เพียงใจเราเคียงกัน

 
 
 
 
   " แล้วคนบ้า กับ คนปรกติละ" ผมยังถามเธอต่อ เพื่อยื้อเวลา ที่จะได้อยู่ด้วยกันนานกว่านี้อีกหน่อย
 
 
"ไม่ได้ต่างกันเลย ต่างกันแค่การแสดงออก คนปรกติเก็บอารมณ์ได้ แต่คนบ้าแสดงออกมาเหมือนที่ใจคิดทั้งการกระทำ และคำพูด อย่างเช่นกลัว ก็จะกลัวจนตัวสั่นเลยละ"
 
 
"แต่ ทำไมเค้าชอบโวยวาย"
 
 
"อ่อ ป๊อปเคยมีโลกส่วนตัวหรือเปล่า"
 
 
"ก็เคยนะ ทำไมเหรอ"
 
 
"นั่นแหละ เค้ากำลังอยู่ในโลกส่วนตัวของเค้า ที่โวยวายเพราะโดนก่อกวน ถ้าคนปรกติก็อาจจะแค่ไม่พอใจ แต่ถ้าเป็นพวกเค้าก็อาจจะมากกว่า เช่น กำลังคิดว่าตัวเองเป็นนางเอก แล้วเราไปจับเค้าทำอย่างอื่น เค้าก็จะโวยวาย"
 
 
"ฟางเก่งจัง แล้วฟางไม่เบื่อเหรอ ทำงานแบบนี้อ่า"
 
 
"ไม่นะ ช่วยให้เค้ายิ้มได้ซักนิดก็ยังทำให้รู้สึกดีขึ้น แล้วป๊อปจะเข้าเรื่องได้หรือยัง"
 
 
"เออ ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี"
 
 
"อ่าว แล้วเพื่อนป๊อปเป็นอะไร"
 
 
"ไม่รู้เค้าต้องการอะไร แต่เค้าชอบสร้างเงื่อนไข บีบให้สัญญา"
 
 
"หือ แปลก อย่างเช่นอะไรบ้างละ"
 
 
"เช่น ถ้าแฟนเค้ากลับบ้านดึก เค้าจะโมโห แล้วขู่ทำร้ายตัวเองให้สัญญากับเค้า"
 
 
"หือ เค้าคงจะรักแฟนเค้ามาก เลยแสดงออกมาแบบนี้"
 
 
"แต่ผู้ชายคนนั้น ไม่ใช่แฟนเค้านะ แค่เป็นคนที่สัญญาจะดูแลเค้าเฉยๆ"
 
 
"แสดงว่าที่ผ่านมาเค้าเข้าใจว่าผู้ชายคนนั้นคือของเค้า เลยพยายามไม่ให้ไปหาใคร"
 
 
"แล้วแบบนี้จะแก้ได้ยังไง"
 
 
"แบบนี้อันตรายนะป๊อป ถ้าวันไหนที่เค้ารู้ความจริงแล้วรับไม่ได้ขึ้นมา เค้าอาจจะทำจริงตามที่ขู่ หรือไม่ทำก็อาจจะเป็นไปได้"
 
 
"แล้วต้องทำยังไงละ"
 
 
"ต้องดูว่าผู้ชายคนนั้นรักเธอหรือเปล่า ถ้ารักก็ทำตามที่เธอขอ แต่ถ้าไม่ คงต้องรักษาเธอย่างจริงจังกว่านี้"
 
 
"หมายความว่า เธออาจจะเป็นบ้า"
 
 
"ป่าววว แค่จะบอกว่า เธอกำลังสร้างทางเดือนให้เธอกับช.คนนั้น ถ้าไม่เป็นไปตามที่สร้างไว้ เธออาจจะแสดงออกในทางที่ไม่ค่อยดีอ่า"
 
 
"เราจะพยายามรักษาเธอยังไงดีละ"
 
 
"ก็ พยายามให้เธอดูแลตัวเองให้ได้ พยายามหาเหตุผลมาบังคับเธอสัญญา ขู่เธอกลับบ้าง ให้เธอเข้าใจว่าถึงเธอทำรุนแรงก็ไม่มีประโยชน์ แล้วเธอจะเปลี่ยนวิธีแสดงออกเอง"
 
 
"ขอบคุณนะฟาง"
 
 
"นี่ถามให้ตัวเองหรือเปล่าเนี่ย" เธอยิ้มอีกแล้ว
 
 
"ก็ไม่รู้ซิ รู้แต่มันลำบากที่ต้องทนเห็นเธอเป็นแบบนัน แต่เราก็ฝืนมากเลย" ผมพร้อมก้มหน้าผมบอกเธอไปแล้ว
 
 
เธอต้องรังเกียจแน่เลย ไม่น่าเลยไอ้ป๊อปเอ้ยนี่ทำบ้าอะไรของแกวะ แกจะได้คุยกับเค้าอีกมั้ยเนี่ย
 
 
 
"ป๊อป ไม่มีใครดีหมดหรอกนะ แค่ป๊อปคิดจะช่วยเธอ แค่นี้ก็น่านับถือแล้ว" ห๊ะ ผมหูฝาดใช่มั้ยเนี่ย
 
 
"ฟาง ฟางไม่ได้รังเกียจป๊อปเหรอ" ผมถามเธอเพื่อความมั่นใจ
 
 
"รังเกียจ พูดเหมือนจะมาจีบเลย" แล้วเธอก็อมยิ้ม
 
 
"ก็ ไม่รู้จะพูดยังไงให้มันโรแมนติก แต่มันรู้สึกจริงๆนะ ขอจีบได้ไหม"
 
 
"เห้อออ ว่าแล้วต้องมามุขนี้"
 
 
"หา หมายว่าไงเหรอ"
 
 
"ก็มุขมารอหน้าโรงพยาบาลไงละ" แล้วเธอก็ยิ้ม ผมก็ได้แต่เกาหัวแก้เขิน
 
 
"...................." ตอนนี้ผมได้แต่เป้นฝ่ายเขินเธอ
 
 
"ยิ้มแบบนี้ดีกว่าตอนเช้าที่เจอกันอีกนะ เอาเป็นว่า ขอดูความประพฤติก่อนละกันนะ"
 
 
"เยสส ดีใจจังเลย ป๊อปไม่ได้ยิ้มแบบนี้มานานมากแล้วนะ นานตั้งแต่เรียนจบ"
 
 
"ถ้าให้ฟางทาย เรื่องเธอคนนั้นซินะ"
 
 
"อืม ป๊อปไม่รู้จะช่วยเธอยังไงต่อ ยิ่งตามใจเธอ เรื่องมันยิ่งแย่" ผมกลับมาเครียดอีก
 
 
"ช่างเถอะ ป๊อปลองทำแบบที่ฟางพูดดู เผื่อจะมีอะไรดีขึ้น" แล้วฟางก็ยิ้มให้ผม นี่ซิสิ่งที่ผมต้องการ
 
 
แล้วเราก็นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย จนเวลาผ่านไปสี่ทุ่ม ฟางดูนาฬิกาข้อมือ
 
 
"อุ้ย สี่ทุ่มแล้ว ฟางกลับก่อนนะ ขอบคุณที่เลี้ยงนะ" เธอบอกแล้วจะลุก
 
 
"ป๊อปไปส่งนะฟาง" เธอหันหนามามองผม ผมได้แต่ก้มหน้า เธอจะว่าผมประสงค์ร้ายกับเธอมั้ยเนี่ย
 
 
"เร็วซิ ต้องรีบกลับไปหาน้องฟิน เดี๋ยวไม่ได้กูดไนท์น้องฟิน" เยสส เธออนุญาติ
 
 
ผมเลยเดินพาเธอมาที่รถของผม จากนั้นเราก็ขับรถมาถึงบ้านฟาง บนรถเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อย
 
 
"ถึงแล้ว ขอบคุณนะค่ะ"
 
 
"เดี๋ยวฟาง ป๊อปโทรหาได้มั้ย" 
 
 
"โทรศัพท์ตังหมดเหรอ"
 
 
"หือ ไม่นิ ฟางจะโทรหาใครเหรอ"
 
 
"ป่าว ไม่หมดก็โทรออกได้นิ" ฟางพูดแล้วเดินเข้าบ้านไป ทิ้งผมนั่งยิ้มอยู่คนเดียว ก่อนจะขับรถออกมา
 
 
"พี่สาว ใครมาส่งค่ะ อมยิ้มมาเชียว" เฟย์ที่เห็นฉันเดินเข้ามาเลยแซว
 
 
"ป่าว น้องฟินละ"
 
 
"นอนไปแล้วค่ะ ว่าแต่หนุ่มผู้โชคดีคนนั้นคือ..." ยังแซวไม่เลิก
 
 
"เฟย์ จำคนที่มาออกแบบบ้านของคุณหญิงป้าได้ไหม"
 
 
"อ่อ ที่เข้มๆ ทำหน้าเครียดๆ เพื่อนพี่เขื่อนนะเหรอ คนที่พี่ฟางชอบอะนะ"
 
 
"อะหะ คนนั้นแหละ" ฉันบอกยายเฟย์แล้วเดินขึ้นห้องไป
 
 
"พี่ฟาง แต่พี่จะรับได้เหรอ เค้ามี.." 
 
 
"เฟย์ การที่คนเราต้องการช่วยเหลือถือว่าเป็นสิ่งที่ดี พี่ว่าพี่แยกแยะออก" ใช่ ฉันรู้เรื่องเค้าจากแฟนน้องสาวฉันทุกอย่าง มาก่อนที่เขาจะมาทำความรู้จักกับฉัน เพราะเค้าคงไม่เคยสังเกตุผู้หญิงตัวเล็กๆที่แอบมองเค้ามาตลอด
 
 
"ถ้าพี่แยกแยะออกก็ดี เพราะพี่เขื่อนเล่าให้ฟังตลอดว่พี่เค้าีดีมาก ใครที่ได้เป็นแฟนคงโชคดีมาก ดีใจด้วยนะค่ะพี่สาว" ยายเฟย์บอกฉันแล้วเราก็กอดกัน
 
 
มาทางด้านป๊อปปี้
 
 
"ปะป๋า ทำไมเพิ่งกลับค่ะ"
 
 
"อ่าว ปู้เป้ ทำไมยังไม่นอนละครับ" ผมพูดแล้วเดินไปอุ้มเธอ
 
 
"ก็รอ ปะป๋าก่อนนะค่ะ"
 
 
"วันหลังไม่ต้องรอ ป๊านะ นอนได้เลย"
 
 
"หึ ไปไหนมาละกลับมาซะดึกเชียว" จินนี่ที่เดินออกมาทักผม
 
 
"จินนี่ ป๊อปเหนื่อย ขอตัวนะ" แล้วผมก็ุ้อุ้มยายปูเป้ขึ้นไปห้องนอน พาเธอนอน พอเธอหลับผมจึงออกมา
 
 
"ป๊อป ป๊อปไปไหนมา รู้ไหมจินนี่รอป๊อป ป๊อปทำแบบนี้ได้ไง" เธอพูดใส่อารมณ์
 
 
"............................"
 
 
"ป๊อปไปกะนางหวายมาใช่มั้ย"
 
 
"..............................."
 
 
"ได้ จินนี่จะกรีดข้อมือตัวเอง" แล้วเธอก็หยิบมีดขึ้นมา
 
 
"จินนี่ เธออยากทำอะไรก็ทำ เพราะที่ป๊อปตกลงไว้ มันไม่ใช่แบบนี้" ผมเริ่มใช้วิธีที่ฟางแนะนำ
 
 
"ป๊อป เดี๋ยวป๊อป จินนี่ขอโทษ ป๊อปอย่าโกรธจินนี่นะ" เธอวิ่งมากอดผม
 
 
"จินนี่ ป๊อปเหนื่อย ขอตัวนะ" แล้วผมก็เดินเข้าห้องผมไป 
 
 
ที่เรานอนแยกห้องนั้น เพราะเราไม่ได้เป็นแม้กระทั่งแฟนกันด้วยซ้ำ แต่ที่เป็นแบบนี้ เพราะผมสงสารเธอที่เจอเรื่องร้ายๆมา
 
ผมเลยให้เธอมาอยู่กับผม โดยที่พ่อแม่เธอเข้าใจว่าผมเป็นแฟนเธอ แต่พ่อแม่ผมรู้ดีว่าเธอไม่ใช่
 
แต่ที่ผมตกลงกับเธอไว้ก็คือ ผมจะเป็นพ่อให้ลูกเธอ แต่แค่ในนาม แต่เธอไม่มีสิทธิมายุ่งกับผม หรือคนที่ผมรัก
 
 
เพราะเธอไม่ใช่ภรรยาผม แต่ด้วยความที่ผมกลัวเธอเสียใจ เวลาที่เธอคิดว่าผมคือสามีเธอผมเลยไม่ได้ท้วงอะไร เรื่องเลยเลยเถิดมาขนาดนี้
 
 
"ป๊อป จินนี่ขอโทษ จินนี่รักป๊อปนะ" เธอตะโกนอยู่หน้าห้องผม
 
 
"จินนี่ ป๊อปคิดกับจินนี่แค่เพื่อนจริงๆ มากกว่นั้นไม่ได้จริงๆ" ผมบอกเธอผ่านบานประตู
 
 
"ไม่นะ ป๊อปจะทิ้งจินนี่กับลุกเหรอ ป๊อปสัญญากับจินนี่แล้วนะ"
 
 
"จินนี่ ป๊อปว่าป๊อปสัญญาแค่จะรับยายปู้เป้เป็นลูกบุญธรรมนะ "
 
 
"นี่ป๊อปหมายความว่า จินนี่หน้าด้านมาหาป๊อปเองเหรอ ป๊อปจะทิ้งจินนี่กับลูกเหรอ"
 
 
"..........................."
 
 
"ป๊อป ป๊อปรังเกียจจินนี่ใช่มั้ย" 
 
 
"จินนี่ ป๊อปเหนื่อย แล้วลืมเรื่องนั้นไปซะ ป๊อปก็มีคนที่ป๊อปรัก สงสารป๊อปบ้างเถอะ" ผมขอร้องเธอบ้าง
 
 
"ป๊อป ไม่เอา จินนี่ไม่ยอม "
 
 
"ตุ๊บ" เสียงดังขึ้น ผมรีบเปิดประตูออกไปดู ภาพที่เห็นคือจินนี่ที่เป็นลมฟุบลงไปกับพื้น
 
 
"จินนี่ๆๆ จินนี่ ตื่นซี่" แล้วผมก็อุ้มเธอไปวางที่เตียงเธอ แล้วก็เช็ดตัวให้เธอ นี่ผมใจร้ายกับเธอขนาดนี้เลยเหรอ
 
 
"ป๊อป อย่าทิ้งจินนี่ไปเลยนะ จินนี่รักป๊อป จินนี่ขอโทษ" ทันทีทีเธอได้สติเธอก็ทวงสิทธทันที
 
 
"อะหะ จินนี่พักเถอะ ป๊อปไปละ" แล้วผมก็เดินกลับห้องผมมา
 
 
 
 
 
อดีตที่ผ่านมา ป๊อปเคยสัญญาอะไรกับจินนี่นะ