เลวแค่ไหนหัวใจก็ให้เธอ

9.1

เขียนโดย dada

วันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 13.16 น.

  23 ตอน
  512 วิจารณ์
  59.01K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“แก้ว ขอโทด”โทโมะกอดชั้นแล้วลูบหลัง นี่มันหนังรักหรือยังไงเนี้ยมากอดกันหน้าห้อง ชั้นผลักเค้าออก

“นายกลับไปชั้นจะเรียน”ชั้นพูดแล้วทำท่าจะกลับไปนั่ง

“ชั้นจะกลับก็ต่อเมื่อเธอกลับไปกับชั้น”

“ชั้นเรียนอยู่ นายฟังไม่รู้เรื่องหรือไง”

“เลิกเรียนกี่โมง ชั้นจะมารับ”ชั้นไม่ตอบทำหน้ามุ้ย

“เลิกบ่าย2ค่ะ”โอ้....ทำไมตัวเจือกมันเยอะจังเลยฟ๊ะ...อุ่ย ยัยโฟร์เองหรอ

“โอเค ชั้นไม่ไปไหนแน่ ชั้นจะรอเธออยู่ อย่าคิดจะหนีชั้นไปอีก คนชั้นเยอะพอที่จะล้อมมหาลัยนี้ได้ถึงสองชั้นเลยหละ ชั้นไม่ได้มาคนเดียว.....แน่นอน”เค้าพูดจบก็เดินออกไปจากห้องชั้นถึงกับทรุดนั่งลงกับพื้น

“โอ๊ยยยยยยย!!!!”ชั้นพูดเสียงดังเพื่อระบาย

“ไปนั่งโต๊ะไป”แจ็คพูดขึ้น

“ไม่ๆๆๆ ชั้นไม่ไป ชั้นจะไม่ออกจากโรงเรียน ชั้นจะนอนที่นี่ ”ชั้นพูดแล้วค่อยๆลุกไปนั่งที่

“แฟนแกหล่อแหะ”มดพูดแล้วยิ้ม

“ใช่ หล่อมากกกก”ยัยโฟร์เสริม นี่จะซ้ำเติมไปถึงไหน

“ชั้นอยากตาย”ชั้นพูดขึ้นแล้วฟุบ

กลางวัน

ชั้นไม่อยากลงไปเลยแต่ท้องมันเรียกร้อง ชั้นเลยลงไปกับยัยโฟร์แล้วก็มดอย่างเลี่ยงๆไม่สนใจใคร เฮือก....เขื่อนเฟย์ ป๊อปฟาง มีนจองเบ เคนตะจินนี่ จะครบไปไหน T^T

“แก้ว!!”พวกสาวๆพูดแล้ววิ่งเข้ามากอดชั้นกันใหญ่

“ฮิๆ เป็นไงมั่ง”ชั้นยิ้มแล้วพูด

“สบายดีจ๊ะ ถามเธอดีกว่านะ”มีนพูดขึ้น

“สบายดีจ้า เอ้อ นี่โฟร์กับมด เพื่อนรักชั้นเอง”ชั้นแนะนำ ยัยสองคนนี้ยิ้ม

“ขอตัวไปกินข้าวก่อนนะ”ชั้นยิ้มแล้วโบกมือให้หนุ่มๆที่ยืนพิงรถสีดำจอดขวางหน้ามหาลัยอยู่ นี่พวกนายเอาจริงกันหรอเนี้ย

“จ๊ะ”พวกสาวๆเดินกลับแล้วก็หนุ่มๆโบกมือตอบ เท่ห์กันไปไหม ชั้นเดินไปโรงอาหารแล้วนั่งลง

“เฮ้อ...”ชั้นถอนให้ใจเฮือกใหญ่

“กินข้าวจ่ะที่รัก”

“เฮ้ย...!!”โทโมะวางข้าวต้มกุ้งให้กับชั้นที่ไปซื้อมาจากข้างนอก มีถ้วยพลาสติกให้อย่างดี โอ๊ยยยย>__<

“นี่ ใครให้นายเรียกชั้นว่าที่รัก”ชั้นพูดขึ้น

“ก็ชั้นเป็นแฟนเธอไง เรายังไม่เลิกกันสักหน่อย”

“นายเคยขอชั้นเป็นแฟนด้วยหรอ ตอนไหนกัน”เค้าไม่เคยขอเลยนะ เคยแต่ตอนเป็นผี

“เคยสิ ตอนชั้นเป็นวิญญาณไง”เค้ากระซิบเบาๆ ห๊ะ...นายจำมันได้

“ชั้นเพิ่งจำได้เมื่อ2เดือนที่แล้ว”โอ้....T^T

กลับบ้าน

ชั้นยอมกลับบ้านแต่โดยดี โทโมะลาออกให้ชั้นซะงั้น แล้วเมื่อไหร่จะได้ใบปริญญาหละเนี้ย ยัยโฟร์กับยัยมดร้องไห้โฮยกใหญ่

“แกจะมาอีกไหมแก้ว”มดพูดด้วยสีหน้าน้ำตาซึม

“มาสิ ชั้นต้องมาหาพวกแกแน่ๆ”ชั้นพูดแล้วยิ้มแต่ก็ร้องไห้

“ชั้นอยากไปกับแก”โฟร์พูดขึ้น

“ไปสิ ไปด้วยกัน”ชั้นยิ้มตอบ

“งั้นเดี่ยวชั้นไปขอแม่ลาออกก่อน”ชั้นผลักหัวโฟร์กับมดไปเบาๆ

“เรียนให้จบแล้วเอาใบปริญญามาให้ชั้นดูเท่านั้นก็พอแล้ว”ชั้นพูดแล้วยิ้ม

“ฮือๆๆ ชั้นรักแกนะเพื่อน”เราสามคนกอดกันกลมก่อนจะบอกลาแล้วขึ้นรถแต่ก็เห้นอาจารย์แจ็คบ้านั่นเดินมาหา

“จอดก่อน”ชั้นพูด โทโมะมองหน้าแล้วทำสงสัย รถจอด ชั้นเปิดกระจกแล้วยิ้มให้กับอาจารย์

“แจ็ค ฝากมดกับโฟร์ด้วยนะ ดูแลมดพิเศษๆหน่อย แล้วหาคนดูแลโฟร์ให้ด้วย ขอโทดนะถ้าเคยทำอะไรไม่ดีไว้ พ่อศาลพระภูมิ”ชั้นพูดแล้วหัวเราะ

“ชั้นไม่ทำตามหรอก จนกว่าเธอจะกลับมาดูแลเพื่อนเธอเอง”

“พูดงี้อยากให้ชั้นกลับมางั้นหรอ”ชั้นทำหน้างง

“ใช่สิ เพื่อนเธอหนะชั้นดูแลได้ แต่มันก็ดูแลได้ไม่ดีเท่าเพื่อนดูแลเพื่อนหรอกนะ รีบๆกลับมานะ แล้วจะดูแลยัยแต่งตัวจัดกับยัยไม่ทำการบ้านให้แต่ดูแลไม่ดีแน่ อาจจะบีบคอเพื่อนเธอตายเลยก็ได้”ชั้นยิ้ม

“ชั้นกลับมาแน่ แต่คงนานหน่อย ถ้านายดูแลเพื่อนชั้นไม่ดี อย่าหวังเลยนะว่าชั้นจะให้อภัย ไปละ”ชั้นโบกมือแล้วยิ้มก่อนจะเข้ามานั่งแล้วปิดกระจกเหมือนเดิม ชั้นนั่งนิ่งเป็นตอไม้

“จะไม่พูดอะไรสักนิดหรอ”โทโมะพูดขึ้นแล้วมองหน้าชั้น

“ไม่มีอะไรจะพูด”ชั้นพูดแล้วนั่งกอดอก

“รู้ไหมว่ามีคนคิดถึง คิดถึงมาก นับวันยิ่งคิดถึง จะไปไหนมาไหนเห็นใจคนอื่นบ้างสิ”ชั้นหันมองเค้าทำท่าจะเถียงแต่ก็เลือกที่จะเงียบแล้วหันมองกระจก

“เป็นอะไร ยังงอนอีกหรอ”เค้าพูดแล้วก็เขยิบเข้ามาหาชั้นแล้วโอบไว้ รถเค้ากว้างมากเลยหละ - -* อย่างกับรถยากูซ่าแหนะ

“ใคร อะไรที่ไหน”ชั้นพูดแล้วไม่มองหน้าเค้า

“เด็กดื้อ”เค้าพูดก่อนจะยิ้มแล้วหอมแก้มชั้นเบาๆ

“อย่าทำแบบนี้นะ ชั้นยังอยู่ในชุดนักศึกษา”ชั้นพูดแล้วมองหน้าเค้า

“ไม่มีใครเห็นซะหน่อยหนิ”

“ไม่มีใครเห็นแต่ชั้นและนายเห็น ชั้นรู้สึกเสื่อมเสียกับสถาบัน”ชั้นพูดแล้วทำหน้าเนือยๆ

“อ่ะๆ ก็ได้”เค้าเอามือออกแล้วถอยห่างไปชิดหน้าต่างอีกฝั่งทำหน้าเหมือนจะน้อยใจ โอ๊ย นี่ชั้นต้องง้ออีกไหม ชั้นเลือกเงียบ ต่างคนต่างไม่คุยกันมาตลอดทางจนชั้นเผลอหลับตื่นมาก็เกือบถึงแล้วหละ ชั้นมองไปทางเค้าเห็นเค้าก็หลับอยู่ เอาหัวหนุนกับขอบหน้าต่าง ชั้นเขยิบเข้าไปใกล้เค้า ไม่มีใครเห็นหนิ ระหว่างคนขับกับชั้นมีผ้าม่านกั้น รถเค้ายาวและก็กว้าง ชั้นเขยิบไปชิดแล้วค่อยๆเอาหัวหนุนไหล่เค้าก่อนจะเอื้อมมือไปกอดเค้าช้า ความคิดถึงของชั้นมันมากเหลือเกิน นายรู้ไหมช่วงเวลาที่ชั้นไม่มีนายชั้นรู้สึกอย่างไง ชั้นคิดถึงนายที่สุด ไม่มีใครที่เหมือนายอีกแล้ว นายเหมือนสายลมที่โอบกอดชั้นตลอดแต่วันนี้ชั้นได้สัมผัสสายลมอีกครั้ง ชั้นรักนายนะ น้ำตาชั้นไหลออกมาเรื่อยๆ ชั้นเรื่มกระชับอ้อมกอดเข้าแน่นขึ้น แล้วก็ร้องไห้หนักก่อนจะเอื้อมหน้าไปหอมแก้มเค้าเบาๆแล้วเอาหัวหนุนไหล่เค้าแล้วหลับตาลง

“ขี้แยจังนะ”เค้าลืมตาขึ้นแล้วหันไปหาชั้น ชั้นลืมตาแล้วมองตาเค้าแล้วกอดอย่างเต็มที่

“นายจะไม่ทำร้ายชั้นอีกใช่ไหมโทโมะ”ชั้นพูดแล้วร้องไห้ เค้าลูบหลังชั้นไปมา

“ชั้นสัญญา”เค้าพูดแล้วดันชั้นออกก่อนจะจับหน้าแล้วเกลี่ยผมที่ปรกหน้าชั้นไปทัดหู

“จำไว้นะแก้ว ในโลกนี้ไม่มีใครเทียบเธอได้สำหรับชั้น”เค้ากอดแล้วยิ้ม

“ฮือๆ”ชั้นร้องไห้หนักแล้วจู่ๆชั้นก็รู้สึกถึงแรงสะอื้นของโทโมะ เค้าร้องไห้หรอ ชั้นดันเค้าออก ใบหน้าเค้าอยู่ในสภาพย่ำแย่มาก ตาแดงจมูกแดงน้ำตาไหล ชั้นยิ้มก่อนจะเช็ดน้ำตาเค้า

“อย่าขี้แยสิ”ชั้นยิ้มก่อนจะบีบจมูกเค้าเบาๆ เค้าค่อยๆฉีกยิ้ม

“เธอเป็นคนทำให้ชั้นเป็นแบบนี้รู้ตัวไหม”เค้าพูดกะอึกกะอัก

“ขอโทด”ชั้นยิ้มแล้วพูดขึ้น ต่างคนต่างเช็ดน้ำตาให้กัน

ณ บ้านโทโมะ

“ต้อนรับกลับบ้านแก้ว”ฟางพูดก่อนจะกอดชั้นแน่น

“กลับมาแล้ว คิดถึงๆๆ”เฟย์พูดและกอด

“คิดถึงเหมือนกัน กอดบ้าง”มีนพูดก่อนจะกอด

“รู้ไหมตอนเธอไม่อยู่มีคนคิดถึงตั้งเยอะแยะแหนะ”จินนี่กอดแล้วพูดขึ้น

“แก้ว กอดมั่ง”เขื่อนทำท่าอ้ามือ ทะเล้นจังนะ เฟย์ตบจนแขนเขื่อนร่วง

“ง่ะ เจ็บนะ >_<”เขื่อนพูดก่อนจะยิ้มให้

“บีส..มึงอย่าไปเสียใจเลย ผู้หญิงเชี้ยๆแบบนั้น”พะ...เพื่อนชั้นนะเคน เชี้ยเลยหรอ

“เออ อย่าไปยุ่งกับมันเลย อีนั่นหนะ”อี....จองเบ พอเถ๊อะๆๆ

“มึงเชื่อกู เดี๋ยวกูหาให้มึงใหม่”หาใหม่ ง่ายมากเลยนะป๊อป

“ผู้หญิงควายๆคนเดียว มันหลอกมึงมาหลายปี ปล่อยแม้งเหอะอีดอดนั่น”ดอดกับดอกมันเหมือนกันไหมอ่ะเขื่อน อ๊ากกกก ถึงชั้นจะแค้นบันนี่แต่ชั้นก้ตัดความเป้นเพื่อนไม่ขาดหรอกนะ

“มีไร ไม่เล่าให้กูฟังบ้าง”โทโมะพูด เอ้า นายไม่รู้เรื่องหรอ ชั้นมองหน้าบีส บีสมองหน้าชั้นตอบก่อนจะก้มหน้าลง

“ตกลงมึงมีไรกันว่ะ”

“ไม่หรอกเฮีย ก็แค่บีสเลิกกับบันนี่ก็เลยเสียใจธรรมดา”ชั้นพูดแล้วตบไหล่โทโมะ

“อย่ามาปกปิดเลยเราหนะ เฮียเป็นเพื่อนกับไอ้หน้าหมาพวกนี้มานานละ มันไม่ด่าบันนี่ยับเยินขนาดนี้หรอกถ้าบันนี่ไม่ได้ทำอะไรผิดมากๆ”

“แล้วบอกเลิกบีสยังไม่ผิดอีกหรอ”ชั้นถามขึ้น

“ผิด แต่น้อย”ชั้นจะปิดอย่างไงเนี้ย

“บอกมาดิ๊ พวกมึงอ่ะใครก็ได้”โทโมะพูดขึ้นแล้วมองหน้าเพื่อนทีละคนแต่ก็ไม่มีใครกล้าปริปากบอก

“อะ...โอ๊ย จองเบ มีนว่าเราไปทำอาหารต้อนรับแก้วกันดีกว่า”มีนเริ่มชิ่งควงจองเบออกไปทันที

“เอ่อ..เขื่อน เฟย์ว่าเฟย์จะไปคั้นน้ำส้มให้เฮีย ไปด้วยกันนะ”เฟย์ชิ่งอีกคน

“ป๊อป...ฟางมึนๆหัวอ่ะ ไปหายาให้ฟางหน่อยสิ”ฟางเดินไปพร้อมกับป๊อป

“เคน...”จินนี่กำลังจะเอ่ย

“จินเข้าบ้านไป เคนมีธุระต้องคุยกันอย่างผู้ชาย แล้วไอ้พวกที่เข้าไปอ่ะ ตุ๊ดหรอว่ะ สัด !!”เชี้ย...ด่ากันไมเนี้ย เคนตะแหกปากดังจนพวกที่เข้าไปสะดุ้งรีบออกมา

“กูไม่ได้ตุ๊ดเว้ย เชี้ย”

“ตกลงพวกมึงมีไร เล่าดิ๊”โทโมะเริ่มขึ้น ชั้นขยับตัวเข้าหาจินนี่ที่เหลือกันอยู่สองคนที่เป็นผู้หญิง ชั้นเกาะแขนจินนี่แน่น

“ก็บันนี่มันชอบมึง ชอบมานานแล้วมันก็ใช้ไอ้เชี้ยบีสเนี้ยเป็นสะพานข้ามไปหามึงแต่มึงดันรักอี...เอ้ย รักแก้วซะก่อน บันนี่เลยโมโห พยายามทำทุกวิธีให้มึงสนใจแต่วันๆมึงก็เอาแต่คร่ำครวญหาแก้ว มันเลยบอกเลิกบีสแล้วไปหาคนอื่นเพื่อลืมมึง”เคนพูดขึ้น เกือบเรียกชั้นอีแก้วซะแล้วไง ชั้นเกาะจินนี่แน่น

“พ่อมึงตาย ผู้หญิงแบบนี้มีด้วยหรอว่ะ”

“มึงหันไปด่าคนอื่นได้ไหม ว่าพ่อกูตายก็พ่อมึงด้วย”เคนตะพูดขึ้น

“บางทีเค้าอาจรักเฮียมากจริงๆก็ได้นะ”ชั้นพูดขึ้น

“เฮี้ย...เอ้ย เฮีย”ป๊อปปี้เจ้าเก่า สลับกันเหลือเกินนะเชี้ยๆ เฮียๆ เนี้ย

“กูจะบอกว่า...บันนี่บอกกับไอ้บีสทางโทรศัพท์ว่ามันต้องเอามึงให้ได้แล้วถ้าไอ้เชี้ยบีสขัดขวางมันจะทำทุกทางให้แก้วเป็นอันตราย”ป๊อปปี้พูด จะไม่มีคำว่ามึงกูหรือเชี้ย สัด สักประโยคไหม

“สัดเอ้ย ถ้ามันทำอะไรแก้วมันไม่รอดแน่”ชั้นมองหน้าโทโมะที่ดูจะเอาจริง

“เฮ้ย กูขอหละ อย่าทำอะไรบันนี่”บีสพูด

“สัด มึงยังจะห่วงมันอีกหรอ มึงก็รู้ว่ามันหลอกมึง”จองเบใส่อารมณ์

“อันนี้กูไม่รับปากกับมึงหว่ะบีส ถ้าบันนี่ทำอะไรแก้วแม้แต่นิด...ไม่ตายดีแน่”โทโมะพูดขึ้นแล้วทำหน้าจริงจัง

“สัดเอ้ย กูขอไม่ได้หรอว่ะเชี้ย”จะเชี้ยกันอีกนานไหม ชักไม่ไหวละนะ

“กูบอกไม่ได้ก็ไม่ได้ไง”โทโมะขึ้นตอบ

“มึงจะทะเลาะกันทำส้นทีนไรว่ะ”เขื่อนพูด แรงสามคนละนะ

“เสือกเชี้ยไรว่ะ”บีสมองหน้าเขื่อน

“เฮ้ยมึงเย็นๆดิ๊สัด”ป๊อปบีบไหมบีสแต่บีสสะบัดออก

“มึงทะเลาะกันชิงโล่หรอ”เคนตะพูดแล้วทำมือกั้นสายตาโทโมะกับบีส

“โล่หน้ามึงอ่ะเคน”โทโมะว่าปรามน้องตัวเอง

“เฮียมึงก็เย็นๆหน่อยดิ๊”จองเบเสริม

“มองหน้าหาพ่อมึงหรอ”บีสถามโทโมะดูโทโมะจะเลือดขึ้นหน้าแล้วหละ

“เชี้ย!!! มึงจะทะเลาะกันทำส้นทีนไรว่ะ มีอะไรดีขึ้น ทะเลาะกันแล้วบันนี่มันจะเลิกยุ่งกับกูไหม มึงเอาเวลาที่ทะเลาะกันมาหาวิธีที่จะหยุดความคิดบันนี่ไม่ดีกว่ารึไง กัดกันอยู่ได้ อยู่กันมาตั้งนานมาทะเลาะกันเพราะผู้หญิง พวกมึงใช่ผู้ชายกันป่าวว่ะ บอกว่าคนอื่นตุ๊ดมึงนั่นแหละตุ๊ดกันทั้งนั้น เจ้าพ่อซะเปล่าทำตัวอย่างกับเด็กเดน คำก็เชี้สองคำก็สัด มึงกู เลิกพูดกันสักทีเถอะ มึงจะย้อนไปหาพ่อขุนรามหาพ่อมึงรึไง ตั้งสติกันหน่อยดิ ไอ้บีส ปกติบันนี่มองหน้ามึงมึงไม่ถามหละว่ามองหน้าหาพ่อมึงหรอ แต่มึงมาถามเพื่อนมึงเนี้ยนะ ฟายเอ้ย ไอ้เฮีย แค่นี้มึงก็ต้องใช้อารมณ์ด้วย ไม่รับปากมึงก็ไม่ต้องทำท่าโชว์มุ่งมั่นดิ ส่วนเขื่อน ถ้ามึงคิดจะห้ามเพื่อนมึงช่วยพูดคำสุภาพๆหน่อยได้ไหม มึงก็อีกคนป๊อป ถ้ามันไม่มีคำว่าสัดมึงจะดีมากนะ เคนตะมึงก็เล่นไม่รู้เวลา ส่วนจองเบเกือบดีแล้วถ้าไม่มีคำว่ามึง ถ้ามึงจะทะเลาะกันเองเนี้ยนะมึงเอาตีนมาเหยียบหน้ากูเลยดีกว่า วันนี้กูกลับมาบ้านวันแรกมึงต้อนรับกูด้วยการจะฆ่ากันตายห่าเนี้ยนะ นี่งานต้อนรับกูหรือฉลองโศกนาตกรรมว่ะ!!!!”ชั้นพูดด้วยอารมณ์ ว่าแต่คนอื่นตัวเองด่าเองเต็มๆ >__< ทุกคนดูอึ้งมาก สาวๆที่อยู่ในบ้านเดินมาอยู่หน้าประตูทำหน้าเหวอ

“ชั้นเห็นด้วยกับแก้วนะ”จินนี่พูดขึ้น

“ชั้นก็ด้วย”ผู้หญิงที่เหลือก็เออออตาม

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

นี่ไรท์เตอร์อัพจนจะจบแล้วนะเนี้ย T^T อัพให้อย่างยาวเลยง่ะ 

จะจบเรื่องเลยมั้งเนี้ยยย แต่มันจะมีอะไรอีกเยอะพอสมควร ฮิฮิ muah!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา