมตอนเธอไม่อยู่มีคนคิดถึงตั้งเยอะแยะแหนะ”จินนี่กอดแล้วพูดขึ้น
“แก้ว กอดมั่ง”เขื่อนทำท่าอ้ามือ ทะเล้นจังนะ เฟย์ตบจนแขนเขื่อนร่วง
“ง่ะ เจ็บนะ >_<”เขื่อนพูดก่อนจะยิ้มให้
“บีส..มึงอย่าไปเสียใจเลย ผู้หญิงเชี้ยๆแบบนั้น”พะ...เพื่อนชั้นนะเคน เชี้ยเลยหรอ
“เออ อย่าไปยุ่งกับมันเลย อีนั่นหนะ”อี....จองเบ พอเถ๊อะๆๆ
“มึงเชื่อกู เดี๋ยวกูหาให้มึงใหม่”หาใหม่ ง่ายมากเลยนะป๊อป
“ผู้หญิงควายๆคนเดียว มันหลอกมึงมาหลายปี ปล่อยแม้งเหอะอีดอดนั่น”ดอดกับดอกมันเหมือนกันไหมอ่ะเขื่อน อ๊ากกกก ถึงชั้นจะแค้นบันนี่แต่ชั้นก้ตัดความเป้นเพื่อนไม่ขาดหรอกนะ
“มีไร ไม่เล่าให้กูฟังบ้าง”โทโมะพูด เอ้า นายไม่รู้เรื่องหรอ ชั้นมองหน้าบีส บีสมองหน้าชั้นตอบก่อนจะก้มหน้าลง
“ตกลงมึงมีไรกันว่ะ”
“ไม่หรอกเฮีย ก็แค่บีสเลิกกับบันนี่ก็เลยเสียใจธรรมดา”ชั้นพูดแล้วตบไหล่โทโมะ
“อย่ามาปกปิดเลยเราหนะ เฮียเป็นเพื่อนกับไอ้หน้าหมาพวกนี้มานานละ มันไม่ด่าบันนี่ยับเยินขนาดนี้หรอกถ้าบันนี่ไม่ได้ทำอะไรผิดมากๆ”
“แล้วบอกเลิกบีสยังไม่ผิดอีกหรอ”ชั้นถามขึ้น
“ผิด แต่น้อย”ชั้นจะปิดอย่างไงเนี้ย
“บอกมาดิ๊ พวกมึงอ่ะใครก็ได้”โทโมะพูดขึ้นแล้วมองหน้าเพื่อนทีละคนแต่ก็ไม่มีใครกล้าปริปากบอก
“อะ...โอ๊ย จองเบ มีนว่าเราไปทำอาหารต้อนรับแก้วกันดีกว่า”มีนเริ่มชิ่งควงจองเบออกไปทันที
“เอ่อ..เขื่อน เฟย์ว่าเฟย์จะไปคั้นน้ำส้มให้เฮีย ไปด้วยกันนะ”เฟย์ชิ่งอีกคน
“ป๊อป...ฟางมึนๆหัวอ่ะ ไปหายาให้ฟางหน่อยสิ”ฟางเดินไปพร้อมกับป๊อป
“เคน...”จินนี่กำลังจะเอ่ย
“จินเข้าบ้านไป เคนมีธุระต้องคุยกันอย่างผู้ชาย แล้วไอ้พวกที่เข้าไปอ่ะ ตุ๊ดหรอว่ะ สัด !!”เชี้ย...ด่ากันไมเนี้ย เคนตะแหกปากดังจนพวกที่เข้าไปสะดุ้งรีบออกมา
“กูไม่ได้ตุ๊ดเว้ย เชี้ย”
“ตกลงพวกมึงมีไร เล่าดิ๊”โทโมะเริ่มขึ้น ชั้นขยับตัวเข้าหาจินนี่ที่เหลือกันอยู่สองคนที่เป็นผู้หญิง ชั้นเกาะแขนจินนี่แน่น
“ก็บันนี่มันชอบมึง ชอบมานานแล้วมันก็ใช้ไอ้เชี้ยบีสเนี้ยเป็นสะพานข้ามไปหามึงแต่มึงดันรักอี...เอ้ย รักแก้วซะก่อน บันนี่เลยโมโห พยายามทำทุกวิธีให้มึงสนใจแต่วันๆมึงก็เอาแต่คร่ำครวญหาแก้ว มันเลยบอกเลิกบีสแล้วไปหาคนอื่นเพื่อลืมมึง”เคนพูดขึ้น เกือบเรียกชั้นอีแก้วซะแล้วไง ชั้นเกาะจินนี่แน่น
“พ่อมึงตาย ผู้หญิงแบบนี้มีด้วยหรอว่ะ”
“มึงหันไปด่าคนอื่นได้ไหม ว่าพ่อกูตายก็พ่อมึงด้วย”เคนตะพูดขึ้น
“บางทีเค้าอาจรักเฮียมากจริงๆก็ได้นะ”ชั้นพูดขึ้น
“เฮี้ย...เอ้ย เฮีย”ป๊อปปี้เจ้าเก่า สลับกันเหลือเกินนะเชี้ยๆ เฮียๆ เนี้ย
“กูจะบอกว่า...บันนี่บอกกับไอ้บีสทางโทรศัพท์ว่ามันต้องเอามึงให้ได้แล้วถ้าไอ้เชี้ยบีสขัดขวางมันจะทำทุกทางให้แก้วเป็นอันตราย”ป๊อปปี้พูด จะไม่มีคำว่ามึงกูหรือเชี้ย สัด สักประโยคไหม
“สัดเอ้ย ถ้ามันทำอะไรแก้วมันไม่รอดแน่”ชั้นมองหน้าโทโมะที่ดูจะเอาจริง
“เฮ้ย กูขอหละ อย่าทำอะไรบันนี่”บีสพูด
“สัด มึงยังจะห่วงมันอีกหรอ มึงก็รู้ว่ามันหลอกมึง”จองเบใส่อารมณ์
“อันนี้กูไม่รับปากกับมึงหว่ะบีส ถ้าบันนี่ทำอะไรแก้วแม้แต่นิด...ไม่ตายดีแน่”โทโมะพูดขึ้นแล้วทำหน้าจริงจัง
“สัดเอ้ย กูขอไม่ได้หรอว่ะเชี้ย”จะเชี้ยกันอีกนานไหม ชักไม่ไหวละนะ
“กูบอกไม่ได้ก็ไม่ได้ไง”โทโมะขึ้นตอบ
“มึงจะทะเลาะกันทำส้นทีนไรว่ะ”เขื่อนพูด แรงสามคนละนะ
“เสือกเชี้ยไรว่ะ”บีสมองหน้าเขื่อน
“เฮ้ยมึงเย็นๆดิ๊สัด”ป๊อปบีบไหมบีสแต่บีสสะบัดออก
“มึงทะเลาะกันชิงโล่หรอ”เคนตะพูดแล้วทำมือกั้นสายตาโทโมะกับบีส
“โล่หน้ามึงอ่ะเคน”โทโมะว่าปรามน้องตัวเอง
“เฮียมึงก็เย็นๆหน่อยดิ๊”จองเบเสริม
“มองหน้าหาพ่อมึงหรอ”บีสถามโทโมะดูโทโมะจะเลือดขึ้นหน้าแล้วหละ
“เชี้ย!!! มึงจะทะเลาะกันทำส้นทีนไรว่ะ มีอะไรดีขึ้น ทะเลาะกันแล้วบันนี่มันจะเลิกยุ่งกับกูไหม มึงเอาเวลาที่ทะเลาะกันมาหาวิธีที่จะหยุดความคิดบันนี่ไม่ดีกว่ารึไง กัดกันอยู่ได้ อยู่กันมาตั้งนานมาทะเลาะกันเพราะผู้หญิง พวกมึงใช่ผู้ชายกันป่าวว่ะ บอกว่าคนอื่นตุ๊ดมึงนั่นแหละตุ๊ดกันทั้งนั้น เจ้าพ่อซะเปล่าทำตัวอย่างกับเด็กเดน คำก็เชี้สองคำก็สัด มึงกู เลิกพูดกันสักทีเถอะ มึงจะย้อนไปหาพ่อขุนรามหาพ่อมึงรึไง ตั้งสติกันหน่อยดิ ไอ้บีส ปกติบันนี่มองหน้ามึงมึงไม่ถามหละว่ามองหน้าหาพ่อมึงหรอ แต่มึงมาถามเพื่อนมึงเนี้ยนะ ฟายเอ้ย ไอ้เฮีย แค่นี้มึงก็ต้องใช้อารมณ์ด้วย ไม่รับปากมึงก็ไม่ต้องทำท่าโชว์มุ่งมั่นดิ ส่วนเขื่อน ถ้ามึงคิดจะห้ามเพื่อนมึงช่วยพูดคำสุภาพๆหน่อยได้ไหม มึงก็อีกคนป๊อป ถ้ามันไม่มีคำว่าสัดมึงจะดีมากนะ เคนตะมึงก็เล่นไม่รู้เวลา ส่วนจองเบเกือบดีแล้วถ้าไม่มีคำว่ามึง ถ้ามึงจะทะเลาะกันเองเนี้ยนะมึงเอาตีนมาเหยียบหน้ากูเลยดีกว่า วันนี้กูกลับมาบ้านวันแรกมึงต้อนรับกูด้วยการจะฆ่ากันตายห่าเนี้ยนะ นี่งานต้อนรับกูหรือฉลองโศกนาตกรรมว่ะ!!!!”ชั้นพูดด้วยอารมณ์ ว่าแต่คนอื่นตัวเองด่าเองเต็มๆ >__< ทุกคนดูอึ้งมาก สาวๆที่อยู่ในบ้านเดินมาอยู่หน้าประตูทำหน้าเหวอ
“ชั้นเห็นด้วยกับแก้วนะ”จินนี่พูดขึ้น
“ชั้นก็ด้วย”ผู้หญิงที่เหลือก็เออออตาม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
นี่ไรท์เตอร์อัพจนจะจบแล้วนะเนี้ย T^T อัพให้อย่างยาวเลยง่ะ 
จะจบเรื่องเลยมั้งเนี้ยยย แต่มันจะมีอะไรอีกเยอะพอสมควร ฮิฮิ muah!!