The real love รักแท้อยู่ใกล้แค่นี้เอง

//ป๊อปปี้//

Poppy: คนอย่างไอโมะเนี้ยนะ
Fang: อืม ตอนนี้แก้วนั่งร้องไห้อยู่หน้าห้อง
Poppy: แกไปดูไอแก้วเถอะพี่อยู่คนเดียวได้
Fang: อืม
อึ้งครับอึ้งอย่างแรงอยากไอโมะเนี้ยนะเป็นเนื้องอกในสมอง ผมเคยได้ยินนะว่าโรคเนี้ยมันมักจะเกิดจากความเครียด แล้วไอโมะมันไปเครียดระไรตอนไหนเนี้ย ตอนจะเป็นเรื่องเรียนมันก็ เอ ตลอด เอบวก ด้วยซ้ำ อาจเป็นการเมืองก็ได้ ยิงกันไปยิงกันมา มีทั้งเสื้อเหลือง เสื้อแดง เสื้อชมพู เสื้อหลากสี ประชาชนทั่วไปก็ไม่มีเสื้อใส่กันพอดี แต่มันก็ไม่ดูข่าวการเมืองนี่นา หรือว่าจะเป็นเรื่อง................พิม.................เพราะยังไม่เคยเห็นมันจริงจังกับผู้หญิงคนไหนขนาดนี้มาก่อนเลย แม้จะไม่เห็นมันร้องไห้แต่ผมก็รู้นะว่าเวลาเราเรื่องพิมมันก็เจ็บเจ็บมากเพียงแต่มันไม่แสดงออกให้ใครรู้
Tomo: เฮ้ยไอป๊อป
Poppy: มีอะไร
Tomo: ฉันเรียกตั้งนานแกไม่ได้ยินหรอ
Poppy: โทษทีว่ะคิดระไรเพลินๆอยู่ แล้วแกจะเอาอะไรล่ะ
Tomo: แก้วอยู่ไหนล่ะ
Poppy: น่าจะลงไปซื้ออะไรมาให้แกกินนั่นแหละ ฟางก็ไปด้วย
Tomo: แล้วเขื่อนกับเฟย์อ่ะ
Poppy: ไปหาอะไรกินกันเอง

//ฟาง//
หน้าห้อง

Fang: ไปแก้วหยุดร้องไห้ได้แล้ว ไปซื้ออะไรมาให้พี่ป๊อปกับพี่โมะกินดีกว่าเดี๋ยวตื่นมาแล้วไม่มีอะไรกิน
Kaew: อืม แต่เดี๋ยวฉันขอล้างหน้าก่อนนะ
Fang: จ้า
เราเดินเข้ามาในห้องน้ำหญิงตอนนี้ทุกคนกำลังมองมาที่แก้วว่าแก้วเป็นผู้ชายแล้วเริ่มซุบซิบนินทากัน
Kaew: ฉันไม่ใช่ผู้ชายนะ
_____: แต่หล่อมากเลยนะคะหน้าจะเกิดมาเป็นผู้ชายฉันจะได้จับกิน
Kaew: ยัยบ้าออกไปเลยนะอย่ามาแตะต้องตัวฉัน
_____: ขอจูบทีนึงสิ
Kaew: ฟางช่วยฉันด้วย
ฉันกำลังคิดหาวิธีช่วยแก้วที่กำลังทุกผู้หญิงพวกนั้นลวนลามและกำลังจะจับแก้วเข้าห้องน้ำ ตายแล้วฉันจะทำยังไงดีฉันไม่ยอมให้แก้วเสีย เวอร์จิ้นง่ายๆหรอก คิดออกแล้ว
Fang: ไฟไหม้ค่ะไฟไหม้
_____: มุกฝืดๆอย่ามาหลอกกันซะให้ยาก
ทำไงดีพวกมันดันเกิดมาฉลาดรู้ทันฉันอีก รู้แล้ว แผนนี้ใครไม่ออกไปก็ไม่ใช่ผู้หญิงแล้ว
Fang: ตอนนี้มีคอนเสิร์ตหน้าโรงพยาบาลมีทั้ง 2pm ซุปเปอร์ จูเนียร์ ดงบังชินกิ Big Bang Wonder girl และอีกมากมาย ไปช้าระวังไม่มีที่นั่งนะ
_____: จริงหรอ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อย่าพึ่งไปไหนนะรูปหล่อเดี๋ยวกลับมาตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญกว่าดงบังชินกิอีกแล้ว ไปเร็วพวกเรา
Kaew: นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว พวกนั้นมันทั้งจับทั้งลูบเสียวไปทั้งตัวเลยถ้าช้ากว่านี้ฉันคงเสียเวอร์จิ้นให้พวกนั้นแน่เลย คิดแล้วสยอง
Fang: ไปหาเฟย์กันเถอะ น่าจะอยู่ในร้านอาหารน่าโรงพยาบาล
Kaew: อืม ไปสิ

//เฟย์//
ร้านอาหารหน้าโรงพยาบาล

Faye: พี่เขื่อนหยุดกินได้แล้ว
Koen: พี่ยังไม่อิ่มเลย
Faye: นี่พี่กินทั้ง ข้าว ก๋วยเตี๋ยว ขนมจีน ราดหน้า ข้าวเหนียวมะม่วง น้ำแข็งใส ไอติม พี่ยังไม่อิ่มอีกหรอ
Koen: ยังอ่ะ ต้องกินกาแฟอีกหนึ่งแก้ว
Faye: ก็ได้แต่อย่างสุดท้ายแล้วนะ
Koen: คร๊าบบบบบบบบบ
ร้านกาแฟ
Fang: อ้าวเฟย์มากินกาแฟหรอ
Faye: เฟย์ไม่กินกาแฟหรอกพี่เขื่อนต่างหาก
Fang: เสร็จแล้วไปนั่งคุยกันก่อนนะ
Faye: อืม มีเขื่อนเลิกจีพนักงานขายกาแฟได้แล้ว
Koen: อย่าพึ่งขัดสิ
Faye: พี่เขื่อน ถ้าพี่เขื่อนไม่หยุดเฟย์งอนจริงๆด้วย
Koen: มาแล้วอย่าพึ่งงอนพี่สิ
Fang: ไปเราไปนั่งคุยกันได้แล้ว
Faye: ฟางมีอะไรหรอ
Fang: คือเราจะมาบอกว่าพี่โมะเป็เนื้องอกในสมอง
ฟู่~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ เสียงพ่นน้ำ
Kaew: ทำอะไรเนี้ยเปียกหมดเลย
Fang: สงสัยกรรมตามสนอง
Faye: พี่เขื่อนไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ
Koen: รู้สึกอะไร
Faye: ดูอะไรอยู่
Koen: อ่ะดูสิ

หวาย
อยู่ที่คอนโดฯ Wing
เบอร์โทร.086xxxxxxx
อย่าลืมโทรมานะคะ

Faye: พี่บ้า
Koen: ถึงบ้าพี่ก็บ้ารักหวายนะ
Faye: แต่พี่โมะกำลังป่วยเป็นเนื้องอกในสมอง
Koen: มันจะเป็นไรก็ช่างมันเถอะ ห๊ะไอโมะเป็นเนื้องอกในสมอง
Faye: สมองช้าจัง
ตายแล้วพี่ชายฉันปัญญาอ่อนขึ้นทุกวันสมองทำงานช้าอีกต่างหากไว้ต้องพาไปเช็คสมองบ้างแล้ว